Tsja op een forum zoveel mensen zoveel meningen. Ieder zal respect hebben maar op zn eigen manier, respecteer dat dan ook.
Maar dit is voor jou puur persoonlijk neem ik aan. Ik heb vrienden en kennissen met familie in oorlogsgebieden wat ik al even dag en nacht op de voet volg. Ik word met deze aanslag niet weer even met mn neus op de feiten gedrukt want ik weet dondersgoed hoe verrot deze wereld kan zijn op korte afstand. Bovendien sta ik 5 maal daags in mijn gebed stil bij allerlei slachtoffers, dus dat ik geen respect heb omdat ik nu even niet mee doe met de grote meute oid vind ik de grootste onzin. En ja, vind deze ramp ook gewoon verschrikkelijk.
Prima dat jij niet meedoet... Maar mensen die hier een beetje de nabestaanden en anderen die wel herdenken belachelijk te maken of betichten van ramptourisme...kom op. Laat ons dit op onze eigen manier verwerken. Heb je er niets mee prima...lekker laten gaan dan.
Ik was thuis met mij dochter en heb naar de uitzending gekeken. Ik had niet gedacht dat ik haar stil zou houden, maar blijkbaar zag ze aan de beelden toch wel dat het om iets serieus ging. Ze heeft heel stilletjes zitten kijken. Ik kan me ook wel vinden in de beleving van tuc. Ik vind het ook wel mooi als je op de achtergrond kleine kindjes hoort. Dat die twee uiterste kanten die bij het leven horen naast elkaar kunnen bekijken bestaan. Oudere kinderen zou ik dan weer niet buiten laten spelen.
Ik had vanmiddag een afspraak en hoopte om 4 uur thuis te kunnen zijn. Helaas lukte dat net niet. We reden net onderaan de snelweg toen het 4 uur was. Ik heb de auto aan de kant gezet bij ons plaatselijke Shell station en naar de radio geluisterd. Ik was verbaasd dat de enigste tankende klant gewoon kon afrekenen tijdens de minuut stilte. Er werd geen rekening mee gehouden. De Mc Donalds waar we die middag wat gegeten hadden had overal A4-tjes opgehangen dat er tijdens de minuut stilte geen klanten geholpen zouden worden. Dat had ik eigenlijk ook wel verwacht van het Shell tankstation. Ik ken persoonlijk niemand van de slachtoffers van de vliegramp. Toch ben ik, samen met mijn 5 kinderen, stil geweest. Ik heb er aan gedacht dat het mij/ons ook zou kunnen overkomen. Dat wij er opeens ook niet meer kunnen zijn. Zomaar weggerukt in 1 keer. Dat heb ik mijn kinderen ook verteld. Ze waren er van onder de indruk. Ik heb ze uitgelegd dat we deze minuut hier aan moeten denken, dat we niet altijd alles zelf in de hand hebben. Dat we plezier kunnen maken met elkaar, dat we het leuk hebben in de vakantie, maar dat het ook anders kan gaan. Een stukje bewustwording dus. Is helemaal niks mis mee. Ik ga dan niet verontwaardigd lopen doen dat ik niets opgedrongen wil krijgen en dat alle rampen even erg zijn en dat er meerdere vreselijke dingen aan de hand zijn op deze wereld. Dat vindt ik helemaal niet belangrijk. Ik heb het toegepast op mijn eigen gezinssituatie, samen met mijn kinderen.
Maar als je het zo verschrikkelijk vindt, waarom kan er dan niet 1 minuutje stilte van af? Puur en alleen omdat je niet mee wilt doen met een grote meute?
Omdat ik er geen gevoel bij heb verder, vind het haast gedwongen ongemakkelijk, zo'n minuut stilte. Mocht ik in het openbaar zijn, dan doe ik natuurlijk wel mee uit respect. Maar of ik nou met mn kinderen thuis zit te knutselen aan de keukentafel of stil op de bank zit omdat het 16.00 uur is omdat nou eenmaal iedereen dat doet maakt voor mij, voor de ramp en de nabestaanden geen verschil..
Wij zaten in de auto, die we om 16 uur aan de kant hebben gezet en hebben gewacht tot het moment van stilte. De oudste was wakker en de kleintjes lagen te slapen. Ze is keurig stil geweest en weet ook waarom.
Ik had een heel verhaal getypt, maar laat maar. Blijkbaar heb ik geen respect omdat ik geen uitgekozen minuut stil ben, dat ik er op meerdere momenten aan denk en er stil van word, ach dat telt niet mee. Bijzonder ook dat ik en de anderen die ook geen extra rekening hebben gehouden gelijk zeikerds zijn en anderen die het wel hebben gedaan niet in hun waarde laten.
Het is inderdaad heel persoonlijk. En niemand kan jou opdringen om iets te doen waar je geen fijn gevoel bij hebt. Dat heeft verder niets met respect te maken toch? Ik vind het respectloos als mensen weigeren om stil te staan bij deze ramp omdat ze vinden dat andere situaties in de wereld niet genoeg aandacht krijgen. Die moeten niet het één met het ander gaan vergelijken.
Uhm Micchan, ik denk dat je je een beetje aangevallen voelt. Misschien is dat ook wel zo, maar aan de andere kant val jij ook mensen aan, in jouw vorige post, die er wel bij stilstaan (dan doel ik op de facebookopmerking), en dat vind ik van jou dan weer niet zo netjes. In mijn opinie is een minuut stilte het minste wat ik kan doen voor de slachtoffers en nabestaanden. Een minuut, om nogmaals bij deze verschrikkelijke ramp stil te staan, letterlijk. Ik kan inderdaad niet goed begrijpen dat er mensen zijn die er bewust! niet bij stilstaan in deze minuut. Maar goed, dat is heel persoonlijk en ik respecteer ieder zijn keuze.
@Sannebc: Ben ik met je eens. Het is voor mij zeker geen 'andere dingen krijgen ook geen aandacht dus lekker puh' idee. Hmm, kwam dat aanvallend over? Was niet zo bedoeld. Ik vind er niets raars aan dat men er bij stilstaat, mooi juist, verdrietig dat het 'moet' natuurlijk, maar het is wel mooi dat hier een tijd voor uitgekozen is en dat mensen er massaal aan meedoen om hun steun te betuigen. Maar om half vijf had de helft hun foto alweer terug veranderd en dan kan ik het niet helpen, maar denk ik: tsja.. Niet dat ik het dan als slecht, of niet-gemeend, of 'kijk-mij-eens-meelevend-zijn-okay-klaar' ervaar, maar het is gewoon iets wat ik niet goed kan begrijpen. Ik heb gewoon het gevoel (en misschien, hopelijk, heb ik het helemaal mis) dat er nu langzaam maar zeker met geen woord meer over gerept zal worden. En daar krijg ik een nare kriebel van in m'n buik. Nogmaals, niet dat het slecht is ALS er nu inderdaad niet meer over gesproken wordt, dat is ieder voor zich, maar het zit gewoon in de knel met mijn gevoel/gedachte. Ik probeer het duidelijk uit te drukken, maar dat lukt niet zo goed met getypte woorden.
Op het werk hebben we om 15.55 de telefoon eraf gehaald en hebben we op de tv de ceremonie bekeken. Na de minuut stilte ging de telefoon er weer op. Vond het erg indrukwekkend.
Ja zoiets heb ik dus ook altijd, vanmiddag heeft iedereen 1 minuut stilte gehouden maar morgenavond zit iedereen weer met een biertje aan de bbq-idee. Ik ben iemand die juist heel erg meeleeft en heel veel stilstaat bij allerlei vreselijke dingen en breng ook zeker mijn kinderen bij hoe gezegend ze zijn met hun leventje hier, hun bedje etc.. alleen dan ff niet perse op woensdagmiddag 16.00 uur, omdat we daar onze eigen momenten voor hebben die ons beter liggen (zoals op rustigere momenten in de avond bijv). En zonder heel flauw te zijn denk ik dat het gros van de Nederlanders zich niet eens druk maakt om ander leed in deze wereld omdat het simpelweg een ver van mn bedshow is.
Ik denk dat ik je wel een beetje begrijp, als ik het mis heb moet je het zeggen... Het wordt groots aangepakt, bijna iedereen praat er over, huilt er over, schrijft erover, rouwt er over. Vandaag is een dag van nationale rouw afgeroepen, en iedereen doet mee. Mensen passen hun profielfoto aan op facebook, vlaggen hangen halfstok en de gehele dag staat in het teken van mh17. Maar hoe zit het morgen, heeft dan nog iedereen het er over, en volgende week, huilen de mensen dan nog, volgende maand, wordt er dan nog over gepraat, volgend jaar, is iedereen het dan vergeten? Stukje schijnheiligheid misschien, even heel hard gezegd. Maar aan de andere kant, hoe bijzonder is het wel niet dat wij dit als volk met elkaar zo kunnen doen in teken van de slachtoffers en nabestaanden, ook al is het maar 1 dag. Waarom hangen we niet de vlag halfstok, waarom laten we geen traan, waarom praten we er niet over, waarom houden we geen 1 minuut stilte, en waarom zouden we onze profielfoto's niet aanpassen? Deze dag was naar mijn inziens ontzettend indrukwekkend, en de dagen die volgen zullen dat ook zeker gaan worden. Het geeft een stukje afsluiting, want hoe hard het ook klinkt, het leven gaat toch door. En toch denk ik dat er nog heel lang over gesproken gaat worden, en dat het in ieders geheugen gegriefd zal staan, ook bij diegene die bewust geen 1 minuut stilte hebben gehouden.
Wie ben ik dat ik half Nederland ga verdenken dat ze het morgen alweer vergeten zijn en over gaan tot de orde van de dag... Ik denk dat zo'n instelling dan meer zegt over mijzelf als over half Nederland....