Ik weet nou eigenlijk niet zo goed wat nou beter is (voor de baby): na een paar weken tóch weer terug naar de moeder of toch maar naar een adoptiegezin (waar het geliefd zal zijn). De moeder heeft al één keer afstand gedaan van de baby (en zich bedacht)... wie weet gebeurt dat nog een keer?! En dan op latere leeftijd...? Wie weet gaat ze het kindje dingen kwalijk nemen...? Misschien wel heel erg pessimistisch gedacht, maar ik kon de gedachtes niet onderdrukken
En het kan ook aan mij liggen, maar 2 weken vind ik wel érg kort voor een heel procedure. Dit moet toch veel langer moeten duren, weet weinig over adoptie etc. Maar hier gaat toch vooraf veel papierwerk aan vooraf. Dit zal dan ook gebeuren als de biologische moeder alsnog besluit haar kind terug te willen. Dit zal dan zeker langer als 2 weken duren. Mag ik hopen in deze situatie
Vind ik ook. Had gehoopt dat ze zich zou bedenken en het toch houden zodra de baby op haar buik zou liggen, helaas. Als je dan toch je kindje weg kan doen weet ik niet of je wel genoeg van je kindje houdt
De procedure zal waarschlijnlijk ook wel langer duren denk ik.... Maar het kan iig tot twee weken duren voordat ze het kindje terug hebben.. En ik geloof heus niet dat daarmee de kous af is hoor...
Ik vind het ook echt zielig voor het kindje. Juist de eerste weken zijn zo belangrijk voor de hechting en dat is nu helemaal verstoord. TS, ik denk niet dat ze de baby bij haar op haar buik hebben gelegd na de bevalling of wel? Die nemen ze dan toch meteen mee? Of had ze het kindje wel eerst vastgehouden enzo voordat ze afstand deed? Pff, mijn maag draait om van dit verhaal!
Hoe staat je broer er eigenlijk in? Is hij bij de bevalling geweest? Of is dit echt haar keuze om voor de baby te kiezen?
Dit dus, de manier waarop dit is gebeurd, de reden en het feit dat ze dit wel hebben doorgezet zorgt ervoor dat ik eigenlijk hoop dat ze het kindje aan fijne adoptieouders geven die er met liefde voor willen zorgen
Ts bedankt voor de update!!! Ik heb me heel vaak afgevraagd wat voor wending dit verhaal zou krijgen. Het blijft hoe dan ook diep triest, zeker gezien het direct afstaan na geboorte. Dat ze(?) het kind dan toch terug willen....ik weet niet wat ik daarvan moet vinden eerlijk gezegd. Vraag je met hele grote vraagtekens af waarom ze het kind terug willen.... Naast dat......arm, arm, arm klein mannetje, wordt er intens verdrietig van, dat dit zijn start is!
Mogen ze, nu ze zich bedacht hebben, eigenlijk het kindje bij het pleeggezin ook zien? Pfoe - reken er maar op dat zij tot lengte van dagen in het systeem staan en bij BJZ (hopelijk) hoog op de prio lijst staat. Wat als moeder en vader zich na 3 maanden zich weer bedenken dat het toch heel veel werk is voor een kindje dat in eerste instantie niet gewenst was ...
Ah .. okee Lijkt me erg moeilijk ook voor de familie. Zo'n besluit zo abrupt terugdraaien. Mogen familie hem ook zien (oma bijvoorbeeld). Heb je je broer al gesproken?
Wat een lullige reactie... dat je het niet geloofd kan me niets schelen, maar houd dan gewoon alsjeblieft je klep!
Ik zeg toch niet dat ik het niet geloof? Het kan toch dat je je goed inleest omdat je er zo betrokken bij bent? Zeg niet dat ik het niet geloof maar het is wel een sterk verhaal. Maar aangezien je al lang hier actief bent en Veel post denk Ik ook niet dat je het uit je duim zuigt