Mijn laatste 2 bevallingen waren wee-loos.. Bij mijn 3e dochter werd ik midden in de nacht wakker omdat mn vliezen gebroken waren, gebeld met de vk omdat het niet helder was en aangezien ze me niet wilde toucheren omdat mn vliezen gebroken waren.. vond ze het wel verstandig om maar gewoon naar het ziekenhuis te gaan.. ik dacht dit gaat wel even duren want ik voel nog niks, werd in het ziekenhuis in een bed gelegd en net toen de verpleegkundige weg wilde lopen greep ik haar bij haar pols en zei: het komt nu! Voelde wel persdrang maar had geen persweeen.. moest het dus echt op commando doen Bij mn 4e dochter had ik rond half 9 tijdens het tv kijken het gevoel dat ik zou gaan bevallen.. geen krampjes, geen zeurderig gevoel.. maar gewoon iets zei me dat het ging gebeuren.. ik belde naar de vk en kreeg iemand aan de lijn die ik nooit eerder gehad had.. ik haar dus uitgelegd en ze vroeg me wat ik voelde... ik zeg: niets.. toen zei ze: nou mevrouw als U gaat bevallen dan voelt U het echt wel hoor... nog voordat ik kon uitleggen hoe het de vorige keer was gegaan had ze al opgehangen Gelukkig had ik ook nog een andere nummer van een van de andere vk's.. zij nam me gelukkig wel serieus en vertelde me dat ik gelijk naar het ziekenhuis moest.. dat ze me daar zou treffen ( ze had niet eens ienst) bleek bij binnenkomst ook weer gelijk volledige ontsluiting te hebben en mocht gelijk persen.. ik was nog een beetje in shock want ik dacht dat ze me voor de gek hielden... ik voelde niets.. moest echt afgaan op wat zij me vertelden Zijn er nog meer dames die zoiets hebben mee gemaakt? ik ben een beetje bang dat het nu weer zo rap zal gaan en ik misschien het ziekenhuis niet haal.. terwijl ik in het ziekenhuis moet bevallen.
Wauw wat bijzonder zeg! Nee geen ervaring mee maar ik zou het zeker even van tevoren met je VK bespreken. Lastig om te zeggen hoe je dat kunt ''ondervangen''.
Ik ben nu overgestapt op een andere praktijk en ga dit wel heel duidelijk aangeven bij mijn intake.. ben ook heel benieuwd hoe zij daarop zullen reageren.
Kan me goed voorstellen dat je je zorgen maakt. Helemaal geen aankondiging van je lichaam voor de bevalling is natuurlijk ook niet heel 'fijn'. Wie weet heeft de andere vk praktijk wel ideeën, ik zou bijna zeggen, huur voor de laatste 5 weken alvast een kamer in het zh Dan maar een maand in dat 'hotel' haha, of het kraamhotel. Of ze komen dagelijks even controleren... Denk overigens dat het niet mogelijk is maarja het was misschien voor jezelf makkelijker geweest... ware het niet dat je nog 4 meiden hebt thuis (leuk, ik heb ook 3 zusjes dus 4 meiden, daarna nog 2 jongens erachteraan)... Ben wel benieuwd waarom je in het ziekenhuis moet bevallen, maar dat hoef je niet perse te vertellen natuurlijk als je dat liever niet hebt
Ja dat zou wel een idee zijn, maar om eerlijk te zijn heb ik een hekel aan ziekenhuizen... kan na de bevalling niet wachten tot ik naar huis mag en mn eigen bedje kan inkruipen.. Zou dan ook mn meiden teveel moeten missen.. kan inderdaad wel met de vk afsoreken om in de laatste week extra controles te laten plaats vinden.. Dat zal vast een gezellige boel zijn.. ik zie dat nu ook bij mn meiden.. ze hebben zoveel aan elkaar.. hoop dat dat zo blijft ikzelf heb helaas geen zusjes, heb dat wel gemist.. vooral als je gaat trouwen of een kindje krijgt.. maar ach.. heb nu 4 mooie dochters Ik ben bij mn 2e bevalling ( stuitbevalling) veel bloed verloren en dan mag je niet meer thuis bevallen.. kans is groot dat je weer veel bloed verliest bij een volgende bevalling en dat was bij mn 3e ook wel zo..
Ah ik begrijp het! Jammer dat je geen keuze meer hebt Het is idd een hele gezellige boel en dat zal ook wel zo blijven hoor! Die meiden kunnen straks in elkaars kledingkast duiken, make-up van elkaar leren gebruiken, over vanalles en nogwat kletsen, onvoorwaardelijke zussenliefde. Dat is iets heel moois wat jullie hen als ouders gegeven hebben! Mijn vader heeft ook 5 zussen (en een broertje) en die kunnen ook nog steeds niet met&zonder elkaar
Mijn moeder heeft ook zo'n bevalling meegemaakt. Ik was 11 toen ze 40+6 was van mijn zus. Overdag keuken gepoetst, buiten gezeten, wat boodschapjes, niks aan de hand. Om 18.45 stapt ze uit de douche en plats, gebroken vliezen. Ik stnd erbij. Direct de eerste krachtige perswee. Steunend aan de muur naar de slaapkamer geschuifeld met persweeen. Ze ging liggen en zusjes hoofd was al duidelijk zichtbaar. Ze bleef vrij kalm, probeerde het weg te puffen omdat er niemand was verder. Vlk kwam direct, in 5min. Mijn moeder perste 1x hard en zusjelief was geboren. 2500gram en 46cm. Mam zei dat ze, toen de vliezen braken ze ze persweeen kreeg zonder vlk, ze van binnen voelde dat het goed zou gaan, dat ze zich eraan moest overgeven. Daarom bleef ze kalm. In 20min was alles voorbij. Toen ik zwanger was kwam ze er wel op terug, dat ze het toch heel heftig had gevonden, ook al was het de 2e bevalling en was ze al 40jr. Ze had echt zoiets "wat is er in vredesnaam gebeurd?!" terwijl mijn zusje al geboren was. Achteraf had ze tijd nodig om het een plekje te geven. Maar ze is een binnenvetter, nooit gezegd dat ze het er moeilijk mee had. En iedereen zei hoe blij ze moest zijn dat ze zo makkelijk beviel, dat ze in haar handjes mocht knijpen. Maar dat had dus wel een keerzijde. 4MeidenMama, mijn vlk zei dat, als het zo snel gaat, het bijna altijd ook wel goed gaat
Ach ja, heb het bij de eerste wel mogen meemaken.. leuk hoe je dat schetst.. zie het al helemaal voor me.. maar nu mogen ze van mij nog even klein blijven..
Wat knap van je moeder dat ze zo kalm bleef.. kan me heel goed voorstellen dat het besef pas veel later komt... had ik namelijk ook.. pas toen een vriendin me vroeg naar de bevallingen van mijn kinderen kwam ineens dat besef hoe snel het eigenlijk allemaal is gegaan Dat geloof ik ook wel... hoop wel dat ik dan een soort teken krijg zoals ik dat ook bij de laatste had..
Vooral omdat iedereen dan van die opmerkingen maakt hoe makkelijk je het hebt gehad met zo'n snelle bevalling...alsof die niet heftig kan zijn. Succes met je zwangerschap!
Mijn eerste bevalling duurde 20 uur en eindigde op de ok voor een placenta die niet geheel afkwam. 2de zwangerschap mocht ik dus absoluut niet thuisbevallen. Onze zoon dacht daar anders over: binnen 3 kwartier was hij er, thuis, zonder verloskundige, alleen mijn man was thuis. Placenta kwm gelukkig in zijn geheel. Nu weer zwanger en knijp hem soms een beetje. Ik ga vragen of ze me met 39 weken willen inleiden. Dan ben ik tenminste in het zk en kan mijn man er bij zijn. Hij werk op dik een uur van huis
Ik heb ook 2 wee-loze bevallingen gehad. Bij de oudste werd ik om 6.30 wakker en ging ik naar beneden om de honden eten te geven, opruimen en dat soort dingen. Wel moest ik vaak plassen, maar ik legde nergens een link omdat ik geen pijnlijke weeen had (waar je bij de eerste toch wel op wacht). Na 10x plassen in een uur tijd zei vriendlief of ik toch niet even zou bellen. De vk was wel gekomen, maar niet net de nodige spullen, want ja... die geloofde net als ik dat er niet veel aan de hand was. nou.... dat bleek wel anders. Ze zei, ik kom zo terug want je hebt al 8 cm. Ik liep nog vrolijk rond en dacht van oke, t zal wel. Toen ze 20 min later terug was braken spontaan mijn vliezen langs t bed en ze ze toen ik ging liggen dat ik mocht persen op gevoel, omdat ik ook geen persweeen had. Na 2x persen is onze oudste geboren om 10.30. Geen knip of scheur gehad en ik dacht... zo wil ik er nog wel 10. Beetje onverwachts gebeurt allemaal, maar zo heerlijk een pijnloze bevalling. maar.... t kan nog gekker. Onze jongste is geboren in krap 2 uur tijd. Het was die dag 35 graden geweest en boven was t 28 graden. Ik werd wakker om 1.30 wat ik dacht van de hitte. Ik ben toen naar beneden gegaan en heb met een colaatje buiten gezeten om af te koelen. Heerlijk was dat en een half later moest ik weer veel plassen. Hat kwartje viel pas laat bij mij dat t zo de vorige keer ook zo begonnen was. Ik vriendlief wakker gemaakt met de mededeling dat t volgens mij zover was. Ik weer de vk gebeld (andere vk-praktijk vanwege verhuizing). Ze kwam eraan. Ik op bed gewacht en toen de vk er was, was t snel alles klaarleggen want ik had al 10cm. Onze oudste was intussen wakker geworden en papa ging met haar naar beneden om te wachten op ons mam en de kraamhulp die onderweg waren. Toen hoorde mijn vriend boven wat huilen, zette onze dochter in de box gooide de voordeur open en rende naar boven. Daar was onze zoon al, ter wereld gevlogen met een halve pers, tevens weer geen perswee. Om 3.30 is hij geboren en weer geheel pijnloos in krap 2 uur tijd. ik ben nu aan het einde van de derde zwangerschap en ik moet natuurlojk op tijd bellen, wat voor zover op tijd kan. Wel heb ik uitleg gehad over wat te doen als de uk geboren wordt zonder vk. Dus ik ben benieuwd hoe deze bevalling gaat lopen. maar hier dus al 2 wee-loze bevallingen gehad.
Eerst niets, toen kwam in ene alles er uit (dacht buikgriep met mijn suffe hoofd om 3 uur snachts) toen waren het wel weeën beetje raar gevoel, maar heel pijnlijkwas het niet. Toen bbraken mijn vliezen haha. En maar eens haast gemaakt, gebeld en konden komen, perswee in de auto, en in het zh aangekomen wilde ik gelijk naar wc, werd ik vanaf gesleurd. En toen was er al een blond lippie gezien, paar keer persen en mijn meisje was er. 1 wee zoiets van niet leuk, en een schaafje van haar neusje, verder niets. Maar ik heb het begin niet gevoeld en met nog geen 2,5 uur was ze geboren. Dat was mijn eerste dus ik ben benieuwd hoe de 2e gaat
Maar waar ik dan natuurlijk wel nieuwsgierig naar ben... Zijn jullie moeders ook zo bevallen? Oftewel kan je zoiets zomaar overkomen zonder erfelijke factoren zegmaar?
Wow... Sorry, het zal vast ook zijn nadelen hebben, maar doe mij ook maar zo een bevalling. Als het hoofdje eruit kwam toch wel iets gevoeld? Dat kan toch niet pijnloos gebeuren?
@bajou iets, het was net een schaafje (van der neus) de verpleegkundige zei ow het hoofdje staat, dus ik :O is dat alles nou ja, dat valt tegen en die vrouw ging in een scheur! Die kwam niet meer bij en daar werd ik bijna boos om haha. Ik had vast mijn hoofd moeten zien, ik was gewoon teleurgesteld. Het probleem wat ik had was dat ik heel erg moest wennen aan mijn meisje, of ze niet van mij was en wakker worden en denken dat ik nog zwanger was. Het is dat ze niet bij mij weg geweest is, maar het ging zo makkelijk dat ik de volgende dag begon met een kind waarvan ik niet eens dacht dat die van mij was. Dat heeft echt moeten groeien en daar heb ik me echt schuldig over gevoeld. Mijn ma, zus 6 uur, broer 4 uur, ik in 1,5 uur, broertje 4 uur, zusje 9 uur.
Wouw... Dit is geen bevalling volgens het boekje maar stiekem lijkt het me best fijn om niet teveel pijn te hebben. Maar ik zou denk ik compleet in paniek zijn als je kind er als is voor er iemand bij komt. Dus van mij mag het best even duren tot ik in het ziekenhuis ben.
Mijn moeder heeft wel degelijk weeen enzo gehad. Bij mij is het door een belachelijke hoge pijngrens. Ik druk al meer dan 8 jaar pijn weg omdat ik er dagelijks mee rondloop. en het hoofdje voelen deed ook geen pijn bij mij, want beide zijn er met 1enkele pers eruit gefloept om t zo maar te zeggen.
Wat erg om te horen dat je pijn moet wegdrukken in je (dagelijkse?) leven teigetje, de 'oorzaak' van deze bevalling is dus niet eens zo positief als ik het goed heb begrepen. Maar dan snap ik uit twee reacties (kleine steekproef ) dat het oftewel in de familie zit, oftewel je eigen lichaam heeft een unieke reactie. Naja beetje open deur misschien