Marieke: Fijne vakantie!! En Yinxy: Bandenpijn komt en gaat he Als je baarmoeder even een spurtje maakt dan heb je veel last van bandenpijn maar als je banden t bij gebeend hebben dan heb je nergens last van.. Vooral in het begin, rond de twintig weken en van 28-30/32 weken heb je er bij vlagen heel veel last van volgens mij. Dus typisch gevalletje: geniet ervan als t even weg is, is heel normaal dat t soms weg is.. Joma: Je buik is inderdaad mega!! En je hebt al een echo gehad, dus het zijn er geen twee of wel? In het zwanger worden topic waar ik meekletste groeide een meisje ook vrij snel en die bleek zwanger te zijn van een tweeling Nouja, hoop voor je dat ie straks even stopt want met dit tempo wil je niet negen maanden door over ervaring zwangerschap: tsja.. das zoooo persoonlijk!! En naar mijn ervaring hebben hormonen daar ook zo'n grote invloed op.. Sommige vrouwen zitten negen maanden op een roze wolk en hebben na de bevalling nog een roze wolk verlening voor de kraamtijd. Ikzelf heb de eerste vier maanden heel veel gebaald en gehuild. Daarna een dikke roze wolk en zwanger zijn was opeens geweldig inclusief alle ongemakken die er bij kwamen kijken. Na de bevalling jammergenoeg een lichte postnatale depressie. Keek de avond voor de bevalling nog enorm uit naar t ontmoeten van mn zoontje en toen hij er was deed t me verrekte weinig. Durfde ik aan niemand te zeggen dus heb stom genoeg de eerste maanden gewoon toneel gespeeld en uit plichtsbesef heel goed voor m gezorgd maar pas toen hij vijf maanden was kwam mn roze wolk weer terug en kon ik eindelijk echt denken van: oh, dit bedoelen ze met die eindeloze liefde die je voor je kind voelt!! Denk ook dat een eerste zwangerschap anders is dan een tweede (of derde, vierde, vijfde enz.) Ten eerste weet ik ongeveer wat er gaat komen (kan helemaal anders uitpakken natuurlijk, maar je hebt allicht iets meer een beeld van wat er komt). En ik heb wetende wat er gaat komen er bewust voor gekozen om het weer te doen! (das ook een ding he? Eerst doe je iets en dat voelde voor mij als een blinde sprong in het diepe, nu heb ik er echt voor gekozen, voelt voor mij persoonlijk heel anders) En ik merk dat mn zoontje me zo bezig houdt dat ik amper tijd heb om goed te voelen hoe ik me voel. Waardoor ik me ook afvraag of je lichaam bij een volgende zwangerschap misschien niet al enigszins gewend is aan de hormonen? Want weet dat ik de vorige keer weken lang bijna niet in staat was iets te doen en me echt afvroeg: hoe doe je dit in godsnaam met een klein kind erbij? Dat was me op dat moment eerlijk niet gelukt, en nu doe ik het gewoon.. Maar over die drukte van een al aanwezig kind: Hoe doen de dames met meerdere kinderen dat? En hoe hebben jullie dat vorige keren gedaan? Ik heb de vorige keer echt alle rust gehad om aan t idee van een baby krijgen te wennen. Nu vliegen de weken voorbij en zijn er serieus dagen dat ik niet eens besef dat ik zwanger ben!! (dat ik bijna een slok wijn neem ofzo) Het lijkt me niet de bedoeling dat dit zo doorgaat tot ik op een dag opeens beval. Lijkt me nogal een shock.. Is een volgende baby iets wat meer ruimte in gaat nemen naarmate je buik aanweziger wordt? Of floept een tweede er inderdaad maar gewoon bij?? Vind dat ergens wel een beetje een zielig idee
Daarom stop ik daar nu ook mee!! heb me zeggie gedaan en de rest gaat er dan maar het ene oor in en het andere uit kom denk gewoon dat ik harder in elkaar zit en verder nadenk
woei.. sorry voor de mega lange spam, lees er eigenlijk maar gewoon overheen Alleen t laatste stukje is wel een serieuze vraag aan de mama's van twee of meer kids!
Ik vond mijn 2e net zo speciaal als de eerste en je houdt meteen evenveel van beiden dus dat zal nu bij nr 3 ook zo zijn vermoed ik. Of was dat niet de vraag
Noujaaa zeg, dus omdat er mensen zijn die geen kinderen kunnen krijgen (wat ik overigens echt heel erg voor ze vind!) mogen wij maar niet mopperen? Dat komt bij mij een beetje over als 'ik heb een gebroken been, het doet gruwelijk zeer, maar ik mag niet huilen of klagen want er zijn mensen op de wereld die helemaal geen benen meer hebben?' Wat een onzin!
Indy ik snap je vraag niet... Mijn eerste zwangerschap vond ik ook niet leuk, juist omdat ik jiet wist wat er komen ging. Mijn tweede zwangerschap vond ik niet omdat ik lrecies wist wat er komen ging, alleen niet hoe het einde precies zou verlopen (inleiden dus met toch een ks) en nu moet ik er weer niet aan denken om met een toeter rond te lopen... dit is voor mij persoonlijk en ik brn serieus heel blij dat ik kinderen mag krijgen etc ect doet daar niets aan af. En de kleine voelen in je buik is bijzonder, maar de ontwikkeling een aal uit de buik vind ik nog bijzonderder. Maar voor hier iedereen weer zijn eigen gevoel en van mij hoef je geen opmerkingen te laten. Vrij om een mening of gevoel te delen. Daar is dit forum juist ook voor.
Nou, ik geloof inderdaad wel dat je er evenveel van houd.. Ik vraag me meer af: bij mn vorige zwangerschap had ik alle tijd om een beetje over de baby te dromen, rustig aan voor te bereiden, kamertje schilderen, kleertjes kopen, schopjes voelen enz. enz. Gewoon mentaal voorbereiden voor de baby. Nu zijn er dus serieus dagen dat ik niet eens bedenk dat ik zwanger ben! En dagen waarop ik t wel even bedenk, maar vooral omdat mn zoontje in mn buik stomp en dat ik opeens denk: oei, ben zwanger, moet eigenlijk wel voorzichtiger doen. Of dat ik opeens kotsmisselijk word en denk: oja, ben zwanger, om vervolgens door te gaan met broodje voeren of luier verschonen. Ben bang dat als dit zo doorgaat dat ik straks opeens totaal onvoorbereid een baby in mn handen heb Nou heb ik een zoontje van 14 maanden die nogal bewerkelijk is, niet t makkelijkste kind, en ben tot vorige week ook druk bezig geweest met afstuderen, dus misschien trekt het nog bij.. Maar juist daarom vraag ik me af: Ervaren andere moeders dit ook zo of ligt het echt even aan de periode nu en ga je je vanzelf voorbereiden op een volgend kindje?
Ik vind dat uit jouw opmerkingen eerder blijkt dat je kortzichtig bent, maar dat is mijn mening.Iedereen ervaart het inderdaad op zijn manier.. Jij hebt geen ervaring met de gevoelens die wij ervaren en je hebt blijkbaar een minimaal inlevingsvermogen. Maar goed, ieder zijn ding. En ik ben heel blij dat ik vruchtbaar ben en zwanger kan worden, maar niet dat ik me 24uur per dag kotsmisselijk voel, ik lig al 1,5e week in bed en op de bank, zit er door in de ziektewet, kan niet op vakantie. Door alles voel ik mij ook nog eens schuldig naar mijn man en mijn werkgever en uiteraard ook naar mijn kindje omdat ik me doodongelukkig voel. En ja, ik moet nog 32 weken, en nee ik heb geen idee hoe ik dat ga doen. Ik voel me al vanaf dag 1 niet mezelf meer. Als of het nog niet erg genoeg is wordt je er hier ook nog eens op aangekeken omdat we niet weten wat ons verder te wachten staat en dat dit alleen nog maar "normale" klachten zijn... Misschien voortaan wat minder snel een oordeel vormen..
Precies Haagsmeisje, zo voel ik me ook! En dan mag je bij mij de misselijkheid inruilen voor de helse krampen. Dikke knuffel voor jou! We slaan ons er wel doorheen.
Hier begin je een beetje een buikje te zien. Geen mooi klein bolletje onderaan, maar het begint van beneden tot boven gewoon wat meer naar voor te zitten Gelukkig heb ik voldoende wijde jurkjes en bloesjes voor de komende weken hihi.
Digi knuffel terug! En ik snap precies wat je bedoelt. Ook wij zijn blij dat er een kindje op komst is, maar wij ervaren de manier waarop helaas wat minder positief!
Hey dames!! Heb een tijdje niet kunnen meelezen, druk druk druk . Wat schrik ik van de discussie hier ! Ik denk ook persoonlijk dat iedereen het op zijn manier ervaart, de ene zou de zwangerschap willen skippen, terwijl de andere het keer op keer zou willen zijn. Tja, iedereen zijn gevoel ! Goed voorbeeld ben ik en mijn schoonzus. Schoonzus heeft een dochtertje van 18 maanden, ziet het kind natuurlijk doodgraag , maar zou absoluut NIET meer zwanger willen zijn! Het blijft daar dan ook bij 1tje, tenzij er echt een ongelukje gebeurt. Zij vond het zwanger zijn een echte HEL. Als ze niet zwanger moet worden voor een kindje van hun met 2, dan was er zeker nog eentje gekomen. Maar zij heeft nu eenmaal geen band met het zwanger zijn . Terwijl ik het echt ZALIG vond om zwanger te zijn van de eerste, dat ik na de bevalling onmiddellijk mijn buikje mistte en al het leven erin, dat ik onmiddellijk terug zwanger zou willen zijn. Eerste weken ook wel ziek geweest, maar nadien echt een super zwangerschap gehad ! Nu ben ik ook 24/7 misselijk en is nu even doorbijten (vervloek het ziek zijn enorm ) maar hoop dat ik verder ook weer een super zwangerschap heb, want vind het gewoon zo speciaal en geweldig. Al kan het nu natuurlijk gaan tegenvallen en hoop ik misschien over enkele weken/maanden dat het snel tijd is om te bevallen . Meiden die het maar niets vinden en/of zich ook ziek voelen en niet meer kunnen doen wat ze willen, hopelijk betert het snel en kunnen jullie toch nog gaan genieten van jullie beebjes ! Sterkte!!!
Elke zwangerschap is anders ieder ervaart het anders. Prul heeft heel veel pijn helemaal niet leuk! Maar prul geloof me je kan je na de eerste 12 of 16 weken zoveel beter gaan voelen misschien horen we je dan wel zeggen t is toch wel fijn! Maar dat kunnen we niet vooruit zien ik kan t alleen maar hopen voor je!
Succes Ik overmorgen.. vind t ook spannend hoor!! Vooral omdat ik me dus niet zo heel erg zwanger voel ben ik bang dat ze daar zeggen: oh maar mevrouw, er zit helemaal geen kindje in uw buik hoor.. die testen zullen wel niet helemaal goed zijn geweest! Weet wel dat je niet echt vals positief kan testen Maar toch.. vind het echt spannend!
Spannend meiden! Hier nog tot de 31ste wachten, maar het komt steeds dichterbij! Veel plezier morgen bij de echo!