Ohhhhh het is heeeeeeeeeeel herkenbaar hoor! Hier hebben we de tip van het cb doorgevoerd. Als jullie niet samen kunnen spelen, krijgen jullie 1 waarschuwing. Gaat het dan mis, is het 5 minuten zitten op de bank. Werkt super! Niet voor de kids haha, want die gaan daarna gewoon door, maar ik heb even 5 minuten adempauze!
Haha...leuk omschreven. Ik word soms doodmoe van mijn zoontje van 3. Hij loopt werkelijk de hele dag achter me aan (ben net zo'n moedereend), zit ook het liefste strak naast me als we op de bank zitten, de hele dag is het van: mama, mama, mama, mama, mama, mama etc. Aangevuld met 100x waarom en ook zo mooi: waar ben je? (terwijl ik soms gewoon naast hem sta...). Hij houdt me echt constant in het oog...zucht. Maar het is ook gewoon een lieverd, hij wil me altijd helpen met alles (niet altijd even handig) en is meestal heel erg vrolijk. Zijn kleine broertje van 7 maanden ligt vaak in een deuk om de dingen die hij doet, dus ik ben erg benieuwd hoe dat later gaan uitpakken. Wellicht kom ik hier dan weer met een nieuw verhaal Maar soms, als de beide jongens er niet zijn en het is stil in huis denk ik 'aaaaahh...NU genieten....rust!!'.
Dan moet ik wel een hele slechte moeder zijn aangezien ik maar 3x antwoord geef op die ´waarom´ Maar ook op de stomste dingen! Ik: eventjes wachten, mama moet even naar de wc. Zij: waarom? Ik: omdat ik nodig moet. Zij: waarom? Ik: ja daag, daarom. Serieus?! Hoezo waarom?! Maar toch heb ik hele lieve kindjes, mijn kleine vriendinnetjes.
De vraag terugspelen is best wel effectief bij die 2239024902 waarom vragen op een dag. Mijn kleuter is ook Vol van Vragen. Dus vraag ik alles maar terug: wat denk jij? Leidt tot best leuke gesprekken Maar goed, herkenbaar hoor, ik vind het soms ook echt een uitdaging, en nu met de zwangerschap is mijn lontje echt heeeeel kort
Ik leef met je mee! Hier is het bijna elke dag hopeloos en vermoeiend.. Kan wel alles vertellen wordt wel erg lang verhaal pfff Sterkte en knuffel
Nou hier totáál geen last van! Ik heb hier een kleuter en peuter en och wat ben ik blij als zij op de PSZ is en als hij het middagslaapje heeft en mijn man haar mee neemt als hij weg gaat en als ze 's avonds op bed liggen. Maar nog 1 week en dan 6 weken vakantie, dus dan is het weer gedaan met de rust, maar na de vakantie gaat zij naar school en hij 2 halve dagen naar de PSZ. Ik heb nu al een paar keer een heerlijk middagje op bed doorgebracht met een boek, terwijl mijn man dan even weg moest en mijn dochter meenam en mijn zoontje zijn middagslaapje had, heerlijk is dat!
Pffff, heel herkenbaar. Gisterochtend stond ik ook op het punt van ontploffen. Mijn 4-jarige dochter die maar bleef drammen, mopperen en vooral huilen om alles en niets en mijn 3-jarige zoontje die overal een weerwoord op heeft, me straal negeert, hondsbrutaal is en ineens met alles wil spelen waar zijn zus al meespeelt. Ik heb mijn dochter op een gegeven moment gewoon even op haar kamer gezet om te voorkomen dat ik een misdaad zou begaan . En mijn zoon vriendelijk verzocht zijn brutale gedrag maar lekker op de gang voort te zetten... Soms....kan ik echt niet wachten tot de zomer voorbij is en mijn dochter naar school gaat...
Female81, zo herkenbaar en mooi omschreven. Ik vind mijzelf ook niet voor het moederschap weggelegd en ik heb 'slechts' een kindje. Als ik zie hoe moeders met 3 of meer alles handig goochelen, ooohh wat voel ik mij dan waardeloos als mama. Mijn dochter moet nog twee worden, maar het woordje nee wordt al veel gebruikt. Teveel. Misschien is ze er dan ook sneller klaar mee. Sinds vorige week had ze besloten dat ze niet meer ging slapen. Dat kost bakken met energie en nachtrust. En ik moet alles doen, ook wanneer papa er is. Mama even uit beeld, dat kan niet. Mama, mama, mama, mama, mamaaaaaa. Maar ach vandaag vroeg ik haar 'wie is hier een mooi meisje?' En toen zei ze 'mama'. Dat is wel weer heel lief.
Oh wat heerlijk om te lezen dat er hier ook moeders zijn die het af en toe even helemaal niet zo leuk vinden!! Ik dacht echt dat er alleen maar moeders met engelengeduld op dit forum zaten. Hier een dochter van 3.5 en een van 17 maanden. De oudste vraagt me het hemd van het lijf, begint hysterisch te krijsen als ze het jasje van haar pop niet aan krijgt of iets kwijt is, etc (en dat gebeurd meerdere keren per dag), de jongste trek letterlijk alles uit de handen van haar grote zus, dan heb ik 2 krijsende dames en de kleine dreumes heeft de ene driftbui na de andere. Wauw.. Ik was echt blij toen het bedtijd was voor ze Succes TS!
Ik denk vaak genoeg... waarom wilde ik dit ook alweer zo graag..... whahaha... Gelukkig zijn er andere smelt-momentjes die je daar weer aan doen herinneren. Ik zeg vaker "2 voelde niet compleet, dus kwam nummer 3 en dat voelt nu soms overcompleet".... want het is aanpoten en ze vinden het zo leuk om steeds opnieuw weer te onderzoeken wie van de 3 de sterkste, de slimste, de snelste, de beste, de baas, enz enz is. Horendol wordt ik er soms van...
Idd ontzettend herkenbaar. Ik word ook echt GEK van het continu ruzie zoeken en speelgoed afpakken.............pfffffffffffffffffffff... Broertje en zusje schelen maar 13 maanden en zitten dus beiden gezellig in die peuterpuberteit. Vandaag hebben ze elkaar nog flink aan de haren getrokken en geknepen en als het daar dan bij blijft reken ik dat meestal tot een "goeie dag".... Hoe vaak ik op een dag niet de uren tel om te kijken hoe lang het nog duurt tot kinderbedtijd...
Hihi ook herkenbaar hier hoor! Nu wat rustiger omdat zoonlief naar school gaat en dochter nog de halve dag slaapt.... Maar vlak voordat zoon naar school ging dacht ik wel eens.... Ow gut het is pas 11.00 uur?!? Help!!! Soms zit je gewoon even in een negatieve spiraal en heb je het gevoel dat je alleen maar: nee, niet doen, luister even, waar zitten je oren, als je zo doorgaat mag je niet meer....., als je niet luistert ga je maar even..... (Ow nee niet straffen maar belonen) lieverd als je goed luistert mag je straks, nee zo telt het niet, je wilde toch wat verdienen? (En dat allemaal binnen 1uur) Wat hier werkt: Ff time out, vertellen dat het even mama-tijd is en als de klok op de ..... Staat weer zoon-tijd, dan even babbelen hoe we het verder gaan doen: gezellig, luisteren etc... Als mama-tijd goed is verlopen doen we iets wat hij heel leuk vind, een spelletje ofzo, daarna gaat het vaak een stuk beter.....
Heel erg herkenbaar. Heb zelf weinig geduld en vind alles snel te lang duren etc... en dat onnodige gedoe over iets onbenulligs, pffff. Maarja, voor hun is het wel belangrijk probeer ik me dan maar te bedenken. Maar dat gaat niet altijd even makkelijk. Meer dan 2 kinderen? No way, als ik een zwangere zie met 2 kinderen erbij denk ik "sterkte!" Heel irritant is dan, als ze eindelijk na veel gedoe en moeite op bed liggen, ze er nog tigduizend keer uitkomen om van alles en tot half tien wakker zijn! Is nog je avond vergald
Hier ook van die dagen, en dan zegt de jongste nog niet eens zoveel, die moppert alleen als haar zus het speelgoed afpakt (9 mnd en 1 richting de 3) Maar wat ben ik dan blij als ze op bed liggen zeg. Ben benieuwd hoe het over een paar maanden gaat als de jongste zelf wat meer kan. En toch zou ik er nog wel eentje bij willen, haha. Ik denk maar, het is een fase, het is een fase.......
Heel herkenbaar hoor, hier heb ik ook genoeg momenten dat het ineens teveel wordt en ik knettergek wordt van alle drukte, dan verander ik ineens in een heks Mijn advies: compenseer, zorg goed voor jezelf op het eerst volgende mogelijke moment
Hahaha wat herkenbaar al die verhalen! Hier gaat het soms ook aardig te keer met al die kids. Ik probeer er met veel geduld en liefde mee om te gaan, maar dat lukt soms niet altijd. Vanmorgen wilde mijn 3 jarige dochter weer eens één van die vreselijke kindercd's op zetten. Ik probeerde me er uit te redden door te zeggen dat die cd stoorde. 'Oooh', zegt dochterlief, 'wordt je soms zelf gestoord van die cd?' haha Hier kunnen ze om het minste of geringste ook ruzie zoeken en dan niet meer op kleuternivo helaas. Ik probeer me er maar niet mee te bemoeien, maar dat is nogal lastig. Vorige week dus maar eens gezinsberaad gehad. Best leuk om te merken dat je al best op een volwassen manier met je kinderen kan praten. Of ze dan ook volwassen met de afspraken om gaan is de volgende vraag. Ik wist ook niet meer wat ik er mee aan moet en ben maar eens op het net gegaan. Google is my friend,, een hele pagina met tips hoe je moet omgaan met ruziende kinderen (oudere kinderen dan hè..) Na het gesprek merkte mijn dochter op dat ze het wel heel slimme oplossingen vond. Ik heb maar niet gezegd dat ik ze vond internet had.
Was dat een oudere dochter?hihi Ik zeg soms ook gewoon, Nee daar mama even niet tegen want mama vindt die niet zo leuk! Ga deze maar kijken!