Hallo allemaal, Ik wil graag even mijn verhaal kwijt en hoop dat jullie mij kunnen helpen. Ik weet sinds begin deze week dat ik zwanger ben, ongeveer 6 weken nu. Dit kwam totaal als een verrassing omdat ik altijd netjes trouw de pil slik. Maar daarmee wil niet zeggen dat het kindje minder welkom is, hij/zij is juist zeer welkom! Nu is het zo dat mijn partner (vader van het kind) en ik uit elkaar zijn sinds een paar weken. Het zal er ook niet naar uitzien dat wij weer bij elkaar gaan komen. (meneer heeft eer gevoelens voor zijn ex waar hij een zoontje mee heeft) Nu hoeft dit natuurlijk geen probleem te zijn maar wel als je mijn huidige levenssituatie bekijkt. Dit maakt het ook zo moeilijk en twijfel ik heel erg of ik het kindje wel kan bieden wat het verdiend. Ik ben sinds 1-8 werkloos. Momenteel woon ik alweer 3 jaar bij mijn ouders omdat het huis van mij en mijn vorige ex-partner nog niet verkocht was en ik dus nog aan hypotheekkosten vast zit. Nu is het zo dat het huis verkocht gaat worden en ik met een dikke restschuld blijf zitten van 20d. Doordat ik straks dus diep in de schulden zit en dus ook bang ben dat ik niet aan een huisje kan komen, weet ik momenteel niet wat ik moet doen. Helaas is zwangerschap ook geen reden meer voor urgentie voor een woning.. Ik weet niet wat ik moet doen.. ik wil het allerbeste voor mijn kindje maar ben bang dat ik dit niet kan geven. Ik wil dit kindje zo graag maar ik moet ook realistisch blijven. Wat denken jullie? Wat voor tips hebben jullie? Wie o wie kan mij helpen? Liefs een aanstaande alleenstaande moeder
Heb je het al met je ouders besproken waar je nu woont? Misschien kunnen zij je een beetje helpen? Soms moet je gewoon roeien. Et de riemen die je hebt. Meer kan je niet doen. De vader in spe heeft ook een zorgplicht. Weet hij al van je zwangerschap? Ga alle voors en tegen op een rijtje zetten en bedenk ook dat een baby zijn eerste levensjaren niet mega veel geld hoeft te kosten. Je kan veel spullen 2dehands kopen of je krijgt misschien wel een hele hoop spulletjes. Als u een beetje zoek kan je ook heel goedkoop een mooie kinderwagen vinden op bijv. Marktplaats. Ik heb tot nu toe zelf denk ik 200 euro uitgegeven aan spullen voor de baby en verder heel erg veel gekregen. En op de commode na is alles wat ik verder nog wil vooral extra en niet hoog noodzakelijk. Sterkte met alles op een rijtje krijgen.
Mijn ouders weten het nog niet, durf het niet te zeggen. Ze hebben al genoeg aan hun hoofd door de dingen die momenteel spelen bij mij. Ik denk dat de bom ontploft als ze horen dat ik zwanger ben.. De vader weet het en hij was er totaal niet blij mee en reageerde boos. Ik weet wel dat hij er voor me zal zijn en me zal helpen waar nodig. De spulletjes zijn niet echt de dingen waar ik me druk om maar, want ik heb idd al gezien dat je daar ook goedkoop aan kan komen. Waar ik me meer druk om maak is of ik een woning kan krijgen..
Eens je huis definitief weg is, zou ik zo snel mogelijk langs de gemeente gaan en duidelijk maken dat je echt wel een woonst nodig hebt. Ik zou toch ook stilaan je ouders inlichten. Laat de bom desnoods maar effe ontploffen. Maar hopelijk zijn ze - eens ze gewend zijn aan 't idee - er wel voor jou en mag je er nog een tijdje blijven wonen. Tenslotte ben je niet bewust zwanger geworden, maar door de pil heen. Overigens zou ik wel - eens het kind geboren is - gaan voor alimentatie. Je hebt dat op dit moment gewoon nodig! Daarnaast zou ik overigens ook eens langs de sociale dienst gaan van je gemeente voor wat er financieel allemaal mogelijk / niet mogelijk is wat betreft je schulden versus hulp. En bijvoorbeeld ook eens je alleen woont voedselhulp en dergelijke. Succes en sterkte!
Het probleem hier in de gemeente is dat je minimaal 2 jaar moet ingeschreven staan wil je uberhaubt in aanmerking komen voor een urgentie en ik sta net 1,4 maand ingeschreven. Ik zou dan een maand voor ik uitgerekend zijn hiervoor in aanmerking komen. Maar ik heb al een gesprek aangevraagd bij de gemeente om hier over te praten. Maar de vraag is, ga ik uberhaubt een woning krijgen aangezien ik werkloos ben en een schuld heb van 20d?! Ik kan niet met het kindje bij mijn ouders wonen daar is absoluut geen plaats voor. Ik voel me zo onzeker en moedeloos ik wil dit kindje zo graag maar ben bang dat ik het niet kan geven wat het verdiend..
Opties zijn er gelukkig altijd wel, er bestaan zelfs crisisopvang waar moeder en kind kunnen wonen maar dat kost wel wat. En gelukkig neemt een baby nog niet veel plaats in beslag.
De vraag is alleen of je dat wilt voor je kind.. ik denk dat ik eerst de 1e echo maar is moet afwachten want het is allemaal nog zo pril.
Ja maar, komt tijd, komt raad! De eerste jaren heeft je kindje alleen jou nodig. Het maakt hem niks uit of hij in een gouden wieg ligt of een derdehandsje. Je kan toch ook vanuit een noodoplossing kijken/wachten op een blijvende oplossing qua woonruimte? Ga er eens achteraan, bij de woningstichting. Geef jezelf èn je kindje een kans!
Idd, je baby heeft niet veel ruimte nodig. En tegen de tijd dat die dingen wel heel belangrijk worden heb je waarschijnlijk al wel weer een hoop voor jezelf op een rijtje. Die schuld is denk ik niet zo'n ramp bij het krijgen van een huurwoning via de woningbouw je salaris natuurlijk wel. Ik zou toch nu je nog zo pril bent je best doen werk te vinden als is het maar parttime. Zodat je vast wat kan sparen voor een huisje en spullen. En je schuld laat zich wel regelen. Het is even een bittere pil om doorheen te bijten dat merk ik bij mezelf nu ook. Nu ik er soort van alleen voor sta.
Bedankt allemaal voor de reacties. Ik moet zeggen dat ik me alweer wat rustiger voel en ik besef dat ik het allemaal maar op me af moeten laten komen. Uiteindelijk zal het allemaal wel goed komen denk ik.. Voorlopig eerst maar hard op zoek naar een baan en de eerste echo afwachten
Dat zullen niet veel mensen willen voor hun kind nee, klopt. Zelf woon ik in een klein appartement met maar 1 kleine slaapkamer die ik deel met mijn dochtertje, heb niet veel geld, ben alleenstaand, ga zo nog maar ff door. Maar ze heeft er geen last van, heb een gelukkige, tevreden dochter Ze was zeker niet gepland en dit was ook niet hoe ik aan kinderen wilde beginnen want idd, je gunt je kind alles, ik ook, en ik vond en vind het heel moeilijk dat ik haar veel niet kan bieden zoals 2 ouders, opa/oma, eigen kamertje, maar wat een kindje het liefst heeft is zijn of haar moeder. En het klinkt alsof je dit kindje graag wilt. En met de tijd wordt het beter.
Hoi Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap, en wat naar voor je dat het zo moet gaan. Ik heb de reacties hier niet gelezen dus misschien is het al genoemd. Ga praten met maatschappelijk werk zij kunnen veel voor je betekenen qua financieel en onderkomen Het is idd niet zo dat zwangerschap een reden is voor urgentie. Maar je hebt wel recht op urgentie als je een jaar lang onzelfstandig woont met je kind. Praat hier over met maatschappelijk werk of een instantie voor alleenstaand (jonge) moeders en zij kunnen je hier zeker bij helpen! Heel veel sterkte en probeer te genieten van je zwangerschap!
Mag ik vragen wat voor inkomen je nu hebt? Ww? Bijstand? Het vinden van een woning gaat op basis van inkomen. Je schulden staan daarbuiten. Zoals de rest al zegt, een kind hoeft in het begin niet heel veel te kosten. Je kan zo duur maken als je zelf wil. Raar dat je ex boos op je is door de zwangerschap. Je was aan de pil dus het was niet gepland en hij was er toch echt zelf bij.
Hoi Madelie, Momenteel nog loon uit werk maar vanaf 1-8 ww uitkering. Echter maak ik me momenteel meer zorgen over mijn zwangerschap dan over de situatie als mijn kind is geboren (zie mijn andere topic: Woensdag 1e echo) Zijn eerste reactie was idd dat hij boos reageerde maar hij kwam later wel sorry zeggen dat hij zo reageerde en we hebben er over gepraat. Hij zal mij wel steunen en een vaderrol in het leven van het kindje hebben. Maargoed dat is pas van latere zorg. Eerst maar eens kijken of alles goed gaat.
Kan je ook benoemen waar je precies angst voor hebt met betrekking tot de zwangerschap buiten de angst om het aan je ouders te vertellen? Is het de angst om er alleen voor te staan? Je ouders hebben je weer in huis genomen dus ze klinken zorgzaam. Denk je dat ze je wel kunnen steunen als ze van de eerste schrik zijn bekomen? En heb je lieve vriendinnen om je heen? Hoe oud ben je als ik vragen mag? Misschien heb je het al ergens genoemd maar zit op mobiel dus is lastig terugkijken nu ik in dit bericht zit. Aavulling: ga even zoeken naar je andere topic maar hang nog niet zo lang hier rond dus moet even kijken hoe ik die kan vinden. Nog een aanvulling: topic gevonden. Het is dus nog even afwachten. Kan me voorstellen dat dat spannend is.
En gelukkig is je ex wel bijgedraaid. Denk dat hij erg geschrokken was. Maar als hij zijn verantwoording gaat nemen is het in ieder geval één zorg minder, al voelt het vast ontzettend rot allemaal.
Waar ik het meest bang voor ben is dat ik niet aan een woning kan komen op korte termijn. Nu is dat nu natuurlijk nog niet nodig maar over een aantal maanden natuurlijk wel. Het is geen optie om met de baby bij mijn ouders te blijven wonen en daarnaast zou ik dat ook absoluut niet willen. Mijn ouders zijn inderdaad heel erg zorgzaam en proberen me altijd met alles te helpen. Ik heb wel een aantal vriendinnen maar helaas zie ik deze maar weinig. Zelf ben ik 27 jaar. Voorlopig eerst de echo zaterdag maar even afwachten want het is nog zo pril en er kan nog zoveel gebeuren. Bedankt voor je berichtje iedergeval!
Zoals anderen al aan hebben gegeven, bij een huurcontract wordt er gekeken naar je salaris, niet naar eventuele schulden. Ikzelf ben ik toen ik zwanger was ook op zoek moeten gaan naar een nieuwe baan, én eigen woonruimte (zal je de details besparen maar mijn ex heeft me dus ook laten zitten). Ik heb me in eerste instantie ook behoorlijk druk gemaakt. Uiteindelijk wél een fulltime baan gevonden (tijdelijk contract, maar toch) en op basis daarvan ook een woonruimte gevonden. Ik huur particulier, omdat ik net als jij niet lang genoeg ingeschreven stond bij de woningbouw. Dus wel wat duurder uit helaas, maar aan de andere kant; het is gelukt Om maar aan te geven: het kán dus wel. Zet 'm op!!
Dankjewel voor je reactie. Ik kan de schuld lenen bij m ouders dus gelukkig is er dan ook nergens bekend dat ik een schuld heb. Dat is wel een opluchting dat dat kon..maar dan nog 20d euro aflossen en een eigen huis en een kind zal wel heel erg krap worden. Maar moet wel zeggen dat ik al wel wat positiever ben geworden en dat ik denk dat het allemaal wel goed gaat komen
Hoi, gefeliciteerd met je zwangerschap!. Ik begrijp dat je situatie niet geweldig is op het moment, maar als ik jou was, zou ik het kindje laten komen. Mijn ervaring is dat alles altijd wel op z'n pootjes terecht komt. Zelf gingen wij tijdens de zwangerschap van de 2 e vrijwillig een schuldsanering in en hebben wel 3 moeilijke jaren gehad, waarbij ik ook nog onverwachts zwanger raakte van de 3e. Toch is alles goedgekomen en zijn we nu uit de schulden. Sterkte en veel geluk!