graag een meisje

Ik begrijp je gevoel. Ik heb zelf ook een voorkeur maar dan voor een jongen, dat had ik ook al bij mijn dochter. Bij de geslachtsbepaling even moeten slikken en wat traantjes laten maar nog dezelfde middag dolgelukkig jurkjes en roze speentjes gekocht. En ik zou mijn poppetje geen dag willen missen. De voorkeur voor een jongen is gebleven maar is het opnieuw een meisje (en eventuele volgende kindjes ook) dan zijn die net zo gewenst.

 

Toen wij er voor gingen hadden wij het grote geluk om in ronde 2 al zwanger te zijn.
En nog wel van een meisje ook, bleek een paar dagen voor mijn verjaardag.
Ons geluk kon niet op en ik ben helemaal los gegaan op roze, roze en nog veel meer roze.
Een meisje, dat wilde ik zo graag!

Toen wij voor een tweede gingen hoopte ik op nog een meisje.
Na 6 maanden werd ik zwanger, maar dit eindigde in een MA.
2 maanden later was ik weer zwanger, maar dit werd een vroege miskraam.
Een paar maanden later kwamen wij onverwacht in de MMM en leek de kans op überhaupt nog een 2e kindje heel erg klein (door de diagnose die ik kreeg).
De wens voor een 2e kindje werd groter dan de hoop op een 2e meisje, maar mijn voorkeur bleef.

Een wonder geschiede en ik bleek na een gecancelde IVF, maar daarvoor in de plaats gekomen escape IUI, zwanger te zijn!!!
Op de dag dat ik 8 weken zwanger was werd ik wakker in de volste overtuiging dat er weer een klein meisje in mijn buik zat.
Ik wist het echt 1000% zeker!
Bij een vroege geslachtsbepaling (13w2d) werd dit sterkte gevoel bevestigd en inmiddels hebben zo'n 7 echo's daarna ons nog eens laten zien dat er echt een meisje in mijn buik groeit.

Ik ben dus weer helemaal los gegaan op roze en de meest prachtige meisjes kleertjes.
Mijn geluk kon al niet op met deze wonderzwangerschap, maar nog een klein meisje erbij is toch wel de kers op de taart!
Ik heb mezelf gewoon altijd gezien als meiden mama en kan me niks voorstellen bij het hebben van een jongentje.
Ook de MMM heeft dat gevoel niet veranderd bij mij.

Het grappige is, dat ik ergens toch wel benieuwd ben hoe de jongens versie van onze kindjes eruit zou hebben gezien.
En mijn man gun ik ook zeker wel het hebben van een zoontje.
Een 3e kindje is echter door mijn diagnose zeer waarschijnlijk geen optie voor ons (en de kans is wellicht groot dat dit dan ook een meisje zal worden?)
Verder moet, in mijn ogen, het willen krijgen van een jongen/meisje nooit de enige reden zijn om voor een kindje te gaan.

 

Je bent echt niet de enige....herken t wel maar ik heb wel meer rust gekregen na de 2de jongen....

Eerlijk is eerlijk de trukjes allemaal gedaan toen ik van hem zwanger werd...en niet geholpen. Ook de kalenders en alles gaven aan dat mijn 2de een meisje zou zijn, de zwangerschap was ook heel anders ( was bij de eerste niet misselijk nu wel).
Heel sterk t gevoel dat t een meisje zou zijn, dat moest wel

Maar nee toch een jongen...
de allermooiste en liefste die er is!!

Mijn hart wil nog een 3de .....mijn verstand en man niet.
Die 3de een meisje , natuurlijk zou ik dat leuk vinden maar ben nu zo ver dat een 3de jongen mij ook geweldig vind.

Kortom...het komt wel goed. Maar wilde je wel ff meegeven dat die dingen die je kan doen dus echt helemaal geen invloed hebben. Ik heb er heel veel over gelezen er is zelfs een besloten forum voor meer vrouwen met die wens en er zijn er die heel ver gaan met dieten etc etc en toch weer een jongen krijgen...dus....

 

Ik snap nooit zo goed waarom mensen 'afgerekend' moeten worden op een voorkeur. Dat is toch menselijk of niet? Dat had ik al toen ik 8 was en zei dat ik later mama wilde worden.

Heel normaal en zowel mijn man en ik hadden ook een voorkeur. Uiteindelijk merk ik nu dat ik blijer ben met het feit dat kindje goed groeit en alles voorspoedig gaat dan met het geslacht van het kindje, dat wordt echt minder belangrijk.
Ik hoop voor jou dat er gauw een klein meisje mag komen!

 

Hier ook een voorkeur, begon 6 jaar geleden bij mijn oudste al. Heb heel mijn leven gedroomd van een meisje, maar onze oudste bleek een jongen te zijn. Onze 2e bleek een meisje, dolgelukkig, in de 7e hemel. Helaas is ons prinsesje overleden. Bij onze 3e dacht ik echt weer een meisje te krijgen, maar bleek weer een jongetje te zijn. Ik was echt verdrietig en vond het echt niet leuk, ik wilde geen jongen. Voor mijn gevoel moest ik ook nog een keer afscheid nemen van ons meisje.. inmiddels is ons ventje alweer 9 maanden en ben ik hartstikke dol op hem. Maar dat gemis van een meisje, ons meisje, dat blijft...

 

Toen ik je titel las, dacht ik : pffffffffff weer 1 met een luxe probleem, iemand die niet blij is om een kindje te mogen krijgen, maar er ook nog eens speciale wensen aan stelt.
Jaja ik weet het, een harde opmerking van mij, maar nogmaals : dat was toen ik de titel las, en had jou verhaal nog niet gelezen.

Maar ik snap je ergens wel, als je al 2 jongens hebt.
Mij zou het persoonlijk niet uitmaken of ik nou 5 meiden krijg, of 5 jongens. Het geslacht doet er bij mij niet zo toe.
Maar toch begrijp ik jou, en andere meiden wel.
Of je de kansen op een meid kan verhogen, dat weet ik niet. Eigenlijk nog nooit van gehoord haha.
Succes !!

 

IK snap ook nooit zo goed dat het zo'n taboe is om je voorkeur uit te spreken. Vroeger wilde ik zo ontzettend graag ooit een dochter hebben. Die heb ik nu Maar ben nu voor de 2e keer zwanger en zou het wel leuk zijn als het een jongetje zou worden. Maar dat wil niet zeggen dat ik minder van nog een meisje zou houden. NEE TUURLIJK NIET. Alleen ja, stiekem hoop ik op een jongetje (als ik dat zo mag verwoorden)
Zelf denk ik alleen wel dat het nog een meid word. Mijn vriend heeft al 2 dochters dus dan acht ik de kans gewoon groter We zullen het zien over een week of 10

 

Ik heb een meisje. Roep al sinds klein dat ik graag een meisje wil. Maar ik zou heel graag een jongens versie van mijn dochter willen

 

snap je gevoel ook wel een beetje wij gaan nu voor de tweede en ik zou ook heel graag een meisje willen omdat wij nu een jongen hebben
ik had wel in het begin ook heel sterk het gevoel dat het een jongetje zou worden en mijn gevoel was 100 % goed
en ik ben zooo trots op ons manneke het is mijn grootste knuffelbeer
en nu heb ik zoiets van wordt het weer een jongetje ben ik hartstikke blij maar met een meisje ook
vind het allerbelangrijkste dat als we straks een tweede mogen verwelkomen dat het kindje gezond is

 

Heb alles even doorgelezen en kan het niet laten om te reageren... Vooral op degene die zeggen... "ik snap je wel, je hebt al twee jongens... " Sorry hoor maar dit vind ik geen reden om dan een meisje te willen. Zelf hebben we 3 jongens en we zijn bezig voor een vierde... Het maakt me echt niet uit wat het word als het maar een gezond wondertje mag zijn...

Wat wij wel hebben is het nieuwsgierig zijn naar hoe een meisje er van ons samen uit zal zien, maar geen voorkeur.

En wat ook meerdere zeggen als het alleen om een meisje gaat zou ik er heel gauw mee stoppen, want stel dat het toch een jongentje word dan ben je of heel erg teleurgesteld of je voelt je enorm schuldig dat je heel graag een meisje wilde...

Sorry voor dit misschien wat botte reactie, maar kan er heel slecht tegen dat iemand voor het geslacht gaat en niet voor het wonder wat ons gegeven mag worden...

 

Begrijp je goed hoor! Ik wilde bij mm eerste al graag een meisje, m'n man een jongetje, ik kreeg m'n zin, en hij nu..

 

+1

Weet je wat ik nu werkelijk niet snap? Normaal gesproken ontaarden topics over de voorkeur voor een geslacht in halve reltopics, waarbij de ts helemaal de grond in wordt gestampt omdat ze zo ondankbaar is, blij moet zijn met elk gezond kindje dat ze krijgt en eens aan mmm-meisjes moet denken. In dit topic zien we echter dat er ontzettend veel vrouwen in meer of mindere mate toch wel een voorkeur hebben. Hoe kan dat??? Als er zo veel vrouwen zijn die een (lichte) voorkeur hebben, waarom heerst er dan zo'n taboe op en mag het niet gezegd worden? Waarom mogen we ons gevoel niet onder woorden brengen? Of kunnen we het nu snappen, omdat ts al twee jongens heeft? Het feit dat er een voorkeur is, is verder toch hetzelfde?

Ja, ik had ook een voorkeur toen ik zwanger werd van mijn dochter: ik wilde het liefst een meisje. En als het een jongen was geweest, had ik er heus ook van gehouden. Ik wilde een kind. Maar dat neemt niet weg dat die voorkeur er was en dat ik heel blij was dat ze inderdaad een meisje bleek te zijn. Ik ben nu weer zwanger en nu niet echt een duidelijke voorkeur. Soms denk ik: "een knulletje zou ook wel leuk zijn", maar andere momenten lijkt nog een meisje me ook fantastisch.

 

+1

Net alsof je geen voorkeur mag hebben als je voor je eerste kindje gaat, maar het wel oke is als je al een paar kinderen hebt. Heel vreemd.
Het blijft inderdaad hetzelfde! En ik vind dat iedereen gewoon een voorkeur mag hebben. Laat iedereen gewoon in zijn waarde.

 

Ik vind dat iedereen gewoon haar mening moet kunnen geven op een respectvolle manier. Heel fijn dat dit hier nu kan!

Dat je in de eerste plaats een (gezond) kindje wilt, vind ik los staan van je (lichte) voorkeur voor het geslacht.

Als ik geen jongentje had gewild, dan had ik niet deze hele weg afgelegd om hier te komen, want de garantie op nog een meisje had ik niet.
Ik ging dus voor het kindje, maar ben gewoon erg blij met nog een meisje erbij!

 

ik zei ook altijd ik wil een meisje maar na een jaar met inmiddels al heel wat ziekenhuis bezoeken ben ik nog niet zwanger en moet nu zeggen het maakt me niet meer uit wat het word als het maar gezond is als ik ooit de gelukkige mag zijn