Op zich heb ik geen slechte band met m'n s.ouders maar iets geïnteresseerder hadden ze wel mogen zijn ja Vooral deze zwangerschap laten ze het écht afweten en dat vind ik jammer. Maar goed, het is hun gemis en niet het mijne. Mijn s.moeder krijgt nu haar felbegeerde kleindochter ( ze weet het nog niet ) maar als de kleine straks geboren is hoeft ze wat mij betreft ook niet ineens om de haverklap op de stoep te staan hoor. Ik voel ook totaal de behoefte niet om haar "gemis" goed te maken. Ze heeft zelf 2 zoons en 4 kleinzoons en was steeds teleurgesteld dat het geen meid was
Ik heb een goede band met schoonmoeder, alleen moet er soms beetje afremmen. Ben nu 39 weken en word meerdere malen eper dag gebeld of de baby er al is. En ze ' eist' dat we bellen als het begint . Ze mag eisen wat ze wilt , maar ze word pas gebeld als de bevalling achter de rug is.
Dit vind ik echt bizar..... Ik zou serieus gevraagd hebben of ze de portier wilden bellen om haar weg te sturen. Dat gebeurt in ons ziekenhuis bij ongewenste gasten.
Hier ook geen superband... Met het eerste kleinkind waren ze nog wel eens geinteresseerd en vroegen wel eens hoe het ging. achteraf gezien moest het meeste toen ook vanuit onze kant komen... De tweede hebben ze ons niet eens gefeliciteerd. 20-weken echo was niet helemaal goed, werd een afwijking aan de nieren gezien. Nooit naar gevraagd niks. We hebben het wel verteld, maar nooit werd er interesse getoond. Nu de derde (van ons samen, ik had al een 'bonus'dochter) moest het wel een jongen worden hoor. Euhm, een meisje is ook super hoor! Maar ook nu weer: 20we gehad, geen reactie. Het wordt idd een jongen! Geen reactie. We vernoemen heb naar de overleden opa van mijn man (de vader van mijn schoonmoeder) geen reactie. pfffff... Ben er klaar mee hoor. Ik heb al jaren mijn best gedaan. het is op. Het ergste vind ik nog haar koortslip. Bij de eerste gewezen op de gevaren en mijn wens niet de baby te kussen. Daarna nog twee keer goed duidelijk gemaakt en toch ELKE keer als ze komt doet ze het TOCH! Ze kust mijn kindjes vol op de mond! Nadat ik herhaaldelijk heb gevraag dat niet te doen. Nu is mijn jongste net 1 jaar en koortslip is gewoon gevaarlijk voor kleintjes. En dan hoef je hem nog niet te zien! In mijn ogen toont ze geen respect voor mijn wensen en brengt ze, terwijl ze van de gevolgen weet, mijn kinderen bewust in gevaar. Ze kan van mij lekker de pot op! I'm done
Wow serieus?!?! Die is gek. Onze zoon heeft dus met 6 maanden dit virus opgelopen, gelukkig waren we er op tijd bij. Het leek op krentebaard, maar dan zat het op zijn knie! Gelukkig had een dermatoloog het door, hij had kunnen overlijden er aan! Dit virus kan bij kleintjes overslaan naar bacteriele hersenvliesontsteking Hij is nu 4 maar heeft ontiegelijk veel aanvallen gehad, die onderdrukt moesten worden met megaveel antibiotica. Kind zijn darmen weer giga van slag, echt zo zielig. Misschien moet je dit eens laten lezen! En hou je kind bij haar weg, zeker als je het ziet dat ze er een heeft!!!
Hartverwarmend om sommige reacties te lezen over lieve schoonmoeders. De band met mijn schoonmoeder is heel slecht. Er is veel gebeurd (ben niet goed genoeg voor haar lieftallige zoon en blabla) en ze heeft me echt heel diep gekwetst (en mijn partner nog meer trouwens)). Haar houding heeft ervoor gezorgd dat VL circa eens per jaar haar belt. Toch hoop ik dat als het bij ons raak is dat onze band gaat veranderen. Een schoonmoeder zoals ik die graag zou willen gaat niet meer lukken want ze heeft echt dingen gezegd en gedaan die ik nooit meer zal vergeten. Maar misschien wordt het wel makkelijker. We willen het in ieder geval wel persoonlijk gaan vertellen, maar we hebben ze nu al 2.5 jaar niet gezien dus we zullen zien hoe het gaat. Ik droom ervan dat we het vertellen en alles koek en ei is maar dat kan natuurlijk niet. Maar toch hoop ik dat het iets normaler kan worden. We zullen zien! Overigens zullen het nooit logeerpartijtjes worden of oppasdagen, want ik vertrouw haar absoluut niet. Gelukkig woont ze een uur rijden hiervandaan en vind ze het te ver rijden en komt ze daarom nooit bij ons (terwijl ze niet werkt, maar dat is 1 van de dingen wat ze mij kwalijk neemt, dat ik dr zoon hierheen heb gesleept haha). Dus ik verwacht dr niet ineens elke week op de stoep, maar je weet maar nooit Schoonpapa komt niet voor in bovenstaand verhaal want hij heeft simpelweg niets in te brengen bij de vrouw des huizes. De man is depressief en heel onzeker en kan geen eigen beslissingen nemen. Maar wel heel lief, gister nog fijn met hem gebeld. Helaas kan hij niet alleen met ons afspreken. We zullen zien wat de toekomst ons brengt!
Wat een herkenbare verhalen... het enige wat ik van mijn man z'n moeder leer, is dat ik absoluut nooit zo'n soort schoonmoeder word... EVER!!
Ik heb gelukkig hele lieve schoonmoeder. Ze is erg begaan met ons. En helemaal weg van ons zoontje. Gisteren kregen we zelfs nog het compliment dat ze vond dat we het zo goed doen met ons zoontje. Gewoon hoe we hem opvoeden samen. Nou dan voel je je heel trots natuurlijk. Maar voor het compliment vond ik haar ookal lief hoor
Mijn schoonmoeder benauwd mij heel erg. Mijn partner is enigs kind en dat merkte je al erg voordat we zwanger waren. Mn sm wil alles weten. Als ze hier is loopt ze alle namen op t noemen hoe onze kleine man zal gaan heten. Vorige week vroeg ze wie er allemaal bij de bevalling zijn. Nou, alleen je zoon. Haar reactie was je moeder ook niet. Nee, alleen je zoon. Haar reactie daarop was weer dat ze dan wel op de gang bleef. Laatste tijd kan ik niet meer tot 10 tellen, dus haar direct gezegd dit niet te willen en dat we bellen zodra de kleine man er is. Toen kwam ze met voorbeelden van mensen waarbij wel de familie er bij mocht ect ect. Gezegd dat die keuze aan ons is en wij t zo willen. En zo zijn er nog zoveel meer dingen... ben blij dat ze niet om de hoek woont... en ja ik snap dat ze trots is want is haar eerste kleinkind, maar ze is erg verstikkend... Mijn partner loopt ook altijd weg als ze weer ergens over begint en laat hij t aan mij over... waardoor we daar weer woorden over hebben als we samen zijn.
Tja.. Een schoonmoeder is bijna nooit zoals je eigen moeder. Je hebt ze in verschillende soorten en maten. En in sommige gevallen is een schoonvader nog erger zoals bij mij. Schoonvader vond het een normaal idee om bij mijn bevalling te zijn. Toen hij hoorde dat dit niet mocht van mij zei hij dat hij dan wel even binnen komt zodra de kindjes zijn geboren, want ik hoef mij niet te schamen hoor bij de familie. Dit ook maar even uit zijn hoofd gepraat. Heb ze ook alvast verteld dat ze worden gebeld na de bevalling als wij eerst hebben kunnen wennen aan elkaar. Daarnaast eist hij ons hondje tijdens en 2 weken na de bevalling. Want wij kijken dan toch niet meer naar hem om. Vind het gewoon geen prettig idee en wil mijn lieve hondenkindje ook in de buurt hebben. Dus ook dat idee uit zijn hoofd gepraat. 1 okt verhuizen wij tijdelijk een stukje verder weg van ze. Dit ivm ruimte. Ronduit belachelijk vonden zij dit want nu kunnen ze dan niet meer elke dag langskomen en alles uit handen nemen (letterlijke woorden). Nou daaahaaagggg ik zwaai Maar buiten dit zijn het de liefste schoonouders die ik mij kan wensen!!! Zij zijn gewoon anderen dingen gewend dan ik ivm cultuur.
Vind dit altijd zo'n gekke uitspraak. "Ik heb niks met mijn sm en wil dat niet". Beseffen jullie je dat je op een gegeven moment ook sm wordt? Hopelijk krijg je dan een schoondochter/zoon die ruimdenkender is!
Dat is helemaal waar! Maar ik maak nu dan ook precies mee hoe ik niet wil zijn later als schoonmoeder! Het klikt met mensen of het klikt niet. Ik zeg altijd maar: ik hoef er niet naast te liggen En ach, ik leer ervan. Ik merk hoe ik dingen ervaar en zal later mijn uiterste best doen om me niet zo op te stellen!
Marie86: ik denk dat je schoonmoeder inderdaad denkt dat ze positieve zwangerschapstesten gezien heeft! Ikzelf heb niet zo een goede band met mijn schoonmoeder, ze is nogal van het jaloerse en bemoeierig type en ik heb het daar moeilijk mee. Ze heeft het heel goed met mij voor, maar ze zou graag willen dat ik haar zie als mijn moeder. Ze kan het haast niet hebben dat ik goed kan opschieten met mijn moeder en dat ik niet zo doe met haar. Mijn vriend zijn broer heeft al kindjes, maar zijn schoonouders wonen op 1 straat van hen terwijl de ouders (mijn schoonouders dus) op 20 minuten rijden wonen. Mijn schoonmoeder is altijd jaloers/boos als de kleinkinderen naar de andere grootouders gaan, ookal is het om een uurtje op te passen. Ze wil dan niet beseffen dat het voor haar zoon gemakkelijker is om 1 straat te rijden om de kinderen even te brengen ipv 20 minuten te rijden. Ook vind ik zelf dat ze te vaak bij mijn schoonbroer is, ik hoop dat ze niet zoveel bij ons gaat zitten. Mijn vriend en ik werken voltijds, als de kleine er is wil ik niet dat mijn schoonmoeder 3 avonden per week + in de weekends bij ons zit, wat ze nu dus wel doet bij mijn schoonbroer. Daar komt ze ook altijd onaangekondigd aan, dat is iets wat ik zelf niet zo leuk vind. Ik wil niet verwaand klinken ofzo, maar ik wil zelf ook quality time met mijn vriend en baby op onze vrije momenten. Mijn ouders en schoonouders weten overigens ook nog niet dat ik zwanger ben, ik blijf voorlopig volhouden dat ik dit jaar nog geen kinderen wil, dat dat iets is voor volgend jaar. (wat theoretisch gezien ook klopt, want ik ben voor februari uitgeteld ) Ik heb ook niet gezegd dat we aan het proberen waren, omdat ik geen zin had in die hoopvolle blikken bij elk bezoekje. Ik heb nu al een buikje, wat gelijk zou opvallen als ze erop zouden letten. Ik kijk er wel naar uit om het nieuws tegen de ouders te vertellen, ook tegen mijn schoonmoeder, want ik weet dat ze dolgelukkig gaat zijn, maar ik hoop gewoon dat ze zich een beetje op een afstand houdt en niet op elk vrij moment aan onze deur staat...
Mijn schoonmoeder is opzich een heel lief mens en volgens mij behoorlijk gek op mij aan haar gedrag te merken maar ik vind haar vaak een beetje overdreven haha. We hadden het tijden geleden eens over babynamen, vriend en ik houden van beetje Amerikaanse en aparte namen, wij zeiden dit en schoonmoeder begon gelijk dat dat niet mooi was en dat als ze een kleinzoon kreeg zij hem dan maar Teun ging noemen en blabla.. Ze meent het helaas ook nog! Mijn moeder wist al dat ik zwanger was (ze zei direct toen ze me weer zag, je bent zwanger!! Ze had gelijk ) maar schoonmoeder wist het nog niet.. Na echo wou vriend het ook aan haar vertellen, wij gedaan en erbij gezegd dat we het zelf aan haar vriend wouden vertellen na de 12 weken.. (Ze zijn nog niet zo lang samen) 3 uur later had mevrouw het al aan hem verteld.. Pfff!! O en ze heeft een cursus opvoeding gedaan via haar werk en bestookt mij (mijn vriend niet) nu al met hele verhalen hoe ik dat moet gaan doen en hoe zij me dan kan helpen en de cursus met mij kan doornemen... Help!! Het ia niet alleen met zwanger dat ze dit soort dingen doet maar ook bijv als ik een kat wakker maak hier.. (Mijn eigen kat dus) Dan word ik zowat aangevallen waarom ik dat in hemelsnaam doe?! Nou hij slaapt gemiddeld 20 uur per dag dus hij kan best even wakker worden haha. Zo dit waren mijn frustraties hahaha!
Ik heb een heel goede band met zowel moeder als schoonmoeder. Mijn schoonmoeder is absoluut niet iemand die knuffelt of 'ik hou van je' zegt, in plaats daarvan bakt ze een appeltaart of bied ze bijvoorbeeld hulp of geld aan, om te laten zien dat ze om je geeft. Leuk mens! Ik ben heel anders, gevoelspersoon, en wel gewend aan openheid, ook over mijn gevoel. Maar hoewel we compleet verschillend zijn, mogen we elkaar graag. Ik ga elk jaar nog steeds met het gezin van mijn vent mee op vakantie, dit jaar weer twee weken Altijd gezellig. Gelukkig zinspeelt ze nooit op kinderen of zwangerschappen.
Hier geen schoonouders, wat ik toch erg jammer vind. Zou zo graag willen weten hoe ze zijn en hoe blij ze voor ons zouden zijn. Weet niet of ze bemoeierig zijn oid, maar ik ben gewoon heel nieuwsgierig hoe het geweest zou zijn.
Doorgaans kan ik prima opschieten met schoonouders. Er zijn de nodige 'strubbelingen' geweest en die zullen er vaker komen, maar meestal respecteren wij hun levenswijze en zij de onze. Ze kan wel erg beklemmend worden en bemoeierig en ik moet nog een beetje een weg vinden om dan wat afstand te houden zonder dat ik haar afwijs. Wat ik wel echt een lastig punt vindt is dat ze rookt. Ze steekt tot nu toe zomaar een sigaret op terwijl ik erbij zit (eigenlijk vind ik het belachelijk als je dit doet, zou dat nooit bij een zwangere dame doen). De laatste keer ben ik niet meer voorbijgegaan aan mijn gevoel en heb gezegd "ik ga even naar buiten". Daarna heeft ze een sigaret buiten staan roken. Wat ik prettig vindt maar er kan niet gewoon over gepraat worden. Nu is het de bedoeling dat beide oma's een dag in de week gaan oppassen als ik weer ga werken. Alleen zit ik bij haar thuis nog steeds met dat roken. Mijn vriend heeft het al eens aangestipt toen ze alleen waren. Zoals ik zei kan er niet goed normaal/open over dingen worden gepraat bij haar. Ze zei alleen kort dat ze buiten zou roken op momenten dat kleinkind daar is. Ik blijf echter zitten met een gevoel van dat ik niet weet of ik het prettig vindt om mijn baby van een maand of 3, 4 jong de hele dag naar een huis te brengen waar tot voor kort binnen gerookt is en door iemand te laten verzorgen die net heeft gerookt. Ik heb het ook met mijn zwager en schoonzus erover gehad dit weekend en die hebben mij duidelijk gemaakt dat ik me echt niet aanstel en dat ze hier zelf ook mee zouden zitten als ze een kind kregen. Ik heb dus besloten het aan te gaan kaarten. Uiteraard op een niet-afwijzende, normale volwassen manier. Ben erg benieuwd hoe ze zal reageren en wat de uitkomst zal zijn, wel spannend!
Mijn schoonouders rookte ook altijd binnen, ik heb er toen wat van gezegd. (Ging met ze overleggen, en dat ik het fijner vond om het niet bij een baby in de buurt te doen) ze zijn toen buiten gaan roken. Zoontje bleek later ook zwaar astmatisch.