Gefeliciteerd met jullie zoontje!!! Hopelijk had hij een goeie start en stellen jullie het allebei goed. Ben ook benieuwd naar je verhaal.
Hier vandaag monitoring gehad. Alles was prima, geen harde buiken en baby beweegt goed. Ligt ook (gelukkig) nog steeds in hoofdligging. Eiwitten en suiker gecontroleerd, was ook perfect. Ik ben niet bijgekomen sinds vorige week (ben er ook geen vragende partij voor ). Ook is er een wisser genomen voor GBS, en een bloedname. Die resultaten hoor ik begin volgende week, als er iets mis is. Volgende monitoring volgende week. @Dubbelgeluk, niet fijn dat je suikertest niet goed was. Hopelijk hou je het onder controle met een dieet.
nadine van harte gefeliciteerd met jullie zoon!! hopelijk is alles goed gegaan dubbelgeluk balen dat je suikertest niet goed is. Lijkt me zwaar zo'n dieet. mamamaya wat fijn dat alles goed was vandaag! Hier al enkele weken onrustig maar beeb zit wr nog steeds in gelukkig wel is hij al 3 weken niet gegroeit wat mijn zorgen baart, maar ziekenhuis maakt zich nog niet druk. Maandag werd hij geschat op 1800 gr te klein dus voor 33 weken want 2 weken daarvoor werd hij precies t zelfde geschat. maandag weer controle als hij dan niet groter is dan word hij wss eerder gehaald. ben zo bang dat hij dood gaat in me buik..
Nadine, van harte gefeliciteerd! Zo snel kan het gaan! Ik ben erg benieuwd naar je verhaal! JenF en MamaMaya, nu zijn jullie de volgende als alles gaat zoals het hoort! Spannend, dat de cerclage er bijna uit gaat! Liefde88, wat vervelend dat het onrustig is bij je en dat de kleine sinds 3 weken niet groeit... Ik duim voor je mee dat hij maandag goed gegroeid is, zodat hij nog even kan blijven zitten! Vandaag heb ik de eerste dagcurve bijgehouden en door netjes op mijn eten te letten hou ik keurige waarden. Dus ik hoop dat dat zo door kan gaan en ik na maandag mag stoppen met 5x per dag controleren, maar vooral, dat ik geen insuline hoef te spuiten. Het is wel gek, om zelfs na te moeten denken om een appel te eten, terwijl dat altijd gezond is!
@Liefde88, best die schattingen met een flinke korrel zout nemen. Op 32w werd mijn dochter 1,2kg geschat en enkele dagen later werd ze geboren met 2kg en een beetje Rusten, dat maakt de placenta performanter en dan komt baby maximaal bij. Meer kan je niet doen. Succes nog! @Dubbelgeluk, da's mooi dat je waardes goed zijn met enkel een dieet. Houden zo! Inderdaad, nu is het aan JenF en mezelf. Niemand mag voorkruipen hè, laten we dat maar zo afspreken
Hey dames!! Wij zijn sinds gisteren terug thuis met onze kleine man! Allereerst aan Nadine, een dikke proficiat met de geboorte van jullie zoontje!! Gelukkig werd je geduld niet al te lang meer op de proef gesteld Ik hoop dat alles vlot gegaan is en ik ben ook benieuwd naar meer details! Mamamaya, super zeg, zo'n goede controles. Nog even en je zit aan 36 weken! JenF, jij kan ook al beginnen aftellen naar volgende donderdag! Hopelijk gaat het verwijderen van de cerclage vlot en blijft je kindje daarna nog even in je buik! Liefde, ik duim ook mee dat je kindje maandag goed is bijgekomen. Maar zoals Mamamaya al aangaf, die metingen blijven schattingen hé! Tijdens de controle op 32w6d werd mijn ventje ook maar 1750g geschat. En nu heb ik op 38w4d een kindje van 3kg260 op de wereld gezet... Dubbelgeluk, niet leuk van die suikertest Hopelijk blijven je waardes binnen de grenzen! En nu mijn bevallingsverhaal Uiteindelijk ben ik maandag dan toch ingeleid. Ik wist het al wat vroeger, maar wou het hier nog niet verklappen We hebben het trouwens aan niemand verteld, behalve mijn ouders omdat zij mijn eerste zoontje moesten opvangen. Reden van inleiden was nog steeds die hoge bloeddruk. Maandag dus om 7u00 binnen gegaan. Even aan monitor gelegen, infuus geprikt,... en dan rond 8u00 hebben ze de eerste dosis syntocinon toegevoegd aan infuus. Geleidelijk aan werd de dosis opgehoogd en zo zijn stilletjes aan de weeën begonnen. 'k Was heel blij dat het zo 'op 't gemak' verliep en ik niet direct een weeënstorm te verwerken kreeg Rond 12u30 kwam de gyn. Ik had toen 7cm ontsluiting en toen werden mijn vliezen kunstmatig gebroken. De gyn zei nog dat hij snel iets zou gaan eten, en dat het niet lang meer zou duren tot volledige ontsluiting. Natuurlijk werden na het breken van mijn water mijn weeën een pak pijnlijker en kwamen ze ook veel sneller achter elkaar. Echt dag en nacht verschil vind ik! Rond 13u30 kwam de vroedvrouw controleren en bleek ik nog steeds 7cm opening te hebben! Geen vordering dus, en dat na een uur zwaar afzien! Ik heb toen toch om een epidurale gevraagd, want die weeën nog enkele uren moeten opvangen leek mij echt niet doenbaar! 'k Had toen al de hele tijd de drang om mee te persen. De anesthesist kwam vrij snel opdagen en om 13u45 zat de epidurale erin. Kwestie van een kwartiertje voor die zou beginnen werken zei hij. De gyn was ondertussen ook terug komen kijken en na controle zei hij dat ik op punt stond te bevallen en dat ik dus wel mee mocht beginnen persen. Twee persweeën later, om 14u01, is onze kleine man ter wereld gekomen! Heel stom dus van die epidurale, die heeft enkel nog gediend voor het hechten van mijn knip (litteken van de knip van mijn eerste bevalling was terug aan het openscheuren). 'k Was het laatste half uur wel zwaar overdonderd door het hele gebeuren. Eerst had ik nog 7cm die niet echt snel leek te veranderen en letterlijk 2 tellen later mag ik beginnen met persen! Ons kleine ventje deed het van bij het begin super. Hij heeft na de bevalling nog 2 uur op mijn buik mogen liggen in de verloskamer voor dat ze hem kwamen wegen... En op eigen kracht heeft hij mijn tepel gevonden en direct beginnen drinken. Echt een speciaal gevoel! Bij mijn eerste zoontje was dat helemaal niet het geval en toen voelde alles steeds zo geforceerd aan. Mijn herstel is ook veel vlotter gegaan dan de eerste keer. 'k Moet mij zelf inhouden om toch nog niet te veel te doen en nog de nodige rust te nemen, zodat ik later niet een terugslag krijg! Ik wens alle dames hier een even vlotte bevalling toe ergens in de komende weken! Groetjes!
bedankt meiden voor de opbeurende woorden!! doet me goed wauww indigo dat is snel gegaan!! klinkt als een fijne bevalling!! heerlijk! voelde je wel goed de perweeen met je ruggeprik? ik heb bij mijn vorige bevalling moeten persen met een nog werkende ruggeprik. voelde de weeen amper dus deed maar wat. maar wat ik heerlijk vond is dat ik helemaal niks van mijn onderstelsel heb gevoeld!! zou ik graag weer willen
Super Indigo Girl, klinkt echt als een vlotte en snelle bevalling. Ik denk dat we daar allemaal voor willen tekenen. En ook fijn dat hij zelf de borst vond en begon te drinken. Ik hoop dat de borstvoeding goed op gang komt en jullie er lang van mogen genieten! Hier begint het serieus te kriebelen. Alles is klaar, wiegje is af, koffertje staat klaar, suikerbonen staan klaar... De kleertjes zijn gewassen, en de eerste setjes 46, 50 en 54/56 liggen klaar. Afwachten hoever we komen, en hoe groot baby is. De 46 is van mijn oudste, vorige keer kon ik er niks mee doen. Hopelijk nu weer... Prettig weekend iedereen!
Indigo Girl, dit lijkt een droombevalling!! Daar wil ik idd ook voor tekenen! Geniet maar lekker van je kereltje! Liefde88, ons mupke werd ook op 32/5 geschat op 1760gr, 10 dagen ervoor was 't 1860gr, dus daar heb ik me toen ook zorgen om gemaakt. De gynaecoloog zei me wel dat het geen zwaar kindje zal zijn. Vorige maandag woog het baby'tje al 2200gram, dus weer flink bijgekomen. Maak je niet al te druk!! Dubbelgeluk, is niet leuk om bij elke hap te hoeven nadenken of 't wel mag of niet! Zolang je de insuline voorblijft doe je het super goed! Mama Maya, heb je al een datum gekregen voor het verwijderen van je cerclage? Nu wordt het spannend éh!! Ik ben blij dat ik deze termijn heb kunnen halen, dat hadden we 18 weken geleden niet durven dromen! Toch wil ik meer en meer... Heb dus ook nog altijd schrik dat het voor de 37 weken zal komen. Ik heb nu ook verschrikkelijk last van nestdrang! Voor de bevalling staat alles klaar, parkje, wiegje, kleertjes,... Heb ook meer en meer last van indalingspijn (denk toch dat het die pijn is) Als ik recht sta heb ik enorm veel druk vanonder en een "gekneusd gevoel" , herkent iemand deze symptomen? Toi toi allemaal en een fijn weekend!!
Nee, nog geen datum. Ik vermoed dat ik die ga krijgen bij mijn volgende controle, op 7/8. Het klinkt als indaling. Als dat gebeurd is, zou je dat aan je maag (minder maaglast) en longen (minder kortademig) moeten merken, die hebben weer meer ruimte. En je buik zakt ook, dat zie je in profiel als je 2 foto's zou vergelijken. Ik heb regelmatig venijnige "stampjes" naar onder. Echt stampjes kan niet wegens hoofdligging, dus ik vermoed dat het het hoofdje is dat zich een weg in het bekken zoekt. De laatste keer was ze echter nog niet ingedaald. Maar het hoort wel bij deze termijn, dus zou me niks verbazen mocht het nu wel zijn. Mijn maag betert namelijk ook ietsjes, en ik voel me wat fitter (alles is relatief natuurlijk ).
Liefde, ik denk dat de epidurale nog niet zijn werking deed, want 'k heb wel degelijk de persweeën goed gevoeld! Vorige bevalling had ik ook epidurale gehad en toen was dat inderdaad meeduwen wanneer de vroedvrouw het zei... Mamamaya, ik had ook kleertjes maat 46 en maat 50 mee naar het ziekenhuis. Mijn eerste zoontje verdronk daar zelf nog in... En deze keer was zelfs maatje 50 maar net gepast, zelf al wat naar de krappe kant De vroedvrouw haar commentaar als ze hem de eerste keer aankleedde: "tja, die kleertjes ga je alvast niet veel moeten wassen!" JenF, ik had de laatste weken ook wel zo'n 'zwaar' gevoel naar onder toe, alsof het kindje er elk moment zou komen uitfloepen. Ik had ook veel last van scherpe steken onderaan, en heb dat altijd geassocieerd met het indalen.
Indigo Girl, idd, die venijnige stampjes naar onder toe, die ken ik ook! Niet aangenaam en constant het gevoel dat ik mijn benen moet dichtpitsen uit vrees dat er iets gaat uitkomen! M'n baby'tje ligt al enige tijd ingedaald (denk toch al ruim 3 weken), en is van sterrenkijker gedraaid naar achter, dus dat kunnen die steekjes wel geweest zijn. Vandaag ook een serieus mindere dag, al de ganse dag menstruatie krampjes, ongemakkelijk gevoel, 2X grote toilet geweest (1xdiarree), net een warme douche genomen. Hopelijk verdwijnt dit gevoel want ik jaag me er enorm in op wat het er niet beter op maakt! Ben het ook allemaal moe ah worden, even een baaldag!! :x xx
Ik heb nog een tijdje getwijfeld om mijn verhaal hier te plaatsen maar op de een of andere manier zegt mijn gevoel dat jullie de vrouwen zijn die mij écht zullen begrijpen. Ik weet niet of het bij deze topic past. Het sprookje begon nu alweer 3 jaar geleden. Ik ontmoette mijn man. We hadden beiden dezelfde dromen. Samen zijn, van elkaar houden, trouwen en een gezin stichten. Vooral het laatste was voor ons beiden een grote droom. En hoe gelukkig waren we dat we daarin elkaar waren tegen gekomen. Zo gezegd zo gedaan en na een jaar getrouwd te zijn begonnen we aan onze droom.. Direct raak!! Wat een euforisch gevoel, het was de kroon op onze liefde. We huilden van blijdschap. We waren gigantisch verliefd op elkaar en onze liefdesbaby. Waarvan ik wist dat het een meisje zou worden. Deze droom kwam grof tot zijn einde toen ik na een vakantie bij mijn ouders thuis naar de wc ging. Onder mij voelde ik een groot bol die in mijn handen uitelkaar spatte. Ik wist het toen... we zouden onze dochter verliezen.. Bij de eerste hulp bleken de prognoses inderdaad erg slecht maar werden gewoon naar huis gestuurd. De volgende ochtend onder de douche voelde ik weer wat en later bleek dat de navelstreng van mijn meisje er al uit hing. Nu konden we naar de eerste hulp dichtbij ons thuis. Hier werden we vriendelijk en menselijk behandeld. We hadden de hele nacht al niet geslapen en wisten al dat de zwangerschap zouden beeindigen. Op 18 december 2013 begon de inleiding en op 19 december beviel ik veel te vroeg 18.1 weken van een gezonde dochter.. Er werd continue gesproken over pure pech maar ik had toch het gevoel dat er iets mis was met mijn baarmoeder.. Niet teveel nadenken en doemdenken Ik moest een weg vinden in herstel en psychische kracht hervinden. Intussen verwerkte mijn partner en ik het op verschillende manier wat ook alle nodige ellende met zich meebracht. Het verdriet en verlies was voor mij ondraaglijk en door het verschillende verwerken groeiden we uitelkaar in plaats van naar elkaar toe. Toch hebben we dit overwonnen.. en elkaar teruggevonden. Mooier, sterker en dieper is de relatie nu. April 2014 besloten we weer opnieuw te beginnen en ook dit was meteen raak. Mijn gevoel zei zwanger raken is het probleem niet, zwanger blijven wel.. Ik had strenge controles afgelopen maanden, iedere week cervix meting en vanaf week 16 mocht ik aan de proluton injecties. Alles zag er prachtig uit, lengte goed en baby goed. Ik begon vertrouwen en moed te hervinden. Maar bij week 17 begon toch weer de spanning en herinneringen toe te slaan. Dus ondanks dat ik mij niet wilde laten leiden door angsten deed ik het toch rustig aan. En toen... een standaardcontrole bij 18.2 weken. Hier zagen ze op de echo een blaas en een cervix die praktisch open stond. Bij een hoest of een beweging van de baby zag je je de cervix open gaan. Mijn hart stond bijna stil. Ik mocht meteen door voor een tertiere cervixcerclage (nood cerclage) met alle medicatie ernaast. Antibiotica 3 dagen weeenremmers, de proluton én nog iets tegen de trombose. De noodcercalge werd op 1.5 cm geplaatst. Ik mocht strikte bedrust en de benen omhoog. 2 dagen erna bleek dat de cerclage hem wel hield dus ik mocht naar huis. Na het weekend vond ik dat ik toch iets teveel vocht verloor en ik mocht meer richting ziekenhuis. Hier bleek uit onderzoek dat het vocht geen vruchtwater was. Die nacht weer met de benen omhoog. De volgende ochtend bleek dat mijn bmm helemaal open, alles op de cerclage steunde én nog erger. De vruchtzak was door de millimeter opening van de bmm heen gekomen. Het is moeilijk om dan nog positief te blijven maar ik wilde alles op alles doen en doorzetten om deze baby te houden en niet nóg een keer hetzelfde mee te maken. Ik zou zelfs op mijn hoofd willen staan.. Op zo een vroege termijn was het niet mogelijk om continue aan de weeenremmers te zitten. Dit is schadelijk voor de baby en voor mij. Die nacht heb ik weeen gehad en de volgende ochtend bleek ik 4 cm ontsluiting te hebben. De cerclage stond onder spanning en ik begon te bloeden. Er zat een kans in dat mijn bmm zou scheuren. Hier stond ik dan... een herhaling van gebeurtenissen maar dan nu met mijn zoon. Die ik wild voelde bewegen en waar we langzaam over durfden te dromen. De cerclage moest weggehaald worden en kort daarna zou ik bevallen natuurlijk of ingeleid. De lijdensweg en afwachten maakte het allemaal niet dragelijk dus ik besloot om mij in te laten leiden. Binnen anderhalf uur beviel ik 30 juli 2014 van een gezonde zoon. Weer heb ik een bevalling gehad zonder een baby in mijn armen. Weer gaan we met lege armen terug naar een leeg huis en voel we de dromen uit elkaar springen. De plannen die we hadden. Gelukkig hebben we nu wel samen geleerd hoe om te gaan met verlies en heb we steun aan elkaar. Maar toch zijn er weinigen die me voelen, die echt weten wat er in mijn hart speelt. De diagnose is nu duidelijk... geen pure pech maar een cervix insufficientie. Hoe ik daaraan kom is een vraagteken maar feit is dat ik 2 gezonde babys verloren heb door mijn lijf die niet werkt. Mijn vertrouwen in mijzelf is weg. Ik zoveel pijn en verdriet dat de tranen vastzitten. Die klap komt nog wel denk ik. In ruim een half jaar ben ik twee kinderen verloren door een incompetent lijf. Ik heb geen idee hoe te denken, hoe te verwerken. Naar een psycholoog is inderdaad een idee maar dan nog zal die mijn gevoelens niet begrijpen. Maar nog erger.. we hebben nog steeds een kinderwens en ik wil mijn/onze dromen niet opgeven. Maar mijn angsten zijn gigantisch! Mijn vertrouwen uberhaupt in een cerclage is er niet. Want welke garantie biedt de preventieve cerclage? Ik zie het positieve helemaal er niet in.. Gesprek met de gynaecoloog moet nog plaatsvinden dus wellicht is dit allemaal te vroeg. Maar ik word gek van mezelf. Worstel met vragen, vertrouwen in de medische wereld en nog honderd miljoen andere dingen. Ik hoopte op wat reacties van jullie. Jullie zijn degenen die ongeveer hetzelfde meegemaakt hebben. De onzekerheden, angsten, verwachtingen en noem maar op.. Zullen onze dromen ooit uitkomen?? Sorry voor mijn lange verhaal wat ik nog kort heb geprobeerd te houden. Maar ik hoop echt dat jullie mij enigszins met jullie eigen verhalen kunnen steunen.
Nog steeds lees ik met jullie mee, fijn te lezen dat het met jullie allemaal zo goed gaat. Indigo Girl en Nadine gefeliciteerd!!!!!!
Sam80, welkom hier. Wat een vreselijk droevig verhaal Zo jammer dat er hier steeds weer mama's bijkomen die 1 of meerdere kindjes moesten afgeven... Mijn eigen verhaal lijkt heel erg op het jouwe, alleen had ik het grote geluk dat de noodcerclage het leven van mijn 2de dochter heeft kunnen redden. Mijn man was (en is) altijd heel lief en begripvol geweest, maar op een bepaald moment heb ik hem gevraagd bij mij weg te gaan zodat hij zijn kinderwens met een "betere mama" kon waarmaken. Hij is daar heel boos om geweest. Dus dat je relatie eronder lijdt, is herkenbaar. Maar ook wij hebben na alle watertjes die we samen doorzwommen, het gevoel dat we nu ijzersterk zijn. Bij ons kwam er tussen mijn 1ste en 2de dochter nog een diagnose bij van partieel bicorne baarmoeder, en ik heb lange en onregelmatige cycli. Het duurde bij ons dus telkens vrij lang om zwanger te raken, en er waren ook enkele vroege miskramen. Diep heb ik gezeten, héél diep. Toch beval ik binnenkort van een 4de kindje, 10 jaar na ons 1ste. Voor de 2de keer na een preventieve cerclage. En normaal gezien ook voor de 2de keer à terme. Ik weet niet of dit je nu helpt, maar ik wil enkel tonen dat het kan. Wel met veel rust, en het vermijden van harde buiken (rust en medicatie, vorige zwangerschap vaginale progesteron tabletten en een orale weeënremmer, dit keer enkel de progesteron) en teveel druk onderaan (grosso modo 24/7 liggen of zitten, enkel rechtop voor toilet en douche). Een preventieve cerclage is dag en nacht verschil met een noodcerclage. Bij een preventieve is de cervix nog gesloten en stevig, dus de cerclage kan veel hoger en beter gezet worden. Ik kreeg beide preventieve keren een dubbele draad, bij de noodcerclage was dit een enkele. Er is veel minder risico op infecties omdat je cervix nog gesloten is. En je cervix is door dit alles veel beter ondersteund. Het heeft mij de hele vorige zwangerschap gekost om vertrouwen te krijgen in zo'n preventieve cerclage, maar mijn gynaecoloog had gelijk. Preventieve cerclage in combinatie met rust is een wondermiddel. Mocht je vragen hebben, stel ze gerust, hier of via pb. Voor nu veel sterkte met het verwerken van alweer zo'n zware klap.
Dries, hoe vergaat het jullie inmiddels? Lukt het een beetje met de verwerking? Ik kan me voorstellen dat het allemaal heel zwaar is om dragen... Af en toe dacht ik weleens aan jou, want we liepen ongeveer samen. Jouw posts van enkele maanden terug hier sloegen echt in als een bom. Iedereen mocht steeds mooi nieuws melden, stapje voor stapje kropen we naar ons doel. En plots... Sterkte nog. En wel knap dat je het aandurft om hier toch te blijven volgen.
Hoi, ik ben mama van 2 engeltjes en 2 bengeltjes en op dit moment zwanger. Dit is mijn 3de zwangerschap met preventieve cerclage. Bij mijn vorige zwangerschap schreef ik hier ook mee. Mijn eerste verlies was met 22wkn en 3 dgn van een jongen en 6 maanden later raakte ik weer zwanger en toen braken mijm vliezen met 16wkn en na 3 wkn had ik navelstrengverzakking dus was het ook einde zwangerschap was ook een jongen. Ik ging daarna op onderzoek uit en bleek dat ik een korte bmh hebt en advies was bij een volgende zwangerschap zou ik een cerclage krijgen. Na 1 jaar raakte ik weer zwanger en met 14 wkn een cerclage gekregen met 17 wkn al funneling met 18wkn opgemomen tot 22wkn het was echt een hel, ik had heel veel angsten constant paniekaanvallen. Met 28wkn weer opgenomen met een bmh van 1.9 ik zou longrijping krijgen maar volgende dag was de bmh 2.5 dus geen longrijping, na 2 dagen mocht ik weer naar huis en met 40 wkn en 3 dgn werd ik ingeleid omdat ik was het zat en had toevallig die dag een hoge bloeddruk. Inleiding was geen succes want ik bleef hangen op 3cm en zonder weeen en telkens als de dosis omhoog moest vond me dochtertje dat niet fijn en haar hartslag ging omlaag dus werd het een keizersnee. (2008) 2de zwangerschap met cerclage geen ziekenhuisopnames wel bedrust me oudste zat al op de basisschool dus werd ze opgehaald en teruggebracht ik deed niks thuis qua huishoudelijke taken, bmh bleef stabiel ondanks funneling en met 39wkn en 1 dag begonnen de weeën en ontsluiting ging niet verder dan 4 cm dus weer keizersnee (2013) Ik was er echt klaar mee 2 meiden gekregen ik was blij en dankbaar en ook beetje verdrietig dat ik nooit moeder zal worden van jongens dat ik niet zal meemaken hoe het zou zijn. Toen me jongste 9 maanden oud was bleek ik zwanger te zijn was echt geshokt want ik was zo voorzichtig om niet zwanger te raken maar nu denk ik dat het moest gewoon zo zijn vanaf het begin van de zwangerschap had ik gezegd dat dit is me laatste en ik ga genieten geen bedrust tenzij het echt nodig is en dat dit keer zal de angst niet overwinnen en ik kan zeggen dat tot nu toe heb ik genoten van me zwangerschap zonder angst, ik kookte en deed wat huishoudelijke taken me dochter haalde ik zelf van school in de ochtend ging ze met de buurvrouw mee als ik controles had ging ik de stad in, gelukkig liep de jongste met 11 maanden al en ze kreeg een spoedcursus om de trap op en af te gaan en dat ging allemaal goed en bij deze zwangerschap kreeg ik pas rond week 25 een funneling maar niet tot de cerclage en aan de onderkant was de lengte tussen de 3 en 4 cm. Mijn laatste meting was met 31 wkn sindsdien geen inwendige echo's meer. En ik krijg een geplande keizersnee. En oh ja toen ik me 2 de cerclage kreeg bleek dat mijn eerste cerclage er mog in zat ze hadden enkel de knoop doorgeknipt want ze konden het niet eruit halen het was erg hoog geplaatst dus ik liep 5 jaar met de cerclage zonder te weten dat het nog in zat. Bij de plaatsing van de tweede had de professor nog geprobeerd om het eruit te halen maar zonder succes. Tweede cerclage verwijdering was ook geen succes ze hebben weer hetzelfde gedaan alleen doorgeknipt maar na de herstelling van de keizersnee was ik naar nijmegen zodat diegene die het heeft geplaatst zou verwijderen, uiteindelijk gelukt maar allereerste cerclage zit er nog in en daardoor krijg ik geen ontsluiting blijf ik hangen op 3-4cm. Cerclage wat ik nu heb nr3:wordt verwijderd tijdens keizersnee hopelijk halen ze het helemaal weg en niet alleen doorknippen. Sorry voor mijn erg lange verhaal! Groetjes