Goedenavond Dames, Wij hebben nooit iets op de salontafel staan omdat onze kleine meid in de grijp alles-en-gooi op de grond/stop in je mond fase zit. Maar nu vindt mijn vriend dat we eigenlijk de spullen die we op tafel hadden staan terug moeten zetten. Ze moet maar gewoon leren dat ze er vanaf moet blijven zegt hij. Nu twijfel ik hierover want ik wil niet de hele dag politieagent hoeven spelen en dat zij zo gevoelloos wordt voor "nee". De dingen die ze niet mag en wij samen wel consequent in zijn, zijn: - niet in de hondenmand - niet aan de afstandsbediening (ligt ook meestal buiten bereik) - niet in de openhaard klimmen ( ) - niet aan de knopjes van de dvd speler Ze luistert dus voor geen meter. Als ze in de hondenmand klimt moet ik haar er echt 20keer uithalen, uit de situatie halen en afleiden. Maar tijdens het afleiden is ze alweer onderweg naar de hondenmand (maar ik houd vol hoor!) Mijn mening is dus de salontafel leeg houden omdat ik vind dat we anders nog een strijd uitlokken. En daar wordt het niet gezelliger op. Wat vinden jullie? Van de spullen die op tafel staan moet ze maar leren afblijven want dat hoort nou eenmaal bij het opvoeden? Of groeit ze straks sowieso over die fase heen?
Ik zou wat langer wachten. Als ik naar een kindje van 2 jaar van vrienden kijk weet die al precies wat niet mag, en waar je voorzichtig mee moet zijn. Nou, mijn dochter van net 1 echt niet. En inderdaad continue nee moeten blijven zeggen heb ik geen zin in hoor! Dus hier de salontafel voorlopig nog even gewoon leeg. Alles zit in een houten schaal die ik op tafel zet zodra dochter in bed ligt en dan heb ik weer alles binnen handbereik.
Hier word idd ook alles gepakt en zeker nu hij zich op kan trekken en aan dingen kan lopen. Ik heb nu een kindvriendelijke decoratie op tafel staan die niet kapot kan. Als ik zijn naam roep en zeg dat dat niet mag omdat dat van mama is bijv moet hij alleen maar keihard lachen. Dus heb er zelf voor gekozen net als jij dat hij aan een paar dingen niet mag zitten en de rest gewoon weghalen. Is voor jezelf niks om idd heel de dag agentje te spelen en voor je kindje ook niet iedere x die negatieve aandacht. En je komt nergens meer aan toe zo
Hier altijd alles laten staan, met uitzondering van dingen waar ik echt aan gehecht ben. Ik wil niet dat als wij ergens op bezoek zijn dat onze gastvrouw/heer dan alles van tafel ed moeten halen omdat mijn kinderen niet geleerd hebben dat ze daar niet aan mogen komen. Hetzelfde met de (keuken)kastjes: geen haakjes oid. Het gaat wel eens mis en in het begin best vaak, maar ze mieten maar gewoon leren luisteren. Anders kun je alles wel het huis uit doen.
Wij hebben een drama gehad met afwasmachine en ook dvd-speler/UPC box. Wij deden het als volgt: - Nee zeggen (Nee Olle, dat mag niet) en paar meter bij datgene waar hij niet aan mag zitten vandaan zetten. Als hij dan weer kwam -Nee zeggen en op speelkleed(is echt zijn plekje) Als hij van geen ophouden hield, dus een 3e keer aanraken - In de box, en zeggen daar mag Olle niet aanzitten. (Hij houdt niet van de box, dus dit was effectief) Het heeft even geduurd, maar inmiddels zit hij nergens meer aan
Ik ben van mening dat alles moet blijven staN, tuurlijk niet alles op de rand zetten... Mijn vriendin gaat eerst, als ze ergens op bezoek komt, een half uur ruimen om alles buiten handbereik te zetten. Ik word hier schijtziek van als ze dat bij mij doet, want als ik haar zoon een keer boos toespreek blijft hij ineens wel overal vanaf. Dus waarom bij haar niet.... Maar ik ben me er van bewust dat je zeer consequent moet zijn en engelengeduld moet hebben.
Wij zijn nog niet zo ver, maar dit idee heb ik ook. Ik ken mensen die hier bij binnenkomst eerst de spullen van tafel halen en hoog op een kast zetten als ze met hun kroost binnenkomen. Dat doen ze dus in het huis van degene bij wie ze op bezoek komen. Sorry maar dat gaat mij echt te ver. Ik wil het liever niet zo ver laten komen. Overigens zou ik wel deurtjes van keukenkastjes beveiligen...moet er niet aan denken...
Nee hoor, ik heb altijd veel dingen gewoon buiten bereik gezet. Ik werd er doodmoe van om constant "nee" te moeten zeggen en ik vind dat het de sfeer in huis ook geen goed doet. Ze weten inmiddels prima dat ze van bepaalde dingen gewoon af moeten blijven en luisteren ook gewoon (nou ja, soms niet natuurlijk ) als ik zeg dat ze ergens af moeten blijven. Dus ook als je dingen wel weghaalt leren ze echt wel dat sommige dingen gewoon niet voor hun zijn.
Hier zoveel mogelijk laten staan, behalve iets wat gevaar oplevert of wat echt duur is (weinig..). Zoals hete thee en koffie ging rond die leeftijd in het midden van de tafel en ja bij anderen verschoof ik de kopjes ook... En dingen van glas of met scherpe punten. Nu zetten we eigenlijk niks meer aan de kant waardoor er wel eens iets sneuvelt, maar goed dat geeft soms ook weer net het gewenste schrikeffect.. Ik ga thuis ook niet continu lopen waarschuwen, ze weet wel waar ze niet aan mag en ze moet ook leren uitkijken (is nog wel eens lastig als je links kijkt, je voeten rechts willen en je hoofd rechtdoor). Bij anderen let ik wel meer op dat ze niks omgooit.
Volgens mij heb je al een goed lijstje van dingen die echt niet mogen. Ik zou het even daar bij laten en als ze goed luistert naar die regeltjes, dan kun je het uitbreiden met de spullen op tafel en ze weer terug zetten. Net 1 jaar is echt nog wel jong om al zoveel regeltjes te onthouden vind ik en je krijgt een heel negatieve sfeer als je de hele dag "nee!" loopt te roepen. Bij iemand op visite gaan vind ik wat anders, je kan niet zomaar een ander zn spullen gaan herinrichten, dan moet je maar even zelf wat meer energie steken in afleiden.
Mee eens. Onze dochter haalde eigenlijk nauwelijks dingen van tafel af, dus ik heb alles gewoon laten staan. Maar als ze het continue had gedaan, waarom dan moeilijk doen als het makkelijk kan. Geen kind van 16 die overal de salontafels leeg zit te trekken hoor. Dus ze leren het echt wel.
Hier sluit ik me helemaal bij aan.. Ik had het voordeel dat m'n kinderen pas met 16 en 17 maanden konden lopen. Dat scheelt toch weer in dit geval. Dan zijn ze toch al een stukje verder in hun begrip en 'onthouden' . Je wil toch ook nog een beetje kunnen ontspannen thuis? en wat amethist zegt: De sfeer... je wordt er zelf alleen maar sacherijnig van anders. Misschien kort door de bocht maar: Jij bent vaker thuis dan je vriend/man zeker? Want vaak hebben die mannen zo lekker makkelijk praten als ze (bijna) fulltime werken...
Een slechte sfeer... Dat heb je natuurlijk zelf in de hand. Je kunt natuurlijk ook 'in liefde' corrigeren. En consequent. Dit hoeft geen strijd te zijn. Juist door de boel positief te houden (dus geen negatieve aandacht) en goed gedrag te belonen/te stimuleren, leren ze het snelst. En wat iemand opmerkte over de haakjes op de keukenkastjes: de chloor staat natuurlijk ergens anders! Het moet wel veilig blijven. Maar als ze een keer een stapel vaatdoekjes tevoorschijn trekken, of de lade met 'plastic' omploegen... Ik lig er geen minuut wakker van. Hoort erbij. Wat betreft het thuiszijn en fulltime weeken: hier is juist mijn fulltime-werkende man die het liefst alles uit huis zou verwijderen. Echt 'de makkelijkste' weg in mijn ogen. In mijn ogen moet je 'investeren in de roekomst' en ben je daarmee het snelst door de bittere pil heen. Maar ja, zo heeft iedereen zn visie...
Wij hebben altijd alles op tafel laten staan, behalve echt gevaarlijke zaken zoals hete thee. Is een kwestie van eindeloos geduld hebben en rustig blijven corrigeren. Van afleiden ben ik geen voorstander, want daar leren ze niets van. Kost even wat inpanning, maar je hebt er jarenlang profijt van en zit ook bij anderen thuis veel meer op je gemak.
Hier alles laten staan. Echt gevaarlijke dingen weggezet maar het meeste laten staan. De magie was groter dan de wil om te luisteren maar ik merkte met 1 jaar wel al dat hij stilaan wist wat wel en niet mocht maar de magie van het onbekende was wel nog te sterk. Dus wilde hij iets vastnemen ging hij al naar mij kijken of ik naar hem keek. Maar rond de 14/15 maanden kon hij zichzelf beter tegenhouden als ik zei dat iets niet mocht en hij kon het ook al onthouden. Met 15 maanden wilde hij vaak iets vastnemen wat niet mocht maar hij herinnerde zich dan net op tijd dat het niet mocht en knikte nee en ging dan weg om dan in zijn handen te klappen En sinds toen gaat het eigenlijk goed. Het enige probleem qua aanraken wat niet mag zijn glazen drinken van ons. En als hij in een boze bui is wil hij ook nog eens naar een plant of de tv gaan maar dan zet ik hem weg en gaat hij in het midden van de kamer verder boos doen op de tegels Ik zou dus alle ongevaarlijke dingen terug zetten, je kindje begrijpt het misschien nog niet maar als die hersentjes er ineens klaar voor zijn leren ze het wel gemakkelijker door de herinneringen van de correcties Wij hebben het hem zelfs extra moeilijk gemaakt. We hebben plateaus op de salontafel liggen met kaarsen en sierstenen maar ook nog een vergrootglas in een hoesje. Hij moest overal van afblijven behalve van het vergrootglas, daar mocht hij wel mee spelen en dat begon hij rond de 13 maanden ook al stilaan te weten en met 14/15 maanden wist hij het perfect terwijl dat klein vergrootglaasje tussen die kaarsen en stenen ligt
Verschilt ook per kindje denk ik. Bij de jongste verbood ik alleen nog gevaarlijke dingen. Anders had ik geen leven meer. Inmiddels begrijpt ze dingen een stuk beter.
Gewoon alles laten staan. Ze moest (klinkt heel heavy lol) maar leren dat ze daar niet aan mocht komen. Was ook helemaal geen probleem, omdat we vanaf het begin af aan al duidelijk hierin waren.
Hier zoveel mogelijk weggezet. Vind het onnodig om haar voor zoiets steeds te corrigeren, wordt de sfeer zo negatief.
Ik heb bij beide alles laten staan, nooit een probleem geweest. Alles wat gevaarlijk is staat uiteraard niet in hun bereik.