Zo gaat het trouwens hier ook bloemmm zoals jij omschreef in dat lange stuk tekst. Mooi te lezen dat het bij jullie zo gaat! Ook omdat hij wel aan de ramadan mee doet en jij niet. En dat accepteert. Echte liefde! Zonder elkaar wat op te dringen.
Ben ik niet mee eens. Ik heb een blanke moeder en donkere vader en dat ging gewoon goed. Ik vind niet dat het aan geloof of cultuur e.d. ligt maar aan de persoon zelfs.
Dit is ook wat ik hoop! Gelukkig zijn we het er beide over eens dat ze hun zelf moeten kunnen zijn. Dat dat het belangrijkste is.
Lastig! Ik heb wel vaker gehoord dat Turkse moeders zeer beschermend zijn en dat vooral hun zoons erg betutteld worden. Maar je vriend is een volwassen man die hierin zijn eigen keuzes zou moeten/mogen maken en dat zal zijn moeder dan ook toch accepteren. Mijn man is ook van andere komaf, maar ik ben vanaf dag 1 geaccepteerd door zijn familie. Nu is het zo dat hij hier alleen is en heel zelfstandig leeft, dat zal zeker geholpen hebben. Mijn schoonfamilie hield vanaf dag 1 van me, en dat zeg ik niet om te overdrijven. Altijd belangstellend, altijd vragen naar hoe het gaat, altijd dingen opsturen (van eten tot kleding) en ze zijn ook dol op onze dochter. Het feit dat ik Farsi spreek vergemakkelijkt de communicatie wel, maar dat was zeker geen 'voorwaarde'. Ik vind het jammer dat ze zo ver weg wonen, je kan nooit eens elkaar vaker zien. Ik ben zelf niet zo typisch 'Nederlands' en kan heel veel dingen in de oosterse cultuur begrijpen. Jammer genoeg zien we alleen maar een clichebeeld daarvan, terwijl de waarden die erachter zitten vaak heel dicht aanleunen tegen de waarden die wij belangrijk vinden. Er zijn ook verschillen, maar is dat zo erg? Als je maar halsstarrig vast blijft houden aan een ideaalbeeld van een relatie (die moet niet moeilijk zijn, zoals twinkle star zegt, of die moet tussen twee mensen van dezelfde afkomst zijn, zoals de moeder van de vriend van Chiggy vindt) of van het leven, kom je ook niet ver en dan mis je heel veel.
Het mooiste vind ik het als ik naar mijn dochter kijk. Gemengd bloed, twee verschillende culturen in haar verenigd. Harmonieus, op zijn plaats. Dan raak ik steeds meer overtuigd: afkomst zegt geen fluit. Het zegt niks over waar het werkelijk om gaat. Ik snap dat mensen er waarde aan kunnen hechten omdat het ze een gevoel van veiligheid geeft ofzo, maar die veiligheid vind ik een farce.
Dat heb ik ook.. Vind het zo mooi om te zien.. Ze kan ook nooit gediscrimineerd worden, want ze is én Hindoestaans én Nederlands. I like!
Je gaat wel erg snel TS. Vorige week heb je nog een andere topic geplaats dat je en relatie had met een getrouwde man. En nu ga je met een turkse man. Kan natuurlijk wel, maar als het nog zo in het begin is dan zou ik het even laten rusten. het kan voor mijn moeder ook een schok zijn en misschien denkt ze wel dat het weer overwaaid.
Het vorige topic is niet goed gelezen want ze vertelde daarin dat die relatie al een tijd over was maar dat ze er nog maar net achter was dat hij getrouwd was. Dus ze loopt niet te hard van stapel ze is al een hele tijd weer vrijgezel! En dat heeft ze in dit topic ook al uitgelegd. Lezen is best lastig blijkbaar.
Vervelend dat goed lezen zo lastig is he. Zo ontstaan de wildste verhalen die helemaal geen basis hebben.
Ik ken goede en slechte verhalen. Tip: Is het voorbestemd, dan is het voorbestemd. Je kunt pas iets meemaken als je het een kans hebt gegeven.
Ik vindt dat je generaliseert en moet eerlijk bekennen dat mijn nekharen omhoog gingen staan van het advies dat je aan TS gaf om niet (meer ) te stappen , zorgen dat het huis altijd tip top in orde is. Met andere woorden : om bij schoonmoeder in de smaak te vallen moet TS zich volledig aanpassen aan de cultuur van meneer . Zo werkt het in niet! Daarbij zijn niet alle turkse mannen en vrouwen hetzelfde en staat een avond stappen niet inherent aan bezopen thuiskomen. Om een relatie tussen mensen van twee culturen te laten slagen , is er van beide kanten begrip en aanpassingen nodig. Niet alleen van èèn kant. Ik spreek uit ervaring ( mijn ex was een traditionele gelovige man uit West-Afrika , ik ben een nuchtere hippie )als ik zeg dat het je op een gegeven moment opbreekt als je je anders moet voordoen dan je werkelijk bent , en er van je wordt verwacht dat je de " traditionele " en in mijn geval de " submissive " vrouw bent , terwijl ik dat helemaal niet ben. Mijn ex was er na onze huwelijkvoltrekking ineens op tegen dat ik bij mijn beste vriend op gezek ging omdat het een man was , dat ik `s avonds een uurtje voor mezelf nodig had en dan ging wandelen , dat ik niet materialistisch ben ingesteld en geen typisch meisje-meisje ben. Mocht ook niet meer naar metal luisteren , want dat zou duivelsmuziek zijn. Uiteindelijk hebben de cultuurverschillen onze relatie genekt! Het enige positieve wat ik aan het huwelijk heb overgehuden is mijn prachtige dochter . Heb nu bijna twee jaar een relatie met een leuke Fries en voor mij dus geen buitenlandse mannen meer. Voor het geval dat mijn laatste zin verkeerd wordt geinterpreteerd . Ik geloof wel dat een relatie tussen twee mensen met verschillende achtergronden kan werken ,bij mij werkt het dus niet .
Zo werkt het vaak wel, en dat is niet om bij een schoonmoeder in de smaak te vallen. Het is gewoon niet heel gebruikelijk voor een vrouw.. En anders moet je dus vooral geen traditionele turk uitzoeken, maar gewoon een nederlander ofzo. Cultuur en religie gaan vaak hand in hand in de turkse cultuur. En drinken/uitgaan past daar niet bij.
Je hebt gelijk. Ik merk dat ik het maar moeilijk los kan laten omdat ik al behoorlijk gek op hem ben...
Nahla heeft gelijk hoor En eigenlijk geef je het zelf toch ook toe in je hele verhaal, Linda? Ik heb zelf een Roemeense man, mijn vader is Zigeuners dus er zitten wel overeenkomsten in de culturen zeg maar. Maar 't is gewoon zo, mijn man doet niks in het huishouden, hij kookt wel af en toe, of als ik echt geen tijd heb, en verder hoef ik ook écht niet met andere mannen af te spreken, ookal zijn het vrienden. Maar verder is zijn hele familie modern en vindt ik 't ook gewoon leuk om te koken enzo, dus ik heb nergens last van . Maarja, als je dat niet wilt of gewent bent.. kunnen cultuurverschillen lastig zijn. @TS: Ik denk dat het best lastig kan worden om die schoonmoeder te overtuigen als ik eerlijk ben.. Vaak hebben ze een bepaald ideaal van wie de schoondochter moet zijn , en dat wordt dan ook wel lastig. Maar het kan natuurlijk ook gewoon goed komen, Time Will Tell !!
Ah maar wat Nahla zegt, zo ben ik ook gewoon, dus ik hoef mij niet aan te passen hoor. De dingen die zij noemde zijn voor mij vanzelfsprekend. Ik zou nooit mijn eigen ik willen verliezen voor een man Ik ga misschien 3-4 x per jaar uit en toen ik nog een relatie had vrijwel nooit!
Je moet jezelf ook zeer zeker niet verliezen, maar het werkt over het algemeen zo. Uiteraard is niet iedere turk traditioneel of gelovig het ligt uiteindelijk aan de persoon.