Hey Mijn zoontje Mees van acht weken is alleen maar rustig als ik hem vast heb...de eerste weken was dit niet zo, het is iets van de laatste twee weken ongeveer. Ik vind het zo sneu voor mijn man...hij doet zo zijn best maar hij zet het meteen op een huilen als hij hem pakt Ook bij oma vond hij het gister maar niks. Als hij ligt kletst en lacht hij wel vrolijk naar anderen maar opgepakt worden door een ander wil hij niet! Is best moeilijk want ik kom bijna nergens aan toe omdat hij constant bij mij is. Ik kan het niet aanhoren als mijn man met een huilende Mees rondloopt dus meestal pak ik hem snel weer terug... Iemand tips/herkenning? Groetjes Floor
Ik herken het wel hoor. Als ik in de buurt ben, ben ik nog steeds de 1e optie voor mijn dochter... Hoe gaat het als jij niet in de kamer bent? Misschien is het een idee om hem er wat vaker aan te laten wennen dat pap/oma hem vast heeft?
Als ik er niet ben doet hij het ook...hij huilt tot ik terug ben. Ben een keer mijn andere zoontje gaan halen bij de oppas, Mees lag in de box te spelen dus ik dacht ik ga ervoor...5 minuten later begon hij te huilen en hij hield pas op toen ik terug was en hem vasthield...zo sneu voor mijn man!
Gaat echt over. Jij bent nu eenmaal de meest vertrouwde persoon voor een kleintje. hij kent jouw bewegingen vanuit de buik, jouw stem, jouw hartslag. Ik heb er aan toe gegeven en geboden waar onze zoon om vroeg en nu wordt hij bijna hysterisch als papa weer thuis komt van zijn werk!
Het is ergens ook wel lief hihi...maar fijn om te horen dat ik me er gewoon aan over kan geven en het vanzelf over gaat
hier ook een mannetje wat het liefst mama wil. Ben ik niet in het zicht gaat het nog wel, maar zodra hij mijn stem hoort of me ziet begint hij te huilen. inderdaad niet leuk voor mijn man en soms ook wel lastig, maar stiekem ook wel weer leuk. Het is een fase en zal vast weer over gaan, weet wel dat de andere ouder waren dat ze dat hadden.
Sneu he! Ze willen het zo goed doen die mannen, maar het wordt ze ff niet gegund blijkbaar. Ach ja, mijn andere zoontje is gelukkig wel gek op papa. Uitzitten dan maar
Ik ben van de week weer begonnen met werken. Mijn man is nu thuis, omdat hij vakantie heeft. Heeft een meisje thuis, wat onhandelbaar is. Zodra ik thuis komt, is het (grotendeels) over, dan huilt ze alleen nog maar omdat ze moe is van het vechten tegen alles van overdag. Vandaag een vrije dag en er is een superlief meisje in huis. Morgen weer werken, ben benieuwd. Vind het zeer sneu voor mijn man, want hij doet zo zijn best met haar.
Herkenbaar. Jongste dochter gaat ook huilen bij iemand anders dan mama. Het gaat innmiddels wel wat beter, maar het allerliefste is ze bij mij. Herkende het totaal niet van de oudste, die heeft dat helemaal niet gehad, die is sowieso voor niemand 'bang'.
Nee precies!! Mijn oudste kan ik aan iedereen mee geven (beetje eng zelfs...) die heeft zelfs geen verlatingsangst fase gehad, dus dit is wel ff andere koek!
hoi ik herken onze dochter ook in dit verhaal, ik ben beetje bang dat zij zometeen niet meer in der eigen bedje wilt slapen! hoe kan je zo iets aanpakken?
Het is een fase! Ook mijn vriend heeft hiermee moeten leren omgaan en soms moest hij wel, omdat ik even weg was (boodschappen halen oid). Niet bang voor zijn (makkelijk gezegd, I know...). Is het nu al aan de orde? Nee? Dan gewoon rustig verder gaan zoals je nu doet... misschien valt het dik mee en heb je je er van te voren ontzettend druk over gemaakt Het zijn allemaal fases.... Wanneer het zover is, dan zoek je naar een manier om ermee om te gaan (draakdoek?) en na een poosje bedenk je je ineens weer dat het de laatste tijd weer hartstikke makkelijk gaat en dan is de fase alweer voorbij (vlak voordat de volgende fase zich weer aandient... )
Ook hier erg herkenbaar, mijn dochtertje is nu 6 weken en heeft hetzelfde, wil ook alleen bij mij zijn, en bij papa gaat het huilen. Me vriend vind het ook helemaal niet leuk als ze zo huilt, ook echt wel sneu! En was ook wel even blij te lezen dat het een fase is, en dus vanzelf weer over gaat. We moeten het er maar even mee doen, het is natuurlijk ook wel beetje logisch na 9 maanden in mama haar buik te hebben gezeten.
Ja de herkenning helpt inderdaad al enorm Vandaag en gister wel al verbetring gezien...hij is nu een minuutje of 5 rustig bij mijn man voordat het huilen begint!