Biologische ouders staan compleet in hun recht om het kindje te willen laten aborteren en vindt niet dat omdat de draagmoeder dit gewoon weigert (terwijl het niet haar kind is), dat ze dan maar voor een kind met down moeten gaan zorgen? Mensen maken héél bewust de keuze om wel of geen down kindje groot te brengen en als je de keus maakt dat je het niet kan of wilt, dan is dat zo. En dan moet die keus gerespecteerd worden. Belachelijk dat de bio ouders nu aangezien worden voor weet ik veel wat, omdat ze het kindje niet mee hebben genomen. De draagmoeder heeft deze keus gemaakt, niet zij. Dan moet ze er ook zelf voor opdraaien.
Inderdaad. Ik kan me overigens echt niet voorstellen dat ze niet wisten wat het geloof van de draagmoeder was. Als je voor een draagmoeder gaat, moet je dit soort dingen gewoon op papier zetten. 11.000 euro betalen voor een kind en 'm dan niet hoeven omdat 'ie niet helemaal gezond is. Alsof je een broodje bestelt bij de Subways en hem dan terug naar de keuken stuurt, omdat er tomaat op zit, waar je niet om hebt gevraagd. Blegh.
Ik vind eigenlijk niet dat de biologische ouders in hun recht staan... Waarom niet? Omdat er blijkbaar totaal geen geboorteplan was. Ik zou toch denken, dat ze om de tafel hebben gezeten om te bespreken "wat als...?" Dat lijkt me namelijk 1 van de belangrijkste zaken om meteen duidelijkheid in te hebben. Dan had de draagmoeder TOEN al aan kunnen geven, dat zij nooit een kindje zal laten aborteren, en hadden de biologische ouders erover kunnen denken of ze met haar wel in zee wilden... En weet je? Ik DENK dat dat ook wel gebeurd is...maar dat de biologische ouders de gok hebben genomen....En verkeerd hebben gegokt...Maar goed, dat ik wat ik denk. Zulke zaken MOETEN besproken zijn in mijn ogen. Het kindje is toch geboren en achtergelaten...Ik snap werkelijk waar niet dat de bio-ouders nog kunnen genieten van hun dochter...Wetende dat hun zoontje ergens in Thailand zit, en daar misschien wel niet zo'n mooie toekomst zal hebben. IK vind dat ze hun verantwoordelijkheid hadden moeten nemen, en niet de draagmoeder! Dus de zoon ook in hun gezin hadden moeten laten opgroeien. Hoe kunnen ze later hun dochter nog recht in de ogen aankijken??
Tja of de draagmoeder had verwacht dat het niet zo vaart zou lopen. Punt is dat we dat gewoon niet weten.
Dat zou ook kunnen, maar dan nog vind ik in deze situatie dat de bio-ouders ten aller tijde verantwoordelijk blijven. Ook al heeft de draagmoeder van te voren hierover niks gezegd, het lijkt me dat je als bio-ouders je verdiept in je draagmoeder en niet de eerste de beste van straat plukt. Dit drama had niet gehoeven! Dat vind ik het schrijnende eraan.
Ben het zo totaal niet met jou eens echt niet!!!. Het meeste is al gezegd. Kon je berichtje niet voor bij lopen om te zeggen dat ik het niet met je eens bent en gelukkig kan dan. Gelukkig heeft het kind wel een echte moeder die hem wilt.
Pfff je praat alsof een baby in de buik een plastic pop is ipv een levend wezentje. Dat wezentje leeft ook gewoon hoor Ik ben het dus eens dat dit hetzelfde is als een downbabietje aborteren, en misschien zelfs minder erg omdat het kind het heeft overleeft en tenminste een kans krijgt.
Euh, misschien moet jij mijn berichten eens even goed lezen; ik ben tegen abortus!!! Maar we hebben het hier over een geboren mens. Is toch geen vergelijk!
Het grote verschil is, is dat de kindjes die geadopteerd zouden worden gewoon nu nog leven en dus een moment in hun leven mee gaan maken dat ze erachter komen dat ze niet gewenst waren. Dat draag je de rest van je leven met je mee. Een kindje dat geaborteerd is, hoe verschrikkelijk het ook is, zal zich nooit hoeven beseffen dat hij of zij niet gewenst was.
Van dat plan weten wij niks. Dus daar kunnen we niet over oordelen. Kan zijn dat de ouders het risico genomen hebben en wisten dat ze niet zou aborteren maar het kan even goed zijn dat de draagmoeder gezegd heeft dit wel te doen omdat ze anders 11,000 euro zou mislopen als ze dit niet zou doen en dat zíj dus de gok genomen heeft. Dat zullen we hier niet uit kunnen ophalen. Daarnaast wat je zegt over hoe ze met zichzelf kunnen leven en nog kunnen genieten van hun dochtertje...Dit heeft ook 2 kanten en dat ligt helemaal aan welk van de ouder het 'risico' genomen heeft en hier uiteindelijk op terug is gekomen. Als de bio ouders het risico genomen hebben en wisten dat ze niet zou aborteren vind ik het een héle ernstige situatie richting het kind (en ook het andere kindje eigenlijk). Dan hadden ze een keus gemaakt en vind ik het vrij onmenselijk om dan letterlijk een kind gewoon achter te laten omdat je even op je afspraken terug komt. Maar is het andersom en de draagmoeder komt terug op afspraken en dat kindje wordt geboren tegen de wil in van de bio ouders, dan vind ik het héél erg wat die draagmoeder de bio ouders aandoet. Als zij aangegeven hebben abortus te willen bij een down kindje (wat tegenwoordig niet shocking is, dus even geen verdere discussie daarover) en zij kiest vóór hun om het toch te laten komen... Wat meen je hoe dat voor de bio ouders moet zijn? Wetende dat hun kindje die er niet had moeten zijn, toch ergens daar is. Wetende dat ze inderdaad een kindje achtergelaten hebben daar. Ik kan me heel goed voorstellen dat een abortus zwaar is om mee te leven, maar dit zal nog veel moeilijker zijn. En dan zou die draagmoeder daar voor gezorgd hebben. Dat zou erg sneu zijn voor de ouders vind ik. En begrijp best dat als hier afspraken over waren de bio ouders niet opeens wél een kindje met down willen. Ze zullen goede redenen hebben om dit niet te willen, anders wilden ze niet laten aborteren. Dus eigenlijk weet ik niet wie er meer fout is... en wie er voor een hele kwalijke zaak heeft gezorgd hier. Maar ik vind dat beide kanten bekeken moet worden en niet alleen alle negatieve aspecten op de bio ouders afgeschoven worden.
Die gedachte is vast erg moeilijk, geloof ik graag, maar niet moeilijk genoeg voor ze om er mee te leven schijnbaar want anders hadden ze het kindje dat 'daar ergens is' wel meegenomen.
Ik was bij mijn vader ook ongewenst, maar als ik nu moet kiezen tussen die wetenschap of het idee dat ik überhaupt niet bestaan had, dan weet ik het wel hoor Mijn zoon, overigens, was bij zijn verwekker ook ongewenst, die heeft ook een tijd aangedrongen op een abortus, om daarna vervolgens gewoon te verdwijnen en niets meer te laten horen. Hij is nu te jong voor het complete verhaal, maar ooit zal hij dat toch te horen krijgen. Dat zal hij niet leuk vinden, maar ik hoop toch dat er zoveel aspecten in z'n leven zijn die ervoor zorgen dat het leven leuk is en dat hij het gevoel heeft dat hij gewaardeerd wordt (meer dan wat dan ook! ♥, dat hij nooit zal wensen dat ik maar had geluisterd, destijds. Dat je wél op deze wereld gekomen bent, betekent ook dat er iemand is die wél wilde dat je geboren werd, in dit geval de draagmoeder. Ik hoop ook echt dat zij, met hulp van de inzamelingsactie, voor dit jongetje kan blijven zorgen.
Tja, het gaat er denk ik niet echt om wie de schuld krijgt want ik denk dat zowel de draagmoeder als de wensouders hier een aandeel in hebben. Ikzelf kan er alleen echt niet bij dat je je eigen kind achterlaat
een tweeling van elkaar scheiden is heel fout en dan maakt het geen bal uit of de 1 een chromosoom extra heeft of niet!