Blijven jullie kalm in noodsituaties? Ik blijkbaar niet ben ik achter gekomen... Woensdag was mijn dochter gevallen in het ballenbad met haar tong tussen haar tanden. Mijn andere dochter kwam me roepen en ik schrok ontzettend toen ik het tongetje zag. Ik begon heel vlug alles bij elkaar te rapen, schoentjes terug aan te doen en de telefoonnummer van de huisarts te zoeken. Ondertussen probeerde ik mijn twee dochters te kalmeren (en hun vriendinnetje ook) en te reageren op de mensen die wilden helpen. Maar ik was best in paniek waardoor niks van dit alles echt goed lukte. Ik was ook af en toe aan het huilen en heel zenuwachtig waardoor mijn kindjes ook helemaal overstuur bleven. Zelfs in het ziekenhuis vroegen ze me vaak of het wel ging. Haar tongetje is gelukkig heel mooi hersteld (gehecht onder narcose) en het gaat al beter met haar. Maar ik vind het rot dat ik zo in paniek raakte. En dan vooral voor mijn dochters. Zij zien en voelen dat natuurlijk heel goed en reageren hier dan ook op. Zijn er trukjes om jezelf kalm te houden in zo'n situaties?
Nou,als een van mijn kinderen wat overkomt dan blijf ik echt niet kalm. Probeer het wel maar vaak lukt dat niet,wat logisch is. Nu heb ik gelukkig nog geen noodsituaties meegemaakt met een van mijn kinderen en moet er ook niet aan denken maar ik weet nu al dat ik echt wel in paniek zou schieten. Ik schrik al vreselijk als een van de kinderen valt haha. Laat staan een echt ongeluk o.i.d. Knap mens die kalm blijft als bv de kinderen van zichzelf in een noodsituatie verkeren en die persoon kalm blijft
Wat een vervelende situatie. Wees niet te streng voor jezelf, de manier waarop je reageert, zeker wanneer dit de eerste keer is dat zoiets gebeurd, is voornamelijk een reflex. Ik ben van mezelf snel gestressed maar wanneer er echt een noodsituatie is dan handel ik (tot mij eigen stomme verbazing) direct, al moet ik wel toegeven dat dit nooit in situaties is geweest waar dierbaren bij betrokken zijn. Maar ik heb ook grote, stoere kerels gezien die aan de grond genageld stonden in een crisissituatie. In deze specifieke situatie zou je mogelijk baadt kunnen hebben bij kinder EHBO? Dan weet je in ieder geval wat je kunt doen in zo'n situatie en kun je teruggrijpen naar de basis om weer controle te krijgen. Mogelijke trucjes: even diep ademhalen, mensen om je heen directe instructies geven zodat je er niet alleen voor staat en je niet 10 dingen tegelijk probeert te doen Gelukkig gaat het nu weer goed met je dochter.
Nee, helaas niet:x Toen mijn kat "slepend met zijn achterpoten, onder het bloed" thuis kwam, was ik volledig in paniek .Ik kon geen telefoon vinden, het nummer van de dierenarts niet vinden en was niet is staat om auto te rijden.
Heej pink, het is heel normaal om in zo'n situatie een beetje zenuwachtig en paniekerig te zijn. Helamaal als het de eerste keer is dat je zoiets mee maakt. Ik zou denk ik achteraf even nog met mijn dochters er over hebben dat je erg geschrokken was en dat je daarom een beetje in paniek was maar dat alles uiteindelijk goed gekomen is, te ens uitleggen dat iedereen wel eens in paniek is em dat dat volkomen normaal is. Wees niet te streng voor jezelf het overkomt iedereen wel eens
mm ik geloof dat ik uiterlijk vrij kalm zal blijvenm maar innerlijk zwaar in paniek zou zijn.. dochter is al menig maal gevallen 1 x dusdanig dat ze een bloedlip had scheurtje net boven dr wenkbrauw knietjes open. ik schrok me wild tilde dr in eerste in stantie op en ik had een witte jas aan, toen ik al dat bloed aan mn jas zag en naar dochter keek, ja toen raakte ik toch wel een beetje gestressd zeg maar ben naar haar school gelopen en gelukkig namen de juffrouws het over maar man ik was in paniek.. ik ben benieuwd als ze een keer een klapper maakt dat er iets gebroken is ofzo.. pffft
Ik heb een paniekstoornis en schrik overal heftig van maar je kunt je niet voorbereiding op zo,n naar incident... dus actie --> reactie... Beste lijkt me om op de automatische piloot re reageren en je focus op je kinderen te houden en niet op mensen die willen helpen, zij snappen het heus wel als je even geen antwoord geeft ik denk dat je goed gehandeld hebt hoor! Logisch dat je zelf wat overstuur raakte, t was ook behoorlijk heftig zo te lezen. Je andere dochter ziet dat ook en dat moet je liever voorkomen maarja... je bent ook niet van steen!
Ik heb een aantal héle heftige situaties meegemaakt waarbij ik redelijk kalm bleef. Daarna stort ik overigens in elkaar, maar dan alleen wanneer het kan en mag. Vaak is dat helemaal in mijn uppie onder de douche, dus na heftige situaties wil ik altijd het liefst heel even alleen zijn en douchen. Een arm om mij heen zou wel fijn zijn, maar in die heftige situaties is er vaak niemand (meer) of heeft de ander een arm nodig, so EF it Diep ademhalen, en dan echt gewoon een aantal keer je buik vasthouden en doorademen. Vaak helpt dat wel. Wanneer je begint te trillen van angst of adrenaline kun je je spieren aanspannen en rustig los proberen te laten (of gewoon stoppen met aanspannen). Je kunt een liedje zingen of jumping jacks doen (als daar tijd voor is). Bij mij zit er een schakelaar ingebouwd die om gaat in dit soort situaties. Act first, thoughts later. Niet panikeren en denken: oh jee, dit komt nooit meer goed, wat erg, wat een pijn/wat zal ze een pijn hebben, oh nee, dit gaat fout, blablabla. Dat soort gedachtes helpen niet. Doe wat je moet doen en laat je gedachtes/gevoel er even buiten. Dat doet er op dat moment niet toe en draagt niet constructief bij. Je kunt alvast oefenen met dit soort situaties door je EHBO-diploma te halen en te weten wat je moet doen qua verzorging. Dan ben je op dat vlak al iets meer voorbereid. Ik heb bijvoorbeeld eens in een situatie gezeten dat iemand anders met een stuk glas mijn pols doorsneed. Ik moest eerst mijzelf in veiligheid brengen en daarna het bloeden zien te stoppen om vervolgens nog eens hulp in te schakelen. Nou ja, dat soort dingen kun je dus verstevigen door middel van EHBO-cursussen en te letten op je eigen veiligheid. Practice makes perfect MAAR; gelukkig maar dat je panikeert, want als je echt getraind bent voor noodsituaties wanneer het niet je beroep is, dan heb je wel een zwaar leven (gehad). Het zou mijn inziens wel erg zijn wanneer je een doorgewinterde afgetrainde professional bent in elke noodsituatie, terwijl je slechts een baan in de administratie hebt en gewoon héél veel noodsituaties hebt op persoonlijk/zakelijk gebied.
Ik heb ook eens zoiets gehad met mijn zoon. Hij stikte... Ik bleef heel kalm en reageerde meteen. Alsof mijn lijf het overnam. Toen het klaar was en hij kon weer lachen heb ik eerst heel hard gehuild en heb de rest van de dag opvliegers gehad. Als ik er aan dacht werd ik nog misselijk en moest ik weer huilen. Ik kan in zo'n situatie heel rustig handelen, maar ben een wrak als het eenmaal klaar is. Zo ook eens in het zwembad, een kindje was met zijn hoofd op de rand gevallen. Gat in zijn hoofd en bloeden als een gek. Het leek wel een bloedbad, maar dat kwam meer door het water. Ik bleef rustig, terwijl iedereen in de stress schoot. Maar ik heb er wel de rest van de dag de rillingen van gehad. Mijn moeder heeft vaak toevallen en als je daar niet gauw bij bent kan ze in coma raken. Vanaf dat ik klein was heb ik er al mee te maken, dus ik denk dat het je verhard. Je hebt op dat moment geen tijd om te paniekeren, eerst de situatie redden, dan pas er over nadenken. Gelukkig heb ik haar daardoor al een aantal keer kunnen redden. Ik geloof wel in het freeze, fight, flight response. Je kan er weinig aan doen, het zit in je. Je kan het alleen iets minderen, maar veranderen kan je niet denk ik.
Gek genoeg heb ik wel vaak in een droom dat als er zich een noodsituatie voordoet, ik ineens geen telefoonnummers meer kan draaien. Daar schrik ik dan wel van. Ik vind trouwens dat je goed hebt gehandeld. Denk dat de kinderen om je heen hoe dan ook wel geschrokken zouden reageren, of jij dat nu doet of niet. Natuurlijk lezen ze jouw reactie af, maar in dit geval maakt het niet veel uit denk ik.
Gelukkig blijf ik kalm tegenwoordig.. Dit had ik van mezelf dus nooit verwacht. Ik heb al vanaf mijn 22e paniekaanvallen. Toch heb me man ooit met de zaag in zijn hand gezaagd. Ik heb me broer gebeld voor het ziekenhuis mee te rijden,heb me man een doek gegeven voor zijn hand en bleef rustig. Er hoefde alleen maar een hechting in maar er was zoveel bloed gewoon eng. Ook een keer gehad dat ik echt in de paniek raakte. Een man op werk zat klem in machine die zijn vinger afzaagde.ik keihard roepen naar Andre,de ploegbaas.die kwam meteen,vinger gered. Vervolgend heb ikzeker 2 uur overstuur in de wc zitte janken. Voelde me schuldig,had ook op de noodstop kunnen duwen.
Tot nu toe ben ik altijd wel rustig gebleven. Gelukkig geen heel enge dingen meegemaakt. Eva kwam een keer onder het bloed uit haar kamer 's ochtends, we schrokken ons rot! Meteen naar haar bed gaan kijken en daar zat ook een grote bloedvlek. Maar ik ben heel beheerst gaan kijken waar het vandaan kwam, eerst al haar kleren uit en alles goed gaan bekijken. Bleek uiteindelijk dat haar tong flink had gebloed, pffff!
Hier ook een keer onze jongen wil niks liever dan van binnen naar buiten lopen drempel op en drempel af tot het fout ging en hij zo hard met zijn hoofd op de betonen tegels viel ik sprong omhoog rende erheen en wilde dit zo snel doen dat ik er naast kwam te liggen ik ben heel rustig omhoog gegaan heb hem opgepakt en niks laten merken dat ik me zeer had gedaan toen was ik wel gelijk weer rustig. De tweede keer dat hij heel hard viel en anderhalf uur bij mij zat bleef ik wel rustig had geleerd van mijn val.
Helaas niet, hier wel kinder ehbo gehaald trouwens. Ik herstel me wel snel uit de panieksituatie overigens. Hier was man lief van de trap gevallen terwijl hij onze dochter droeg. Ik was razendsnel bij de trap maar ik kan niet zeggen dat ik kalm vroeg aan de hand was. Nadat ML zei dat hij gevallen was en dat ze niet van hoog was gevallen zijn we beetje procedure wijs gaan kijken wat er aan de hand was.
Hier tot mijn grote verbazing heel rustig gebleven in noodsituatie en meteen gaan handelen. Had dit vantevoren echt nooit gedacht. Als ik me voorstelde dat er er iets ergs zou zijn wist ik zeker dat ik in paniek zou raken en niet meer zou weten wat te doen, maar gelukkig bleek het in de praktijk anders te zijn.
EHBO is een heel goede tip! Ik ga eens kijken of ik een cursus in de buurt vind. Uitleg gegeven heb ik achteraf wel gedaan. Beetje te vaak zelfs denk ik waardoor ik er weer teveel de nadruk op leg ... En inderdaad is het normaal dat je bij je eigen kinderen heftig reageert. Maar dat geloof van paniek was zo naar...
Nee, ik kan ook niet rustig zijn. Je mag ook best toegeven dat het even niet gaat. Dan kunnen omstanders jou ook een beetje opvangen en kalmeren, bijv. toen je in het ziekenhuis was. Het betreft jouw kind, logisch dat je dan in paniek bent. En misschien had jij het gevoel dat het jou niet lukt, maar was dat van buitenaf helemaal niet zichtbaar.
Ik vond de lijst van contactpersonen dus niet in mijn gsm... En achteraf gezien had de huisarts sowieso niks kunnen doen dus was enkel tijdverlies om hem te bellen.
Over het algemeen blijf ik wel rustig maar de schrik komt pas later. Toen onze oudste dochter 3,5 jaar was is ze met haar hand tussen een putdeksel gekomen.Ik heb nog nooit een kind zo hard horen gillen en huilen.Haar middelste 3 vingers waren helemaal gedeukt.Het zag er zo eng uit.Ben direct gaan koelen en heb er een grote koude natte doek om gebonden en wilde er niet meer naar kijken.Toen in de auto gestapt en HAP gebeld(was zaterdagmiddag) We werden direct geholpen.Toen de dokter de doek weg wilde halen heb ik een grote hap lucht genomen en mezelf toegesproken om vooral rustig te blijven hoe het er ook uit zou zien.Gelukkig viel het mee en heeft ze er geen blijvend letsel aan overgehouden. Toen de dokter klaar was werd ik echt helemaal naar en duizelig en werd het wazig voor mijn ogen.Was ook een hoogzomer warme dag en hebben ze me snel op een stoel laten zitten haha. Bij mij komt het dus achteraf. Ik vind juist dat je heel goed heb gehandeld.Je bent geen robot en je weet nooit van tevoren hoe je gaat reageren. Gelukkig komt het allemaal goed met je meisje.
Qua hulpverlening niet op dat moment, maar hij had je wel gerust kunnen stellen. Dat kan soms net genoeg zijn om dingen wat helderder te zien.