Ik ben vandaag op zijn zachst gezegd ontploft. Ik weet niet of de hormonen meespelen maar ik ben er helemaal klaar mee. Nu vraag ik mij af of ik onsympathiek ben. Ik ben nu net 17 weken zwanger. En we zijn net naar een tijdelijke woning verhuist. We wonen hier nog maar een dag en mijn vriend besluit om naar een vriend van hem te gaan een weekeind lang. Nu is dat ook nog eens een vriend die jointjes wil roken en niks serieus neemt. Hij was vel tegen op ons kind en heeft mij in het verleden flink zwart lopen maken. Maar goed mijn vriend besluit alsnog te gaan. Nu heb ik gisteravond na de verhuizing lopen koken en geslapen in mijn eentje wat ik best jammer vond. vanacht heb ik een griep te pakken gekregen is mijn energie in een diep gat gezakt vooralsnog heb ik niks meer van hem gehoord en rond 1uur 2 uur smiddags begon ik er wel klaar mee te raken. Dan komen er opmerkingen zoals oja? ben je ziek wat heb je dan.. oh vervelend punt. Geen sympathie ook niet van plan om naar huis te komen. Het lijkt wel alsof hij de zwangerschap leuk vind maar zodra ik maar begin te huilen door hormonen doet hij al lomp of onverschillig Inmiddels is het vier uur en ik ben flink boos geworden meneer komt geregeld online op de telefoon maar voor de rest compleet onbereikbaar. het laatste wat hij tegen mij zij was : zo lame dit. en dat terwijl ik hem had verteld dat ik dacht dat ik zijn dochter gevoelt had. Ik ben deze houding best wel zat. En heb nu echt in een woede aanval flink wat van zijn spullen naar buiten gesmeten ik kan niet meer tegen deze houding. Ik wil gewoon wat begrip en sympathie en zeker niet negeert worden! het doet pijn maar heb haast de neiging om het uit te maken dit gaat steeds zo maar dan weer op een andere manier gebrek aan communicatie inlevingsvermogen en onverschilligheid het maakt me tot waanzin!
Dag Daphne, vervelend dat je je zo alleen hebt gevoelt. De griep, verhuizing en hormonen zullen vast een rol spelen. Ik lees veel verwachtingen die je van je vriend hebt waarvan ik mij afvraag of het hem ook duidelijk is dat je dat van hem verwacht/ wilt. Mannen moet je soms nou eenmaal letterlijk vertellen wat je wil ipv hopen op dat hij het ruikt en dan boos worden omdat hij niet doet wat jij wilt dat hij doet (dit doe ik zelf ook hoor, best herkenbaar allemaal ) Dus je had hem moeten zeggen dat je je alleen voelt en niet lekker en het fijn zou vinden als hij naar huis komt. Dan nog mag hij kiezen of hij dat doet of niet en moet jij voor jezelf zorgen. Bel een vriendin, ga een film kijken oid. Verder valt bij mannen het kwartje van 'ik word vader en we krijgen een baby' erg laat. Vaak pas een tijdje na de geboorte. Wat maakt dat heel veel vrouwen teleurgesteld zijn tijdens de zwangerschap over hun man. Een vrouw is er voor de zwangerschap al mee bezig en maakt het heel anders mee. Daarnaast zijn wij vrouwen natuurlijk gevoelige typjes en hebben mannen sowieso minder met babies. Vaak duurt het nog een tijdje na de geboorte voordat een man begrijpt wat het hebben van een baby nu eigenlijk betekent en welke veranderingen dit met zich mee brengt. De onverschillige houding van je vriend lijkt me ook te zeggen dat hij niet zo goed weet wat hij er allemaal mee moet. Hij begrijpt je niet. Ik denk dat (als je bui gezakt is) jullie er goed aan doen samen dit uit te praten. Probeer ook in zijn schoenen te staan. Weet dat een baby krijgen en hebben veel relaties onder druk zet. Praten, praten, praten en elkaar proberen te begrijpen dat is echt het enige dat werkt. Ik hoop van harte dat jullie er samen uit komen en jij je niet meer zo alleen en rot gaat voelen. Veel succes en sterkte.
Wat vervelend meid dat je je zo voelt. Luckymom heeft gelijk. Je moet echt duidelijk zijn met mannen. Die denken vaak alleen maar ja je bent zwanger maar dan ben je toch nog hetzelfde als voorheen? Vl hier begon het pas echt te merken toen mijn buik wat ging groeien en nu hij de kleine gevoeld heeft is het besef pas meer. Hier ook duidelijk in wat ik wil van hem want hij zegt zelf ook ja dat kan ik niet weten? Mannen staan er heel anders in dan wij. Probeer het even van je af te zetten (makkelijker gezegd dan gedaan i know ) Je zegt zelf ook dat die vriend je niet moet en miss is hij diegene waardoor je vriend anders reageerd? Ik zou als ik jou was duidelijk zijn en met hem praten want met spullen smijten hoe lekker het nu ff voelt lokt alleen maar ruzie uit vrees ik. Iig beterschap en succes!
Ik vraag me met dit soort verhalen altijd af hoe de man in kwestie voor de zwangerschap was. Tenzij hij een enorme verandering heeft ondergaan (wat vaak niet het geval is) vind ik dat je dit dus van tevoren had kunnen weten en dat je niet aan een zwangerschap moest beginnen. Je krijgt wel een kind en die heeft recht op zijn/haar vader. Dus spullen binnen halen, het uitpraten en weer door.
Nou, nou, dat is wel een beetje kort door de bocht hoor Boris. Heel veel mensen weten niet goed wat ze te wachten staat en denken van tevoren dat het allemaal prima in orde komt. En dus weet een vrouw vaak niet van tevoren hoe haar vriend/man gaat reageren. Net zo min als ze dat van zichzelf goed in kunnen schatten. Hoe dan ook, je moet het inderdaad wel doen met de situatie zoals hij is en de ander niet willen veranderen, want dat kan niet.
Nou Daphne, als ik het verhaal zo lees had ik hem er al eerder uit gezet! Zijn reacties alleen al...en dan even een weekend weg gaan terwijl jullie net zijn verhuisd. Mannen snappen vrouwen weliswaar niet altijd helemaal, maar dat wil niet zeggen dat jij maar door het stof moet gaan om hem steeds uitleg te geven. Hij moet er voor jullie zijn....een kindje krijgen doe je samen. Mss alsnog goed om te praten straks, maar ik snap je reactie helemaal. Bekijk even heel goed voor jezelf of je met hem door wil gaan. Je wilt echt geen kind op de wereld zetten in een slechte relatie, uit elkaar gaan wordt straks moeilijker dan nu. Wil je wel verder...ben dan heel duidelijk tegen hem Succes!
Morgen is alles beter... Je bent gewoon heel erg moe van alle spanningen de afgelopen tijd. Bovendien ben je ook nog eens zwanger. Zeg tegen hem wat je hier hebt getypt. Laat hem nu maar bij zn vriend blijven. Dan heeft hij het gevoel dat hij nog een beetje ruimte krijgt. Vrouwen voelen wat als ze zwanger zijn. Die merken ineens vermoeidheid, een zere rug of steken in de buik. Een man ziet niets in het begin, voelt niets in het begin en merkt er gewoon niet zo veel van. Behalve dat zn vrouw/vriendin veranderd. Das niet altijd leuk. Misschien heb je geen begrip voor hem, maar doe alsof je begrip voor hem hebt. Geef hem de ruimte zijn gevoelens aan te geven. Geef ook jouw gevoelens aan. Pas dan kun je dingen aan besluiten. Maar pak eerst nog wat rust.
jullie hebben ook helemaal gelijk heb hem verteld wat me dwars zit, maar krijg nog steeds geen gehoord hij negeert me en komt niet naar huis ik laat het maar zo idd, kop naar voren.
Ik zou waarschijnlijk net zo reageren als jij, maar het is niet de juiste oplossing. Ik zou vooral zo reageren, omdat hij de eerste dag in jullie nieuwe huis al gelijk een weekend weg gaat. Dat hij niet of amper reageert is vast, omdat ie bij een vriend zit en niet steeds zin heeft om te reageren en zeker niet in 'gezeur'. Ga even lekker rustig in je eentje een filmpje of iets kijken en laat hem even lekker gaan, niet meer appen of iets, hoe lastig dat ook is!
Idd even lekker laten zo..hoe moeilijk het ook is. Mijn vriend kan net zo reageren. Het beste is het dan gewoon te negeren want uiteindelijk ga je dingen zeggen of doen die je niet meent, maar niet terug kunt nemen. En probeer het van de positieve kant te bekijken, je hebt nu even lekker tijd voor je zelf om op adem te komen en dat heb je ook nodig meid... Iig succes en sterkte met alles en geniet van je zwangerschap!