Hebben jullie ook kinderen of niet? Niet dat het minder lastig is zonder..maar ik merk dat dat voor mij wel het moeilijkst mee om te gaan is. Het steeds opletten hoe er met de kinderen omgegaan wordt het niet in kunnen schatten van wat ze nodig hebben enz.. Knap dat jullie samen toch een manier vinden!
Hier een vriend die in onderzoek is voor ADD, 99% zeker dat hij het heeft. Mijn vriend heeft daarbij nu ook een depressie, angst en dwangstornis. Ik herken je verhaal. Mijn vriend en ik zijn 13 jaar samen en in maart dit jaar in hij volledig ingestort. In al die jaren nooit wat aan hem gemerkt hij heeft zich altijd "groot" gehouden, tot we het er ineens over hadden. We hadden er een goed gesprek over hoe hij zich voelde. Alles kwam er uit, en een paar dagen later kwam zijn breakingpoint. 3dagen alleen maar op bed gelegen. Hij was ineens een totaal andere man. Ik heb aangedrongen op hulp en met mijn hulp heeft hij die aangepakt. Hij moest van mij ook. Hij heeft een enorm zelf laagbeeld, haalt zich enorm naar benende als hij iets verkeerds doet. Ook ik moet alles voorkauwen. Dat agenda voor hem zijn herken ik ook. Alles voor hem regelen afspraken e.d. Aan alles herinneren. Hi ziet het soms niet meer hoe hij alles moet doen.. Door die andere stoornissen er bij kan hij geen moment zonder mij, ik kan niet eens naar de wc bij wijze van.. Dat benauwd mij wel soms.
Dat half af maken herken ik ook heel erg. Mijn vriend is dan ergens mee bezig, ziet wat anders wat hij kan .. Laat zijn werk waar hij mee bezigs liggen om vervolgens met dat andere bezig te gaan zijn.. Over spullen ook laten slingeren. Gister bijvoorbeeld was hij pallets aan het zagen met zo'n elektrische zaag en loop zo weg.. Zit mijn oudste aan die zaag boord ik.. Pfff hij zit dan soms ook de gevaren niet. Ik ruim alles achter zijn kont op.
Je zegt dat het je benauwd, waar ik dus ook last van heb. Hoe ga je daar mee om. Kun je het altijd aan?
Als ik mijn medicijnen niet inneem ben ik met tig verschillende dingen bezig die dan allemaal ook blijven liggen tot.... Ik heb een heel kort lontje zonder medicijnen. Met medicijnen kan ik de dingen overzien, minder chaotisch en veel meer geduld.
Mijn man heeft ADHD. Veel overeenkomsten maar hij heeft er ook hyperactiviteit bij. Als je wil mag je me pb'en
Mijn partner heeft ook ADD. Maar ook nog een waslijst aan andere stoornissen, dus aan mij heb je niet veel. Wil je wel heel veel sterkte/succes wensen! (Ik herken overigens wel alles wat hier gezegd wordt!) Hij slikt trouwens oa dagelijks 36mg Concerta. Gelukkig hebben we dit af kunnen bouwen, maar lager dan 36mg is geen optie. Dit helpt hem echt gigantisch!
Krijgt hij de concerta vergoed. Wij moesten dat zelf betalen namelijk, vandaar dat man officieel op 5x daags ritalin zit. Alleen zonder het gewenste resultaat. Heb wel eens over concerta nagedacht.
Lastig uit te leggen hoe ik er mee om ga. Ik ga dan meestal even iets voor mezelf doen (de was ofzo) of wat met de Kids. Hij is gewoon heel erg aanhankelijk. Mijn vriend kan ook wel eens uitschieten naar mij uit het niets, is dat bij jou ook? Hij kan me dan helemaal de grond in boren zeg maar. Ik laat hem dan gaan omdat ik weet dat hij er niks van meent en het een halfuur later wel weer met hem gaat.
*knuffel* Kan je er met iemand over praten..familie, vrienden? Ik kan dat niet, soms vind ik dat echt k*t om het even zo te zeggen
Nee, krijgt hij niet vergoed. Maar de kosten daarvan zijn het zo waard tegenover de nadelen die hij ondervindt van Ritalin. Hij zou er veel te veel van moeten slikken en krijgt last van allerlei bijwerkingen (heeft het ooit geslikt). Met Concerta 0,0 bijwerkingen (na de wenperiode uiteraard) en hij functioneert de hele dag op 1 pil. Met Ritalin trekt hij dat dus echt niet. Sinds hij aan Concerta zit heeft hij eindelijk aan zijn carrière kunnen werken en functioneert perfect binnen een hoge functie. Dus voor ons is het dat waard, weet even zo niet wat het ons kost uit m'n hoofd.
Ja, moeder, zusje, vriendinnen zat, mijn oma. Ik heb vorige week een k.. Week gehad. En heel toevallig stuurde een oud klasgenootje een berichtje over compleet wat anders. Ik heb er alles uit geflapt. Dat luchtte zo op! Ze had superveel begrip, mocht langskomen etc. Daarna heb ik het meer mensen verteld. Van iedereen begrip! Vanmorgen nog bij een vriendin geweest en die zei ook als er wat is: bellen. Maar het is wel op het moment zelf ff zwaar kl... Had weer tranen in de ogen staan.
Wil je eens kijken wat het kost? Misschien ook weer iets om bij de psychiater aan te kaarten! Zeker omdat de overweging al veel eerder lag. Misschien moeten we het gewoon een maand of 3 testen.
Ja dat gebeurt hier idd ook erg veel. En ik kan er helemaal niet goed tegen. Ik doe alles voor hem en ben alleen maar aan het zorgen voor iedereen en als ik dan zo wordt behandeld voel ik me heel erg rot. Ik kan op zo'n moment ook niet zo goed denken hij kan er niets aan doen. Denk dat het ook komt omdat ik er een beetje door zit.
Ik kan er eigenlijk ook met bijna niemand over praten...zelfs zijn ouders weten het niet en dat wil hij ook niet. Voelt best eenzaam... mocht je iemand willen hebben om mee te praten, kun je me altijd pben.
Jullie mogen mij ook pb'en of via fb. Geen probleem. Man gaf net zelfs aan dat hij blij was dat ik eindelijk eens lotgenoten gevonden heb!