oud en veel tijd hebben is voor een hond met BAKKEN energie ook niet zo fijn...ze moet echt veel kunnen rennen. Dus "op leeftijd, veel energie en tijd" dat zou beter zijn
Niet alles gelezen en ik snap dat sommige mensen zeggen dat de vriendin van TS beter had moeten naar denken. Maar ik vind dat de stichting verantwoordelijk is! Hun weten dat zulke honden hele onstabiel honden zijn. Ze hadden het gezin veel meer moeten waarschuwen, in zulke honden moet je zo verschrikkelijk veel energie, geduld steken en een stabiel omgeving hebben! Dit komt zo verschrikkelijk veel voor! Het idee om honden uit zulke landen te halen is een prachtig idee maar de uitwerking er van niet! Deze honden en hun nieuwe bazen moet veel meer begeleid worden, veel meer om de risico's gewezen worden. TS staat hij ook op FB? Zo ja heb je misschien een link? Dan kunnen we hem delen.
Hihi Nouja.. Mijn buurman loopt echt meer kilometers met z'n hond om d'r uit te laten dan ik op de hele dag bij elkaar loop. Maarja... Die is al voorzien.... Dus dat gaat de oplossing niet zijn. Maareh.. Iemand die net gepensioneerd is en alleenstaand ofzo? Die zijn nog wel kwiek toch? Je moet natuurlijk maar net iemand kn de buurt hebben die zo'n gebruiksaanwijzing aan kan ook.
Ben ik het mee eens. Ik ken ook mensen die via een stichting een podenco (kruising) hebben en die stichting vertelde dat het de ideale gezinshonden zijn die zelfs op een appartement kunnen. En ja, dat is ook zo, mits het gezin en de omgeving niet te druk is en ze heeeeel veel beweging krijgen. En dan vooral vrijheid, dus bijv aan de lange lijn. Ze moeten hun neus kunnen laten werken anders worden ze echt niet moe. Mee naar school nemen is vaak al geen optie want die drukte kunnen ze niet aan. En denk aub ook aan hoge schuttingen e.d. want ze kunnen HEEEL hoog springen als het hun uitkomt. Maar veel negatieve dingen worden niet genoemd omdat ze anders de podenco's niet kwijt kunnen denk ik. Zal vast niet voor elke stichting zo werken hoor, maar ze zijn er wel.
Reken maar dat de nieuwe eigenaren gescreend worden voor zover dat mogelijk is. En reken maar dat sommige mensen verliefd worden op een aanblik en de situatie zo rooskleurig schetsen, dat ze de hond maar mee kunnen krijgen! Als die handvol vrijwilligers ook nog eens door het hele land huisbezoeken zou af moeten leggen, zouden die honden veel meer gaan kosten en daar zijn ze niet bij gebaat.
Of je haalt daar uberhaupt geen hond vandaan. je weet dat de meeste honden trauma hebben, maar ja, het klinkt zo geweldig, dat je een hond hebt uit Spanje. Dat het vaak wel goed gaat is top, dat heb ik gezien bij een vriendin van me, helaas had de hond diverse mankementen waardoor ze eerder is heengegaan dan gepland. Persoonlijk zou ik eerder een hond uit een asiel in Nederland halen, die zoeken ook een goed huis en zitten liever ook niet de hele dag in een kennel en af en toe even buiten in de weide.
Ben je er geweest? Heb je een hond uit Spanje?? De meeste honden hebben dus GEEN trauma en zijn juist zeer vriendelijk naar de mensen en naar andere honden toe. Ze zijn alleen vaak ernstig verwaarloosd. Ik heb onbekende honden van de ketting geknipt en je zou denken: agressief, angstig naar mensen, nee hoor, niks van dat alles! Zo lief naar mensen dat ze het liefste in je willen kruipen. Ik heb maar 1 mindere hond meegemaakt, die beet mij terwijl ik het voer uitdeelde. Opvoeding met zachte hand, een rustig gezin en tijd, dat is wat ze verdienen. Als je werkt en een hond die zijn leven lang aan een ketting of in een donkere schuur heeft gezeten, de hele dag in een bench zet, dan heb je de verkeerde hond genomen. Buitenlandse opvang-honden zijn wel gewend aan veel ruimte en andere honden om hen heen, daar doe je ze meestal een groot plezier mee.
Het maakt niet uit waar het geadopteerde dier vandaan komt, je moet gewoon altijd zorgen dat je het dier kan bieden wat het nodig heeft, een ras/karakter wat in het gezin past en eentje waar iedereen een klik mee heeft. Niet koste wat het kost een bepaald dier in huis willen nemen, zoals Beatissimam zegt. Wat ik zelf heb gemerkt van onze dieren uit het buitenland, is dat ze, als ze gewend zijn aan de nieuwe situatie, zó ontzettend dankbaar zijn..
Buitenlandse honden worden nu wel heel zwart/wit gezien. Ja onze hond heeft veel energie gekost, was geen kinderen en katten gewend en hier kwam ze niet zindelijk in huis. Het heeft ons een half jaar geduurd om haar zelfs zindelijk te krijgen. En geloof me ik was het echt compleet zat, maar ze is zo dankbaar. Zou haar leven geven voor de kinderen en loopt elke avond te krioelen met onze kater. Ook met pups van een fokker kan het zo gaan, of een 'Nederlandse' pup. Het is ook een kwestie van opvoeden en bij elkaar passen.
Ik heb haar gemaild over het terugbrengen naar de stichting. Ze schrijft me dit: "Klopt ja, ik heb het gister n.a.v. jouw mailtje even helemaal teruggelezen, alleen het risico er aan is, dat als zij hem terugnemen en niet binnen een bepaalde termijn kunnen plaatsen, ik verantwoordelijk ben voor alle kosten, en zij in het ergste geval terug gaat naar Spanje... waarbij ik ook alle kosten draag... dus dat vind ik vrij risicovol... Ik weet dan niet hoever dat oploopt...." Dat maakt het ook wel weer heel moeilijk...
Tsja, overeenkomst is overeenkomst, hoe moeilijk ook. Als honden lukraak doorverkocht worden (en dan doel ik niet persé op dit geval), dan kunnen deze stichtingen ook een slechte naam krijgen. Overigens ben ik in het algemeen van mening dat honden met teveel angst of andere gedragsafwijkingen waardoor ze niet in de huidige, drukke samenleving kunnen functioneren beter af KUNNEN zijn door ze in te laten slapen. Ook hiermee doel ik niet persé op deze hond, want heb de hond niet gezien en wellicht is ze ergens anders prima plaatsbaar. Maar er was bv laatst een rel over een asiel dat een hond had laten inslapen die ernstige hondagressie vertoonde waar gedragstherapeuten niets aan konden verbeteren en die wegkwijnde in de kennel. Tsja, soms is het kiezen tussen 2 kwaden. Een hond is in ieder geval erg slecht af als hij in een continue staat van stress moet leven. Hopelijk dient zich snel een goed thuis aan en kan er in samenspraak met de stichting een blijvende oplossing gevonden worden.
Ik denk dat ze beter even de stichting kan bellen. Of haar contactpersoon ervan. Meestal gaan ze dan de hond ergens opvangen en als dat echt echt niet mogelijk is zie je honden ook wel eens hier in het asiel terecht komen via de stichting met dubbele bemiddeling dan (de hond blijft dan onder verwantwoording van de stichting). Het kan zijn dat ze dan wel afstandskosten moet betalen. Zowiezo echt via de stichting werken. Daar heeft ze voor getekend, goede stichtingen willen ook weten waar hun honden zitten. Ze zullen echt wel het mogelijke doen om te helpen.
Oké, nu snap ik diegene echt niet meer. Dat een hond herplaatst moet worden is niet echt wenselijk, maar kan voorkomen. Maar het vervolgens 'risicovol' vinden dat de hond (waar ze zelf voor heeft/hebben gekozen) je misschien geld gaat kosten, terwijl je wel het contract waarin dat werd benoemd hebt ondertekend, vind ik echt absurd en niét in het belang van de hond denken eerlijk gezegd. Dat is nu eenmaal het kostenplaatje wat bij adopteren via een stichting hoort.. daar kan ze niet zomaar van afwijken..
Geloof ik helemaal niks van, sorry. Bovendien houden de meeste stichtingen vinger aan de pols en kan je altijd contact opnemen als er iets is.
Ach, kom op, dat is totaal niet van toepassing op deze hond en doet dus niet ter zake in dit topic. Deze hond is een lief dier, maar kan niet goed tegen alleen zijn. Het is de schuld van de eigenaar, de hond kan er niets aan doen, maar is nu wel slachtoffer! Als eigenaar van de hond af wil, dan moet hij terug naar een opvanggezin van de stichting. Om gesol te voorkomen en dat kost geld. Had je maar beter na moeten denken. Nederlandse asielen werken ook zo.
ik heb in het verleden ook een hondje gehad uit het buitenland en deze had verlatingsangst, ik ben er mee naar de hondenschool geweest en heb er alles aan gedaan om er voor te zorgen dat ze geen verlatingsangst meer had, helaas is me dat niet gelukt en miste ze echt een hondenmaatje om haar heen, ik heb toen ook contact opgenomen met de stichting en in overleg heb ik zelf de hond naar een opvanggezin gebracht van de stichting een paar uur bij ons vandaan, daar is ze toen opgevangen en deze hadden ook al een hond van dezelfde stichting, nu zijn de 2 honden maatjes geworden en heeft ze er een goed tehuis gekregen. ben blij voor de hond dat ze een goed tehuis heeft gekregen samen met een andere hond, ook al mis ik haar nog steeds
nou, het risicovolle is dat er ongelimiteerde kosten gemaakt kunnen worden! Ze is een alleenstaande jonge moeder, die het niet al te breed heeft. Kosten: tuurlijk! Maar niet ongelimiteerd! Dat is toch niet gek dat ze dat zegt?!