Iemand hiermee bekend? Zoja welke behandeling hebben jullie hiervoor, medicatie etc? Ik heb er nu al zo een 7 jaar last van met ups en downs. Officieel heb ik de stempel inappropriate sinustachycardie. De laatste tijd is het weer flink raak. Ik slikte hiervoor al 2x daags 7,5mg ivabradine, en vandaag heb ik er 3x daags 80mg verapamil bij gekregen omdat m'n klachten nog niet onder controle zijn. Ik heb ook onwijs veel last van overslagen (SVT voor de kenners) Eigenlijk wil ik een efo onderzoek met ablatie ondergaan maar moet wachten totdat m'n eigen cardioloog terug is van vakantie..
Hier een dochter met SVT's door een andere hartritmestoornis: wpw-syndroom. Zij krijgt hiervoor een betablokker: sotalol. Daarmee is het goed onder controle, in die zin dat ze geen langdurige ritmestoornissen heeft. Of ze wel kortere overslagen enzo heeft, is nog niet te zeggen, dat kan ze niet duidelijk maken nog, (21 maanden nu).
Ja ik, Had avnrt, of terwijl een hartslag van 250 per minuut. Ik heb na de diagnose een ablatie gedaan. Heb acht mnd sotalol geslikt en kon daardoor niks meer.. Achteraf heb ik er jaren last van gehad maar nooit bij stil gestaan dat het me hart was.
Bij welk ziekenhuis heb je dit laten doen? Het ziekenhuis waar ik onder behandeling ben doet geen ablatie, dan wordt ik doorverwezen naar een academisch ziekenhuis hier in de buurt. Heb je na de ablatie er nog last van gehad?
In het lumc in leiden een aantal jaar terug. Heb soms nog last van een hogere hartslag, rond de150.. Maar dat is cafeïne afhankelijk dus niet teveel koffie voor mij. Heel soms nog een aanval , maar dat is maar een paar seconden..echt acceptabel dus, want normaal deden de aanvallen uren.. Dus ik ben erg blij dat ik toen voor een ablatie gegaan ben. Moet wel zeggen dat ik bij mijn eerste zwangerschap m'n hogere hartslag als eerste symptoom had, dus sta bij een zwangerschap weer onder controle vd cardioloog
Mooi dat het voor jou zo een positief effect heeft! Lijkt me heel naar een hartslag van 250 Bij 180 sta ik al te stuiteren
Was ook een marathon gevoel hoor, moest ook altijd slapen erna.. Ik zou zeker voor de ablatie gaan. Ben erna twee weken thuis geweest en toen weer aan het werk gegaan
Ik zit nu een week thuis, afgelopen woensdag weer afgevoerd met de ambulance naar de eerste harthulp Ik ben moe, gesloopt. Werken zit er voorlopig niet in, kan amper voor de kleine man zorgen. En dan toch moet ik wachten tot half augustus, en wat volg er dan? Een gesprek en ben ik nog geen stap verder.. Zo genoeg gezeurd haha
dikke knuffel! ik weet er alles van, helaas. hier een ablatie gehad maar helaas niet gelukt, heb last van vt's en boezemstoornissen en nog wat meer dingen aan mn hart. slik 2x 80mg sotalol en bloeddrukverlagers. voor de erge aanvallen heb ik sinds 2003 een icd geinplanteerd gekregen, gelukkig nog niet nodig gehad. mn s.moeder en petekindje hadden beiden last van svt, beiden geableerd en beiden nu zonder medicijnen en zonder ritmestoornissen, dus dat zou voor jou ook heel fijn zijn.
Uit nieuwsgierigheid...hoe gaat t weer over? Op je hand blazen, of medicatie of carotismassage of cardioversie..of is het kort en gaat het vanzelf over? Als je iedere x cardioversie nodig of medicatie nodig hebt zou ik zeker een ablatie laten doen in een ander ziekenhuis, lijkt me alleen wel een beetje eng zoiets... Ik heb volgens de huisarts SVT... Niks ernstigs gelukkig alleen irritant. Kan er echt maanden geen last van hebbenen dan ineens bijna dagelijks weer wel...deze week is t ook weer raak...twijfel alleen of t wel SVT is aangezien het maar 2 x echt 1/1/2 uur geduurd heeft (1x bijna flauwviel) en al die andere keren een aantal rare slagen achter elkaar; en dat dan met tussenpozen op de dag....klinkt dat voor jullie/jou bekend? Ook dat je een hele poos geen last kan hebben???heb geen last vanstress of spanningen ofzo Maar Weet niet zo goed of ik daar nou wat mee moet...
Hier zit ik dankzij de bijwerkingen van de prednison aan de metoprolol (voorkeur was een ander middel maar dit mag tenminste met bv), moet zeggen dat het goed helpt maar als het vanavond weer erg spannend wordt of er komt een penalty serie dan komen de hartkloppingen er gewoon doorheen en ben ik weer een paar uur zoet.
Het gaat meestal vanzelf weer over. Woensdag heeft het 9 uur geduurd voordat het over was. Soms heb ik geluk duurt het een paar minuten, soms duurt het een paar uur. Als het niet overgaat krijg ik medicatie door het infuus. Ik kan er geen touw aan vast knopen wanneer het gebeurd. SVT is wel wat anders als een IST SVT zit in de boezems of av-knoop. IST zit hem in de sinusknoop.
Bij Caitlyn is het met medicatie onder controle idd. We moeten hier elk jaar stoppen met de medicatie en kijken of ze er misschien overheen gegroeid is. Was afgelopen jaar niet het geval, dus weer terug op medicatie, (ze zit nu op 4 mg per kilo lichaamsgewicht. Niet heel hoog dus, maar wel hoger dan gemiddeld nodig is, (minimale is 2 mg, meeste kinderen met haar stoornis zitten op 3 mg). Als ze svt's heeft, wisselt het erg hoe die verlopen. Kunnen kort zijn, maar ook uren duren. De eerste keer dat we opmerkten dat er iets niet goed ging was ze 2,5 week en raakte in shock: ondertemp, overgeven, darmen die zich leegden, niet meer wakker te krijgen na al een hele dag zeer matig drinken, (op 1 etmaal maar 150 cc). Toen diagnose wpw-syndroom gekregen en daarna herkenden we het voor ze uitvalsverschijnselen ging laten zien. Hebben ook een stethoscoop thuis om haar hartslag te kunnen beluisteren, als we denken dat het wel eens mis kon zijn. Mocht ze er niet overheen groeien, krijgt ze met 10-12 jaar een ablatie. Dat willen ze, zolang medicatie voldoet, liever niet eerder doen, omdat de kans op complicaties uiteraard groter is als ze nog zo klein zijn, en omdat het litteken van de ablatie gewoon kleiner zal zijn dan als ze nu aan de gang gaan daar. Caitlyn heeft een extra zenuwbundel die de functie van de AV-knoop over kan nemen en zit dan op snelheden van 280-300 per minuut, (normaal voor haar leeftijd is 120-150, is natuurlijk sowieso iets hoger dan bij volwassenen ). Die bundel wordt dan dichtgeschroeid, als ze een ablatie zou gaan krijgen, en dan moeten de klachten eigenlijk helemaal weg zijn. Ik herken wel dat ze na een svt erg moe is. Die eerste weken konden we er van uitgaan dat ze een uur of 6-7 achter elkaar sliep, na een svt, dus na twee keer dat meegemaakt te hebben, pakten we daar dan zelf ook maar ons voordeel mee Alle vormen van stress, fysiek en emotioneel, kunnen een svt triggeren, maar het kan ook zo spontaan ineens toeslaan. De eerste maanden was het hier ws vrij heftig omdat ze ook nog extreme krampen had door KMA en veel pijn vanwege verborgen reflux. Hoop geklooi gehad met medicatie die ofwel conflicteerde met de hartritmestoornis ofwel met de sotalol. Maar uiteindelijk een balans in gevonden Momenteel doet ze het erg goed. Aan haar energie is niet te merken dat ze een hartritmestoornis heeft: ze slaapt 's nachts een uur of 10-11 en overdag 1,5-2 1/4 uur, soms 3 uur. En is dan verder de hele dag zo actief als wat Zijn we uiteraard erg blij mee
O, en bij Caitlyn wordt er eerst een ijszak op haar gezicht gelegd, als ze een svt heeft. Dat geeft een schrikreactie en die 'reset' haar hartslag dan. Bij haar werkt dat goed, maar bij kids bij wie dat niet werkt, moet dan een infuus gezet worden om medicatie toe te dienen. We hebben hier inmiddels ontdekt dat koude wind in haar gezicht ook goed werkt om eruit te komen, of hard blazen in haar gezicht. Dat proberen we dus altijd eerst, voor we naar het ziekenhuis crossen. Als ze ziek is, helpt dit meestal niet om er dan ook uit te blijven: dan blijven de medische klachten steeds de trigger geven om haar hart op hol te jagen en moeten we toch naar de SEH. Staan op de spoedlijst van het ziekenhuis, dus kunnen altijd zonder tussenkomst HAP daarheen gelukkig.
Pfff wat een rotzooi zeg de combinatie van de medicatie die ik heb. Eerst er al voor gewaarschuwd dat deze medicijnen een wisselwerking hebben en dat daardoor de bijwerkingen erger kunnen zijn. Ik ben duizelig, zie lichtflitsen, ben echt omzettend moe en ik merk dat m'n hartslag nu voor mij echt te laag gaat worden (rond de 50) fijn zo in het weekend dat je de cardioloog niet kan bellen..
Ik zou wel even bellen. Je kunt waarschijnlijk ofwel doorverbonden worden met de afdeling, ofwel teruggebeld worden door de arts. Er is ws sowieso wel een arts met kennis van zaken aanwezig vanwege ook opgenomen hartpatienten: die hebben ook niet het weekend ineens vrij ofzo Hier bij de opname in het academische ziekenhuis in het weekend gewoon een kindercardioloog altijd aanwezig...
Hoi, ik heb ook een avnrt, maar gelukkig niet zoveel last ervan. Meestal duren aanvallen tussen de 5 en 45 minuten. Vorig jaar maart is het geconstateerd door de cardioloog (eeeeiiiiiiindelijk) nadat ik al een aantal keren door de dokter was weggestuurd omdat ik vast last van hyperventilatie had. Zelf wist ik toen al dat het dit waarschijnlijk was na wat gegoogle. Heb ook medicijnen, maar nog nooit gebruikt, want sinds maart vorig jaar op 1 hele korte aanval na, geen aanval gehad. Komende week wel naar de cardioloog omdat de gynaecologen in het ziekenhuis informatie willen over hoe en wat met de bevalling.