Goedemorgen, Mijn 3,5 jarige zoon slaapt graag met zijn slaapkamer deur open. Dit is geen enkel probleem, hij weet dat hij in zijn bedje moet blijven. Als hij weer eens een bui heeft dat hij niet wilt slapen gaat hij lopen schreeuwen en huilen om zijn zin te krijgen (dat hij naar beneden mag) Als ik dan voor de 3e keer naar boven ben gegaan (en van alles al geprobeert heb) om hem rustig te krijgen. Zeg ik, prima, blijf maar huilen maar papa doet dan wel de deur dicht zodat we je niet horen. Dan is het snel afgelopen en valt hij binnen enkele minuten in slaap. Vaak lees ik op forums het omgekeerde: beloning bij goed gedrag. Maar in mijn geval is het "straf na fout gedrag" (althans zo zie ik het) Mijn vrouw zegt mij nu, je chanteerd hem te veel. Doe ik het nou helemaal verkeerd? Of hoe zou ik het anders aan moeten pakken? Alvast bedankt voor alle tips! Alex
Ik vind het wel grappig, volgens mij is het echt een 'mannen-aanpak', maar die helpt soms wel goed! Ons dochtertje gaat momenteel ook lastig slapen, krijsen schreeuwen savonds en als we dan bij haar komen is ze direct weer vrolijk en moeten we liedjes zingen, drinken halen, etc etc. Meestal laten we haar dus wel even razen want anders zit je zo een uur naast haar bed. Ik weet dat sommigen vinden dat je dat moet doen, maar ik vind het onnodig en zorgt er alleen maar voor dat ze veel later in slaap valt terwijl ze haar slaap nodig heeft. Maar goed, als ik twee, drie keer boven ben geweest dan is mijn vriend aan de beurt en daarna is het meestal gedaan... En hij is echt niet streng tegen haar ofzo, echt heel geduldig en lief, maar wel een beetje korter dan ik, bij hem is de laatste keer echt de laatste keer en bij mij volgt er nog wel eens een állerlaatste..... Tja en dat weet ze.. Het feit dat je zoontje na je duidelijke boodschap wel in slaap,valt zegt mij gewoon dat het hem dan duidelijk is dat er geen mogelijkheid meer is.. Mocht er echt wat zijn dan zou hij heus wel blijven huilen of schreeuwen. Ik vind het geen chantage hoor, gewoon voor een duidelijke keuze stellen.
Nee hoor, ik vind het een prima oplossing. Jij laat aan je zoontje merken dat hij gewoon echt niet zijn zin krijgt, ondanks dat hij huilt. En dat als hij op deze manier doorgaat, er consequenties aan vast zitten. Als je wilt huilen, prima, maar dan gaat de deur dicht want mama en papa hebben last van het huilen. Hij houdt op met huilen en gaat lekker slapen. Ik zie daar totaal geen chantage in maar een win-win situatie.
Mja ik ben voorstander van de "vrouwenaanpak" maar ik weet uit ervaring dat de "mannenaanpak" zeer effectief kan zijn. En ik denk... Dat als je het niet elke keer doet het effect extra groot is. Want ohjee... Papa meent het... Dus zit dan op m'n handen, kaken op elkaar en laat het doen. Ben er dan niet echt blij mee maar ik ben ook niet blij met een drammend kind dat het vertikt om te luisteren.
Chantage?? Lol nee hoor, je bent duidelijk in wat je van hem verwacht Dat hij gaat slapen! Doet hij dat niet prima, dan is het gevolg dat de deur dicht gaat. Hij heeft een leeftijd waar je hem dat prima kunt leren dat zijn gedrag gevolgen heeft soms positieve en in dit geval negatieve. En ik zie het niet zozeer als straf maar gewoon als een duidelijke afspraak. Als hij niet gaat driften hoeft de deur immers niet dicht. Er vanuit gaande dat als hij gewoon rustig ligt te kletsen ipv te driften se deur gewoon open mag.
Waarom wil je zoon uit bed? We zijn vaak geneigd meteen te waarschuwen en straffen. Waarom? Een reden kan zo simpel zijn, misschien is hij niet moe. Wie weet. Je zoon is 3,5 jaar. Oud genoeg om een gesprek mee aan te gaan. Te vragen waarom hij naar beneden wilt. Oud genoeg om een compromis mee te sluiten. Ik zou het straffen even weglaten en gaan communiceren met hem. Levert je uiteindelijk veel meer op. Straffen lijkt te werken op korte termijn maar geeft je zoon totaal geen gevoel dat hij er toe doet.
Mannengedrag? Doe hier precies hetzelfde met mijn dochter en ik ben toch echt een vrouw Naar bed is naar bed, wil je niet slapen, ben je nog niet moe, prima ga je maar boekje lezen maar ik wil je niet meer horen. Huilen en gillen tolereer ik niet, en al helemaal niet van een kind van ruim 3. Nee hoor ik vind dat je het goed aanpakt. Dit is geen chantage, maar oorzaak en gevolg...bepaald gedrag wordt gevolgd door bepaalde acties, in dit geval de deur dan maar dicht.
Hier hetzelfde hoor; deur open is prima, maar als ze niet luistert volgt er na een waarschuwing een consequentie, dat snapt ze prima.
Hallo allemaal, Ik ben blij om te horen dat er over het algemeen positief op gereageerd wordt. Het is inderdaad ook meer een "actie gevolgd door reactie". En ik ben blij dat ik niet gek ben @Carino: Communiceren met een 3,5 jarige kan ook wel. Het enigste wat hij antwoord zijn de volgende opties: - Ik ben nog niet moe (antwoord: dan ga je uitrusten/even met je autos spelen of boekje lezen) - Ik wil in jullie bed (antwoord: dat is geen optie) De "actie/reactie" komt ook in andere gevallen voor natuurlijk. Ze zoeken je grens op en na enige discussie blijft er niets anders over dan dat het uiteindelijk negatief voor hem uit pakt als hij niet luisteren wil. Het kan zijn dat hij dan geen ijsje krijgt b.v. Snoep is geen probleem, ondanks dat hij het probeert weet hij dat hij alleen op zaterdag snoep mag Nogmaals bedankt en fijne middag! Alex
Hier ben ik het niet mee eens. Ik vind dat er tegenwoordig veel te veel aan kinderen gevraagd wordt/overlegd wordt. Als de ouders iets zeggen dealt het kind er maar mee, zij zijn de baas. Je gaat toch niet over alles een discussie voeren? Is het bedtijd, dan is het bedtijd en blijf je in bed. Als je niet moe bent ga je maar tot 20 tellen. Ik vind je aanpak prima hoor.
Hier ben ik het mee eens. Wat dit soort dingen betreft hoef je mijns inziens geen compromissen te sluiten met een kind van 3 (!!!) Naar bed is naar bed.
Er zijn een aantal dingen die van mij moeten als ik weet dat hij het kan: Slapen, naar de wc en opruimen en er is geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om daar een beloningssysteem voor in te zetten. Wat slapen betreft ben ik behoorlijk geduldig, als er wat is, heb ik daar begrip voor maar bij drammen houdt het op. Ook eindeloze discussies zijn niet meer voor de avond. Als duidelijkheid ervoor zorgt dat hij gaat slapen, prima toch? Hij heeft zijn slaap immers ook nodig.
Herkenbaar die dingen. Ik denk ook dat het een prima oplossing is hoor. Ze zoeken gewoon enorm de grenzen op dus moet je die geven. Natuurlijk is communiceren met je kind zeker belangrijk. Wat zit erachter. Maar niet moe zou voor mij nog niet een reden zijn om eruit te mogen. Het is bedtijd, dan blijf je maar wakker liggen. Hier ook eentje van 3,5 en zit ook in enorme negatieve fases. Gevolgd door hele leuke en ondeugende hoor..! Het voelt vervelend dat het makkelijk negatief wordt, dus probeer ik ook altijd dingen positief te houden of draaien. Maar dat lukt natuurlijk lang niet altijd. Succes!
Oud genoeg om een gesprek aan te gaan? Nou oud genoeg om gewoon te zeggen wat er is lijkt me. In één zin. Oud genoeg voor een compromis? Wat zal die zijn dan? Dat hij toch nog uit bed mag? Sorry maar ben het hier echt niet mee eens. Mijn dochter is net twee en ik vind dat zij al oud genoeg is om gewoon te zeggen wat er is ipv te gaan piepen/janken om niks. (Huilen bij pijn of verdriet mag uiteraard). Die 'voed' ik ook op door bij piepen om haar zin te krijgen gewoon te vragen wat er is en dat ze dat gewoon moet zeggen en ja dat kan ze best. Mama begrijpt geen gepiep en verstaat het ook niet. En compromissen sluit iedereen wel eens maar geen compromissen die de ontwikkeling in de weg staan, slapen en uitrusten zijn erg belangrijk, daar heb je als ouder gewoon je verantwoordelijkheid te nemen. Wil je kind nog een slokje water of is te koud of te warm in bed? Dat kan, maar dat kan je ook zeggen als je 3,5 bent.
Ik vind dat je het super doet! Wij zitten hier nu in een 80 x naar beneden komen fase. Ik negeer haar compleet en leg haar terug. Op een gegeven moment gaat ze slapen. Ze huilt niet, heeft geen pijn, is niet ziek. Wil alleen plassen, drinken, zingen, verhaaltje ed. Nou dat ritueel hebben we gehad en daar nemen we ruim de tijd voor. Daarna is het slapen.
ik word soms ook een beetje moe van de discussies met peuters alsof ze volwassen zijn. Waarom iets niet mag? Daarom! omdat mama dat zegt punt uit! Vind je dat stom? tja... dat is dan maar zo
Hmm ik wil nog wel vertellen waarom iets niet mag.. Maar dat maakt het nog geen keuze Hier al wat ouder maar als ik d'r op bed leg hoor ik 300x "mam! Wacht even!" Als ik daar elke keer aan toe ga geven sta ik er om 9 uur nog
Ik ben een moeder en aan de softe kant. Maar eigenlijk vind ik dit wel een goede aanpak. Waarom? Omdat het geen straf is, maar een consequentie. "Jij wilt blijven gillen terwijl je rustig in bed moet blijven? Vinden we niet leuk, maar we hoeven het niet te horen, dus de deur gaat dicht." Het "vergrijp" heeft te maken met de reactie van de ouder die volgt. Het is echt een consequentie. Een straf zou zijn: "je krijgt morgen geen ijsje als je blijft gillen". Dat ijsje heeft niets te maken met het slaapgedrag. Dit soort straffen gebruik ik liever niet. Het sluiten van de deur is wel een direct gevolg. Ik ga er hierbij vanuit dat er inderdaad gevraagd is of er wat is: bang/knuffel kwijt/te warm/te koud/slokje water willen/nachtlampje is niet aan, etc. Als de enige reden is: niet moe, nog geen zin, dan moet je uiteraard voet bij stuk houden. Bedtijd is bedtijd. Je kunt een kind niet verplichten te slapen; ik zeg zelf wel altijd: "je valt misschien niet gelijk in slaap, maar je gaat gewoon lekker liggen met je knuffeltje en rustig blijven." Heeft hij nog een middagslaapje? En valt hij altijd moeizaam in slaap? Schaf dan eens op proef dat slaapje af. Misschien valt hij dan gelijk als een blok in slaap. Om de dag wel/niet slapen, of korter slapen in de middag, kan ook natuurlijk. Ik vind het dus ook geen chantage. En eens met sommige anderen: uitleggen waarom iets moet, doe ik heel veel. Maar als iets echt belangrijk is, dan sta ik niet open voor onderhandeling. (voor sommige andere dingen dan weer wel, maar niet als het om bedtijd gaat). Ik zeg bijvoorbeeld wel eens: "anders ben je morgen weer zo moe op de opvang". (Dat komt hier wel eens voor als ze te weinig heeft geslapen).
Dan ben ik zeker een vent. Ik zou t ook zo gedaan hebben. Ik ga echt niet telkens met een 3 jarige een hele. Discussie houden. Soms is het gewoon simpel.... Je hebt maar te luisteren... Klaar...
Wat voor compromis? Hupsakee naar bed. Ik vind het een schappelijke consequentie. Als ik hier zou vragen waarom, krijg ik als antwoord dat ze nog willen spelen of 'weet ik niet'.. Dat constant discussiëren. Volgens mij krijg je dan van die mensen die nooit nee accepteren. Heel vervelend. Er zijn natuurlijk situaties die ik wil uitleggen, maar met sommige zaken is het toch echt 'omdat ik het zeg!'.