Ja, ik wel, ik zie het regelmatig, ook hier op het forum. En dat was inderdaad wat ik bedoelde. Natuurlijk zag ik mijn man in het begin van onze relatie als een verrijking van mijn leven. En als ik globaal de balans opmaak van alle jaren samen en ik de lange termijn bekijk, is hij nog steeds een verrijking van mijn leven. Maar als je in een langdurige relatie zit - meer dan 10 jaar bijv. - komt het vaak voor dat er ook periodes waarin dat een tijdje anders is/lijkt. Ik zie dat mensen er een punt achter zetten omdat "het niet meer goed is voor mij", "ik in een andere fase van mijn leven ben" of "ik een andere kant op ontwikkeld ben", terwijl de relatie verder echt niet slecht is. Onder zulke omstandigheden vind ik, zeker als je samen kinderen hebt, dat het zonde is dat je je eigen leven en dat van je kinderen zo enorm overhoop haalt. En natuurlijk kunnen bovengenoemde voorbeelden in bepaalde omstandigheden legitieme redenen zijn om te scheiden, bijvoorbeeld als het ook op lange termijn niet meer goed voor je is. Ik ken ook voorbeelden in mijn omgeving met dergelijke argumenten, waarbij een van de partners er echt aan onderdoor ging. Ik noem die voorbeelden dan ook niet niet om mensen die om die redenen gescheiden zijn een trap na te geven. Ik denk echter wel dat mensen soms onrealistische verwachtingen hebben waaraan een partner zou moeten voldoen en/of onrealistische eisen aan een partner stellen.
Precies dit. Ik zou er niet aan moeten denken fulltime te werken. Mijn ouders werkte onwijs veel en zag ze zowat nooit altijd naar oppas enz. Dat wil ik niet voor mijn kinderen,maar dat komt denk ik puur doordat ik het als kind heel naar ervaren heb. Ik werk 2 dagen in de week op het kantoor als grafische vormgever en social media manager en de rest werk ik thuis. Max. zou ik 3 dagen willen werken maar echt niet meer.
Misschien komt het omdat de mensen in mijn omgeving zich op wat latere leeftijd gebonden hebben of zo. Want ik herken het beeld dat de partner makkelijk aan de kant wordt geschoven echt niet, nogmaals. En vaak weet je niet wat er écht speelt in de relatie van een ander. Het is bijzonder moeilijk om daarover te oordelen, en dat doe ik dus ook liever niet.
mijn vader zegt wel vaak: ja je moet zeker 40-50 uur per week gaan werken zodat je onafhankelijk bent. Ja daag, en dan net als jou mijn kinderen zeker amper zien ?? Dan maar afhankelijk, herken t trouwens ook niet in mijn omgeving.
Ik heb juist ontzettend veel vrouwen bij mij op spreekuur gehad (maatschappelijk werk) die volledig aan de grond zaten omdat ze afhankelijk waren van hun man. Vrouwen die in de steek zijn gelaten door hun man en zelf weer (financieel) omhoog moeten krabbelen. Of vrouwen die in een ongezonde relatie zaten maar die niet in staat waren om bij hem weg te gaan omdat ze geen ene rooie cent hadden. En daar is uiteindelijk echt wel wat op te vinden maar ik denk dat veel situaties makkelijker waren geweest als ze zelfstandig en financieel onafhankelijk zouden zijn. Ik denk dat veel vrouwen doordat ze hun eigen boontjes kunnen doppen ook eerder in staat zijn om voor zichzelf te kiezen. Daar zitten 2 kanten aan: mensen zullen wellicht eerder scheiden maar zijn dus ook in staat om voor zichzelf te kiezen. Een stel wat in staat is om goed te kunnen communiceren en respect heeft voor elkaar zal niet zo snel scheiden. Daar heeft financiële onafhankelijkheid denk ik toch niet zoveel mee te maken. Ik wil mijn dochter ook meegeven dat ze voor zichzelf moet kunnen zorgen en niet afhankelijk hoeft te zijn van een man. Je eigen leven, je eigen geld, je eigenwaarde. Erg belangrijk.
Je kan toch prima parttime werken? Je hebt dan wel een baan en verdient je geld wat je inbrengt in het gezin net als je man. Als er nood aan de man is, heb je in elk geval geen gat in je cv en kan je wellicht meer uren werken. Ik heb overigens wel een gat in mijn cv maar kan gelukkig gewoon weer aan de slag bij mijn oude werkgever.
Ik werk noodgedwongen 4 dagen per week. Het liefst zou ik 3 dagen werken maar nadat mijn contract niet werd verlengd bij mijn vorige baan, had ik na lang en vaak solliciteren mijn huidige baan gevonden. In de eerste instantie werd er een fulltimer gevraagd maar heb het terug weten te brengen naar 4 dagen. Ik moet wel werken financieel gezien, maar gelukkig vind ik het wel erg leuk, zou ook niet willen stoppen met werken. Ben nu wel op zoek naar een baan voor 3 dagen, helaas liggen ze niet voor het oprapen. Mijn schoonmoeder past 1 dag per week op, en ze gaan 3 dagen naar de opvang. Klinkt als vreselijk veel, en dat is het ook wel, maar ze staan 's morgens te popelen om daar naartoe te gaan, dat scheelt wel enorm. Het is wel vreselijk druk. Het huishouden wordt 's avonds gedaan, omdat we alle vrije uurtjes die we hebben aan onze dochters willen besteden. De boodschappen idem dito. Voor iedereen is een goede balans anders. Of je nu niet, parttime of fulltime werkt.
Mijn vriend werkt zo'n 65uur per week. Ik 32 en tijdelijk zelfs 34 i.v.m. nieuwe functie maar heb nog officieel een 36 uur contract waarvan ik 4 uur per week ouderschapsverlof op neem. Het was de bedoeling om 28uur te gaan werken na de geboorte van mijn zoontje maar mijn vriend raakte zijn baan kwijt tijdens mijn verlof. Nu heeft hij geen vast contract, als het goed is vanaf volgend jaar. Ik verlaag mijn contract niet eerder dan dat we zekerheid hebben van zijn baan. Mijn zoontje gaat gemiddeld 3-4 dagen in de week naar de opa's en oma's, het ligt er een beetje aan of ik het weekend moet werken, dan is mijn vriend altijd vrij dus scheelt weg brengen. Ideaal is anders maar we hebben er ons bij neergelegd. We hebben een leuke baan en niet het gevoel dat we ons zoontje te kort doen doordat we zoveel aan het werk zijn.
Ja tuurlijk, maar mijn vader bedoelt als ik nu alleen kom te staan dat ik het met 2 dagen werken natuurlijk niet red. Maar goed, daar gaan we niet vanuit en dat word dan wel weer opgelost Ik heb ook heel lang een gat in mijn cv gehad, word nu langzaam weer opgevuld
Ik werk 32 uur, m'n vriend zorgt voor ons dochtertje (hij is afgekeurd). Voor ze geboren werd, leek dit me ideaal, maar sinds ze er is baal ik als een stekker dat ik haar zo weinig zie. En dan werk ik van 9-17 en kan ik ook nog thuis werken. Maar we kunnen dus niet ruilen helaas.
Ik werk normaal elke dag een a twee uurtjes vanuit huis voor een firma in Europa. Ik ga in september weer beginnen want ik ben in mei bevallen. Verder leven we als expats en dat.is heel relaxed. Lekker naar het zwembad, koffieleuten. Het huishouden besteed ik uit. Ik doe alleen nog een beetje afwas, wassen en strijken en de wc's. Elke week wordt het huis helemaal van top tot teen schoongemaakt. Als vaste lasten hebben wij alleen de huur en gezondheidszorg en de boodschappen. Het schoonmaken van het huis kost omgerekend een tientje en voor een volle tank benzine betalen we ook omgerekend 10 euro. Echt heel anders dan toen we nog in Europa woonden.
Ik ben 8 maanden geleden moeder geworden van een tweeling. Toen ze vier maanden waren weer begonnen met werken. Nu zit ik thuis, in de ziektewet omdat ik ben ingestort. Ik werkte drie dagen van 07.30 tot 17.30. Blijkbaar kan ik het niet, de combinatie van werken en babies. Uiteraard werk ik aan mijn herstel, wil ook echt wel weer aan de slag. Maar niet meer zulke lange dagen. Dat trek ik niet.
Jeetje letizia! Heftig! Ik snap ook niet hoe sommige moeders het doen hoor! Ik werk drie dagen en dat is ook echt mijn max met twee kids een een huishouden! Sterkte net je herstel!
Sterkte met je herstel! Daarom werk ik nu ook 4 dagen van 5 uur, die lange dagen waren killing. Nu heb ik na mijn werk nog energie over voor Mijn kindjes en het huishouden.
Altijd fulltime gewerkt... Tot ik kinderen kreeg. Ik heb geen kinderen gekregen om ze 5 dagen in de week uit te besteden. Als ze straks alle drie naar school gaan ga ik weer vier dagen werken. Mijn keuze, mijn zorg...
Ik werkte 40+ uren in de week. Na mn bevalling werk ik nu nog 32 uur. Ook al is het nog maar mn 3e werkweek in de nieuwe situatie, maar vind het al zwaar!! De kleine is 2 daagjes bij omas/opas (een dag thuis andere dag uit huis) andere dagen hebben we zelf vrij ingeplant. Merk wel dat we nog eens rond de tafel moeten zitten qua huishouding/zorg kleine/'taxi' ritjes. Want hoe het nu gaat zo trek ik het niet lang...
Ik denk dat het vooral een verschil NL vs BE is. Mijn werkgever ziet speciale regelingen niet zo echt zitten, hij was al een beetje "moeilijk" omdat ik kolfpauzes neem (heb ze gekregen hoor, daar niks van, maar hij was ongerust of ik nog wel genoeg uren zou werken) en ik denk dat dat representatief is voor BE of op z'n minst voor de sector waarin ik werk (IT - nogal een mannending in 't algemeen dus hoewel ik de laatste jaren meer vrouwen zie opduiken dan vroeger). Ow, ik werk dus ook gewoon fulltime (BE) en neem momenteel dus kolfpauzes. Mijn chef-ter-plaatse is zo vriendelijk dat ik momenteel een uur elke dag van thuis uit mag werken wegens prive-omstandigheden maar dat is ondanks dat het makkelijk kan in mijn sector ook niet echt de norm (vooral omdat ik als externe in een firma werk (consultancy, soort "interim" laat ons zeggen)).
Ik heb een contract voor 32 uur, maar neem 4 uur ouderschapsverlof op. Dus ik ben 3,5 dag van huis. Ik vind het echt veel te veel, maar ja... Man en ik hebben flinke studieschuld en we willen ook gewoon sparen voor een huis. Gelukkig gaat het wat beter met mijn man's bedrijf, dus hopelijk kan ik binnenkort 3 dagen gaan werken. Dat scheelt toch iets... Nu is N. 3,5 dagen thuis met mij, 0,5 dag op het KDV, 2 dagen bij mijn ouders en 1 dag thuis met papa. Ik heb het gevoel dat hij maar van links naar rechts gesleept wordt en vraag me af of dat wel goed voor hem is...