Ik snap je vraag geloof ik hihi..mijn ervaring is dat het vanzelf gaat. Maar dat je ook na de geboorte momenten hebt dat je denkt oh ja ...even bewust stilstaan bij de nieuwe baby . Niet dat je die vergeet..maar het gaat allemaal vanzelfsprekender. En tegen de tijd dat de bevalling nadert heb je tijd genoeg om je voor te bereiden
Ik had na 1 dag al heel wat bij te lezen hihi Discussie... tja. Ik heb behoorlijke zware zwangerschappen. .ook niet echt geweldige bevallingen gehad. Toch kijk ik weer naar deze tijd uit. Dat een ander de zwangerschap liever overslaat kan ik me goed voorstellen . Ieder zijn mening , of ik het daar nu mee eens ben of niet doet er toch niet toe
@indy: Ik begrijp nu je vraag beter... komt helemaal goed met een tweede kindje. Ik kon het me ook niet voorstellen dat ik van een tweede net zoveel zou kunnen houden als van de eerste, maar het is echt zo. Ik houd echt net zoveel van mijn kleine man als van mijn kleine vrouwtje. Ze zijn allebei ook echt heel anders. De een ongeveer overenthousiast en de jongste doet alles op zijn eigen tempo, rustig aan... en ze vertederen alle twee (ook wil je ze af en toe alle twee achter het behang plakken). Het mooiste vind ik eigenlijk misschien nog wel dat ze elkaar ook zo leuk vinden. Maar goed... komt goed dus! Voor de rest eigenlijk wel fijn toch dat de zwangerschap zo soepel voorbij gaat? Als de kleine voelt bewegen wordt het allemaal vast wat reëler.
oke en vindt je het zelf niet schrikbarend en ben je normaal ook zegmaar plat?? maar het went alweer snel hoor hihi maar je zit gelijk al met wat meer bewegingen in de knoop ...
hoeveel kids heb je eigenlijk?? tuurlijk kan het me voorstellen ...sla de zwangerschap liever ook over maar kan het zeggen ..de klachten dan he maar heb dat al een keer ervaren dus weet hoe het kan zijn en nu hoop ik de leuke andere kant mee te gaan maken!probeer positief te blijven... maar de band met kind..buik en mama niet hoor...dat is zo bijzonder....!!! dat wil ik voor geen goud missen....
Nope ik ben niet plat van mezelf. Heb overgewicht. Maar mn boezem stak een stuk voor mijn buik uit. En nu steekt mijn buik ver voor mn boezem uit Schrikbarend vind ik het niet meer. .heb 3 kindjes en ben altijd snel gegroeid. Positief blijven doen we zeker ..op naar een goede zwangerschap !
Ik heb dat ook wel met mijn dochter...denk ik hoe zal dat straks gaan weet zeker dat de nieuwe baby straks 2 mama,s hebt hoor zij is dat alweer 7 en doet echt een hoop zelfstandig en zal zeker willen helpen wat toch ook weer leuk is...maar het zal voor ons ook wel weer wennen zijn om weer opnieuw alles te beleven maar toch ook wel heel leuk...en onze dochter is ons moppie en zal altijd blijven maar geloof ook wel al moet ik dat nog ervaren met een tweede zal zijn...en wat er al gezegd werd komt meestal goed dat je van een tweede net zoveel als van de eerste kan houden! tuurlijk dat komt wel goed..maar hebben jullie niet dan dat de eerste toch het ja hoe zeg je dat het speciaalste blijft?? je eerste kindje??? alles de eerste keer meemaken enz??
oke ja dan merk je goed verschil hier steekt buik ook al voorbij. oke je heb al 3 kindjes wat leuk!! en we blijven positief en heb er wel een goed gevoel over ook!! meestal klopt moederinstinct wel ..heb dat anders ook meegemaakt mijn gevoel zei dat het niet goed was en bleekt achteraf ook niet zo...dus ben blij met mijn goede gevoel
Ik moet al te fanatiek doen... positief blijven vind ik echt met vlagen heel moeilijk. Maar goed , dat accepteer ik maar. Ik ga voor positief ..Na een mooie echo helemaal
Gisternacht bij een etentje werd ik me toch ziek! Had al heel de dag rommelende darmen - niks mis mee. Op een gegeven moment werden het buikkrampen en steken, die zo heftig waren dat ik ze weg moest puffen en geen lucht meer kreeg.. Snel naar de auto en naar het ziekenhuis, maar de auto stond een eindje verderop geparkeerd en kon niet eens meer lopen. Eenmaal in de auto ging het al ietsie beter. In het ziekenhuis wouden ze niks doen (want: geen bloedverlies)... Heb zelf niet echt het gevoel dat er iets mis is. Het hyperventileren en duizelig zijn komt sowieso door de drukte die er was, dat heb ik al vaker in mijn zwangerschap (heel lichtjes) gehad.. Maar de enorme steken en krampen??? Voelde me een uur later weer kiplekker. Heb over 10 dagen eerste echo. Misschien toch maar even morgen vk bellen? Maar ze kunnen niet echt iets doen, toch? Iemand iets soortgelijks meegemaakt? Gek genoeg voel ik me er nu wel nuchter onder
Dag dames, Vandaag mijn 26ste verjaardag!! Heb het vandaag bij een stukje taart eindelijk kunnen vertellen aan mijn papa, hij huilde tranen met tuiten van blijdschap . Nu nog mijn schoonvader en enkele vriendinnen op de hoogte brengen en dan stilletjes aan op FB gooien.. (Natuurlijk wacht ik eerst de echo over 2 weken af) Ik zie dat er onderhand een kleine discussie is losgebarsten.. nuja, ik kan het van allebei de kanten ergens wel begrijpen hoor. Is natuurlijk super vervelend als je zoveel ongemakken ervaart, maar aan de andere kant is het wel een wonder en moet je nog zooo lang. Dan kan je er maar beter het beste van 'proberen' maken. (Heb makkelijk praten, ik weet het). Ik hoop van harte voor jullie dat het betert en jullie alsnog van de zwangerschap kunnen genieten! Aan alle dames met een echo morgen veel succes! Heb ook gezien dat iemand een mooie echo had: GEFELICITEERD!
Studente, dat soort kramp heb ik dagelijks een paar keer. Lijkt nu toch echt van mijn darmen te komen. Ze kunnen er letterlijk niks aan doen. Dus ik hoop voor jou dat het hierbij blijft. Knuffel!
Ja, zo pijnlijk. In het begin heb ik echt liggen gillen van de pijn. Kreeg het heel warm en benauwd, moet op de koude badkamer vloer gaan liggen en trek al mijn kleren uit en dan moet ik blijven liggen tot het wegtrekt. Soms zelfs met een coolpack op mijn buik. Nu lijkt het langzaam wat minder pijnlijk te worden. Het gillen is er nu niet meer, maar nog pijnlijk genoeg om op de badkamervloer te moeten gaan liggen.
Wow wat heftig! Gaat alles wel goed met je zwangerschap? Heb je hier weleens een arts over gesproken, en zo ja: wat zeggen ze erover? Knuffel xx
Ja, het begon met pijnlijke kramp, maar dit werd met de dag erger tot ik dus lag te gillen. Toen hebben we op een gegeven moment midden in de nacht toch maar de vk gebeld. Die had weer naar het ziekenhuis gebeld en met de gyn overlegd. Omdat ik geen bloedverlies had en omdat de pijn niet constant was, maar verschillende keren per dag, vonden ze het geen spoed genoeg om 's nachts te komen, maar ik moest wel meteen de volgende dag voor een echo naar het ziekenhuis. Ik was toen net 5 weken, of misschien nog niet eens. Dus het was te klein om echt goed wat te zien. Ik moest 2 dagen later terugkomen, toen weer 2 dagen later enz. Uiteindelijk zagen ze wel wat vocht in mijn buik. Dit leek de keer erna meer geworden te zijn. Maar heb bloed laten prikken en bleek onschuldig. Is daarna ook afgenomen. Ook vonden ze vocht in een eileider. Kon ook een buitenbaarmoederlijke zwangerschap betekenen. Maar ze konden het steeds niet zien omdat alles nog zo klein was. Nu heb ik maandag eindelijk goed nieuws gehad dat het toch wel echt op de goede plek in mijn baarmoeder zit en dat er verder toch niets afwijkends op andere plekken te zien is. Maar de kramp kon ze niet verklaren. Morgen moet ik weer terug, dat wordt dan alweer echo nummer 6. Heb ook al 5x bloed laten prikken. Ze houden het dus wel goed in de gaten. Maar gelukkig is er als het goed is dus niks mis met het kindje! Morgen alleen hopen dat we een hartje te zien krijgen. De krampen heb ik inmiddels nog steeds. De ene dag vaker dan de andere. Meestal lijken ze nu wel minder heftig te zijn. Maar soms zit er nog wel eens een hele pijnlijke tussen. Het voelde voor mij alsof ik ongesteld werd maar dan 300x erger. Echt daar zo heel laag zat de pijn dus ook. Weet niet hoe dat bij jou is? Daarom vond ik het zó tegenstrijdig als iemand dan zei dat het mijn darmen waren, want ik voel mijn darmen wel eens rommelen, maar dat voel ik veel hoger. Maar goed, je darmen zijn lang natuurlijk en ik been ook geen dokter. Maar nu de laatste dagen heb ik toch echt het idee dat ik ook naar de wc moet als ik die kramp krijg. Niet meteen. Dat duurt dan nog wel zo'n 10-15 minuten met kramp op de wc zitten tot er ook daadwerkelijk wat komt. (sorry voor de onsmakelijke praat) en dan komt ook niet alles in 1x, dan zitten daar ook wel weer wat tussenpozen tussen met pijnlijke kramp. Maar dan op een gegeven moment lijkt de pijn wat weg te trekken en dan denk ik altijd dat alles er dan toch eindelijk uit is. Dat duurt dan nog wel even voordat alle pijn weg is, maar de rest lig ik uit op de badkamervloer. En dan gaat het daarna inderdaad weer goed. Maar het is bij mij geen verstopping ofzo. Ik kan gewoon elke dag gaan, soms zelfs vaker als de kramp erger is, het is ook niet dik of hard ofzo. Het lijkt alleen gewoon van heel ver weg te moeten komen, want ik heb die kramp al ver voordat ik naar de wc kan. En dingen als extra vezels of laxeerspul ofzo maakt het juist erger, dus dat kan ik ook niet gebruiken. Ik snap gewoon echt niet waar die godsgruwelijke pijn dan vandaan komt. Misschien zit mijn darm ergens dubbel gevouwen ofzo, weet ik veel, zulke dingen ga je dan haast denken. Maar ja, misschien is het wel iets anders. Iets wat ergens op drukt, wat zó zeer doet, dat ik daardoor juist naar de wc moet en dat het helemaal niet mijn darmen zijn. Het zit ook op zo'n rare plek, alsof het toch je baarmoeder is. Ik word er gewoon gek van, want ik kan de deur bijna niet meer uit. Bang dat ik ergens op de grond kom te liggen met die pijn. Het is ook niet te voorspellen wanneer het komt. En ja thuis krijg ik ook niks voor elkaar want ik lig hier ook regelmatig op de grond. En de artsen konden er dus ook niks aan doen. Ik heb zelfs een keer -ja echt sorry heel erg- geroepen tegen mijn man dat ik de baby eruit wilde laten halen of hoopte dat het mis ging, omdat ik dan maar van de pijn af was. En dat roep ik echt niet zomaar, zó'n pijn doet het! En ik zei nog tegen mijn man dat hij dan wel boos op me zou zijn als ik dat zou doen. Maar tot mijn verbazing zei hij 'nee als jij dat echt wil dan mag jij daar voor kiezen'. Hij ziet gewoon hoe ik hier half doodga van de pijn en hij is zo machteloos. Zelfs hij zal dan denken dat hij alles wil doen als ze maar van de pijn af is. Maar goed, dat wil ik helemaal niet hoor, maar nu ik dit typ heb ik ook geen pijn. Maar op dat moment denk je echt heel anders, zoveel pijn doet het. Bah, ik hoop echt dat het minder wordt en dat niemand dit hier verder ooit mee hoeft te maken!
Prulletje, kan het niet zijn dat je een spastische darm hebt ofzo? Ik denk gewoon maar even mee hoor, maar hebben ze daar al eens aan gedacht? Door de zwangerschap worden je darmen een beetje prikkelbaarder..
Hoi allemaal. Ik wil even inbreken. Ik las al regelmatig even mee maar heb ivm veel bekenden op het forum nog niet gereageerd. Graag wil ik me aanmelden bij jullie clubje. Ontzettend blij maar gezien het verleden ook erg onzeker. Ik ben uitgerekend op 6 maart. ik heb wel al twee keer een goede echo gehad en we hebben een mooi kloppend hartje mogen aanschouwen. Om de week hebben we een afspraak voor een echo 31 juli staat de 3e gepland. Ik hoop dat ik me nog mag aan sluiten want het kletst hier wel erg gezellig! liefs yvonne