geen ervaring er mee maar wat jammer toch , liefde bestaat in alle kleuren en maten en geloven en een druk op een relatie die nog maar net begint is ook wat hop voor jou dat ze bijtrekt en jullie een liefdevolle heerlijke relatie kunnen hebben
Ja dat heb ik ook wel inderdaad. Wat ik vooral lastig vind is dat er van mijn kant begrip en respect word verwacht voor hun cultuur en gebruiken maar andersom is dat ver te zoeken.
Exact haha. Het is heel vaak van 'bij ons is het zo dat...' . En dan word er vooral van de schoondochter heel veel verwacht. En aangezien ik sommige dingen dus gewoon vertik of anders aanpak (afruimen van de tafel moeten mijn zoontjes bijv net zo goed als mijn dochter) botst dat
Ja vervelend he! Maar ik vertik het om over me heen te laten lopen. Zo kan ik best veel hebben maar als mijn schoonmoeder te ver gaat of bezig blijft dan zeg ik er echt wel wat van. Dan is ze maar boos. Dat ik schoondochten ben en jonger betekent nog niet dat ik niks te zeggen heb en alles maar moet pikken.
Vind het wel naar om te lezen, al begrijp ik je ergens wel. Mijn zoon zou je dus puur op het Turks zijn afkeuren? Of het liefst niet voor je dochter willen. Ik denk dat ik hier een heel goed voorbeeld van ben.. Ik ben een in Nederland geboren Turkse. Ben trots op het Turkse bloed dat ik draag, maar net zo trots op het land waar ik geboren ben. Ik voel me net zo Nederlands als iemand die ook Nederlands bloed heeft. Ik ben heel vrij opgevoed, nauwelijks iets van geloof meegekregen en qua cultuur kan je eerder zeggen dat ik Nederlands ben dan Turks. Ik durf hier absoluut voor uit te komen. Ik ben toen ik 18 was het huis uit gegaan en heb dus op mezelf (op kamers) gewoond tot ik met mijn man trouwde. Mijn man daarentengen heeft veel van het geloof en de Turkse cultuur mee gekregen. Hij bidt 5x per dag en doet bijvoorbeeld mee aan de Ramadan. Ik heb sinds wij een stel zijn niets van mezelf opgegeven zoals hierboven wordt genoemd.. Ik ben wie ik ben en hij heeft me zo geacepteerd, net zoals ik hem heb geacepteerd hoe hij is. Hij respecteerd mij en ik respecteer hem. Hij heeft de hele Ramadan gevast en dat ik niet mee doe zou ik nooit iets over horen. Ik kook met liefde voor hem, en dat is niet omdat 'Turkse mannen daarvan houden'.. Nee.. Ik kook omdat ik koken erg leuk vind, graag in de keuken sta en het leuk vind lekkere gerechten voor mijn gezin te maken. Mijn man liep gisteren de keuken in en zei bijvoorbeeld: Ik kook vandaag! Dan wordt het niet iets heel culinairs, maar dat doet er niet toe . Qua huishouden... Want ik las ook dat 'Turkse mannen van een schoon huis houden, dus dat je dan maar goed je huis schoon moet houden' ik geloof niet dat je om deze reden je huis schoon moet houden... Mijn huis houd ik graag schoon omdat ik het fijner vind om in een schoon huis te leven, het belangrijk vind ivm de kinderen. Mijn man helpt met alles in het huishouden.. De strijk en was opvouwen doet hij sowieso altijd. Ik doe dan weer de andere dingen die gedaan moeten worden en zo komen we elkaar tegemoet. Dat ik niet de ideale schoondochter was voor zijn familie was natuurlijk ook wel duidelijk.. Maar hij heeft hier nooit iets om gegeven en ik ook niet trouwens. Wat ik probeer te zeggen is dat het niet altijd zo hoeft te gaan als gedacht wordt. Ik zou er dus heel verdrietig van worden als mijn zoon (of dochter natuurlijk) niet geacepteerd zou worden alleen maar om het Turks zijn. Ik hoop vooral dat mijn kinderen heel gelukkig worden, met welke nationaliteit ze ook besluiten hun leven te delen.
Nou ik leef zelf ook samen met een andere cultuur net zo als Delta. Met een Hindoestaanse man. En in die 15 jaar heb ik het wel geleerd om bepaalde cultuur verschillen naast mij neer te leggen maar ze zijn er wel!! De man de baas in huis hwaha laat mij niet lachen. Ik ben de baas.( knipoog). Ben wel geaccepteerd direct door mijn schoonfamilie en toch zijn er veel dingen die soms lastig zijn. Bijvoorbeeld pas waren we in Slagharen. Lat vind zwemmen maar niks het water was koud buiten was het 34 graden en dan nog miepen het is koud haha. Ja het water is koud maar wel lekker. Om af te koelen. Moet hem haast zelf het zwembad in sleuren om met de kinderen in het water te spelen. Dan vergaat mij al weer de lol. Delta. Denk dat jij gewoon tot nu toe geluk hebt of een schoonfamilie of vriend die al heel lang hier woont denk dat het ook echt scheelt. Hindoestanen lijken op het oog modern maar dat zijn ze toch echt niet als je dieper gaat in hun wereldje. Wel zijn ze super gastvrij niet zoals ik maar mijn lat zijn eten geven. Terwijl hij dat zelf kan pakken ik ben mij gek. haha.
Ik zou ook niet staan te springen hoor als mijn kinderen met een andere cultuur thuis komen terwijl ze het wel heel goed kennen. Het is niet een van de makkelijkste manieren van een relatie. Mijn vader was ook niet echt blij dat ik met een Surinamer thuis kwam. Hij had altijd gezegd je komt niet met een donkere man thuis. Daar heb ik me lekker niks van aan getrokken. Maar ergens had hij wel gelijk moet ik zeggen na 15 jaar.
Maar bloemmm, ik denk dat Turkse mensen nog veel minder een nlse jongen of meid voor hun zoon of dochter willen als dat een Nederlandse ouder een turkse schoonzoon of schoondochter zouden willen.
Ik ook niet, mijn man weer wel en dat is het vreemde weer haha.. Net als mijn vader. Ik heb een Indonesische moeder, maar hij was niet blij dat ik met een Turkse man thuis kwam. En nu is mijn man dus getrouwd met een Nls/Indonesische vrouw maar hij wenst dan wel weer een Turkse man voor onze dochter (en de jongens scheelt hem dan weer niet zoveel, ook zo raar). Nu hecht ik dan wel weer waarde aan het geloof dus een moslim of moslima zou fijn zijn, al heb ik daar natuurlijk ook verder niet veel over te zeggen. Nationaliteit boeit me niet zo.
Ah sommige nederlanders zijn ook zo, ik weet nog dat mijn beste vriendin vroeger met een gekleurde jongen thuis kwam, het huis was te klein en in het hele dorp werd schande gesproken over haar (klein gehucht in Friesland) Jammer dat dit soort dingen nog steeds gebeuren... Een huwelijk met iemand van dezelfde cultuur is ook geen garantie op succes, dat heeft hij zelf ook wel ondervonden en z'n moeder ook want die is zelf ook gescheiden.... Er zijn genoeg relaties die wel prima gaan, ondanks cultuurverschillen. tot z'n moeder hier over begon heeft hij daar zich ook geen seconde druk over gemaakt Bloemm, hij voelt zich wel echt Turks en niet zoals jij net zo goed Nederlands. Maakt voor mij geen fluit uit trouwens.. Ik vind hem leuk om wie hij is, misschien juist ook wel omdat hij geen typische hollandse man is, daar val ik sowieso niet op namelijk
Ik heb weinig contact met mijn schoonfamilie. Toen ik nog wel wat meer contact had met ze, probeerde zijn moeder mij ook van alles op te dringen. We moesten dit, we moesten dat. Mijn vriend zei dat ze het niet zo bedoelde. Ze was/is heel lief. En ze bedoelde het vast niet zo. Ze is zelf heel erg gelovig. En vond het super leuk om daar over te praten. Zelfde met yoga. Ik moest als ik daar was 1000x dezelfde verhalen aan horen haha. Vond ik wat minder. Mijn vriend is ook zeer gelovig wat dat betreft maar verteld mij er niet constant over, wel als ik het vraag of als we divali vieren. Dan doe ik mee. Ook ben ik vanuit mijzelf geen rund en varken meer gaan eten, uit respect naar hem toe. Maar hij heeft het nooit aan me gevraagd. (Nou ben ik ook helemaal niet dol op varken en rundvlees, dat scheelt haha, die stap was niet moeilijk.) Verder is hij als eerste het water in met onze dochter haha, misschien is dat zijn karakter van je vriend
Ik begrijp dat mensen de gedachte kunnen hebben: Ik heb liever een ... voor mijn kinderen. Maar stel dat jullie dochter met een Nederlandse man thuis komt? Wat dan? Want nogmaals ik begrijp het echt dat je zulke gedachtes kan hebben, ook al heb ik ze zelf niet. Ik vind het alleen fout dit je kinderen op te leggen..
Absoluut! Een huwelijk met dezelfde cultuur is ook absoluut geen garantie op geluk of succes. Daar ben ik het helemaal mee eens. Hier ook genoeg voorbeelden van. Mijn man voelt zich ook Turks, niet Nederlands. Terwijl hij hier ook geboren is hoor! Maar dat is ook helemaal niet erg lijkt me, zolang je elkaar maar respecteerd en elkaar in zijn/haar waarde laat.
Maar geloof begrijp ik dan dus weer wel. Als je als praktiserend moslim met een overtuigd atheist thuiskomt dan tja.. begrijp ik die ophef veel meer. Maar dat is hier niet aan de orde dus. Puur iemand afwijzen op basis van afkomst zal ik echt nooit begrijpen. Alsof alle Hollandse meiden feestbeestende zuipende vreemdgaande en later scheidende vrouwen zijn ofzo? Kijk gewoon naar hoe ik ben en kom dan met je oordeel denk ik dan
Nou inderdaad.. Mijn vriend is ook in Nederland geboren, maar voelt zich toch ook echt Hindoestaans. Hij noemt die Hindoestanen die rund eten enzo van die verkaasde Hindoestanen hahaha. Ik vind het altijd wel mooi als je waarde hecht aan je roots. Respecteren en in elkaars waarde laten vind ik ook zo belangrijk. Je kan voor een ander niet invullen waar hij of zij gelukkig van word.
Precies.. Als iemand hem vraagt of hij Turks is zegt hij ja. Ik zeg ja, maar ik ben hier geboren. Ik ervaar het namelijk als vervelend als ik alleen zeg dat ik Turks ben. Ik ben hier toch geboren? Mijn kinderen zijn hier geboren, ik zal de rest van mijn leven hier wonen.. Maar als hij alleen ja antwoord heb ik daar geen last van en hij niet van mij. Denk dat dat gewoon het belangrijkste is.
het lijkt mij heel fijn zoals het bij jullie gaat maar ik denk dat het vooral door jullie instelling komt, jullie kindjes zullen dus niet alleen typisch turks of typisch nederlands zijn maar gewoon zichzelf Ik denk dat de toekomstige schoonouders van jullie kinderen dat ook gauw genoeg door hebben. Dar hoop ik tenminste en niet dat men zich laat leiden door het "Turkse" uiterlijk of juist de nederlandse gewoonten die ze hebben.