Beide keren zijn mijn vliezen gebroken door de gynaecoloog. Niet op een onverwacht moment en op een onverwachte plek dus. Maar 'gewoon' in het ziekenhuisbed. De eerste keer was de bevalling al in volle gang, de tweede keer was het om de bevalling op te wekken (en dat is goed gelukt ). Beide keren was ik 42 weken zwanger.
Bij mijn eerste braken ze spontaan op 37,1 weken. Had al een hoog scheurtje vanaf 34 weken. Weeën begonnen ook gelijk bij haar. Mijn 2de heb ik ze laten breken bij 9cm ontsluiting. Mocht het allemaal zelf beslissen van de vk. Mocht ze eerder laten breken maar mocht ze ook laten staan tot aan het persen. Dat uiteindelijk dus niet gedaan
Ik zou ingeleid worden (41.1), ze hebben enorm zitten wroeten ( wat een hel was dat, zoveel pijn auwie! )om een ballonkatheter te plaatsen. Dit lukte niet. Volgende ochtend moest ik terug komen voor een poging met gel. Ik die nacht (inmiddels 41.2 dus) weer naar huis. Ik bloedde heel erg door al dat wroeten en had wat krampjes. Ik lag net een uurtje in bed toen ik iets heel warms voelde komen. En ik verloor steeds al veel bloed, dus ik dacht dat ik enorm door ging lekken van bloed. Dus ik jump als een gek uit bed met mijn hand voor mijn kruis haha en storm naar de wc (dat heeft er waarschijnlijk heel stom uitgezien). Daar haal ik me hand weg en plons! Was het dus vruchtwater.. Ik twijfelde eerst nog of ik niet gewoon aan het plassen was haha. Maar toen ik steeds stroompjes bleef verliezen was het me duidelijk. Ik moest manlief toen nog wakker maken. Weer met me hand op me kruis en papier en maandverband ertussen naar hem toegesneld. 'Wakker worden!! Ik denk dat mijn vliezen gebroken zijn'. Hij werd gelijk wakker en gelijk met een big smile 'ECHT???!'. Haha..
Mijn vliezen braken om 3:00, 2 uur daarvoor kreeg ik van de gyn een temazepam omdat ik er doorheen zat (had 4 dagen nauwelijks geslapen) Het moment dat m'n vliezen braken vergeet ik nooit meer. Alsof iemand me met een vlakke hand sloeg: PETS! Ik geloof dat het 10 liter water was. M'n bed en grond was zeiknat. En die lucht! Bah! Iedere. Vertelde dat het een zoete lucht was, maar echt niet! Het rook heel zuur. Ik lag gelukkig in het ziekenhuis trouwens. Kreeg 3 dagen achter elkaar een ballonkatheter. Ben uiteindelijk spontaan bevallen dus
Hier met 36+3 mar pas bij 36+6 bevallen... De weeën kwamen niet opgang, dus uiteindelijk ingeleid. Ik had een laagliggende placenta, me vliezen braken toen ik net was wezen plassen en terug was gelopen naar de bank. Tot me tenen toe nat!
Haha, mooi he. Werd ook wel tijd haha. Maar tegelijkertijd keek hij ook echt wel wat geschrokken hoor. Hij was blij dat er schot in zat, maar had ook zoiets van 'Oke, nu gaat het dus echt beginnen...'