Ook interessant trouwens (kwam ik een aantal jaren geleden al tegen, maar moest er door dit topic weer aan denken): Dit stukje laat zien wat het effect van een goed woordbeeld is Meer info: http://nl.wikipedia.org/wiki/Redundantie_(taalkunde) Dyslexie: Lees zoals iemand die dyslexie heeft? Zo kun je dus ook zien dat (deze vorm van) dyslexie soms erg lastig kan zijn, maar een goed woordbeeld opbouwen héél erg goed kan helpen.
Ik leef al járen met een dyslecticus en hij vindt het nooit erg als ik hem verbeter. Het laatste wat hij wil is minder serieus genomen worden omdat hij nu eenmaal niet vlekkeloos schrijft. Persoonlijk heb ik met sowieso en de variaties erop niet zoveel moeite, maar als ik 'me' in plaats van 'mijn' zie staan, kan ik de schrijver om de één of andere reden niet zo serieus opvatten.
Hier hetzelfde verhaal. Hij laat mij om die reden (weliswaar wat morrend) ook zijn serieuze mailtjes / brieven doorkijken. Apart he! Het schijnt dus zo te zijn dat je hersenen "automatisch" de woorden goed lezen omdat de eerste en laatste letter op de juiste plek staan. Het is je woordbeeld dat het overneemt nu
Ik weet niet of het al een keer genoemd is in dit topic, maar waar ik me echt aan erger is als mensen het woordje "hun" als aanwijzend voornaamwoord gebruiken. Dit mag niet...
Whaha deze had ik ook gedeeld. Ik erger me echt groen en geel aan dat mensen dat gewoon niet goed kunnen schrijven.
Oooh ook zo'n ergenis woordje ja, lees het zo vaak hier. 'Me verloskundige', 'me moeder', 'me bevalling'....
Wat ik echt heel stom vind is: dodelijke slachtoffers. Laat die mensen dus liggen, want je gaat er dood aan. Tenenkrommend gewoon en vooral de laatste tijd (helaas) veel in de krant gelezen.
Het mag trouwens wel zo geschreven worden (indirect taalgebruik), maar ik krijg er de kriebels van. Er stond ooit eens een heel erg leuk stukje in een krant over foutief taalgebruik en daar stond dit voorbeeld ook bij. Maar goed, het mag dus wel gewoon. Ik vind het niet mooi, net zoals ik 'wij wouden' niet mooi vind, maar dat mag ook. Mijn moeder riep altijd: wouden zijn bossen
Voor de mensen die zeggen dat het puur uit gemakzucht is: Is het echt zoveel makkelijker om "me" te typen, in plaats van "mijn"? Want dat komt bij mij nogal als het toppunt van "lui" over. Of gaat het er meer om, dat je er niet teveel over na wilt denken tijdens het typen? In geval van het laatste; wanneer je meer zou proberen om correct te schrijven, dan wordt dit steeds meer automatisme en hoef je er ook niet meer zo over na te denken. Ik verwacht zeker geen perfectie op een forum hoor, maar bewust dingen verkeerd neerzetten, omdat het gemakkelijker zou zijn, vind ik persoonlijk een raar excuus.
Ik heb geen zin om na te denken tijdens het tikken op een forum. Ik ga ook echt niet het bericht nalezen voor ik het plaats. Jij mag dat lui vinden hoor, lig er niet wakker van. Blijf gewoon me je we en al die andere woorden gebruiken
Er wordt uit luiheid me getypt i.p.v. mijn? Ik dacht uit domheid. Zo komt het op mij over. Verwacht ook geen perfectie op het forum maar me staat erg dom.
Ja ik dacht ook meer dat het uit onwetendheid (niet perse dommigheid) gebeurde. Maar ik zag hier voorbij komen, dat het gewoon gemakkelijker zou zijn.
Ik kijk naar mijn toetsenbord, en persoonlijk vind ik de letters voor "mijn" mooi dicht bij elkaar staan. De e zit een stukje verderop. Als men "mijn" een te lang woord vind, kort het dan af naar m'n, of simpeler "mn". "Me" vind ik er ook dom uit zien, denk dan altijd dat die persoon in het echt ook zo praat hahaha
Heeft niets met domheid te maken hoor. In Rotterdam word het veel gebruikt, niet alleen in geschrift maar ook in taal. Dus iemand dom noemen slaat werkelijk nergens op
Nee je mag het woord hun niet gebruiken om iemand aan te wijzen. Gebruik dan zij. Hun hebben dat gedaan... Zij hebben dat gedaan...
Heeft niks te maken met spellingspolitie. Simpelweg met het beheersen van de taal waar jouw leraren en ouders veel moeite, tijd en energie in hebben gestoken om het jou fatsoenlijk te leren.