Lieve dames, Bedankt voor alle lieve berichtjes! Hoe gaat het nu? Ik heb werkelijk geen idee. Ben nu weer thuis, bij ons kindje die tot overmaat van ramp ziek is geworden dit weekend. Vrijdag hebben we gepraat, nou ja, ik gepraat hij gehuild. Hij houd bij hoog en laag vol dat hij het niet is geweest en niet kan zijn geweest. Hij was op dat moment voor zijn werk ergens waar hij niet tot nauwelijks beschikking over internet heeft. Hij heeft het laten zien aan de hand van zijn rooster van vorig jaar. En dat klopt wel. Er is daar slecht bereik en nauwelijks internet. Afgelopen jaar was hij er ook en toen konden we ook amper appen of bellen. Ik ben dit weekend bij een vriendin geweest. Ik weet bij god niet wat ik met de situatie moet. Aan de ene kant heb ik die profielen die teveel op elkaar lijken met een wachtwoord wat echt van hem is. Er staan berichten in die zijn verzonden. Het kan toch bijna niet anders dan dat hij het is? Aan de andere kant klopt zijn verhaal, ik kan het navragen aan zijn collega's. Het is nu een warboel in mijn hoofd. We hebben hoe dan ook een probleem met het vertrouwen. Het eeuwige zoeken en het gevoel hebben dat ik in de maling wordt genomen, is niet goed. Het begint me op te breken. Maar, kan je op basis van een gevoel wat er al heel wat jaren zit nu dan toch de knoop doorhakken en er een punt achter zetten? Hij dacht al die tijd dat het vertrouwen er weer was. Ik heb het nooit tegen hem uitgesproken dat het nog niet goed zat. Ik wou de lieve vrede bewaren en dacht echt dat het allemaal aan mij lag. Als je dit voorval zou vergeten, zou ik het dan nog kunnen maken om te zeggen ik kap er mee? Kan ik dat verkopen aan mijn kindje als die straks 18 is en wil weten waarom we niet meer bij elkaar zijn? Hij zegt dat wat er ook gebeurt hij er geen punt achter gaat zetten. Ik moet de beslissing nemen. Relatietherapie is een optie, ookal gelooft hij er niet in, maar voor ons en als het mij helpt zou hij het doen. Oftewel, ik ben nog geen steek verder als vorige week. Morgen een gesprek met mijn psycholoog (die kent de situatie) misschien dat die het allemaal weer een beetje in perspectief kan zetten voor me.
goed van je dat je de 1e stap gezet hebt, en ook heel goed van je dat je hier eerst nog even met je psycholoog over gaat praten. master manipulator zal alles in het werk stellen om jou te laten blijven. het feit dat hij er vorig jaar was en jullie amper konden bellen of appen, neem aan dat dat "gebrek" toen bij hem vandaan kwam vorig jaar? jij was er niet bij daar toch, dus weet je niet of het daar inderdaad echt slecht bereik is of niet. ikzelf zou geen woord meer geloven van wat hij zegt. dat het voor hem uit de lucht komt vallen is geen reden om het dan maar niet door te zetten. relatietherapie zal m.i. alleen werken als jullie er allebei in geloven en keihard willen werken aan jullie relatie. het feit dat hij er dus bij voorbaat al niet in gelooft geeft al aan dat het toch niet gaat werken. elke vorm van therapie moet je 100% achter staan, anders is het nutteloos. en ja je kan het maken om er een eind aan te maken. dit is geen gezonde relatie, hij heeft geen respect voor jou als hij met dit soort gedrag door blijft gaan en je blijft manipuleren. maaar, jouw relatie, jouw keus. wij kunnen hier enkel onze mening over geven, een verhaal wat uiteraard kort en van 1 kant verteld wordt. ik wens je in elk geval sterkte toe en ik hoop dat je de juiste beslissing neemt voor jou en jullie kindje, wat die beslissing dan ook mag zijn.
ik vind dat je hem al best vaak een kans hebt gegeven nadat hij toegaf fout te zijn geweest. diekeus heb je zelf gemaakt om redenen die op dat moment goed voelde voor je waarschijnlijk. Deze keer ontkent hij.. Ik ben wel van mening dat je een relatie altijd ene kans moet geven en er aan moet werken. Tot op welke hoogte ja hmm das lastig. Maar als hij bereid is voor therapie te gaan. Je kan het altijd proberen (desnoods al apart levend) baat het niet dan schaadt het ook niet. Het zou vreselijk zijn als achteraf zou blijken da hij het inderdaad niet was en de relatie dan al verbroken is..
Als je voor therapie kiest ken ik nog een extreem goede ! Leuk mens ! Verder moet je je afvragen wat erger is, een mama en papa zonder vertrouwen naar elkaar en uiteindelijk uit elkaar gaan wanneer je kindje ouder is en dus meer meekrijgt, of nu goed uit elkaar gaan. Want wie heeft die berichtjes dan gestuurd de kabouters?
Een papa en een mama die elkaar niet vertrouwen is niets. En dat realiseer ik me nu ook. We kunnen zo niet doorgaan. Ongeacht of de berichtjes en profielen van hem zijn. Dit werkt niet. Ik word er niet gelukkig van en dus onze kleine op den duur ook niet. Maar goed, zoals net ook al door iemand gezegd is; het is natuurlijk ook erg als we uit elkaar gaan, een hoop ellende en het blijkt echt niet zo te zijn. Ik denk dat ik er nooit achter kom of het waar is of niet. Er zal altijd twijfel blijven. En ja, ook dat is niet goed voor een relatie. Morgen maar is kijken of mijn psycholoog en goede relatietherapeut weet. Als hij ECHT wil dat het goed komt zal hij mee moeten en er ook daadwerkelijk iets mee moeten doen. Ook hij zal moeten vechten, ik kan de relatie kennelijk niet in mijn eentje redden.
Toch is het gek dat je met die profielen en een wachtwoord van hem in kan loggen... Is het een random wachtwoord (moeilijk) of een makkelijk wachtwoord zoals welkom01 (wordt gek genoeg vaak gebruikt). Wat voor emailadres is het? Kun je daarmee ergens inloggen? Een gmail o.i.d.? Hij 'kan' het niet geweest zijn omdat er 'nauwelijks' internet is...dat is geen excuus. Er is in de buurt vast wel een internetcafe, of zelfs WIFI spots. Internet heb je overal en kun je vrijwel altijd bij. Dat kan niet als "ik kan het niet geweest zijn" reden worden aangegeven. Vreemdgaan kan hij overal en altijd doen....en hij is je eerder niet trouw geweest. Misschien gaat hij NU niet (meer) vreemd, maar punt blijft dat er een vertrouwens issue is. Relatietherapie lijkt me een heel goed begin. Mag je in zijn telefoon kijken? Of wordt hij daar ook boos over als je dat vraagt?
Het wachtwoord is geen standaard, makkelijk wachtwoord. Het is de merknaam van een parachute. Bij een van de profielen staat een e-mailadres wat hij ooit aangemaakt heeft, dat ik ken maar het is niet meer in gebruik (kan je zien bij hotmail). Het andere profiel staat een voor mij onbekend e-mailadres bij, kom ik met geen mogelijkheid op. Het niet hebben van internet is met zijn werk goed mogelijk. Kan er in verband met herkenning niet al te veel overzeggen. Hij is dan weg en is dan ook 24 uur met zijn werk bezig op plaatsen waar verder geen kip komt. Behalve hij en zijn collega's. Vrijdag mocht ik, nadat ik had gedreigd meteen mijn spullen te pakken als hij mij zijn telefoon niet meteen gaf, in zijn telefoon kijken. Eerder mocht dat nooit en werd hij zelfs boos. Naar eigen zeggen omdat hij het achterlijk vind als ik of iemand anders in zijn telefoon wil kijken. Verder heb ik hem nooit betrapt op lijfelijk vreemd gaan. Alleen de aanzet daartoe via mail en natuurlijk website's die daartoe uitlokken.
Ik vind dat je enorm veel geloofd van hem ts, wat hij allemaal beweert! Ik geloof er namelijk geen snars van dat hij dat niet geweest is omdat hij slechte internetverbinding had of whatever Nee sorry maar dat ging er bij mij niet zo makkelijk in.
Sorry maar ik denk dat je hem niet kunt vertrouwen. Ook huilen kan gespeeld zijn.... Wat betreft de gebruikersnamen en wachtwoorden, het lijkt me nogal erg toevallig dat er iemand anders is met een soortgelijke gebruikersnaam en een wachtwoord dat identiek is en ook nog eens moeilijk te raden...dan moet er toch echt een belletje rinkelen. Trap niet in die mooie praatjes. Ik heb het van heel dichtbij meegemaakt, man geconfronteerd met nota bene printscreens en berichten in zijn eigen telefoon en nog bleef hij ontkennen met de smoes dat waarschijnlijk iemand anders, een collega ofzo, met zijn telefoon was bezig geweest. Ik wens je veel sterkte en wijsheid. Je twijfelt of het slecht zou zijn als je bij hem weg gaat terwijl hij deze keer niets heeft misdaan. Echter geef je zelf al aan dat je hem niet vertrouwd(e) en zal het gebrek aan vertrouwen altijd als een soort spanning in de weg blijven staan.
Lijfelijk vreemdgaan of de aanzet daartoe...tja: ik zou beiden niet goedkeuren. Ik vind het mailen en websites bezoeken en profielen maken al meer dan genoeg reden om hem absoluut niet (meer) te vertrouwen. Ik geloof er niks van dat die profielen niet van hem zijn. Je hebt blijkbaar keihard bewijs nodig...want tot die tijd zal hij zich overal uitpraten. Je zou bijna een GPS op de auto willen zetten om te zien of hij wel eens stilstaat op parkeerterreinen Ik wens je heel veel wijsheid...
Hij bespeelt je, met zijn tranen. Een gebruikersnaam die verdacht veel op die van hem lijkt, en een wachtwoord dat een geen doorsnee merknaam bevat. Nou.. Mijn ex heeft precies zo gereageerd, met tranen, maar dat weerhield hem er niet van om het later nog een paar keer te doen.
Als het vertrouwen echt compleet zoek is, kan je misschien in therapie gaan ... als hij meewil. Maar bij mij zou het toch echt wel in mijn achterhoofd blijven zitten en ik zou hem nooit meer helemaal vertrouwen. Als mijn kind dus op zijn 18de vraagt waarom zijn ouders uit elkaar zijn gegaan in dit geval ... dan is het antwoord duidelijk "om terug gelukkig te worden" en "om niet jaren in onzekerheid te leven". Liever een stel gelukkige ouders die uit elkaar zijn, dan levenslang in een relatie zitten die je niet gelukkig maakt en waarbij je quasi altijd twijfelt. Want onbewust krijgt je kind hier ook dingen van mee! Maar de keuze is aan jou / jullie en aan hem. Als jij relatietherapie nog een kans wil geven en hij wil er echt in meegaan (en niet alleen nu tijdelijk om jou effe tevreden en bij hem te houden) ...
Zo ook de mijne. En net als jij, ts, was ik ook zo naïef. Als ik nu terugkrijg dan besef ik me dat ik een soort van verslaafd was aan hem, hij had me echt in zijn macht en manipuleerde me ontzettend. Mijn ex had wel jouw partner kunnen zijn, zoveel overeenkomsten. Ook ik geloof hem niet, sorry. Wat ik wel geloof is dat jij altijd een manier zult vinden om het goed te praten zolang je niet los van hem zult kunnen komen. Je verstand weet echt wel dat het niet pluis is, geef toe, maar die wordt overmeesterd door je gevoel.
En de mijne ook. Ts sorry maar je komt heel erg naïef over. En wachtwoord wat niet random is zijn eigen mail adres maar hij heeft het niet gedaan? Dan is het dus iemand die precies dat wachtwoord weet? Dat lijkt me een beetje erruuggg toevallig! Ik heb vijf jaar lang in zulke praatjes geloofd en vijf jaar lang dacht ik echt dat hij veranderd was. En nu tien jaar later denk ik wat bezielde me toen also het een ander was gebeurd dacht ik allang dat je die nog gelooft! Nee ik trap daar echt niet meer in en ben verre van gevoelig voor huilende mannen die dat in zulke situaties maar al te best uitkomt!
Als je er zelf zo dicht op zit zie je het niet allemaal meer zo helder. Je bekijkt ieder klein dingetje apart, en kan overal wel een excuus voor vinden. Of een 'way out'. Een plossibility (ja, met een L ertussen..) Soms zie je achteraf pas, met helicopter view, het geheel. En daar gaat het nu om. Niet ieder klein apart dingetje, maar het geheel van jouw gevoel. "er klopt iets niet" "ik ben niet gelukkig zo" Ik zou relatietherapie doen. Werkt het: mooi. Werkt het niet: dan heb je je uiterste best gedaan. Kwaad kan het mijns inziens niet. Je moet wel een goede therapist vinden uiteraard...
Ben ik naïef? Ja, vast wel. Ik ben vooral heel bang on de verkeerde beslissing te nemen. Een levensveranderende beslissing voor mij maar vooral voor ons kindje. Daarbij ben ik niet gewent om voor mezelf te kiezen en op mijn gevoel te vertrouwen. Ik ben bang om mensen te kwetsen, als ik dat toch doe is mijn tweede natuur om er meteen alles aan te doen om het weer goed te maken. Wat krijg je dan? Zie hier, een puinhoop!
Och meid, ik was hier al zo bang voor. Sorry, maar ook ik geloof er geen snars van! Een acount die erg veel op zijn oude lijkt, precies hetzelfde wachtwoord (wat jij makkelijk noemt, maar wat noooit in mij op zou komen een parachute merknaam???) Juist het feit dat hij toen niet thuis bij jou was, maar weg voor zijn 'werk'? Hoe afgelegen je ook bent, hoeveel je ook voor je werk bezig bent als je meer dan 24 uur voor je werk weg bent heb je altijd de tijd om te eten, of in elk geval te gaan slapen. En dus ook de tijd om te internetten in een hotel, internetcafé of op je laptop/telefoon! (ook met slecht bereik en een hele hoop geduld kun je internetten) Je man komt mij heel manipulatief over en de smoesjes die ik bedacht had die hij kon verzinnen, daar was dit er 1 van! Ik wil je heel veel sterkte en wijsheid wensen en ik hoop dat je voor JOU en je KINDJE een goede beslissing maakt. Wat die ook moge zijn!
Je wordt inderdaad weer flink in de zeik genomen. Maar ik snap heel goed dat je niet weg gaat, voor je kindje en omdat je leven ineens compleet anders zal zijn. Maar eigenlijk weet je diep van binnen ook wel dat het geen succes verhaal gaat worden he? Het is maar de vraag hoe vaak je nog in de zeik genomen moet worden voordat jouw emmertje vol is..
Ik ben een stille lezeres, maar wilde ook even reageren. Uit ervaring kan ik jou vertellen dat hij liegt tot hij barst. Ik heb ook zo een vriend gehad. Hij loog alles bij elkaar en werd ie betrapt, kon hij zo zielig huilen, waardoor ik er telkens weer intrapte. Alles wat ooit uit zijn mond kwam was een leugen en ik trapte er telkens in. Hij wist altijd alles zo te draaien dat je gewoon zijn leugen geloofde. Je trapt er dan letterlijk met open ogen in. Vrienden en familie hadden mij uit die relatie moeten slepen, anders was ik nu nog de l*l. Hij heeft mij kapot gemaakt en ben er nog steeds kapot van. Kies alsjeblieft voor jouw kindje en jezelf! Je bent nu al op, als je bij hem blijft wordt het echt niet beter! Misschien voor eventjes....voor de schijn.
Wat een verschrikkelijke periode in jouw leven moet dit zijn. Wij kunnen je hier 1 miljoen adviezen geven, maar diep van binnen weet je wat het juiste is. Angst (voor het onbekende) is een slechte raadgever. Wat betreft je kindje kan ik me goed voorstellen dat dat zoooo moeilijk is, maar het is geen excuus om de gekeerde keuze te maken of de juiste keuze uit te stellen. Ook zonder bij elkaar te wonen kunnen jullie beide voor een hele goede opvoeding zorgen. Misschien moet je het zelfs omdraaien: jouw kindje heeft recht om op te groeien in een gezin met liefde, vertrouwen en zonder poppenkast. Jullie hebben alle drie recht op (opr)echt geluk. En nogmaals: je weet zelf echt wat het beste is. Durf daar op te vertrouwen