Finally! Bijna de 30 weken bereikt! Ik ben echt aan het aftellen... Ik ben zoooo slecht in zwanger zijn! Ik mag het volgens velen hier op het forum niet eens uitspreken. Maar ik vind zwanger zijn zooooo NIET LEUK! Het mooiste aan zwanger zijn is het bevallen... Eerst HG wat duurde van 6 tot 24 weken Bekken klachten fysio vanaf 14 weken Voelde ik me fitter vanaf een week of 24/25 voel ik me nu echt weer waardeloos! Ben moe, slaap slecht, veel harde buiken/buikpijn en de emotionele buien ben ik ook zat! Gister boos verdrietig teleurgesteld chagrijnig en ergens vrolijk tegelijk! Kan de hele dagen wel janken... en slapen!! Door de pijn in buik en rug... kan ik niets leuks meer doen met mijn dochter. Dit vind ik vreselijk... dus dan maar dingetjes thuis. Maar belooft was een dagje dierentuin, dolfinarium ofzo.. Over de dingen in en rond huis maar niet te spreken. Door de harde buiken mag ik niet meer tillen, stofzuigen en dweilen van de verloskundige. Ik houd me hier braaf aan.. maar vind t frustrerend!! Kortom... van mij mogen die 10 weken voorbij vliegen!! Ik wil haar graag in me armen ipv in mijn buik! Excuus voor t lange verhaal... moest het echt even kwijt!
Ik begrijp je helemaal! Ik ben het zwanger zijn ook best zat. Harde buiken, bekkeninstabiliteit, slecht slapen, benauwd en een zeer bewegelijk kindje (een schuiver, gelukkig geen schopper) Vanwege de bekkeninstabiliteit ben ik vorige week gestopt met werken, dus zit ik de hele dag thuis. Ik maak wel mijn ommetjes op de fiets en een beetje wandelen (kan niet meer dan 10 minuten lopen) Maar mag ook geen (zwaar) huishoudelijk werk doen. Maar nog even. De baby mag nog wel even blijven zitten, al is het alleen maar goed voor hem/haar. Het moet nog groeien, maar zie op tegen de laatste weken.
Ik vind het zwanger zijn ook niet leuk, ondervind er alleen maar hinder van. Eerst 20 weken misselijk, en flauwvallen, en daarna enorm benauwd en kan ik alleen in een rolstoel naar buiten. Nee ik ben blij dat ik de 30 weken ben gepasseerd en dat eind langzaam aan in zicht komt
Nou Angel, je mag lekker klagen en ik doe lekker met je mee! Ik ben net over de helft en ben het nu al meer dan zat! Vandaag voor het eerst zit ik er heel erg mee dat ik zo dik ben en al mijn kleren lelijk staan. Ik ben echt heel veel aangekomen. Vorige zomer woog ik 63 kilo, nu al de 75 gepasseerd. Mijn bloeddruk was vorige keer dat ze gingen meten 102/48. Daardoor val ik constant bijna om. Even 10 minuten naar de bus lopen en daar ga ik. Boodschappen doen? Nee joh, veel te zwaar. Heb ook nog eens bloedarmoede! Dus joepie. Ik wacht nog steeds op mijn ijzertabletten!! Dan maar lekker thuis zitten op bed of bank? Nee joh, natuurlijk niet. Zere rug, en niet zo'n beetje ook. De spieren in mijn rug doen zoveel pijn dat 10 minuten zitten vaak te lang is. Ook krijg ik veel pijn onder mijn rechterborst, stekende brandende pijn. Mijn baarmoeder is kennelijk te hard gegroeid. Iedereen heeft commentaar op mijn veel te grote buik. De hormonen slaan hun slag. Ik kan opeens de man van mijn dromen, de mooiste, liefste, fijnste en meest grappige man waar ik smoorverliefd op ben en oneindig veel van houd niet meer uit staan. "Bah je adem stinkt" "Ugh wat praat je stom wat is er met je stem?" "Raak me alsjeblieft niet aan, ga maar even weg!" Ik voel me vaak somber en lusteloos. Of ontzettend onrustig, maar ja, kan niet veel doen. En dan elk half uur plassen. Oh ja! En vrijdag mag ik voor zwangerschapsuiker test. Lekker om half 8 nuchter daar zitten, na het bloed prikken suiker water drinken en dan twee uur wachten, en natuurlijk nog steeds niks eten! Daarna weer bloed prikken en dan pas mag ik weer eten. Ik krijg nu al honger en wordt nu al slap terwijl ik er alleen nog maar aan denk. Ja, even klagen. Heerlijk.
Hier ook aan t aftellen... steeds meer lichamelijke klachtjes de laatste 2 wkn. Eerste 28 wkn zonder enig kwaaltje doorlopen. Nu is een rondje lopen al een aanslag en kan ik als ik overdag bezig ben geweest zonder powernap s avonds niets meer ondernemen, omdat ik dan harde buiken krijg... maar goed allemaal voor een goed doel, dys luisteren we maar naar t lichaam en de verloskundige hihi.
Oh zo herkenbaar. Morgen 29 weken en ik hoef als t goed is nog maar af te tellen tot 36 weken, ivm voorliggende placenta. Kan niet met zl spelen, kan ml niet helpen in de keuken met koken of huishouden, ik kan alleen maar op de bank liggen in de hoop dat de bloedingen weer zo lang mogelijk wegblijven. Wat een ellende. Mn eerste zwangerschap was zo fijn en makkelijk, deze kan overgeslagen worden wat mij betreft.
Eens per week braaf naar de fysiotherapeut. En regelmatig lekker een massage van een sportmasseur die mij met liefde masseert! Ik probeer vaak een eindje te fietsen met mijn dochter. Vanaf 18 aug gaat ze weer heerlijk naar de psz, 2 dagdelen per week. Kijk er best wel naar uit.. ga ik haar heerlijk brengen en halen op de fiets. Zolang mijn lichaam dat toelaat! Ik probeer ook regelmatig even de ontspannen in bad... dat verlicht ook wel wat. Maar bovenal vind ik het altijd fijn lopen zitten fietsen liggen af te wisselen.. Wat fijn dat er meer zijn die het zo ervaren! Maar ook erg vervelend dat er meer zijn die het moeten doorstaan! Een tante van mij (kan zelf geen kids krijgen) zei vorige week heel lullig.. Vind eigenlijk dat je zeurt... want ik zou ALLES er voor over hebben gehad.. Ben op mijn beurt best pissig geworden omdat ze egt niet weet waar ze over praat! Tuurlijk is t een wonder en geschenk!
Sorry, maar het is ook wel echt lomper dan lomp om te gaan klagen over een zwangerschap, tegen iemand die ongewenst kinderloos is en die er inderdaad echt álles voor over zou hebben. Een zwangerschap hoeft echt niet altijd een feestje te zijn, klagen mag ook écht wel, maar een beetje inlevingsvermogen kan geen kwaad. Als je je realiseert dat het 'natuurlijk een wonder en een geschenk is', had dát dan tegen je tante gezegd. Er zijn vast tig vriendinnetjes of mede-forummers die je geklaag prima kunnen handelen, zonder dolgraag met je te willen ruilen.
Nee, dat KAN ze ook niet weten. Wat een ontzettend valse opmerking, bah. Ik vind zwanger zijn ook afgrijselijk, maar ik lette wel op tegen wie ik zeurde en tegen wie niet. Bij sommige mensen kun je dat gewoon niet maken.
Is inderdaad niet de opmerking die ik zou maken tegen iemand die ongewenst kinderloos is. Ik dacht ook geen kinderen te kunnen krijgen en uiteindelijk ben ik toch spontaan zwanger geworden. Ik ben er erg blij mee, maar ik vind de zwangerschap wel zwaar. Maar ik zou zo'n opmerking ook niet waarderen als ik (nog) niet zwanger zou zijn.
Ik heb alle bovenstaande klachten ook. + dat ik continue spanning heb over mijn kleintje in de buik. Maar ik ben zooooo blij...mijn kindje heeft het zwaar in de buik...en al moet ik nog 40 weken zonder slaap, pijn in mijn rug, verplicht thuis zitten, op mijn vent schelden. Ik heb er alles over voor mijn kleine meid die zelf al druk aan het vechten is daarbinnen. Dus ergens snap ik ts wel...maar nee sorry vind het toch gezeur. Al kam me dat hele zwanger zijn gestolen worden....ik klaag niet en hoop dat mijn kleine meisje genoeg kan groeien.
Sorry maar ik vind dit best grappig het klagen over de zwangerschap... Ikzelf zou ook geen opmerking geven tegen iemand die ongewenst kinderloos is... mijn tante kon ook geen kinderen krijgen en als ze vraagt hoe het met me gaat zeg ik gewoon goed, behalve wat rugklachten, maar meer vertel ik niet, wil haar geen pijn doen... Het zwanger zijn valt bij mij al bij al nog mee maar ik begin nu toch ook wel af te tellen! Ik heb nood aan rust en geen gezeur aan mijn hoofd over het aantal kilo ik ben bijgekomen (14 kilo op 26 weken) .. En dan moet ik nog zwijgen over de potten prepare die voorbij vliegen in mijn slaap! en ja ook last van bekken, rug en uitstraling naar bil! Ga nu naar kinesist en ben zo gelukkig dat ik morgen terug mag, want de pijn is niet te harden! ik voel me soms 80 jaar als ik uit de zetel moet opstaan, om te gaan zitten laat ik mij gewoon ploffen... voor de rest is alles in orde hier!
Het is dan misschien niet heel handig verwoord van mij tegenover haar! Maar ik heb niet lopen klagen...ze ziet dat ik pijn heb en vraagt of ik ergens last van heb. Mijn antwoord was; ja een beetje last van mijn maag... maar dat gaat over. ZIJ is altijd de eerste die overal bij is! En bij betrokken wordt! Juist omdat WIJ het zo erg vinden! Maar ZIJ zegt zelf altijd dat het na jaren niet meer pijn doet en niet meer zo leeft. Dit was ook waarom het bij mij verkeerd schoot. Gelukkig praten we er dan over en is het klaar...
Mag ik jaloers op je zijn, want ook ik vind zwanger zijn allesbehalve leuk. Ik ben nu ook al aan het aftellen. Dat moet je eigenlijk juist niet doen, want dan duurt het alleen maar langer. De laatste 10 weken vliegen wel snel voorbij, dus voor je het weet heb je je kleintje in je armen
Ohh leef met je mee! Je moet nog 10 meer als mij Het lijkt alsof ik niet blij ben met ons tweede snoessie! Maar ben ik echt wel hoor!