Mijn gevoel zegt twee kinderen, mijn verstand zegt 1 kind omdat ik ziek ben en 2 kinderen voor mij teveel wordt, dus verstand wint het hier, bij mijn dochter wist ik niet dat ik ziek was (achteraf had ik het kunnen weten) maar nu weet ik het wel en wat moet zeggen? mama is ziek dus dochter jij bent ouder en krijgt veel minder aandacht omdat je broer/zus aan de beurt is. Liever al mijn energie in de opvoeding van mijn dochter dan halve opvoedingen of slechte voor 2 kids. En ik heb gerouwd erom, ik weet dat sommige heel moeilijk kinderen kunnen krijgen en ik blij mag zijn met mijn dochter (wat ik ook echt ben) maar de gedachte dat door mijn ziek zijn er geen tweede kan komen maakte me verdrietig.
Dat ligt maar net aan de gevolgen die die beslissing heeft Als het om grote dingen gaat, probeer ik toch wel met m'n verstand te beslissen. Als ik geen zin heb in een stuk komkommer, maar wel in een stuk chocola, of als ik wéét dat het verstandiger is om 's morgens vroeg boodschappen te gaan doen omdat het dan rustiger is, maar mijn bed toch nog wel érg lekker ligt, wint m'n gevoel het nog wel eens
Poeh, dit vind ik erg kort door de bocht. Stel dat je in de bijstand zit en je hebt al vier kinderen, maar wil er graag nog een vijfde bij? Dan zie je dus niet af van je derde vakantie en je tweede auto, maar van vlees eten, schoenen en winterjassen kopen en je kinderen op sport doen. Wat dan? On topic: als mijn gevoel iets niet wil, doe ik het niet. Als mijn gevoel het wel wil, maar mijn verstand niet, doe ik het ook niet. Anders wel.
Gekozen voor verstand. Dat is niet bij alles zo. Maar wel in de keuze dat we het houden bij 1 kind. mijn gevoel is absoluut 2, maar door medische redenen is dit niet verstandig. Dit is voor ons de afweging geweest om voor ons verstand te kiezen
Ik gebruik altijd mijn gevoel. Het gebeurt eigenlijk maar heel sporadisch dat mijn verstand er lijnrecht tegenover staat.
Ik mis een optie in de poll, namelijk beiden. Afhaneklijk van de beslissing, gebruik ik mijn verstand, gevoel of beiden. Sommige beslissingen kun je in mijn ogen niet alleen op verstand of gevoel kiezen, bv kopen van een huis (ik noem maar iets). Daar gebruik ik beiden bij.
Allebei eigenlijk, maar ik volg altijd het gevoel dat mij vrede geeft en tot nu toe werkt dat heel goed. De keren dat ik het negeerde en mijn verstand gebruikte ging het juist fout...
Dat ligt aan de kwestie waar het om gaat. Toen ik vorig jaar een nieuwe baan aangeboden kreeg, zou ik 200 euro per maand meer gaan verdienen. Maar toen ik die school binnen liep, vond ik de sfeer daar niet prettig. Ik heb wel verstandelijk overwogen wat ik zou doen, maar mijn gevoel gaf de doorslag. Ik wilde daar niet werken. (ik heb btw geen spijt) Voor een groter gezin (dan papa, mama en 1 kindje) heeft mijn verstand het gewonnen. Ik ben draagster van een ziekte en ik wil het noodlot niet tarten. Het niet ingaan van het traject IVF met PGD is daarentegen weer een gevoelskwestie.
Ik volg 9 van de 10 keer mijn gevoel maar ik ben gelukkig ook realistisch genoeg om bepaalde beslissingen met m'n verstand te maken. Wij hebben bijvoorbeeld ons huis tijdelijk uit de verkoop gehaald om bepaalde redenen. Dat is ook gewoon het beste op dit moment maar mijn gevoel van 'liever gisteren weg dan vandaag' is er wel, maar gewoon niet verstandig nu
Dat mag. Jouw verdriet is niet minder dan die van een ander. Ik heb ook veel verdriet gehad terwijl ik een prachtige dochter heb waar ik apetrots op ben.
Ik vind dit altijd een lastige vraag want naar mijn idee is net nogal verbonden... Om maar even bij het voorbeeld van gezinsplanning te blijven, vind ik dat bijvoorbeeld kijken naar het financiële plaatje ook wel deels een gevoelskwestie is - het idee dat je je niet prettig zou voelen als je je kinderen (of jezelf) niet X of Y zou kunnen gunnen in jouw financiële situatie. Dus je hebt wel een rationeel argument (financiële plaatje is niet goed) maar dat argument is dan weer gebaseerd op een gevoel (voel me niet prettig als ik me X of Y niet kan veroorloven). Snap je?
Het een gaat samen met het andere. Ik ben een emotioneel mens en heel vaak kies ik niet eens voor ik na gedacht hebt dat noemen we een kip zonder kop die na denkt impulsief woord het ook wel genoemd. Ik kan je geen goed antwoord geven omdat ik na 40 jaar. Nog net zo impulsief kan reageren als een kind. Met verstand kiezen is vaak wel een betere optie gevoel kan je leiden verstand maakt de beslissingen en je kunt wel altijd je gevoel volgen maar ja we kunnen niet altijd alles hebben wat we willen hebben in het leven. Het een gaat samen met het andere.
gevoel. ik ben nogal impulsief dus ik denk niet al te veel na over de dingen die ik doe.. niet altijf goed maargoed dat is hoe ik ben.
Spelen beide een rol bij het maken van beslissingen, maar als ik echt moet kiezen wint verstand het.....zegt mijn gevoel
Op verstand; ook al geeft mijn onderbuik het ook vaak goed aan. Meestal staan ze dezelfde richting op. Zo niet, navigeer ik op verstand. Altijd.
Ik ben het zeker eens met iedereen die zegt dat je beiden gebruikt. Ik ook. Maar mijn gevoel wint meestal. Voorbeeld; Manlief en ik konden, voor een goede prijs, een huis kopen. Na bezichtiging 'voelde' het niet als hèt huis. We hebben het niet gekocht. Even later kwam ons huis voorbij. Dat voelde direct goed....
Ik heb moeten leren om naar mijn gevoel te luisteren, dat heeft t nl bijna altijd goed. Ons huurhuis, iedereen gaf aan nee niet doen, rotburen, staat slecht bekend. We liepen binnen om te bezichtigen en het gevoel was er, het voelde al als thuis. We wonen hier nu 4 jaar, na een half jaar gingen de aso buren weg en werd het hele pand gerenoveerd. Heerlijk! We hebben een hele tijd getwijfeld over een tweede kindje, niet of maar wanneer. Ml wilde wel, ik niet, zie teveel beren op de weg. Nu ineens is het gevoel er wel, de tijd is er goed voor. We hebben het niet breed maar kunnen ons goed redden en we gaan er spijt van krijgen als we het niet proberen.