Die het niet begrijpen moeten het van de andere kant bekijken Zou jij zoveel slechte dingen doen bij je kinderen dat zij geen contact meer willen met jou als moeder? Wat zegt dat over jou als moeder? En dat wat sommige schrijven over de rust die ze nu hebben, herkenbaar. En dat ze hun eigen kinderen ervoor willen behoeden, herkenbaar. Nee soms ben je beter af zonder je ouders en daar kies je niet voor dat wordt je aangedaan!
Ik heb sinds februari 2013 geen contact meer met mijn moeder. En sinds een jaar heeft ze ook een contactverbod (welke ze "vrijwillig" heeft getekend). Mijn moeder heeft meerdere stoornissen en is alcoholiste. Het is heel erg zwaar. Ik weet dat het beter voor mij is en voor mijn gezin. Maar toch mis ik de moeder die ze was voor alle ellende. aik heb haar zoveel kansen gegeven maar toen kwam er een dag dat ik er zelf aan onderdoor ging. Het is rustiger om geen contact te hebben dan wel. Ondanks alle pijn die daar mee gepaard gaat. Ik omarm die pijn maar en laat het verdriet toe. Het gaat steeds beter. Ik mis vreselijk een moeder die een moeder voor me kan zijn. Misschien mis ik "haar" nog wel meer voor mijn zussen. Voor mijn lieve zussen die ik zoveel beter gun, maar die regelmatig nog met haar te maken hebben. Ts sterkte met je keuze. Kies voor jezelf, dat is altijd de beste keuze. Wat het ook moge zijn..
Al zolang ik me kan herinneren is mijn band met me moeder altijd 'anders' geweest, maar nu sinds 4 jaar geen contact meer en het bevalt me echt prima ! Ik mag dan geen moeder hebben die mij hielp tijdens me zwangerschap of bevalling en ook niet sinds me dochter er is, maar ik moet zeggen dat ik haar ook niet eens erbij mis. Ik weet niet ik heb die band gewoon niet en ik leef zo veel rustiger sinds dat we geen contact meer hebben. Dus als je er wel baat bij hebt wie weet dat het helpt. Succes !
Zo, we zijn een nacht verder en ik kan weer rustig reageren. Noenoe, je geeft aan dat het wel je moeder is die je 9 maanden gedragen heeft. Ja, maar als je een kind 9 maanden bij je draagd, dan hou je van zo'n kind en zeg je neit als je dochter 15 is tegen haar dat ze gestoord is en naar een kostschool moet, dat ze een ondankbaar kreng is omdat ze een eigen mening heeft, dat als dochterlief voor het eerst kleedgeld krijgt en sokken koopt dat ze blij is dat ze nooit meer wat hoeft te kopen voor haar. Dat ze kindlief gedwangen heeft in bloesjes met roosjes te moeten lopen en een wit kanten kraagje om, want dat staat zo leuk terwijll kindlief lilever makkelijke rauwdauwkleding aanheeft zodat ze gewoon lekker buiten kan spelen en een hut kan graven, dat als kindlief thuis komt van school en verteld wat ze gedaan heeft gelijk roepen dat kindlief dat vooral niet moet doen anders zal ze nooit geaccepteerd worden door de klas, dat als kindlief is van haar afslaat bij het daagelijks in elkaar geslagen worden op school dat kindlief dat vooral niet mag doen want dan krijgt de winkel een slechte naam, dat kindlief is make-up moet opdoen want anders krijg ze nooit een leuke vent, kindlief heeft verkering en maakt het uit dat kindlief het maar snel weer moet aanmaken want meneer is zo verdrietig en dat kn je meneer neit aandoen, dat is zielig, dat kindlief is har kamer moet opruimen anders komt ze in een woonwagenkamp terecht en dat is asociaal volk wat verbannen moet worden en zo kan ik nog wel even doorgaan. Klein voorbeeld van het relaas wat voor de definitieve breuk heeft gezorgd, wij hebben dus de winkel van mijn ouders overgenomen toen ze failliet gingen, alleen maar voorgelogen bleek later toen de winkel veel slechter liep dan verteld. Om vervolgens bij een contante verkoop op een markt geen geld af dragen want dat geld is van mijn moeder. Dat er voor 4000,- euro aan rekeningen liggen doet er niet toe. Ik ben toen naar ze toe gegaan en mijn oom en tante waren er ook. Ik heb het geld opgeëist. Mijn moeder wilde het contante geld niet geven want dat geld was van haar en er hoefden toch geen rekeningen betaald te worden. Ik ben toen volledig uit mijn plaat gegaan en ik moest is rustig doen want wat zouden de buren wel niet denken.... Toen ging ik helemaal ballistich en heb haar duidelijk verteld dat de buren best mochten weten wat voor een gestoord wijf ze als buren hebben en nog meer. Mijn oom en tante hebben uiteindelijk als mediator opgestreden en zij hebben ons op alle vlakken gelijk gegeven. Maar mijn moeder geeft mij nog steeds de schuld want ik heb hun alles afhandig gemaakt. Ik heb hun al hun geld afgenomen, en reparatie van machines van de winkel moest ik maar van eigen geld betalen. Maar toen ze eenmaal de winkel weer terug hadden gingen ze gelijk 2 weken op wintersport.... maar ze hadden geen geld. nee, tis makkelijk gezegd dat het wel je moeder is, maar ik ben ook hun dochter en welke moeder flikt dit haar eigen dochter, dit doe je je dochter niet aan, maar dat wordt altijd vergeten, dat de moeder het haar kind aan doet.
Hier ook na heel veel pijnlijke jaren met pogingen tot het verbeteren van onze band, recent besloten het contact voorlopig te laten voor wat het is. En dat is geen keuze die ik vrijwillig heb gemaakt. Ze dwingt me ertoe door haar houding, opmerkingen, verwijten, en egoïsme.. Mijn moeder heeft meerdere psychische stoornissen. Manisch depressief, suïcidaal, paniekstoornis, ziekelijke jaloersie en achterdocht. Manipulatief en dwangmatig liegen. Haar stoornissen heb ik altijd tot zover geaccepteerd, een ziekte kan een mens nu eenmaal weinig aan doen. Alleen vind ik, dat elk mens tot een zekere hoogte verantwoordelijk is voor zijn/haar uitspraken en handelen. Ze kan werken en redelijk meekomen in de maatschappij dus acht ik haar 'ontwikkeld' genoeg omdat ook en zekere mate van verantwoording te kunnen dragen. Dat doet ze niet en zal ze nooit doen. Dat is de reden van de breuk, dus niet haar 'ziekte'. Uitspraken als: " het is en blijft wel je moeder" moet je heel erg voorzichtig mee zijn. Ik, en de andere vrouwen hier denk ik ook, zouden als de mogelijkheid er was graag een band hebben met hun moeder zonder al de ellende. Alleen die keuze was ons niet gegeven. Maar dus wel om een cirkel te doorbreken, voor onze (toekomstige) kinderen.
Niet met mijn moeder, wel met mijn vader.. Al jaren niet meer en ik heb het daar heel moeilijk mee gehad, omdat je er wel telkens mee geconfronteerd wordt.. Studiefinanciering, ik ging trouwen en toen moest zijn naam genoemd worden, mensen die je vragen waar je vader is.. Mijn vader is een vreemde voor me en ik mis hem niet en zie hem niet als mijn vader.. Het is voor mij een man die hier ergens rondloopt.. Met mijn moeder gaat het op en neer, ik heb er al eens een topic over geopend, maar ik kan en wil haar niet loslaten..
Ja ik en ik sta nog steeds voor 99% achter mijn beslissing. Voor de dames die het niet begrijpen.....wees blij dat je het niet begrijpt. Op een aantal uitzonderingen na, kiest niemand er zomaar voor om het contact met een ouder te verbreken. Dit is zo'n moeilijke beslissing! Voor de meeste ouders, waarmee het contact verbroken wordt, is het inderdaad niet leuk. Echter doen ze er ook niets aan om het te voorkomen. 9maanden een kind dragen, waar dit kind niet voor gekozen heeft(!), maakt je geen moeder. Mocht mijn kind later dezelfde beslissing maken, dan zal ik alles doen om haar terug te krijgen. Ook al zou haar eis zijn dat ik paars moet zijn.
Ja hier, al 13 jaar. Ik was geloof ik 10 jaar. Toen was het de keuze van mijn moeder, ze ging chatten, vreemd zette een huwelijk van 23 jaar op het spel en was zo verliefd als een puber. Ik bleef met mijn vader achter en ik bestond niet meer. Altijd geprobeerd in de pubertijd contact te houden goed te maken. Dit wilde ze nooit. Het aller ergste en het aller pijnlijkste was nog dat ze leugens rond vertelde, over mij, dat ik verzonnen had dat ik verkracht zou zijn, daar is gelukkig niks van waar, maar dat deed me beseffen dat het toch niet mijn moeder was. Gelukkig een hele lieve schoonmoeder, maar de pijn blijft. Ik mis al jaren een moederfiguur, ben er ook jaren naar opzoek geweest, maar mijn eigen moeder wil ik nooit meer contact mee, van binnen heb ik haar vergeven, ik heb medelijden met haar. Ik zit wel in therapie.
Hier ook niet echt contact, heel soms "gedwongen" als ik bij andere leden op visite ben (dan komt zij zomaar binnen vallen en "dwingt" ze mij met haar te praten, ik ga dan meestal maar naar buiten zodra ik weet dat ze komt) Weet je, ik heb haar nooit als een moeder beschouden dus dat "helpt" ook wel denk ik..
Ja bewust geen contact met mijn biologische moeder, al 30, dus ik was 3 toen ik haar voor het laatst zag en dat was al drie jaar teveel. Ze verwaarloosde en mishandelde me ernstig, nee sommige mensen zijn geen kinderen waard:x
hier ook geen contact ze probeert het wel heel moeilijk is dat je hoopt zoveel maar er komt nooit wat van. behalve 9 maanden te dragen en daarna goed te zorgen en lief te hebben hoeft een moeder niet. helaas heeft ze zelfs die 9 maanden dragen niet fatsoenlijk volbracht. teveel onrust te slecht voorbeeld en teveel problemen zorgt zij in ons gezin ik vind het wel prima zo.
Hoe jij je moeder beschrijft, daar herken ik veel in van mijn eigen moeder. Dat ze ziek is daar kan ze niks aan doen en ik zal haar dat nooit kwalijk nemen. Het is niet de ziekte waarvoor ik met de gedachte speel om het contact te verbeeken maar haar gedrag en het feit dat ze geen verantwoordelijkheid neemt en in de slachtofferrol kruipt.
Heb alleen de OP gelezen de rest lees ik morgen wel even. Heb nu bijna een jaar geen contact meer. Heb er 15 jaar over gedaan om tot dit besluit te komen en heb echt mn best gedaan, al drie keer weer opnieuw contact opgebouwd maar het is klaar. In principe ben ik haar al 15 jaar kwijt. Mijn moeder is manisch depressief en haar bipolair zijn heeft nu al voor zo veel kwetsende en rare situaties gezorgd... Ik kan niet meer. Het ligt nooit aan haar, en het lijkt wel of zij pas lekker in haar vel zit als iedereen om haar heen zich ellendig voelt... mn stiefkids begonnen er vorig jaar ook al last van te krijgen (ze heeft mn stiefzoon, toen 10 jaar, gezegt dat hij psychologische hulp nodig heeft omdat hij zich te aanwezig opsteld tijdens visite Ik kwam buiten en ze was alleen met hem, terwijl ze aan het uitleggen was hoe het eraan toe gaat op de PAAZ afdeling, en dat hij daar ook zou komen als hij zo door zou gaan! Mn vriend heeft hem die nacht meerdere keren moeten troosten....) ik ga onze kinderen niet meer blootstellen aan dat monster. Helaas blijft mn vader achter haar staan, die ben ik dus ook kwijt. Natuurlijk mis ik het om ouders te hebben, maar die mensen die me op de wereld hebben gezet mis ik niet. Mijn ene broer heeft ook geen contact meer met hen, mn ansere broer nog wel maar meer vanuit zo'n gevoel als TS beschrijft "het is je moeder"
http://www.zwangerschapspagina.nl/zwangerschap/398390-hebben-opas-omas-eigenlijk-rechten-3.html Dit topic heb ik bijna twee jaar geleden nog geopend. Toen was het ook mis en heb ik alles weer goed gemaakt terwijl ik niet eens fout zat!