Ontzettend teleurgesteld, boos en verdrietig... Waarom? Waarom? Waarom gaat het steeds mis... Zal het ooit wel lukken? Moet toch een heel speciaals kindje worden na 2,5 jaar mmm... Ik test steeds 2 a 3 dagen na nod, heb dan een positieve clear blue met zwangerschap indicator. En vervolgens gaat het een paar dagen erna weer mis. Laatst ging het mis met 7 weken, dat was het langste wat ik zwanger ben geweest... Heeft iemand een mooie tekst of gedicht? Dit geeft me vaak een fijn gevoel.
Ah shit zeg, wat verdrietig Ik kan me voorstellen dat je er goed moedeloos van word, je moet ook maar zo afwachten en hebt er geen invloed op. Ik vind zelf de tekeningen van Eljart mooi, en ze waren voor mij ook wel erg herkenbaar. Zie eljart.nl en dan 'project MK' Ik weet niet of je christen bent, maar ik heb zelf veel gehad aan een bijbeltekst. Ik vond het echt een hele troost om te weten dat God er bij was en dat dit kindje ook gekend is en een plaats had 15 Ik was voor u niet verborgen toen ik in dat duister groeide, als in het binnenste van de aarde. 16 U zag mij toen ik nog geen vorm had, en mijn dagen waren al vastgesteld, al geschreven in uw boek, voor er één enkele was aangebroken.
Wat ontzettend kl*te voor je! Ben je wel al eens uitgebreid onderzocht? Ik hoop dat er snel verandering komt in je situatie! Ik ken je gevoel overigens maar al te goed helaas. Dikke knuffel. Ik heb even terug een gedicht geschreven en op ZP gezet bij de weblog. Hij is niet super opbeurend maar omschrijft wel het gevoel. Misschien kun je er iets mee: De winter is guur, kil en koud. De wind waait, je tranen smaken zout. Zo donker als het weer, zo is ook je gevoel. Verdrietig, donker en uitermate koel. Je droogt je tranen, droogt je gezicht. Je haalt diep adem en brengt jezelf in evenwicht. Schouders naar achteren, gezicht in de wind. De wereld zal je verdriet niet zien maar wat verlang je naar een kind. Het voorjaar brengt eindelijk weer wat licht en zon. En al geniet je een klein beetje, je zou willen dat het beter kon. Dieren krijgen kleintjes, zo schattig en zo fijn. Wat zou het geweldig wezen als je nu ook zwanger mocht zijn. Je gaat steeds een stapje verder, alle idealen overboord. Maar wat je er ook voor over hebt, je wensen worden niet gehoord. Je verlangt naar de zomer, gelooft dat je die dagen meer geniet. Maar dat dacht je ook over de lente en toch lukt dat niet. Zomer is het seizoen, dat iedereen gelukkig lijkt. Waarin iedereen op een positieve manier naar het leven kijkt. Gezinnen trekken er op uit, massaal naar het strand. Zon gezin hadden jullie moeten zijn, maar jij kijkt toe vanaf de kant. Je wilt genieten maar de confrontatie is echt overal om je heen. En omdat je sterk wilt lijken, hou je dit verdriet voor jou alleen. De zomer gaat snel en aan het einde komt de realiteit. Je hebt weer niet volop genoten omdat je van binnen zoveel lijdt. De herfst brengt mooie kleuren en verjaagt de warme lucht. Je zit thuis onder een deken terwijl het huis onder de stormen zucht. Je gevoel is zoals buiten, onheilspellend, rusteloos. Je vindt het zo oneerlijk, het maakt je echt zo boos. Om je heen lijkt het iedereen zo makkelijk af te gaan. Terwijl jij iedere keer de teleurstelling van je af moet slaan. Na regen komt zonneschijn maar dat lijkt hier niet op te gaan. We moeten zo eerst opnieuw die lange winter weer doorstaan.
Dank je wel Sjannie! Ik heb er nog 1 die ik had geschreven. Was aan het zoeken in het blog maar ben tegelijk aan het werk. Deze is ook niet opbeurend maar misschien ook herkenbaar en wie weet heb je er wat aan! Onder mijn voeten, zachtjes krakende planken. Uit jouw muziekdoosje, lieflijke klanken. Een kamertje, door de zon verlicht. Mijn aandacht, volledig op jouw gericht. Ik hoor je adem, geruststellend en zacht. Ik zie voor me, hoe je om je dromen lacht. Je geur bedwelmt me, zo eigenzinnig zoet. Jouw eigen geurtje, dat zoveel met me doet. Je raampje op een kier, je knuffels op de kast. Ik zie je mooie kleertjes die je nu alweer past. Zachtjes loop ik naar je toe, steeds dichterbij. Mijn hand reikt jouw kant op, schuift bijna je gordijntje opzij. Ik voel de stof tussen mijn vingers op mijn huid. Ik wil je niet wekken, je maakt een zacht geluid. Bijna zal ik je zien, een gevoel, zo fijn... Helaas gaat de wekker en blijkt dit alleen een mooie droom te zijn.
Wow wat mooi!! Bedankt voor jullie lieve woorden.. Ik zal die site dalijk even bekijken. Vandaag ging het redelijk, maar zojuist is er toch iets geknapt. Heb er helemaal genoeg van, genoeg van dit gevoel, al dit verdriet, teleurstelling, woede en onbegrip. Volgende week weer terug na het ziekenhuis en weer een nieuwe ronde ingaan ik wil ook vragen of ze niet kunnen onderzoeken waarom dit steeds gebeurd. Hoe gaat dit onderzoek in z'n werk?
Mooi!!! wat is het toch allemaal oneerlijk.. Veel mensen zoals ons die alles goed voor elkaar hebben is het niet gegund en andere die totaal geen geld hebben, verslaafd zijn enz enz krijgen wel een kindje ga me steeds meer ergeren en afvragen hoe dit allemaal kan...
Jordan, wat kan je mooi schrijven!! Wauw, echt bijzonder. Het is eigenlijk niet op mij van toepassing maar toch zit ik hier met tranen op mijn werk. (gelukkig is mijn kamergenoot er niet vandaag )
Sharon, vanaf 2+ miskramen heb je recht op uitgebreide onderzoeken. Denk aan een uitgebreid bloedstollingsonderzoek, DNA/Chromosomen onderzoek, schildklier onderzoek, geef aan dat je getest wil worden op auto-immuunaandoeningen (waaronder ook schildklier thuis kan horen maar ook vragen of ze de ANA testen) enz. Het vervelende is dat ze er in de meeste ziekenhuizen niet zelf mee komen maar dat je er echt om moet vragen. Helaas. Maar meerdere miskramen is niet normaal dus heeft recht op extra aandacht! Julia, wat super lief dank je wel! Word er bijna verlegen van!
Jordan wat maak jij onwijs mooie gedichten heb tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel vind het echt onwijs mooi beschreven. Liefs