Toen ik hier kwam sprak ik nagenoeg niks en in deze regio waren ze ook nog niet ingesteld op engels. Heb eerst in de schoonmaak gewerkt, daar hoefde je niet veel te praten, alleen te poetsen. Daarna met handen en voetentaal in het plaatselijke ziekenhuis. Nu gaat het me prima af.
Ik woon sinds 2012 op Malta. Het oorspronkelijke plan was om in de zomermaanden hier te gaan werken en dan weer terug te gaan naar NL. Maar ik werd verliefd. Ik zou hier niet de rest van mijn leven willen blijven wonen. Het is een klein eiland en het heeft niet veel te bieden. Als ik jou was, zou ik zeker een poging wagen! Het heeft mij veel gebracht, vooral op persoonlijk vlak. Je kunt altijd nog terug naar NL als het je niet bevalt. Oh, en ik spreek geen Maltees. Gelukkig is de voertaal hier Maltees én Engels, dus dat is makkelijk. Ik werk (nog) niet, vanwege de geboorte van ons kindje.
Ik wist nog net 'Wie geht es dir?' toen ik hier kwam, maar ben er binnen een paar maanden vanzelf ingerold.
Wij gaan rond December/Januari verhuizen naar London waarschijnlijk. Voor mijn vriend zijn baan. Wilde eerst deze zomer gaan, maar dat zag ik echt niet zitten in combinatie met de zwangerschap enzo. Gaan er voor 3 tot 5 jaar heen.
Taal is geen probleem want we spraken beiden al meerdere talen vloeiend, mijn man spreekt ook vloeiend Chinees. De kinderen zijn inmiddels volledig drietalig. Succes met je plannen, weet waar je aan begint en bereid je goed voor. De taal van het land leren spreken is alvast een eerste stap.
Ik woon in engeland. Hiernaartoe verhuist voor vriend, die nu mijn man is. Ik mis nederland enorm en zit altijd tussen twee landen in. Het kan soms erg verdrietig zijn hoor, je weet na een aantal jaar dat je echt dingen mist. Ik woon hier nu zo'n 8 jaar. Ben hier getrouwd en dochtertje gekregen. Ze hebben hier veel leuke dingen te doen voor jonge kinderen en hun mamas, gratis speelgroepen e.d. Wat je in nederland weer niet hebt. Ook heb ik veel meer vrienden dan in nederland. Daar was ik altijd ongelukkig. Dus uiteindelijk veel gelukkiger hier in engeland, maar je mist toch echt altijd wel wat, je blijft toch echt nederlands
Ik woon in België. Vanwege mijn man naar België vertrokken. Het bevalt ons erg goed hier en gaan niet meer terug. Merken wel de laatste jaren dat België niet meer zo voordelig is als jaren terug. Maar goed dat was niet de reden dat we hierheen zijn gegaan.
Wij wonen in Engeland, sinds vorig jaar. Waarom? Omdat thuisscholing hier is toegestaan (en heel normaal is) en dat de enige oplossing was voor onze kinderen. Daarnaast kon mijn man hier werk krijgen. Wij willen absoluut niet meer weg, hebben een uitgebreid netwerk opgebouwd en de kinderen zijn dolgelukkig dat ze nooit meer naar school hoeven.
Tommo mag ik vragen waarom jullie kinderen niet naar school willen? Dat is toch een normaal iets en lijkt mij ook belangrijk voor de ontwikkeling. Puur interesse hoor. Geen oordeel
Je bent mij net voor, was ik ook benieuwd naar. En bedoel je echt nooit meer naar school, ook niet de middelbare? En hoe werkt dat dan als ze willen studeren, mogen ze thuis de benodige A-levels e.d. dan maken?
Omdat wij van mening zijn dat kinderen niet leren door in schoolbanken te zitten, maar door te doen. Daarnaast hebben mijn kinderen autisme (in verschillende gradaties en verschillende takken) en ging het op school dusdanig slecht dat mijn middelste mute werd, en geen woord meer zei. Inmiddels is hij vloeiend in zowel Nederlands als Engels. Wij "volgen"de unschooling methode. Ik weet niet hoe goed je Engels is maar hier is meer te lezen: Unschooling Daarnaast hebben wij meer contact met andere kinderen van alle leeftijden ten opzichte van kinderen op school, wij zijn heel actief met groepen, maar wel op het tempo en voorwaarden van mijn kinderen. Mijn oudste heeft zichzelf leren lezen terwijl dat op school absoluut niet ging (nee want hij heeft zichzelf een ander methode aangeleerd en dat werkt voor hem wel) en ze daar op bleven hameren, gevolg, hij moest niets meer van lezen weten.