Jij niet en dat is ook goed , maar de vrouwen die ik ken zijn denk ik inderdaad blind van liefde. Zal wel te maken hebben met een laag zelfbeeld dat ze hebben. Een andere reden kan ik er namelijk niet voor bedenken waarom je je geheel aan iemand zou conformeren.
Waarom zou dat niet mogen? Het is ook een stukje vetrouwen in je relatie en de band die jullie hebben. Je kunt niet iemand verbieden om een vriendschap van jaren te verbreken omdat je een relatie krijgt.
Dat is dus een cultuur verschil. Onze religie keurt dit ook af, en het zou een schande tegenover mij zijn als mijn man met vrouwen omgaat. Laat staan met ze in een huis of whatever gaat zitten. En dus nee ik zou het niet accepteren.
Ik geef het antwoord wel of je nu van cultuur verschilt of wat dan ook als je samen bent wil je beiden je best doen. In het begin van mijn relatie met mijn Hindoestaanse man probeerde ook ik wat meer van zijn cultuur mee te doen en ook bepaalde dingen te doen om het voor hem te doen. Hier werkte het uit eindelijk ook tegen mijn eigen natuur en cultuur in. Bijvoorbeeld ik at ook geen rund vlees maar ben het toch weer wel gaan eten, Of probeerde Hindoestaans te koken wat mij nooit zo lukte als ik dat van uit huis had mee gekregen maar mijn lat waardeerde het niet eens en had ik op een geven moment zo iets van bekijk het maar ik kook gewoon mijn stampot wat ik wel lekker kan maken en goed ook. Nu ik mijn zelf ben en mij niet meer aan pas aan zijn grillen en cultuur gaat het 1000 maal beter. Ik mocht ooit eens niet zo maar over zijn oudere broer heen stappen!! Ik was mij van geen kwaad bewust. Van dan zal je wel je aangetrokken voelen tot je zwager of vreemde gedachten hebben ik stond zo van Hij lag op de grond en ik stapte bij het puntje van zijn benen over. En als je dat dan te horen krijgt denk je bij je zelf het moet niet gekker woorden. Die regels ken ik niet en doe nou alsjeblieft niet zo raar. haha.
Ben benieuwd chiggy.. Even laten rusten is heel goed van je. Niet teveel achter een man aanlopen Dat moet hij bij jou doen haha. Pnirmal; ik denk ook wel dat het een beetje aan de persoon ligt en niet zo zeer aan het geloof. Mijn vriend maakt het niks uit of ik nou wel of geen rundvlees eet (ik lust het geen eens, dat is makkelijk) Oké, hij vind het wel fijn dat ik het niet eet. Ik kook noooit hindustaans haha. Vind ie ook niet erg. Hij eet geregeld bij zijn moeder Maar anders vond ie t ook niet erg. En zo nog wel meer dingen.. Hier gaat het samen wonen gewoon echt goed.
Bij ons zit er wel meer verschil en dat heeft te maken hij is hier niet opgegroeid en kwam pas in Nederland toen hij al 32 jaar was.
Mijn man heeft ook heeeel veel moeite moeten doen om zijn ouders te laten wennen aan het idee dat ik NLse ben. In het begin had ik ook echt zo'n druk op me, alsof ik me moest 'bewijzen' tegenover hun. Heel irritant en vernederend vond ik dat. Helaas merk ik daar in de hele cultuur wel iets van terug en hoor het ook vaak over andere culturen, dat ouders er zo op staan dat hun zoon/dochter trouwt met een man/vrouw van dezelfde afkomst. Overigens kan ik dit gewoon echt niet begrijpen, hoe vrij ik er ook over nadenk. Ik zou gewoon uit het diepst van mijn hart willen dat mijn kinderen gelukkig worden en hun leven kunnen delen met iemand waarvoor ze oprecht gekozen hebben, en niet omdat ze door anderen beïnvloed zijn in hun keuze. Ik wil het begrijpen, echt, maar zelf zou ik er nooit achter kunnen staan. Ik heb er nu nog moeite mee dat mijn SM zo afstandelijk deed in het begin, alsof ik God weet wat was, alleen omdat zij stereotype beelden over NLse vrouwen hebben (die overigens niet kloppen want ze zien maar wat voorbij komen op TV maar zijn zelf niet in deze maatschappij opgegroeid). De NLse vrouw is zo divers, daar is gewoon naar mijn idee niet van tevoren een oordeel over te vellen, net zoals vrouwen uit andere culturen. Men creëert een bepaald beeld voor zichzelf. Als mijn zoon/dochter zich in alle bochten zou "moeten" wringen om een relatie tot stand te kunnen houden met iemand van een andere cultuur zou ik me wél zorgen maken overigens. Maar in ELKE relatie is het van belang dat je elkaar in de eigen waarde kunt laten en niet verwacht alles naar jouw hand te kunnen draaien...
Logisch dat het je op deze manier tegen gaat staan.. Ik ben ook van mening dat als je hier 35 jaar woont je op zijn minst een gesprekje kan voeren.. Mijn vader is hier op zijn 23ste gekomen, heeft Nederlands geleerd, een HBO opleidingen afgerond, werkte tegelijk en heeft daarna zelfs nog zijn eigen bedrijf (school) opgericht.. Hij is inmiddels 50.. Dus ik kan me gewoon niet voorstellen dat je hier 35 jaar kan wonen zonder de taal niet te (willen) leren.
Net alsof dat bij Nederlanders niet zo is? Ik heb hier op het forum ook wel eens gelezen dat als hun dochter met een bv. Marokkaan aan komt zetten ze ook allesbehalve blij zullen zijn. En nu na 7 jaar getrouwd te zijn krijgt mijn moeder nog steeds te horen, van Nederlanders dus, "wat erg dat je een Tunesische schoonzoon hebt".
Hoi lieve dames, wilde jullie toch even laten weten dat het over is vanwege z'n moeder. Ben erg verdrietig maar het zal wel beter zijn zo... Ik kan er met m'n verstand maar niet bij maar het is zijn keuze (of nouja....)
Helemaal mee eens, gebeurt zeker bij NLse families net zo goed! Ik ben mijn ouders dan wel dankbaar dat ik altijd weet dat zij achter me staan en dat maar 1 ding telt en dat is dat ik gelukkig ben. Of dat nou met een Nederlander, een Marokkaan of wie dan ook is. Als hij maar goed voor me is...
Dat is inderdaad wel erg jammer voor je, maar bekijk het van de,positieve kant je komt er vlot achter dat het een vent zonder ballen is en dat je niet op hem kunt rekenen, dat ontdek je beter nu dan over een paar jaar . Sterkte er mee
+ 1! Jammer Chiggy, echt, maar nu weet je hoe hij in elkaar zit en beter dat je er nu achterkomt dan in een verder stadium...