Ik heb bijna 10 jaar lang vrijwilligerswerk gedaan en was dus op vrijwillige basis bijna dagelijks inzetbaar. Ben dag en nacht bereikbaar geweest voor moeilijke gevallen en heb mijn privéleven opengezet voor de mensen daar. Elke verjaardag, elke gebeurtenis en lief en leed van mijn leven met hen gedeeld en wanneer het moeilijk werd, heb ik mijzelf 300% ingezet om mijn baas er doorheen te slepen. Ik heb zelfs op mijn verjaardag een pot rond laten gaan voor donaties toen men het financieel moeilijk kreeg en dergelijke; nou ja, zo kan ik nog wel wat voorbeelden opnoemen; ik heb mij echt volledig ingezet. Ondertussen ben ik er het afgelopen jaar uitgewerkt doordat mijn 'baas' een andere collega verkoos over mij doordat die collega onderling een hetze was begonnen met (in mijn optiek niet-legitieme belachelijke) klachten over mij samen met 3 a 4 personen die mij toch ook al niet aardig vonden. Nou ja, de manier waarop dit is gebeurt is al zuur en voor mijn gevoel niet eerlijk gegaan en ik wil het liefst gewoon een streep eronder zetten en doorgaan met mijn leven. Krijg ik nu toch gewoon een VVV-bon thuis gestuurd van 25 euro en een 'bedankt voor de inzet'-kaart. Ik heb echt zin om de kaart in 800 stukken te scheuren en de VVV-bon in mijn ex-baas zijn *bliep* te stoppen. Ik denk dat ik het hele zooitje gewoon terug ga sturen en hem vriendelijk een kaartje terug doe met: zak in de plomp, give it to somebody who does care :x Maar dat is vanuit mijn eerste emotie. Dus ik ga er nog eens goed over nadenken. Die VVV-bon ga ik waarschijnlijk niet houden want dat voelt niet goed. Het voelt als afkopen en al zou ik er iets mee doen, dan zou ik dat rotgevoel nog niet van mij af kunnen schudden. Dus tja. Wat zouden jullie doen in mijn geval?
Ik zou het ook terugsturen. Hallo zeg, eerst doen ze lullig tegen je en om hun eigen schuldgevoel ofzo af te kopen krijg je een f*cking VVV-bon via de post notabene! Nou dag hoor, daar zou ik voor bedanken.
Ik zou 'm houden en wel een brief sturen met jouw kijk op de zaken. Die 25 euro kun je toch iets leuks voor kopen. Is het niet voor jezelf, als dat zuur zou blijven voelen, dan toch voor de kids... 25 euro is wel het minste wat ze je schuldig zijn dan toch?
Ik denk er niet aan om dat geld te houden. Ik koop sowieso iets leuks voor mijn kind; ook zonder dat geld en ik weiger gewoon om hun schuldgevoel te verlichten of mij te laten afkopen. Het voelt zo onwijs goedkoop en smerig. Na gewoon bijna tien jaar, zou het zijn geworden in augustus. En dan zou ik mij buiten de deur moeten laten zetten door een *naar-persoon* die hiermee begonnen is (waar ik het liefst tegen aan gooi met modder, maar ik zal mij inhouden). Ik ben echt gewoon te gekwetst daarvoor.
Alles retour sturen met een briefje erbij dat hij hem ergens mag steken waar de zon niet schijnt. Of wat netter vertaald: dat je niet van plan bent om uberhaupt ooit nog iets van hen aan te nemen na de manier waarop zij jou behandeld hebben.
Nou ik zou echt *piep* en dan nog *piep* en dan kunnen ze lekker de *piep* krijgen. Zijn ze nu helemaal *gepiept* ..
Ik zou de bon gewoon houden, tis toch 25 euro! En niets meer laten horen verder, dus ook niet bedanken voor de bon, dat ze het op hebben gestuurd!
Ik zou hem terugsturen met een mooie brief erbij. Zijn ze helemaal..... Wat voor beschuldigingen gaat het over dan?
Die collega en ik vlogen elkaar in de haren en er volgden verwijten onderling (we konden elkaars bloed wel drinken). Hij begon over dat mijn uiterlijk, dat ik dik ben (joh, cheap shot), in zijn ogen asociaal en ik begon over zijn autisme en gebrekkig gevoel voor sociale vaardigheden en zijn voorkeur voor minderjarige meisjes (zijn vriendin was 15 toen hij er wat mee kreeg en uit haar gezin weg haalde) en dattie zelf ook wel zijn minpunten had, dus zijn snufferd moest houden over mijn obesitas Jaja, gewoon een ordinaire popcorn-ruzie dus. Maar goed, ik kan nog steeds zijn bloed wel drinken. Dom arrogant persoon. Anyways... Vervolgens riep die collega naar mijn ex-baas: sorry dat ik je voor dit feit zet, maar het is ofwel zij eruit, of ik eruit. En mijn ex-baas begon met een heel lang excuus om vervolgens tot de conclusie te komen dat hij mij 'bedankte' en dat het beter was dat ik vertrok. Nou ja, ik vond hem toch altijd al een slappe zak zonder ruggengraat, en achteraf gezien ben ik er niet rouwig om en vond ik het bewonderenswaardig dat hij eindelijk een keer ballen had gekregen om eens een keer zélf de kooltjes uit het vuur te halen (waar hij mij altijd voor gebruikte!!!) en dat hij zijn eigen boontjes zou doppen. Ondertussen zijn we dus al ruim 2-3 maanden verder en ben ik daar dus allang niet meer werkzaam - couldn't give a darn, trouwens. Om vervolgens vandaag zo'n l*llig kaartje in mijn brievenbus te vinden.
Ik zou de bon houden en desnoods koop je er iets voor dat je weg geeft aan een arm gezin of ziek kind. Koop je tig loombandjes die je uitdeelt in de straat mij apart. Maar een postzegel investeren in retour sturen nooit!
Ik zou echt maar dan ook echt die *piep* vvvbon niet houden, zou een nette brief schrijven waar ik wel heel duidelijk mijn punt in zou zetten en met alles erbij opsturen.
Ik zou met die bon een lelijke cactus kopen en daar de envelop van de vvv bon in verfrommelen. En dat samen afgeven ter attentie van de baas.
Ik zou het niet houden en een net briefje erbij doen (of minder netjes met de woorden "schuldgevoel kun je niet afkopen" )
Ik zou het terugsturen met een brief erin waarin je netjes maar héél duidelijk vertelt hoe ze je gekwetst hebben met dit alles en dat je de bon dus niet accepteert. Dan heb je je punt gemaakt, maar jezelf niet laten kennen.
Ik zou die bon verscheurd samen met een lelijke brief terug sturen, zodat ze de bon zelf ook niet meer kunnen gebruiken. Dat van die cactus vond ik ook wel een goeie