Ik werk fulltime, vijf dagen. Heb een drukke verantwoordelijke baan in het hoger onderwijs, ik ben ook de kostwinner. Manlief werkt 4 dagen. Het voordeel van mijn baan is dat ik 14 weken vakantie per jaar heb. Dit maakt het draaglijk en vol te houden. Over een paar dagen begint mijn vakantie en ben ik 7 weken lekker thuis met dl. Heerlijk! Op het moment wil ik nog niets inleveren omdat ik het geld veel te fijn vind. De planning is wel om over een jaar of drie definitief minder te gaan werken, bijv drie dagen. Dat is op mijn werk geen enkel probleem. Nu is het zwaar, maar ml doet veel en daarnaast heb ik ook twee oppasoma's aan huis die ook huishoudelijke klusjes doen en waarbij het eten 's avonds op tafel staat als ik thuis kom en de keuken en vaatwasser ook wordt gedaan. Dat scheelt ook wel heel veel
Schoolpleinouders? Wat bedoel je daarmee? Ik werk als projectmanager, 24 uur per week. Net zo belangrijk als jouw baantje of werken in de winkel. Bewuste keuze omdat wij er voor kiezen de kids niet te laten opvoeden door onze ouders. Die rol hebben ze al gehad.... Kids gaan nu 2 dagen in de week naar de opvang en dat vinden wij, in onze situatie, genoeg. Overigens respect voor wat voor 'keuze' een ieder maakt maar maak niet de fout door te denken dat je alleen maar in een winkel kunt werken als je parttime werkt. Er zijn zat medewerkers die daarvoor jarenlang fulltime hebben gewerkt en zich zelf daarmee hebben bewezen. En waar een wil is is een weg.dus vaak valt er ook wat te combineren met collega's. Grt. Kweenie
Hier gaat elke maand een bedrag op de gemeenschappelijke rekening en de rest kan ieder dan zelf bepalen waar hij/ik het aan uitgeeft.Ik zou het persoonlijk niet kunnen om geld uit te geven dat mijn vriend (buitenshuis) verdiend heeft voor privé-uitgaven. Een klein bedrag evt nog, maar vanaf iets groter zoals een middagje shoppen of zo, neen... Ik heb een eigen wagen en betaal ook alle kosten hiervoor zelf. Ik zou niet inzien waarom hij daarvoor moet opdraaien?
Het probleem is denk ik een beetje dat er alleen in geld wordt gemeten en dat de dingen waar de partner van een thuisblijfpersoon (m/v) van profiteert niet echt meetbaar zijn. Waarom zou ik moeten opdraaien voor: - het kopen van alle boodschappen - het schoonmaken van het huis - het grootste gedeelte van alle luiers verschonen - de deur opendoen voor alle monteurs, meteropnemers etc die hier langskomen - alle afspraken bij het CB afgaan - als mijn man iets nodig heeft, dat voor hem regelen - de financiële zaken regelen - het regelen van de vakanties - mijn man eraan herinneren als hij zijn declaratie vergeet in te vullen - de agenda plannen - cadeautjes kopen voor mijn schoonfamilie - koken - voor ons zoontje zorgen als hij ziek is - naar de apotheek gaan als mijn man medicijnen nodig heeft - ons zoontje boekjes voorlezen Als mijn man mij niet zou hebben en hij zou al deze dingen zelf moeten doen, dan zou hij ook niet zoveel kunnen werken als hij nu doet en zou alles ook niet zo goed lopen als nu. Dus het is een wederzijds profijt dat wij van de situatie hebben zoals die nu is.
Ik ben ook thuisblijf mama, en het bevalt ons prima. Wij hebben kinderen tussen de 3 en 16 en vind het heerlijk (en de kinderen ook) dat ik thuis ben als zei uit school komen vol verhalen, Even de dag doorkletsen. Het is voor mij ook heel veel waard dat ik zelf de opvoeding kan doen van onze kinderen, heerlijk meegaan in het ritme van onze jongste. Die kan en mag uitslapen tot wanneer hij het nodig heeft, er niet al uit hoeft getrommeld te worden omdat hij naar de opvang "moet". Met de kleine onderneem ik van alles, heerlijk samen genieten. Mijn persoonlijke ontwikkeling blijft echt niet stil staan hoor, daar kan je ook thuis aan werken Voor ons is dit een bewuste keus, gelukkig kan het makkelijk, en ik vind dat een kind lekker bij zijn vader of moeder thuis hoort te zijn (als dat haalbaar is!) Tuurlijk zijn ze wel eens een paar uurtjes bij opa en oma, die vinden dat ook erg leuk, en dan doe ik lekker wat voor mezelf, of iets waar ik normaal niet zo snel aan toe kom, of wat dan ook. Eerst vond ik het financiële gedeelte ook een dingetje, ik ben heel lang geleden getrouwd geweest, op huwelijkse voorwaarden. Er hoefde maar iets te gebeuren, en dan werd er tijden een ruzie of woordenwisseling meteen van zijn kan geroepen, donder maar op uit mijn huis etc. Het was zijn huis, zijn spullen en vooral zijn geld.. Ik was toen ook thuis met kindje, maar hij gaf mij het gevoel dat hij de harde werker was, en ik maar een luie moeder. (er speelde heel veel in die relatie maar dat terzijde) Toen ik met mijn huidige partner wilde gaan samenwonen, vond ik het wel lastig in het begin, ik had een huurhuisje, mijn eigen stekje. Ik werkte toen wel 3 ochtenden, maar alleen de uren dat de kinderen op school zaten, ik bracht en haalde ze om 12 uur weer op. Maar mijn salaris stond natuurlijk nooit gelijk aan dat van mijn huidige partner. Toen wij samen voor een kindje wilde gaan, zijn wij getrouwd in gemeenschap van goederen, zijn koopwoning is dus van ons samen. Zijn loon, komt op onze rekening. Hij vindt het belangrijk dat wij gelijkwaardig in een relatie staan, en dat dat niet door geld of een huis, onbedoeld toch anders voelt. Wij hebben beiden genoeg meegemaakt, om zeker te kunnen zeggen dat wij levenspartners zijn, dus voor ons is het geen enkel probleem om in gemeenschap van goederen getrouwd te zijn. Ik voel me dus ook niet financieel afhankelijk van mijn man. Ik vind het een voorrecht dat ik thuis kan zijn, en fulltime mama, is ook een fulltime job (+ meer) kan ik je vertellen Als de jongste straks naar school gaat, zie ik wel hoe het loopt, we hebben een groot huis, waar altijd wel wat te doen is qua onderhoud. Misschien ga ik iets vanuit huis doen wat ik leuk vindt, ik houd enorm van schilderen en meubels opknappen Maar ik zal er zeker voor de kids zijn buiten de schooltijden om. Dat mijn diploma's dan eigenlijk voor jan joker in de kast liggen, tja jammer dan. Voor ons is dit echt zoals wij het graag willen, en ons er het beste bij voelen. Ik zou het niet anders willen, en voel me afhankelijk van niemand, wij zijn een team en dan zul je het samen moeten doen
Klopt helemaal Bolkje, de man die werkt heeft daar zeker profijt van dat zijn partner thuis is. Als ik bijvoorbeeld 20 uur zou werken ipv thuis zijn, dan kon ik echt niet alle dingen doen, die ik er nu nog naast doe. En zou hij daar ook zijn steentje voor bij moeten dragen. Dus of minder werken, of s'avonds/s'weekends nog druk zijn met al die dingen die jij oa noemt. ipv heerlijk tijd voor ons gezin.
Nou dit dus.. Omdat een thuisblijf moeder geen geld verdient mag ze ook niks? Dat is absurd! Doordat de vrouw thuis blijft, kan de man werken, ze vullen elkaar aan. Later, als wij een kindje hebben, zal ik ook thuis blijven tot hij of zij naar school gaat, en dan wil ik 2 a 3 dagdelen werken. En in mijn beroep is dat ook zeer goed mogelijk, ik heb er ook 4 jaar voor gestudeerd dus het is geen 'dom' baantje in een winkel zoals hier gezegd wordt. Iedereen bepaald zelf wat ze willen, ik persoonlijk wil geen moeder worden die elke dag werkt en wiens kinderen elke dag naar de opvang of ouders ofzo gaan. Maar dat is mijn mening, wat een ander doet, staan zij geheel vrij in
Inderdaad kan het ook allemaal. Werk zelf 36 uur, zit in het bestuur van een vereniging en ben (volgend mijn eigen mening ) een erg leuke moeder voor mijn dochter, waarbij we veel gezamenlijk doen als gezin.
Omdat ik opdraai voor al het andere buiten werken wat hier gebeurd (kinderen opvangen, boodschappen doen, alles regelen wat betreft school en de kinderen.
OK, maar ik vul daar geen 8u/dag mee... (moest ik dus FT thuis zijn; bleek tijdens mijn bevallingsrust) en dat doe ik nu ook allemaal bovenop mijn werk.
Ik snap het idee wel dat het raar is om 'iemand anders z'n geld' uit te geven, niet zozeer omdat hij het verdient en jij niet (letterlijk gezien dan), maar gewoon in het algemeen, ik heb dat ook als je allebei geld verdient. Wij hebben wel een gezamenlijke rekening, maar daar worden geen individuele uitgaven van betaald, zoals reiskosten (OV), telefoon, kleding, etc. Soms koopt mijn vriend echt rare dingen voor veel geld en dan zouden we echt ruzie hebben als dat van 'ons' geld was haha
Zie dat jouw kinderen nog klein zijn..daar kom je wel achter als ze op school zitten en zwemles, kinderfeestjes, speelafspraakjes...
Ik werk tegenwoordig tussen de 20-30u per week. Vanuit huis. Mijn man werk in de buitendienst en is vaak lang weg. (Momenteel zit hij in Brazillie tot waarschijnlijk 28 juli) Ik wil mijn kinderen een zo stabiel mogelijke jeugd geven ondanks dat papa veel weg is en het is dan ook onze weloverwogen keuze dat ik thuis blijf. Omdat ik toch wel wat aan inkomsten wil hebben en geen gat op mijn CV werk ik nu al zo'n 7 jaar als gastouder (2jr vanuit huis). Fulltime buiten de deur werken zou ik niet voor mezelf kunnen verantwoorden in onze situatie omdat ze dan papa en mama bijna niet zien. Dat vind ik niet kunnen. Voor ons werkt dit prima.
Oudste gaat al 2 jaar naar school, jongste volgt in september. Oudste gaat ook naar de turnles, verjaardagsfeestjes etc, dus ik heb best wel een goed idee hoe het eraan toegaat...
En het grootste gedeelte van de week zorgt iemand anders voor jouw kindjes dus tja das een hoop werk mindet voor jou
Als we toch weer lekker aan het veroordelen zijn ... Ik vind t heel raar als je als getrouwd stel rekeningen deelt. Sorry hoor maar zou me echt kapot schamen als je dat moest doen. Vind ik ook zo raar met vrienden, nee jij moet 2 extra betalen want jij had een extra cola. Really?!Wat dat betreft ben ik zeer on-nederlands. Hoppa ene keer betaal jij, andere keer ik.... Ik ben overigens ook gewoon lekker makkelijk in gemeenschap van goederen getrouwd, wij zijn niet zo van "cd van jou, cd van mij". Gewoon alles op een hoop, klaar.
Euh ja, de juf op school voor de oudste?? En ja, tot eind augustus het KDV voor de jongste. Maar op de leeftijd dat de kinderen nu zijn, hoeven ze thuis echt niet constant geanimeerd/gecontroleerd/gesuperviseerd te worden door mama
Dit dus Haha, ik vind dat ook altijd raar en krijg beetje plaats vervangende schaamte. Ben zelf wel Nederlands maar mijn man is Marokkaans, en hij kent het al helemaal niet.