Ik snap jullie heel goed hoor dames. Gelukkig heb ik er zelf totaal geen last van. Ik pak ze gewoon op, bekijk ze, laat ze aan de kinderen zien en zet ze dan buiten tussen de struiken. Dus als jullie in de buurt wonen en een spin aantreffen, roep maar
Oh bah, ik vind ze ook vreselijk eng. Ik vind die hooiwagens ook walgelijk, die lopen zo te wiebelen en zakken soms door hun poten, of ze gaan heel spastisch zitten trillen in zo'n miniwebje in een hoek. Vroeger durfde ik ze niet dood te slaan, niet op de zuigen met de stofzuigen etc., maar tegenwoordig durf ik dat wel. Kleine spinnen durf ik nu zelfs met een stuk keukenrol weg te halen. Wat voor spuitbus is dat? Die wil ik ook wel. Misschien zou ik er eens voor in therapie moeten, want ik durf niet meer te kamperen, ik ga niet picknicken om die reden en ik vind tuinieren leuk, maar ook dat doe ik vanaf juli niet meer, omdat er teveel spinnen tussen de planten komen.
Ik vind het heerlijk om naar spinnen te kijken en ben er totaal niet angstig voor. Ik hoef ze ook niet zonodig op te pakken, want ik weet dondergoed dat ze kunnen bijten. Ik ben 2x door een hooiwagen gebeten en daar reageerde ik toch wel even heftig op (plaatselijk op de huid dan). Ik probeer mijn kinderen ook niet bang te laten zijn en eerst vond Ilana die beestjes ook prachtig, maar nu gilt ze er ook van, dus angst lijkt me zeker niet aangeleerd. Ik ben daarentegen weer panisch voor wespen. Dan ga ik gillen als een speenvarken, haha.
Ook ik heb een enorme angst voor spinnen. Het maakt niet uit of ze groot of klein zijn. Sinds ik zwanger ben probeer ik er anders mee om te gaan. Zo geef ik spinnen (in huis) een naampje. Daardoor voelt het al wat anders. Ik wil gewoon echt niet dat mijn dochter beïnvloedt wordt door mijn angst. Ik heb gewerkt in de kinderopvang en ja, kinderen kunnen je zelfs vragen om te kijken naar spinnen (of andere insecten) in hun kinderlijke enthousiasme. En als er dan een spin aan de glijbaan zat, dan gaf ik deze dus een naam en begon een verhaaltje te vertellen over "Pietje". Tijdens het vertellen kreeg ik mijn angst onder controle en de kinderen luisterden aandachtig en waren blij met het verhaaltje over de spin aan de glijbaan. Ik durf heel veel dingen niet te doen. Wij hebben bijvoorbeeld met het warme weer de deuren aan beide kanten wagenwijd openstaan. Ik durf deze niet in de schemering los te maken (zitten op een haakje vast aan de muur) en de deuren weer dicht te doen. Gisteravond in de schemering ging ik nog de plantjes water geven boven op het dakterras. Oh mijn god, ik zag opeens overal spinnen. Op de muren buiten, waaronder echt een giga-grote spin!! Bah. Ik durfde nauwelijks dichtbij de planten te komen met de sproeier. Wij hebben best veel spinnen op het dakterras, vooral kruisspinnen. Dat komt doordat er geen vogels komen. Brrr. Ik had kippenvel overal en ik voelde overal gekriebel. En nu.......ik wilde vanmorgen een pas gewassen broek aantrekken die nog in onze waskamer hangt. Zit er een kruisspinnetje aan vast!!. Jullie raden het al.....ik heb een andere broek aangetrokken, een hele warme en durf nu dus voorlopig de waskamer niet meer in.
Brrr ik lees al de titel spinnenangst en krijg de rillingen. Ben er echt bang voor en dan vooral die grote zwarte. Als ik alleen thuis ben en ik zie zo'n beest op de vloer dan durf ik nog wel een telefoonboek van een afstand er op te gooien, en die blijft dan ook liggen tot vriendlief weer thuis is. Als er 1 op de muur zit ga ik er niet langs en durf ook niet met een stofzuiger op te zuigen.
Dat heeft de mijne ook een keer gedaan. Op een 1 april. Waren net wakker en toen zei hij met grote ogen tegen me: niet bewegen, er zit een dikke spin achter je. Nou.....binnen no time stond ik naast het bed hoor. Mijn vriend schrok op zijn beurt vreselijk van mijn reactie en heeft sindsdien mij niet meer gepest met mijn spinnenangst. Aiden zit nu in de fase dat hij beestjes gaat zoeken buiten. Zo ook slakken-met-huisjes. Geen problemen mee. Afgelopen week echter stond hij mij buiten te roepen (ik was even binnen): mama kijk! Ik wilde naar hem toe gaan, toen hij mijn richting al op kwam, met een speelgoedpannetje in zijn hand. Mama kijk! Spin is kapot! Heb hem maar gezegd buiten te blijven met de "kapotte spin" en dat hij daar maar verder moest zoeken naar een "hele spin". Wil niet dat hij die angst voor spinnen overneemt. Maar hij moet er wel mee buiten blijven . (Overigens is hij wel bang voor kippen en pauwen, maar geen idee van wie hij dat heeft....)
Ik herken het ook wel een beetje. tegenwoordig durf ik ze wel zelf te pakken. hele grote plet ik met een boek en normale pak ik met een doek of de stofzuiger als ze hoog zitten. maar gister schreeuwde ik het uit ik zat buiten bij mijn moeder daar zat een spin in een web. zag hem al een tijdje zitten maar dacht die zit daar in die hoek wel goed. totdat mijn dochtertje van 16 maanden zo die spin uit het web pakte en bijna wou opeten, oh ik schreeuwde zo hard NEEE dat de hele buurt dacht dat mijn kind een ongeluk ofzo had mijn moeder schaamde zich dood haha, maar gelukkig pakte zei de spin van dochter af hihi. Thuis ben ik altijd rustig en pak de spin rustig met dus een doek ofzo omdat ik niet wil dat de kids bang worden maar gister lukte dat rustig blijven me effe niet
Haha, dat is het enige waar ik het telefoonboek voor gebruik. En inderdaad, ik laat het liggen tot ML thuis komt om het op te rapen en de spin er af te schrapen. Hoe eng ik het ook vind, zodra ik een spin binnen zie, moet ik hem pletten of opzuigen, want ik vind het nog enger als ik niet weet waar ze gebleven zijn. Een enkeling mag blijven zitten, normale, kleine spinnetjes. Zo heb ik een jaar ofzo een w.c.-spinnetje gehad, die heeft er gezeten tot de verhuizing. Die vond ik wel aardig. Ik doe nog wel eens invalwerk bij de thuiszorg als huishoudelijke hulp. Vorig jaar kwam ik bij een vrouw die in een geweldig knus en oud huisje woonde...maar ik heb wel meer dan 30 spinnen opgezogen. Ze zaten overal. Denk dat er al 7 ofzo onder de tafel en stoelen zaten, brrr, een hele dikke ging rennen en kon ik niet meer vinden. Ben 10 minuten blijven zoeken, want vaak willen mensen aan de keukentafel koffie met je drinken en ik zag mezelf al met zo'n griezel op mijn been zitten. Gelukkig kwam hij weer tevoorschijn om floep in de stofzuiger te verdwijnen.
Ja, hier ook iemand met een spinnenfobie. Gisterochtend was mijn meeste recente ervaring. Ik wist dat er een spin zat in de badkamer, maar zolang hij netjes aan de andere kant van de ruimte is is het prima te doen. Alleen had ik gisterochtend neit opgelet en ben gewoon gaan douchen. En ineens had ik een spin 10 cm voor mijn neus bungelen. Ik had een spons in mijn hand, en heb de spin weggeslagen. Ik was retesnel uit de douche en stond daar nakend op de gang. Mijn man kwam boven en hij kon de spin niet vinden. Dus waarschijnlijk is hij nu en rioolspin geworden. Ik heb de shampoo nog uit mijn haren gespoeld, maar de spons heb ik neit meer gebruikt en vanochtend heb ik heeeel voorzichtig de spons opgepakt om te kijken of dat beessie niet nog aan de spons zat. Verder heb ik vele nachtmerries over spinnen gehad, variend van 2 spinnen van een meter doorsnee tot 100.000en minispinnetjes die op me afkwamen. Uiteraard begin ik dus altijd te meppen met mijn kussen om de spinnen weg te slaan en, jaaa, heel vreemd, manlief werd altijd wakker en maande me weer tot rust. Hij werd niet wakker van mijn geschreeuw maar van het kussen die hij steevast in zijn gezicht kreeg. Maar sinds ik gebroken heb met mijn ouders heb ik geen spinnennachtmerrie meer gehad..... En sinds ik geen contact meer heb met mijn ouders en dus geen ecge dromen meer kan ik spinnen redelijk tolereren. Nog wel 1 "mooi" verhaal. Iets van 18 jaar geleden, woonde ik in eht bos, en ik pak een theedoek en daar zat zoń grote spin in die geen web maakt maar gaten graaft en dan ongedierte vangt. dus het lichaam iets van 8 cm lang en 3 cm dik. Binnen no-time stond ik buiten en heb mijn bezoek gebeld die een uur later zou komen. Hij kwam gelijk en dacht vast dat ik me aanstelde. Hij vroeg waar de spin was. Tja, ergens in de keuken.... Het beessie zat verstopt in een rand van de oven. Mijn bezoek tikte hem eruit en ook hij sprong naar achteren omdat dat beest zo groot was. Hij zei ook, dat hij dacht dat het een spinnetje was, maar deze was wel heel groot. Hij heeft hem netje diep in het bos neergezet zodat die spin daar rustig verder kon leven. Ohja, ik wil ook nog wel is een spin opzuigen, maar zodra ik hem voel tikken in de stofzuigerslang laat ik altijd de slang los.... zo vies... Nee, spinnenfobie, valt best mee....