Dat is absoluut niet waar. En geloof me, ik weet waar ik over praat. Ik ken er genoeg die een goede opvoeding hebben gehad, super socialisatie en nooit is aangevallen en toch vanaf hun 3e levensjaar aanzienlijk moeilijker zijn met soortgenoten. Ja, het kan goed blijven gaan, er bestaan sociale staffords (ook die ken ik) Maar je kunt er écht beter vanuit gaan dat ze niet zo makkelijk blijven, anders krijg je straks van die gevallen "dat doet ie anders nooit" .... Ik raad niemand een staff af, ben geen tegenstander van het ras (heb er zelf ook 1) maar het is wel iets om rekening mee te houden. Juist als liefhebber zeg ik dat!
Helaas geld dat niet voor een amerikaanse stafford. De engelse heeft dat veel minder. Je kan ras eigenschappen niet zomaar even toe wijten aan "slechte opvoeding" of "een aanval door een andere hond" Net zo goed als een teckel wil jagen en een windhond wil rennen wil een.amstaff vechten. Tja.... daar kies je bewust voor dat die.mogelijkheid er is.
Prima Jo... Het is goed...jij had onze hond kunnen verbeten. Iig, ik wilde alleen zeggen dat rassen er niet altijd toe doen qua betrouwbaarheid. Ik kan me voorstellen dat Sparky daar niet voor kiest. Hopelijk vind je wat naar jullie zin!
Sorry dames ik wil niemand tegen het hoofd stoten! Ik heb die ervaringen gewoon absoluut niet met staffs, zowel reutjes als teefjes. Maar iedere hond is natuurlijk anders en de ene heeft een vechtlustigere aard de ander.
Ho ho ho ho... zo bedoelde ik m niet... Uitzonderingen zijn er altijd natuurlijk. Echter met de juiste begeleiding is 99% van de honden geschikt icm kinderen. Alleen de ene kost meer begeleiding dan de andere. Je kan niet zeggen ras x is geschikt voor kinderen en ras y absoluut niet. Je moet er alleen zin in hebben. Vaak kunnen veel gedrags problemen voorkomen worden door je hond uit te dagen in fysieke en mentale zin...
Ben ik het mee eens. Ik ken er ook een paar en ik ken 1 sociale engelse en kende nog een sociale engelse stafford die er helaas niet meer is. Maar de rest is, ondanks sociale opvoeding (veel en regelmatig met andere honden laten spelen op diverse plekken waar veel honden komen) toch van de 1 op andere moment agressie tegenover andere honden krijgen. Vooral de reutjes. En ik vind het ook een prachtig ras, om die reden zou ik er niet zo voor kiezen. Maar als blijkt dat ik een hond heb die toch een afkeer tegen andere honden gaat ontwikkelen is dat niet een reden om hem weer weg te doen. Ik kan er mee leven, maar een bewust keus zal het niet zijn.
Dat kan, maar hoe vaak gaat het nu eenmaal toch fout? Je kunt mensen beter waarschuwen. Ik hoor en lees het te vaak, en uiteindelijk is de hond vaak de dupe. Edit: Lees dat het sowieso daarom geen optie is voor TS. Dus beetje off topic inmiddels, sorry.
Ben ik het ook mee eens. Dit zijn dingen die beter vermeld kunnen worden bij mensen die een hond in die richting zoeken. Kan het altijd meevallen, maar helpt mensen wel (vaak) de goede keuze te maken.
Volgens mij weet je iig al heel goed wat je wel en niet wil. Er past volgens mij ook heel veel binnen jullie gezin, dus komt vast goed. Weet zeker dat er een goeie combi ergens op jullie zit te wachten. Ben heel benieuwd wat het uiteindelijk gaat worden Doe je een update hier als jullie een maatje gevonden hebben?
Ja ik zal een update geven. Er past inderdaad veel in ons gezin, maar zie het maar eens in een herplaatser te vinden. Via marktplaats bijv ken ik veel mensen die toch opgezadeld zijn met honden met angst agressie of dat soort dingen en dat daar dus niks over verteld is. Superlief hondje, totdat je corrigerend 'nee' zei. Dan was het hap. Vandaar dat ik mij wil richten op asielen en dan is de keus wel beperkt. Dus kans is er ook dat het nog een tijdje duurt voordat we er 1 gevonden hebben (heel nederland doorrijden heb ik niet heel veel zin in haha). Maar iets zegt mij dat er aardig wat gedumpte honden in het asiel zullen komen met de vakantie in zicht.
staffords pitbulls en bullmastif zijn duidelijk op 1 persoon in het gezin gericht, ze luisteren daarna en doen er alles voor, andere in het gezin accepteren ze en door juiste begeleiding door diegene die de hoofdmoot is, zul je een zeer trouwe gezinsgenoot hebben, maar daarnaast is begeleiding nodig als er vreemde/vriendjes/familie etc over de vloer komt, begeleiding van deze zeer vriendelijke kindervrienden is wel nodig op de achtergrond. Weet waar je aan begint, jij bent diegene die de hond maakt... naar wie en wat ie is, en hoe die staat tegenover jouw, je kids, je man en de mensen om jullie heen, want wat een herplaatser ook heeft meegemaakt, hij legt WEER het vertrouwen in je om de juiste hond te zijn, end aar heeft hij JOUW begeleiding bij nodig, eventueel honden cursus, gaat niet over de hond, maar over JOUW als baas/begeleider/vriendje/maatje maar vooral als roedelleider/familie van hem/haar, dus zorg dat je de juiste evenwichtige persoon bent die noodzakelijk is voor jullie maatje/gezinslid en wees daar op voorbereid door goed vragen te stellen en hulp te vragen waar nodig. JIj bent verantwoordelijk voor de hond maar ook je gezin, houd dit in gedachte. Succes verders met alles enne geniet van jullie maatje erbij
Ik ben niet op zoek naar een stafford/pitbull o.i.d. Ik vermoed dat de kruising waar ik ga kijken een kruising is met stafford, eigenlijk enkel om de oren. Het is een herder met staffordoren. Maar weet niet of er wellicht gewoon een ander ras in zit. Maar bij herplaatsers zal je zowiezo moeten kijken of het klikt.
Wij hebben een golden retriever van 6 maand. Ze kan goed met andere kinderen. De kinderen van mijn broer en zussen zijn dol op haar. Alleen mijn neefje van 3,5 is bang voor haar. Maar dat komt omdat ze nogal enthousiast is en we kunnen het springen nog niet helemaal afleren (al doet ze dat tegenwoordig al een stuk minder). En ook al is ze nog niet volgroeid, ze is wel groter dan mijn neefje. Dus ja...die springt ze zo omver. Op haar ondeugende streken na, is het echt eens schat van een hond.
Ik denk dat je moet kijken naar de oorsprong van het ras, waar is het ooit voor gefokt? Wat mij betreft zouden dan alle vecht- en beschermhonden afvallen. Ook al zijn ze ook vaak superlief en op hun eigen gezin gericht, er zit iets in de genen waarbij ik het risico niet zou durven nemen met kinderen. Wij hebben een Australische labradoodle. Gefokt voor mensen en kinderen die een hulphond of therapiehond nodig hebben maar allergisch zijn, deze honden haren ook niet uit. Wat je bij onze hond heel erg merkt is dat hij je opzoekt als je je niet lekker voelt. Hij is met name dikke maatjes met mijn oudste (dochter van 6). Als zij verdrietig is komt hij bij haar, ze gaat dan op de grond zitten en hij kruipt tegen haar aan. Zo lief om te zien. Ik kan maar 2 nadelen verzinnen: vachtonderhoud (trimmer) en hij is zo dol op mensen dat als er visite komt, hij het liefst bovenop ze kruipt. Door het dolle heen is hij dan. Vindt niet iedereen leuk Moet dus altijd eerst met hem bezig zijn als er mensen over de vloer komen.
Maar een labradoodle is afkomstig van de combi labrador en poedel. Een rasechte jachthond dus van oorsprong. Er zijn veel meer rassen die tegenwoordig gefokt worden voor gezinshonden en waarvan de oorsprong dusdanig ver terug ligt dat je die vaak dermate weinig tegenkomt. Maar als je bij een labradoodle niet zover kijkt, zou je dat bij andere honden ook niet moeten doen. Dat een labradoodle speciaal daarvoor gefokt is ben ik het trouwens ook niet mee eens. Want een poedel is een perfecte hulphond en ook anti-allergisch, maar veel mensen vinden ze niet mooi. Daarom zijn ze rassen gaan uitvinden die ook antiallergisch zijn maar een meer standaard uiterlijk hebben. De labradoodle en de goldendoodle. Ze zijn in mijn ogen dan vooral gefokt omdat ze er leuker uitzien dan de andere reeds functionele honden. Ik vind het trouwens wel goed hoor dat het mogelijk is. Ik zou zelf ook niet met een poedel gaan lopen hoe geweldig die honden ook zijn qua karakter en vooral leergierigheid. Maar andere rassen komen diverse lijnen in voor. Werklijnen zijn zowiezo ongeschikt voor ons. Die vragen constante bezigheid bijna. Terwijl showlijnen veel minder werklust hebben. Een werklijn labrador is ook echt geen rustige huishond. Die moet werken, die moet aporteren en dat veel en lang. Gezien ik een herplaatser zoek weet ik niet precies wat ik zal krijgen in een hond. Maar grotendeels zou je wel de eigenschappen eruit kunnen halen. Dat is het nadeel van een herplaatser, maar aan de andere kant is een volwassen herplaatser vaak wel in grote lijnen stabiel qua gedrag.
Ikzelf heb een Cavalier King Charles Spaniel en een grotere doedel kun je niet vinden. Helaas heb ik ook behoorlijk wat slechte ervaringen met staffords, waardoor ik een mening heb opgebouwt die misschien niet goed is. Ik weet dat een heleboel mensen een lieve stafford hebben, maar mijn hond is al door 3 aangevallen, mijn hond is aan de lijn en die staffs kwamen aangerend. Zelf heb ik ook een wond op mijn arm door een stafford. Ik wil hier alleen maar mee zeggen dat je goed moet nadenken bij een herplaatser stafford. Misschien heb ik het helemaal aan het verkeerde eind, maar dit is mijn ervaring.
Een herplaats stafford zal het ook niet worden. Cavalier King Charles Spaniel schijnen idd heel lief te zijn. Alleen een ras die dusdanig gefokt is dat het zulke gezondheidsproblemen heeft zal er hier niet in komen. Misschien een herplaatser die echt heel lief is en een engelse bulldog ofzo blijkt te zijn, maar geen Cavalier. Die hebben altijd hoofdpijn doordat hun schedeltje te klein is voor hun hersenen.
Wat betreft de gezondheidsproblemen klopt het helemaal. Daarom is een herplaatser altijd lastig, alleen als je die herplaatser via een fokker haalt, weet je meer van de gezondheid. Als je bijvoorbeeld een fokteefje van een goede fokker neemt, is die al getest op alle problemen en weet je precies hoe het zit met de pijn, als die al aanwezig is. Wij hebben er ook een en die is helemaal door de mangel gehaald en is kerngezond, heeft geen afwijkingen gelukkig. Ik weet helaas dat er anderen zijn die niet zo'n geluk hebben.