Ik ken je niet,maar toch denk ik aan je...... Gisteren was je er nog. Je was vriendin, opa, moeder, klasgenoot, de buurman, een collega, die jongen aan de kassa, dat leuke stel van verderop in de straat. Gister nog zwaaiden naasten je uit op het vliegveld. Je was een vakantieganger op weg naar zon, zee en strand, een uitwisselingsstudent op weg naar familie, een professor op weg naar een conferentie. Vandaag ben je een slachtoffer. Een slachtoffer van een strijd waar je helemaal niets mee te maken had. Slachtoffer van geweld dat even zinloos is als dweilen met de kraan open. Ik ken je niet en toch ben je constant in mijn gedachten. Vakantie vieren voelt ineens egoïstisch wanneer ik denk aan het verdriet van de mensen die je gister nog uitgezwaaid hebben. De mensen die hoopten op een veilige terugkeer. Die nog steeds hopen dat ze straks zullen ontwaken uit een nachtmerrie. Ik blijf aan je denken. Hoe je gisterochtend vol vrolijke verwachtingen in het vliegtuig stapte naar je exotische bestemming. Het beeld van een Lonely Planet tussen de brokstukken getuigd van de plannen die je had. De wereld zien, een prachtige land ontdekken. Ik sluit mijn ogen en ga in gedachten met je mee. Langs de douane, door de bagagecheck en richting de gate en op zoek naar je zitplaats in het voertuig. Verder durf ik niet. Mijn hoofd kan het niet aan te bedenken wat je moet hebben gedacht toen het vliegtuig dat je naar je bestemming zou moeten brengen ineens naar beneden tuimelde. Ik hoop niets, maar vrees het ergste. Ik ken je niet. Ook voor mij ben je een naamloos slachtoffer van zinloos geweld. Toch voelt mijn hart zwaar. Het voelt zwaar omdat ik weet dat ik me met geen mogelijkheid kan voorstellen hoe het zou zijn als je mijn geliefde was. Mijn moeder, mijn opa, mijn vriendin of collega. Ik ken je niet, maar toch ben je constant in mijn gedachten. Jij, je naasten en alle mensen die om je rouwen. REST in PEACE lieve onbekende. Mijn hart en gedachten zijn bij de mensen die je moeten missen en op de één of andere manier iemand steun te kunnen verlenen. Gewoon omdat je net zo goed mijn naaste had kunnen zijn. Deze vond ik op internet, precies beschreven zoals ik en vast nog veel meer mensen het voelen.
Mijn beste vriendin zat in dat vliegtuig ... Ben helemaal van de kaart, intens verdrietig... Zo onvoorstelbaar dat ik haar nooit meer zal zien of horen. (en die foto's, gruwelijk, ik ben na 2 foto's al opgehouden, de gedachte dat mijn vriendin daar zo aan haar einde gekomen is, te heftig...) Veel sterkte voor alle andere nabestaanden en families, vrienden, collega's..
Sterkte allemaal die een dierbare is verloren. Mijn hart huilt mee. Wat een verdriet! Hier ook iemand uit onze kerk die in het vliegtuig zat...ken haar alleen van gezicht, maar het komt wel erg dichtbij. Wat een verdriet, wat een verdriet!
Lianne? Lees net op Facebook dat de juf (Lianne dus) van een zoon van een collega van mij in dat vliegtuig zat.
Wat heftig. Heel veel sterkte met het een plekje geven van dit grote verdriet. Die foto's en filmpjes moet je ook helemaal niet willen zien. Dat ze al zo schaamteloos op internet worden gedropt is al erg genoeg.
Vriendinnetje vertelt me net dat de beste vriendin van een vriendin van haar ook in het vliegtuig zat 😞. Kan er niet meer van slapen.
Ik kan er niet van slapen... Ik ken niemand van de betrokkene persoonlijk, maar het grijpt me zo aan!! Ik weet niet meer wat ik moet zeggen, woorden schieten tekort, wat een verdriet 😔
En nu weet ik echt niet meer wat ik zeggen moet. Ik sluit me 100% aan bij het gedicht een pagina terug. Woorden schieten te kort. De wereld stopt even met draaien. Ik kan alleen nog maar intens verdrietig zijn voor ieder. Nogmaals wil ik iedereen heel veel sterkte wensen in deze verschrikkelijke tijd. Digi knuff!!
Hij staat wel op de lijst maar onder zijn achternaam. (Schipper) Op facebook staat zijn bijnaam "Pan" zo werd hij door zijn vrienden genoemd. Wat betreft die foto die hij op FB had staan: dat was naar aanleiding van dat andere vliegtuig, dat (nog steeds) vermist is, was ook van dezelfde vliegmaatschappij. Het is zijn humor, hij had echt nooit kunnen denken dat dit zijn eigen noodlot zou worden. Ik las vanavond dat er een heel gezin uit Haarlem in het vliegtuig zat. Ik kom er zelf vandaan, dus wie weet ken ik die mensen ook wel. Pff word er steeds naarder van. Voor de dames die hier hun vriendin, collega of andere bekenden zijn verloren een grote digiknuffel.
@Kache: wat verschrikkelijk voor je! Ik zou ten einde raad zijn zonder mijn beste vriendin, horror. Gecondoleerd en héél veel sterkte!
@Anne: jij ook veel sterkte en je beste vriendin natuurlijk ook! @Tupp: gelukkig dan niet de collega van je man.....maar inderdaad helaas wel 313 andere mensenlevens!
Ik ben ZO WOEST nu ik die rotkoppen, al dan niet in bivakmuts, op de foto's zie terwijl triomfantelijk de knuffel van een omgekomen kindje omhooghouden! :x:x:x Hoe dúrven ze, vuil uitschot! Ik hoop echt dat er een hel is en dat dit soort beulen daar dan maar snel in mogen belanden. Walgelijk gewoon! :x:x:x
Ik vind een dag van nationale rouw trouwens wel op zijn plaats, vind het belachelijk dat Nederland daar niks mee doet..