Topic met een knipoog. Natuurlijk is hij niet alleen maar dwars en moeilijk, mee jeetje wat valt het me af en toe tegen. Alles wat ik van tevoren bedacht had dat ik belangrijk vond levert strijd op. Normaliter ben ik een geduldig persoon, maar de combinatie dreumes met driftbuien, eten weigeren (terwijl hij veel lust) verlatingsangst/eenkennigheid puur op mij en mij alleen, en zwanger zijn blijkt geen handige Hebben jullie ook zo'n meneer of dame in huis waarmee je soms echt even met je handen in het haar zit? Ik heb even behoefte aan herkenning en met een knipoog praten met anderen en ervaringen uitwisselen. Merk dat ik af en toe echt mijn geduld verlies met en tegen hem, en dat is het laatste wat ik wil. Het is nog zo'n klein manneke, weet hij veel..
Ik herken het zeker lees mijn topic maar is {zeer moeilijke dreumes} Ik heb ook heel veel moeite met mijn dreumes van net 2 jaar. Hij weigert altijd eten is zeer kort van stof en heeft een sterke eigen wil.Dus ik herken veel in je verhaal,heb eigenlijk niet veel tips helaas.Het is even doorzetten soms en natuurlijk je rust bewaren. Hoeveel eet jou zoontje als ik vragen mag? Liefs, Mama van Rayan
met mn handen in het haar niet, ik kan er goed tegen, maar wel een bijna 18 maanden oude dreumes die mama veel energie kost haha. Maar icm met jouw zwangerschapshormonen ben je gewoon wat sneller wanhopig en dat is logisch. Die eenkennigheid op jou is ook wel logisch van hem uit maar heel vermoeiend. Je kunt 2 dingen doen1. het accepteren en daarmee dus wat meer met hem bezig moeten zijn dan je man wat misschien soms best vermoeiend voor je zal zijn.....of 2. of denken, hij heeft nu even pech dat hij mama wil, mama trekt het even niet en hij moet papa even accepteren. Waarbij je je wel moet realiseren dat dat met wat huil en krijsbuien gepaard zal gaan. Het is maar net waar jij je rust beter in vindt. Voor mij persoonlijk zou dat optie 1 zijn en dat ik dus toch het meeste met hem doe op een lager en minder tempo dan dat ik hem continue hoor huilen. Met verdere dwarse en driftbuien denk ik dat jij het beste kunt bedenken waar je de strijd over aan wil gaan. Wat vindt je echt belangrijk en wil je consequent in zijn?? Met eten bv zou ik het voor zn neus zetten en laat het hem maar lekker uitzoeken. De leuke sfeer aan tafel vind ik belangrijker. Ik ben dan bv wel weer consequent in: geen tut overdag (alleen in bed)...ook niet als hij daar heel hard om huilt en bepaalde tussendoortjes. Ik laat mij door driftige buien niet verleiden door maar iets lekkers te geven waardoor hij ophoudt. Sowieso zijn wij streng wat betreft driftig zijn. Onze oudste kan bv gelijk in de gang afkoelen tot ze weer gezellig is, zij kan immers prima praten met 5,5. De jongste mag iets meer omdat het hem nog wel eens aan woorden ontbreekt. Maar als iets niet mag en hij gaat daarom zitten gillen, dan zet ik hem even lekker met zn kinderstoel in de gang. Eerst probeer ik hem af te leiden maar dat werkt niet altijd. Hier worden dat soort buien al van kleins af aan niet geaccepteerd. Wel vind ik het minder erg wanneer hij mij iets duidelijk probeert te maken en het niet lukt. Dan is het uit frustratie en dat vind ik vaak zielig.
Ja hoor. Dochter is 21 maand, en wij worstelen hier vooral met het 'alleen spelen'. Ze wilt echt voortdurend iemand bij haar in de buurt, kan niets gewoon alleen doen. Doodvermoeiend, vind ik.
Hoi Mama van Rayan Ik zit net jouw topic te lezen Jouw zoon is iets ouder, zeg me dat dit niet met 18 mnd al begon haha.. J eet soms heel netjes zijn bord leeg, soms eet hij twee happen. Het is net of hij de structuur niet moet. Hiervoor (dit duurt nu zo'n maand ofzo) at hij nagenoeg alles. Volgens mij is het puur het niet willen, want hij smijt het gewoon in het rond en lijkt daarvan te genieten. Dat houdt me ook tegen om hem binnenshuis alles zélf te laten eten. Ik wil perse dat hij met ons aan tafel eet/zit. Toetjes gaan er altijd in. Fruit eet hij ook heel redelijk zolang hij maar geen koekjes of ontbijtkoek ziet. Het liefst eet hij de hele dag ontbijtkoek. Hij is vooral om niks uit zijn humeur. En dan ook flink driftig, zichzelf bezeten met hoofd tegen de muur/grond. En oh wee als ik de deur uitga. Zijn vader maakt hem niks uit, maar zodra mama uit het zicht is.. brullen maar. Hij laat zich gelukkig wel goed troosten. Ik last hem tien minuten flink boos zijn en schreeuwen en dan pak ik hem op en praat met hem over wat er nu precies gebeurde. Dat gaat prima, dan vinden er elkaar weer heel lief Maar meerdere malen per dag die dramatische toestanden.. Gelukkig slaapt hij wel heel goed. Dat is eigenlijk een constante factor. Als hij niet goed slaapt dan is et écht iets. Hou jij het vol zonder je geduld te verliezen? Ik heb hem (helaas) weleens iets te hard bij zijn bovenarmpje vastgepakt of op zijn billen gezet Ik wíl dat zó niet doen, maarja.. .
Tuc Wat jij zegt, zo wil en zie ik het precies! Maar het lukt me gewoon niet altijd om mezelf 'zen' te voelen in die modus. Ik vind het ook heel belangrijk dat hij aan tafel eet, wát hij eet maakt me wat minder uit. Ik had gedacht dat ik dat als moeder wat meer kon sturen, maar nee.. het karakter is reeds bepaald Ik kies overigens ook voor optie 1. Ik ben momenteel al full time thuis en hij vindt dat erg prettig. Met zijn tweeën thuis is ook het meest ontspannen voor ins beiden. Soms trek ik het echt even niet en ja.. dan gaat hij toch echt even mrt papa op pad en dat is schreeuwen en boos. Gaat altijd weer snel over. Ik denk ook dat het meespeelt dat hij niet perse begrijpt wat er gaat gebeuren met de baby straks, maar dat hij aan alles voelt dat et iets staat te veranderen.
tuurlijk kun je dat nu wat minder hebben en dat is ook iets om even te accepteren...jij hebt je energie even voor andere dingen nodig. Handig is ook dat jij met je man even overlegd waar jullie consequent in willen zijn en dat wanneer het jou even niet lukt, papa dat even overneemt. Soms moet je dat ook even duidelijk tegen papa zeggen Een karakter kun je idd niet bepalen, toevallig hier 2 uitersten van karakters. Wel kun je bepalen waar de grenzen liggen en wat jullie accepteren. En dat is voor je zoontje juist fijn om te weten. Hier de jongste die dus om de haverklap kan gaan schreeuwen als hij zn zin niet krijgt en eentje die dat bijna nooit doet. Maar beiden gaan lekker even op de gang uitrazen. Waarbij ik natuurlijk wel rekening houdt met zijn leeftijd omdat hij nog niet alles kan vertellen. En ik houdt daarbij ook rekening met karakter omdat als de oudste zoiets doet daar vaak meer achter zit. Maar dan wordt het nog niet zomaar geaccepteerd.
Hier ook een driftige/koppige dreumes. Zolang ik duidelijk ben in wat wel en niet kan, duidelijke structuur aanhoudt en ook luister naar haar gaat het prima. Veel driftbuien komen doordat ze niet duidelijk kan maken wat ze wil. De driftbuien negeer ik over het algemeen, dan zijn ze zo over. Verder probeer ik haar zoveel mogelijk positieve aandacht te geven Snap helemaal dat een driftige dreumes errrrug vermoeiend kan zijn! Gelukkig zijn erook zoveel mooie momenten! De grote cognitieve sprongen die ze maakt, hoe heerlijk ze nu kunnen spelen en de lieve knuffels en kusjes
Ik herken echt heel veel in jou zoontje zeg! {zouden ze broertjes zijn } Hihi,Rayan die smijt ook zijn hoofd tegen de muur of met zijn tanden op de vloer als er iets niet mag.Ik leg hem dan uit dat dat niet de bedoeling is en dat hij dan erg veel pijn krijgt.Rayan lijkt ook constant uit zijn humeur,ik heb het inderdaad ook vaak even gehad,vooral als hij weer niet wil eten.Het is elke dag een macht strijd met eten en dat is natuurlijk niet de bedoeling,maar ik wil gewoon graag dat hij zijn eten binnen krijgt en vitamine.Ik kan me heel goed voorstellen dat nu je zwanger bent het allemaal wat zwaarder voor je is.Net wat ik al eerder schreef heb ik geen tips maar probeer het gewoon luchtig te nemen ze zijn ook nog zo klein en moeten nog zo veel leren.Voor jou ook lekker als je partner hem mee neemt dan kan jij lekker wat voor je eigen doen,doet mijn man ook altijd dan ga ik even lekker uitrusten of wat dan ook.En natuurlijk verlies ik ook wel is mijn geduld is heel menselijk,en een keer bij zijn arm pakken is niet erg als het daar maar bij blijft.Want wij zijn zeker niet van het slaan en dergelijke.Maar voel je daar zeker niet schuldig over je bent ook maar een mens hoor.Geniet lekker van je zwangerschap en je ondeugende zoontje!! Liefs,Mama van Rayan
Dr zit hier ook een kop op! Ik mag helpen, als zij het vraagt of ik het aanbied. Als ik het brood kleiner snijd zonder "toestemming" dan hoeft ze het niet meer Maar ze kan ook lief zijn! Erg aanhankelijk, knuffelig enzo, ze luistert 90% van de keren erg goed of na 2, 3x wel. Heel soms is het en tik als ze na 3x nog niet heeft geluisterd maar soms na die 3x verhef ik m'n stem en dan is het ook goed. Met tandjes/kiezen is ze veel hangeriger en dan krijgt ze ook structureel een zetpil van 120mg 2x per dag. Maar dat extreme wat sommige schrijven herken ik (gelukkig) echt totaal niet!!
Dank voor je lieve woorden. Ik ervaar het zwanger zijn niet als excuus trouwens hoor. Meer een soort van kwartje wat gevallen is: dat ik daardoor wat sneller in de fik vlieg (net als hij dus, ghehehe..) Het is ook vaak enorm lachen hoor. Hij is zo boos soms dat het gewoon grappig is. Laatst zette ik hem op de gang, maar hij krijgt nu zelf de deur open. Komt ie binnen, kijkt naar ons, trekt een wenkbrauw op en zegt: jaaaaah..! Verder wordt hij heel boos als iets niet mag, maargoed hij doet het dan dus ook niet. Hij luistert prima. Dat vind ik eigenlijk het belangrijkst. Snap je helemaal dat je met dat eten zit. Ik ben iets makkelijker met avond eten als hij overdag goed zijn fruit heeft gegeten. Als die vitamines maar binnen zijn. Mar oh.. wat kan dat frustrerend zijn hè?! Vanavond heeft ie heerlijk zitten eten in de ravioli met spinazie. Niet echt voor de hand liggende kinderkost. Snap jij het, snap ik het..
Mee eens, Die balans is best lastig af en toe. Dat is het punt ook denk ik. Vaak gaat dat prima, maar soms.. pff...Maar ik vertik het om bepaald gedrag te tolereren. Ik lees elders ook wel dat je een kind soms alles moet toestaan vanwege zijn/haar karakter of ontwikkeling maar daar heb ik toch andere gedachten over.
klopt daar ben ik het ook helemaal mee eens. Uiteraard speelt het karakter een rolletje, maar is absoluut geen excuus om bepaald gedrag te tolereren. Voor jou is nu belangrijk welke battles je zelf aangaat, welke je even laat zitten en welke je doorschuift naar papa
Dat wilde ik even horen geloof ik haha.. Ik heb ook bepaalde stokpaardjes hoor. Sommige dingen moeten of mogen pertinent niet, en andere dingen mogen even wat losser. Maar dat die strijd herkenbaar is en er mag zijn (en weer over gaat.. zeg ja, zeg ja, zeg ja ) dat is fijn en geeft weer een stoot positieve kracht om door te gaan op de ingeslagen weg Hoe gaat het verder met jouw kindjes? T was toch ook zo'n grote eter een paar maanden terug iig? En jeetje je dochter alweer 5 geweest! J heeft na zijn start echt wel wat achterstand opgelopen en daardoor veeeel aandacht gegenereerd. Ben weleens bang dat we dat nu oplopen.
Graag gedaan! Ik geloof ook echt niet dat je je zwangerschap als excuus gebruikt maar kan me wel voorstellen dat je wat sneller moe bent en dan is het fijn als er iemand is die je even kan steunen.Het zijn ook nog zulke kleine mensjes die begrijpen gewoon niet dat je het goed met ze voorhebt.Als je ze dan zo s,avonds op bedje zie liggen dan realiseer je je dat de tijd zo snel gaat ze zijn zo snel groot heb jij dat ook? Liefs, Mama van Rayan
Ja vreselijk. En dan voel ik me dus ook zo schuldig over mijn irritatie gevoelens.. Wat kan hij er nou aan dien, die kleine lieve onschuldige schat.. Ik bedoelde ook meer dat ik er in eerste instantie niet eens bij nadacht dat die zwangerschap ook debet kon zijn aan mijn korte lontje jegens J. Hoe gaat het bij jullie nu met eten? En hoe lang duurt de fase bij jullie nu dan al?
Je bent niet enige Hier dan wat jonger maar soms verlies ik mijn geduld zeker. Ze is soms super lief en soms kan een draak zijn dan als ze wil wat vind ik niet erg ik kan mijn best doen om proberen haar begrijpen en geven dat wat ze wil maar soms is echt weet ik niet wat ze wil ze staat opeens te krijsen en te huilen. Dikke tranen stampen met benen... Dat is niets goed en je probeert honderd dingen maar het is steeds net wat ze wil of haar dwars zit. Dan kan ik echt geduld kwijt raken... Wil dat ook niet dus probeer haar dan kalmeren en afleiden.. Soms lukt wel soms is echt mij tot hier dat ik haar even laat zo. Ben ook zwanger dus heb ook korte lontje zo Maar ze is wel zielig nu, verkouden, verstopte neus, eczeem.. Ik geloof dat het vandaag pijn in oortje ook was want ze zat vreselijk zielig met handjes hoofd omhelzen en zeggen aw aw ;((
De Fase duurt al heel lang.Rayan is altijd iemand geweest die niet van eten houd,heb altijd hem moeten afleiden wil ik er wat in krijgen,maar nu is het wel heel erg.Hij wil nu ook weer geen brood eten,heeft alleen een beker yogi op.Ik maak me hier echt heel erg ongerust over.Wat eet jou zoontje s,ochtends?Slapen doet hij wel heel goed ik leg hem om 20:00 uur op bed en dan speelt hij nog wat met zijn knuffel en gaat heerlijk slapen.Alleen dat eten phoeffff....blijft iets lastigs....
Haha hier alles goed hoor. Jep een grote eter nog steeds...ook lastig wsnt hij zou wel de hele dag door willen eten. Maar 3 of 4 stukken fruit is toch wel de max vind ik. Hij lijkt gewoon geen rem te hebben. Dus vaste eetmomenten en goed=goed. ik denk niet dat hij "verwend" is door zn slechte start hoor...toen had hij dat gewoon nodig en dat hebben jullie gegeven. Dit gedrag voor zijn leeftijd icm het krijgen van een baby is gewoon heel normaal voor zo'n manneke.
Maar hij groeit wel goed? Lijkt me inderdaad ook heel vervelend als dat altijd al zo'n moeilijk verhaal is geweest. Dan weet je niet wat je nog doen kunt lijkt me. J is altijd een grage en grote! eter geweest. Is ook een groot manneke dus heeft brandstof nodig. Het weigeren is volgens mij ook echt uitproberen hoever hij kan gaan. Zodra het toetje op tafel komt komt good old holle bolle Gijs weer bovendrijven namelijk.. Vanmorgen heeft hij een beker thee met melk en een boterham met kaas op. Ik wil hem geen yogi ofzo geven ivm suiker (hij drinkt nog steeds niet uit een drinkbeker, ook zoiets..) en ook op zijn broodje moet zoet afgewisseld worden met hartig. En zojuist bij mijn man (ik was er niet) at hij twee krentenbroodjes met alleen boter. We hebben en goede dag hier want om 10.00 uur at hij ook braaf zijn aardbeien.. Fijn dat jouw manneke ook goed slaapt. Dat lijkt me echt vreselijk vermoeiend; Dat je maandenlang elke nacht in de weer bent..