Wow dat is toch een mooi resultaat. heel veel succes in de wachtweken. Die zullen echt niet makkelijk zijn. Mijn duimen draaien over uren voor. een hele dikke knuffelvan kniffel
Lazarus, wat spannend!! Wanneer mag je testen? Hier gisteren positieve obligatiehouders dus woensdag krijg ik een cryo terug geplaatst, als er één van de drie goed ontdooit uiteraard.
Lamaris, wat spannend!! Wanneer mag je testen? Hier gisteren positieve obligatiehouders dus woensdag krijg ik een cryo terug geplaatst, als er één van de drie goed ontdooit uiteraard.
roosje: nooooooit naar Genk gaan. Nooit! Heb ik ook gedaan en ook al heb ik nu twee prachtige meiden, ik heb daar nog nachtmerries van (echt waar). Daar ben je geen mens meer maar een nummer. Ik ga er binnenkort heen om samen met onze meiden door dat ziekenhuis te lopen. Puur om te helen zodat ik die nachtmerries niet meer heb... Dus naar Gent of DD!!!
Nou, wij zijn dus in DD geweest. Het was een goed gesprek met een zeer kundig arts. Fijn dat dat dan gewoon in het Nederlands kan. Eigenlijk is ons hetzelfde gezegd als in het UMC: kans op natuurlijke zwangerschap nihil, combinatie van zeer laag AMH en verminderd zaad maakt ook IVF/ ICSI weinig kansrijk. Er werd benadrukt dat ECD grotere kansen geeft. Tegelijkertijd werd er ook gezegd dat men in Nederland wel erg bezig is met kansberekening en dat 1 enkele IVF-poging wel erg weinig is. De arts zou daarom nog wel een poging met ons willen wagen. Dan gebruik makend van een ander hormoon ( menopur ipv Gonal) en een kort protocol om eventuele groei van eicellen niet te remmen of in de weg te staan. Mocht er tijdens het spuitproces blijken dat er toch weer nauwelijks iets groeit kunnen we dan altijd nog tussentijds overgaan op IUI, omdat dat in ons geval altijd nog meer effect zou hebben dan alles maar aan de natuur overlaten. Hij raadde ons aan om alle echo's/ follikelmetingen etc wel gewoon in DD te doen, omdat hij het proces zelf heel goed wil monitoren. Het zou dus wel veel gereis opleveren, maar dat is het minste wat je kunt doen. Ik begin na de zomervakantie wel bij een nieuwe organisatie te werken, dus moet dan meteen maar aangeven dat ik er in het begin weleens niet kan zijn. Een beetje lastig begin, maar dat is dan maar zo... Maar goed al met al een zeer kleine kans waar we nu heel hard over aan het nadenken zijn of we dat moeten gaan doen. We krijgen deze week een begroting opgestuurd die we aan de verzekering kunnen voorleggen. Mocht dit allemaal goedgekeurd worden dan kunnen we in principe volgende maand al wel beginnen. Hoewel ik een heel goed gevoel had in DD willen we eigenlijk ook nog wel naar Gent. Daar kunnen we volgende maand terecht. Omdat zij samenwerken met onze verzekeraar zou dat in elk geval een heleboel administratieve rompslomp en geld schelen..... Echter, uiteindelijk laten we ons gevoel de doorslaggevende factor zijn. Ik ben zo benieuwd of jullie allemaal ook afspraken gemaakt hebben met jullie partner/ man tot hoever je zou gaan. Wat als een tweede of derde poging niet lukt? Waar ligt de grens? Wanneer zeg je tegen jezelf: ondanks onze enorme kinderwens moeten we ons er misschien toch bij neerleggen dat dit niet voor ons is weggelegd? Hoe kijk je aan tegen een toekomst zonder kinderen? Kun je daar überhaupt aan denken? Ach, misschien zijn jullie daar wel helemaal niet mee bezig. Hoe gaat het met de (bijna-)zwangeren? Kunnen jullie omgaan met de spanning momenteel? Sterkte hoor!
Beste dames, Ik ben enige tijd afwezig geweest, omdat ik afstand wilde nemen van alles. Dit is mij aardig gelukt. Ik moet de draad weer oppakken en moet eerlijk zeggen dat de drempel erg hoog is voor mij. Ik weet niet waar ik moet beginnen en ben helemaal in de war. Daarom zou ik graag jullie advies willen. Ik hop dat ik hiermee verder kan. Ik heb niet alles terug kunnen lezen. Ik heb een aantal zwangeren voorbij zien komen, van harte gefeliciteerd!! @ de rest, ik wens jullie veel succes, sterkte, geluk, geduld en alles wat ik mijzelf toewens!! Sommigen zullen mijn verhaal wel kennen. Hier in vogelvlucht mijn verhaal. Ik ben in mei 2012 gestopt met de pil. In juni 2013 heb ik te horen gekregen dat mijn AMH 0,1 (in Turkije was het 0,27) is en dat ik min of meer een hopeloos geval ben. Zelfs IVF wilden ze niet doen. Ik ben toen in juli 2013 naar Turkije gegaan voor IVF, helaas zonder TP. Sindsdien heb ik niets gedaan. Vorige maand ben ik wederom aar het ziekenhuis gegaan. Dezelfde arts die vond dat ik kansloos was, zei dat het er nu allemaal beter uitziet dan vorig jaar en dat ik zeker nog een IvF poging moest wagen. Ik heb het eea voor de zekerheid nogmaals laten prikken en krijg over 2 weken de uitslagen. Ik denk niet dat het heel anders is dan vorig jaar. Ook wilde ze op mijn verzoek een kijkoperatie doen, maar ik moest hier goed over nadenken. Zij neemt aan dat er niets anders aan de hand is. Ik wil wel, stel je eens voor dat er ook nog wat anders aan de hand is wat een zwangerschap belemmert naast mijn vervroegde overgang. Wat vinden jullie? Ik heb niet veel vertrouwen in dit ziekenhuis en wil hier ook geen ivf doen. Zal ik een second opinion bij een ander ziekenhuis aanvragen of zal ik naar DD?? Is Ivf voor mij de juiste keuze of iets anders? Voor de duidelijkheid, bij mijn man is alles oké. Wat zouden jullie in mijn geval doen? Liefs,
wij hebben wel een grens neergelegd. We zouden doorgaan totdat ik 40 jaar zou zijn met de 3 ivf / icsi behandelingen. Dit was puur ter bescherming van ons zelf. We wilden geen leningen gaan afsluiten om nog meer pogingen te doen en we wilden qwa leeftijd ook niet door blijven gaan. toen we met ecd aan de slag gingen was dit ons laatste poging en ik was ondertussen 39 jaar.
Ik heb weinig ervaring met trajecten en ziekenhuizen, ik werd spontaan zwanger vlak voordat ik het IVF traject zou starten. Zou zeker gaan voor een second opinion, helemaal als je weinig vertrouwen hebt in het ziekenhuis waar je nu heen gaat. Vreemd ook dat je met een AMH van 0,1 als 'hopeloos geval' word bestempeld. Mijn AMH was 0,2 en ons was wel eerlijk verteld dat de kansen klein zouden zijn, maar de fertiliteitsarts zei ook: 'het is nooit zwart-wit, er zijn altijd kansen'. Iedereen verdient een kans toch? En waarom jou uitsluiten voor IVF op basis van één getal? Ze hadden het op zijn minst kunnen proberen! De anderen in dit topic kunnen je zeker meer vertellen over waar het beste heen te gaan. Ikzelf ben in Zwolle (Isala) geweest en zou daar ook starten. Hele fijne arts had ik, dr. Kuchenbecker! Het is ook heel belangrijk dat je vertrouwen hebt in de persoon die gaat proberen je diepste wens te vervullen. Kortom zeker voor een second opinion gaan! Oja ... mijn arts zei ook: 'leeftijd zegt meer over je kansen dan AMH' en ik zie dat je pas 29 bent. Zoals hij het zei heeft iemand die jonger is meer kansen dan iemand die ouder is, ook al heeft die persoon een hoger AMH. Ik ben 33 overigens.
Hi lieve meiden, daar ben ik weer eens! Iedereen heel erg bedankt voor het duimen! Mijn ongelofelijk spannende en extreem lange ICSI poging heeft alleen helaas niet geresulteerd in het zo gehoopte resultaat Hier nog even het verloop van de poging: Ik spoot dit keer Decapeptyl van dag 3 t/m 9 en ging er op dag 5 300 ie Gonal F bijspuiten. Tot onze grote schrik groeide er t/m dag 15 helemaal niets! Ze zagen iedere keer 6 follikels onder de 10mm naar daar gebeurde niets mee. Er werd zelfs gesproken over de poging afblazen. Toch bleek mijn E2 waarde te laten zien dat er activiteit was in mijn eierstokken, dus zijn we doorgegaan. Gelukkig begonnen de follikels toen langzaam aan te groeien. En hoe! Bij mij groeien er altijd maximaal 4 (slechts 1 keer gebeurd) maar meestal maar 1 of 2. En nu ineens 7! Helaas was dat van korte duur, want de kleinsten stopten er al snel mee. Maar we hadden goede hoop dat er alsnog 4 follikels mee zouden gaan voor de punctie. En zo geschiedde! Er zijn zoals ik al eerder schreef bij de punctie 4 eitjes gevonden (2 dmv flushing) en van die 4 waren er 2 rijp, die gelukkig allebei zijn bevrucht. Wat een vreselijk zenuwslopend moment is dat toch, dat je gebeld gaat worden over de bevruchtingen! En dan weer wachten op de terugplaatsing: doen ze het nog? Maar ja, ze deden het nog! Ik heb 2 mooie embryo's van A kwaliteit (geen enkele fragmentatie) teruggeplaatst gekregen. Een embryo was 7-cellig en ging al bijna weer delen en de ander was 5-cellig dus die liep iets achter maar dat hoefde niet per se iets te zeggen, aldus de arts. Vol verwachting gingen we natuurlijk de 2 wachtweken in, zo ver waren we nog nooit gekomen! Maar helaas, het heeft niet tot een zwangerschap mogen leiden. 40% kans op een zwangerschap met 2 embryo's klinkt erg hoog, maar 60% kans dat het niet lukt is natuurlijk nog hoger. Gelukkig zijn wij ons daar heel goed bewust van geweest, dus de klap is niet heel hard aangekomen. Ook denk ik dat we al zoveel teleurstellingen gehad hebben, dat we het inmiddels wel gewend zijn. En omdat tegen ons al bijna een jaar geleden is gezegd dat we beter zouden kunnen overstappen op eiceldonatie, heb ik ook echt het gevoel dat alles wat ons nog gegeven is een wonder zou zijn. Dus ik hoop natuurlijk wel, maar mijn verwachtingen zijn niet zo hoog meer als voorheen.. Toch gaan we nog een poging wagen. We hadden tegen elkaar gezegd dat we door zouden gaan als het tot een terugplaatsing zou komen. En dat is absoluut gelukt! Het is denk ik ook een kwestie van geluk hebben. Sommige mensen gooien in 1 keer de 6 en anderen pas na 10 keer. Zo vaak kunnen wij het helaas niet proberen omdat we maar 1 (of geen) terugplaatsing per poging hebben, maar wie weet gooien we 'm de volgende keer! Ik vind het wel lastig te bedenken wat voor protocol we de volgende keer nou het beste kunnen gebruiken. Dit protocol leek veelbelovend met zoveel groeiende follikels maar heeft uiteindelijk slechts in 2 rijpe eitjes geresulteerd. Dat aantal had ik vorig jaar ook in Dusseldorf met het antagonisten-protocol. En dat was een stuk minder zwaar (3,5 week spuiten was echt niet grappig ): eerst stimuleren en pas veel later remmen met Cetrotide. Toch is het me dit allemaal waard als het de volgende keer net zo goed of beter gaat natuurlijk. Moeilijk.. Ik zal het deze week eens met professor de Sutter bespreken via de mail. Zo, nu weer even teruglezen en op jullie reageren! @ Broos: ik begrijp de gedachten die door je hoofd tollen zo goed! Het is ook zoveel en als je nog gebruik wilt maken van de alternatieven, moet je veel sneller gaan dan je eigenlijk zou willen. Moeilijk he? Weet je al of je jongste zus in aanmerking komt? Waar je de follikelmetingen in NL kunt laten doen, heb ik op het forum opgepikt. Bij mij in de buurt zijn dat het Waterland Ziekenhuis in Purmerend en het Amstelland Ziekenhuis in Amstelveen. Zijn me allebei uitstekend bevallen! Fijn dat jullie een prettig gesprek hebben gehad in DD. Maar wat is er veel om over na te denken he? Ik probeer op een ander moment nog even uitgebreid op je vragen van gister te reageren. @ Wishful: bedankt voor je krabbel! Erg lief hoe je altijd met me meeleeft! Hoe gaat het met jou en je kleine meisje? Zijn jullie van elkaar aan het genieten? @ Clau1983: hoe gaat het met jou? Ben je al begonnen aan je 3e IUI poging? @ MiekeH: hoe gaat het met je IVF poging? @ Mik81: bedankt voor je lieve berichtje terug! Ik snap heel goed dat je nog niet echt durft te genieten omdat je je realiseert wat voor wonder het is dat je zwanger bent. Ik denk dat ik dit precies hetzelfde zou ervaren als jij. Toch zou het mooi zijn als je wel kunt genieten, juist OMDAT het zo bijzonder is! Ik hoop voor je dat dit alsnog gaat lukken de komende 17 weken! @ lamaris: Wat super dat je poging zo goed is gegaan! En wat frustrerend dat ze het de vorige keren dus veel te snel hebben opgegeven. Wel een afvalrace he, van de 8 eitjes maar 3 embryo's. Maar toch, wie had dat ooit gedacht! En er hoeft er maar 1 te blijven zitten! Heel veel sterkte met de laatste wachtweek! @ Kniffel: nog bedankt voor het delen van jouw eiceldonatie-traject. Hoe gaat het met jullie? Ben je aan het genieten? @ Stella: Bedankt voor het delen van je verhaal. Ik heb deze poging (en de maand ervoor) ook acupunctuur gedaan, maar het heeft niet mogen baten. En ik vind het eerlijk gezegd nogal kostbaar om te blijven doen. Ik merkte geen enkel verschil, behalve dat ik er altijd lekker ontspannen lag. Maar super dat jij er zoveel baat bij hebt gehad qua cyclus en wie weet dus zelfs qua zwangerschap! @ MI87: hoe gaat het bij jou met de laatste loodjes? Zet 'm op straks! @ Poek: hoe gaat het met jou? Je schreef dat je een negatieve test had en buikpijn had. Is het inderdaad doorgezet? Sterkte! DEEL 2 VOLGT ZO, IK BEN WEER EENS TE LANG
@ Zoetje: hoe gaat het nu met jou na die enorme teleurstelling? Ik kom binnenkort nog even reageren op de vragen die je stelde op 10 juli. Deze lap tekst was toch alweer tijdrovender dan ik had gedacht @ Poppetje: jij weer een cryo aan boord las ik op het Gent topic? Ik ga voor je duimen meis! Sterkte in de wachtweken! @ Marjon: succes met de IUI en hopelijk is DD niet meer nodig inderdaad! @ Roos: welkom! Ik lees je verhaal op een ander moment nog even aandachtig door. Hopelijk kun je hier steun en antwoorden vinden. @ Elfjes: welkom terug! Ik zou als ik jou was zeker een kijkoperatie laten doen, dit is standaard protocol in het traject en er komt bij veel dames wel degelijk iets uit. Hopelijk bij jou niet, maar voordat je met IVF gaat beginnen, wil je zeker weten dat alle andere omstandigheden goed zijn! Ik zou als ik jou was zeker naar DD of Gent gaan. Alleen ben je dan wel een paar maanden verder door de lange wachtlijsten. Maar als je bij het aanmelden aangeeft hoe laag je AMH is, kunnen ze je misschien wel de plek van een uitvaller geven. Ik mocht zo vaak bellen als ik wilde en was bij beiden uiteindelijk maanden eerder aan de beurt! Ik hoop dat ik op iedereen heb gereageerd. Zoals gezegd binnenkort nog een uitgebreider antwoord voor sommigen van jullie. Slaap lekker voor zo! Liefs, Miss
Ach Miss, wat een verdrietig nieuws toch weer. Ik had zoveel goede hoop voor jullie. Ik snap dat je je wapent tegen slecht nieuws. Wij hebben in dit hele proces ook nog nooit iets positiefs te horen gekregen, maar dat neemt niet weg dat je stiekem toch hoop hebt... Toch blijft het fijn dat er een terugplaatsing heeft kunnen plaats vinden. Dat biedt perspectief!! Volgende keer die 6 dan maar!! Ik ben gisteren gebeld door het UMC over de uitslagen van mijn zus die eventueel donor zou willen zijn. Ze had op de AFC een score van 9. De ECD-arts gaf aan dat die score ten minste 7 moet zijn om in aanmerking te komen als donor, dus dat is goed. Haar FSH was 4,5 en dat is dan weer opvallend laag voor iemand van haar leeftijd. De arts had daarom nog wel bedenkingen bij deze lage uitslag. Het kan zijn dat het FSH fluctueert van laag naar hoog en weer terug als iemand richting de overgang gaat, maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet. De belangrijkste waarde is natuurlijk het AMH en laat het lab nu vergeten zijn om die te meten! Nu moet ze nog weer een keer bloed laten prikken... En zijn we weer een paar weken verder. Het is dat we toch eerst nog naar Gent wilden, maar hier baal ik heel erg van. Ten eerste omdat het toch weer een belasting voor mijn zus is (moet onnodig nog een keer heen en weer naar ziekenhuis, terwijl ze ook drie kids thuis heeft die nu vakantie hebben) en ten tweede omdat het voor ons toch wel erg van belang is om te weten of ze al dan niet in aanmerking kan komen als donor. Er zijn zoveel moeilijke beslissingen te nemen en dan wil je graag alle info op tafel hebben. Goed, we zetten ons er maar weer overheen. Zuslief heeft al besloten om vandaag het ritje naar het ziekenhuis te gaan maken. Dan wachten we maar weer af. Ondertussen ook onze vakantie geboekt. We gaan binnenkort twee weken naar Italië en Oostenrijk. Even het verstand op nul en genieten. Tegelijkertijd ook alle tijd om samen in alle rust te bespreken wat we al dan niet willen. Quality-time, ik zie er naar uit! Groetjes voor een ieder van jullie!!
@Miss 76: De verhalen hier lees ik met bewondering en respect, maar ook met pijn in mijn hart. Lees jullie strijd, een strijd die ik ook aan zou gaan maar (nog) niet heb hoeven leveren. Bewondering en respect voor hoe jullie het proces doorlopen en telkens weer de moed bijelkaar rapen en volop voor de volgende kans gaan. Pijn in mijn hart om te lezen dat weer een poging niet gelukt is. Ik besef mij heel goed hoeveel geluk ik heb gehad en ik besef mij ook heel goed dat het feit dat ik nu zwanger ben mij geen enkele garantie geeft dat ik straks een gezond kindje heb. Ook al gaat tot nu toe met de kleine alles goed (ondanks HG bij mij) ... Het is een prachtig maar tegelijkertijd ook zeer kwetsbaar wonder. Ben enorm dankbaar voor en blij met deze zwangerschap en geniet er ook zeker van ... Maar de gedachte dat dat heerlijke gelukzalige gevoel me (ons) zomaar weer afgepakt kan worden houd me met beide benen op de grond en maakt inderdaad ook dat echt genieten best moeilijk is. Dan 'moeten' we eigenlijk straks ook al gaan nadenken over een eventueel tweede kindje ... Wat zijn onze kansen, hoe denkt de fertiliteits arts erover, hoe lang is de tijd die we kunnen wachten? Gedachtes die ik eigenlijk nog niet wil hebben want dat voelt respectloos naar deze kleine in mijn buik (waar ik nu al zielsveel van houd en die ik niet meer kwijt wil) en ook naar vrouwen toe die nog zo hard moeten vechten voor een eerste. En onze eerste is er ook nog niet ... We hebben nog even te gaan. Maar de realiteit is wel dat er over nagedacht moet worden. Hoop voor jou en voor iedereen hier dat jullie grootste wens waarheid zal worden, dat hoop ik echt!!!
Hoi Roosje, Wij zijn 7 jaar in behandeling dmv het MMM traject en zijn daarvan 5 jaar in Genk onder behandeling geweest. Probleem lag nooit bij mij, maar bij mijn man, op een gegeven moment zijn we een second opinion in dusseldorf gaan vragen en daar kreeg ik hele andere resultaten te horen. Mijn AMH was 0.24 en dus niet goed, mijn eicelreserves waren ook veel te laag. Dusseldorf heeft helaas voor ons ook niets kunnen doen (na een jaar geprobeerd te hebben) en zijn toen voor ECD naar Gent overgestapt, waarvan we van de 2e poging nu 8 weken zwanger zijn. Als je verminderd vruchtbaar bent, ben ik bang dat je in Genk niet goed zit, maar das mijn mening. Ieder zijn situatie is anders en kan ook anders behandeld worden. Ik hoop dat jullie de goede keuze kunnen maken voor jullie situatie. Ik zou zeggen, volg je gevoel en wacht niet te lang, als je toch openstaat voor ECD. Ik had me een aantal jaren verdriet en ellende kunnen besparen als ik het geweten had. Mocht je vragen hebben, mag je me zeker altijd contacteren. Suc 6!
Ondanks dat ik je mening wel een beetje deel, ben ik het niet helemaal met je eens. Er zitten ook goede doktoren, die het toch goed met je voor hebben. Ik heb een lieve dokteres Dr. M. die wel meedenkt, maar Dr. O, das is een botte boer, die wil je niet als je gyn. hebben, ondanks dat hij DE dokter is op het gebied van infertiliteit, maar ik denk dat hij geschikt is voor de jongere patienten onder ons. Genk is een ziekenhuis dat de stroom patienten probeert te handhaven, maar er gewoon geen tijd voor kunnen nemen, omdat het teveel aanmeldingen zijn met te weinig personeel. Hebben wij als patient natuurlijk geen boodschap aan, maar ik heb er wel waardering inmiddels voor. Ik ben nu onder begeleiding bij hun en ik wordt supergoed in de gaten gehouden. Ik kan me goed voorstellen dat jij het anders hebt ervaren en helaas hoor ik het ook meer door mede patienten, dus zou ik ook advieseren om naar gent of dd te gaan.
Lieve Miss wat spijtig om te lezen dat deze poging geen s6 volle afloop heeft gehad( dikke warme stevige knuffel hiervoor ) maar aan de andere kant was deze behandeling toch ook wel een beetje positief? Je had toch maar even 2 hele mooie emmys.. Wie had dat nou gedacht? Daar mag je super trots op zijn! Lamaris hoe gaat het met jou nu? Wanneer mag jij testen? Ps: een foto van ons prulleke staat in mijn fotoalbum Jolanda Gefeliciteerd met je zwangerschap!
Miss, wat een rotnieuws! Had zoveel anders gehoopt. Ik hoop echt dat de volgende poging jullie mooie plakbeeb wordt! Idd gisteren een cryo terug geplaatst gekregen dus weer spannend!
ja, dan kan ik mij wel iets voorstellen bij jullie nachtmerries. Ik heb het genoegen gehad om een keer punctie door hem te mogen laten doen. Ik werdt onder narcose gebracht en was in de veronderstelling dat mijn eigen dokteres de punktie ging doen, maar toen ik net onder narcose werdt gebracht, kwam hij binnen en toen dacht ik, oooo nee, niet die botte boer. Toen ik wakker kwam, had ik meer bloed en meer pijn als ik normaal had, maar de opmerking die ik later van mijn man meekreeg, sloeg voor mij alles. Blijkbaar vondt dr. O, dat het voor mij weinig zin had, omdat ik eerst eens 10-15 kilo moest afvallen, wilde ik überhaupt iets van een kans maken en dat terwijl ik al 10 was afgevallen, waar ik heel hard mijn best voor had gedaan. Ik kreeg later ook nog eens te horen, dat van de weinige eicellen die we hadden, er geen bevruchting had plaatsgevonden, dus dr. O, dat is hem niet voor mij. Voor de rest gelukkig nooit meer contact met die kerel gehad. Ik heb nu soms de neiging om op zijn kantoor binnen te stappen en te zeggen, zie je..ik heb jou niet nodig gehad om toch zwanger te worden en dan lachend naar buiten te lopen, maar ach, ik denk me het mijne maar. Als ik lees dat jij er nachtmerries aan over hebt gehouden, ben ik bang dat mijn verhaal in het niet valt met dat van jou . Hopelijk kun je een keer met je dochters daar rondlopen en je trots voelen dat het toch ook gelukkig anders heeft kunnen zijn.
Hey wishful, Alweer een paar maanden geleden dat je spruit is komen kijken ? Hoe gaat het met de kleine meid, groeit ze goed en genieten jullie volop ? ik las 5 weken te vroeg, maar hopelijk is inmiddels alles goed met haar.