Hier kreeg mijn dochter ze met 4 maanden en ze heeft nergens last van gehad. Dat is het voordeel van zo jong mogelijk; ze komen er niet aan, want ze zijn zich er niet van bewust. En het doet minder pijn en heelt razendsnel als je het jong laat doen.Inmiddels heeft ze het wel door,maar ze zit er nooit aan. Ik vind het mooi staan, ze heeft ienieminie parelknopjes,en ben niet anders gewend dat meisjes oorknopjes krijgen. In Spanje doen ze het vaak al meteen na de geboorte in het zh en wordt er vreemd opgekeken als ze een meisjesbaby zien zónder oorbelletjes. ( ben zelf half Spaanse) Ik snap dan ook werkelijk niet de heisa erover, werd zelfs een keer erover aangesproken door een wildvreemde in een winkel. Die heb ik goed op haar plaats gezet; waar bemoei je je mee? Maar het is wat je gewend bent natuurlijk.
Ja, en wat je 'normaal' vindt.. er zijn wel meer dingen in Spanje of andere plaatsen in de wereld die ik niet normaal vind... gewenning vind ik het niet.. het blijft een nutteloze, ijdele actie van de ouders
Waarom zou je in vredesnaam een baby of peuter oorbellen indoen?! Ik vind dat absoluut niet passen op die leeftijd. Als ik dochter zou mogen krijgen, dan werd het bespreekbaar rond groep 7/8 en dan pas echt als ze dat zelf wil.
Ja en in sommige landen eten ze katten en honden, maar dat maakt het nog niet gebruikelijk voor hier. En daar ga ik ook mooi niet aan wennen
Beetje flauw om meteen zo kinderachtig te reageren, maar dat is natuurlijk erg gemakkelijk zo achter jullie computertje. Weinig tolerantie weer hier, bah.
nou heb in real life al heel vaak gezegd dat ik oorbellen bij kleine kinderen vreselijk vind. Daarvoor hoef ik niet achter mn computer te zitten hoor. Ik snap niet dat je die keuze voor een ander maakt.
Flauw? Er wordt volgens mij een hele goede en open vraag gesteld: 'wat is het volgens jou dan?' Gewenning en gewoonte, al dan niet gekoppeld aan een bepaalde cultuur, vind ik geen argument. Zoals meerdere voorbeelden aangeven, er is in andere culturen wel meer 'gewoonte', maar dat wil nog niet zeggen dat je het dan zonder nadenken over moet nemen. Dus ik vraag me ook af hoe jij het dan zelf ziet.
Poehee, jij gaat ook rap in de onbetwistbare verdediging? Ik vraag gewoon hoe jij het schieten van oorbellen bij een kind wilt noemen. Niets flauws aan volgens mij en tolerant heeft er al helemaal niets van doen. Ik vind witte leggings ook verschrikkelijk maar dan ben ik toch niet intolerant? En makkelijk? Vast... net zo makkelijk als een weerloos kind vanuit ijdelheid en (nog erger in mijn ogen) gewoonte aantasten.
Ik zei ook altijd als ze erom vraagt- en nog amper twee jaar oud is het bij herhaling mooi en ik ook oorbellen Toch nog maar heel even niet, maar dan vooral omdat ze pulkt aan alles wat irriteert. Het zou mijn kleine tomboy met noodgedwongen kort koppie (want anders dun en pieken) wat meisjesachtiger maken. Ik was zelf ook tweeëneenhalf toen ik op eigen verzoek oorbelletjes kreeg, en ik kan geen grote of zware oorbellen in zonder dat het gelijk gaat irriteren of ontsteken, en vraag me nog altijd af of mijn gaatjes niet teveel naar de rand geschoten zijn. Ook daardoor ben ik geneigd te wachten tot ze iets meer oorlel heeft.
E. Krijgt ze pas op het moment dat ze er om vraagt. Ik vind het bij kleine kindjes / babys niet mooi en snap niet waarom je het uberhout doet! Alsof het meerwaarde voor een kindje heeft.
Wat ik niet begrijp is waarom een tweejarige opeens serieus genomen wordt als het gaat om ingrijpende beslissingen gaat. Ik vraag nog niet eens wat mijn tweejarige wil eten...
Dat vraag ik dan weer wel cygnet 😉 Maar mijn dochter vindt idd alles wel mooi. Mijn ketting, mijn oorbellen, mijn kleding. Op deze leeftijd is alles wat mama heeft nog mooi. Daarom idd geen eerlijke graadmeter wat mij betreft.