Ik zou het stopcontact afschermen. Ook zou ik hem leren om veilig op en van de bank te klimmen. Dan is de lol er snel af want je reageert niet en hoef je je niet druk te maken over zijn klimkunsten. Met 1 jaar kan een kind prima leren klimmen op een bank. Gewoon simpel en praktisch denken. Zijn drang naar het stopcontact niet belonen met aandacht en veilig leren klimmen, en je bent klaar
Oké en hoe leer ik hem dit? hij heeft dus nog totaal niet door waar hij zijn kont neer plant. Hij snapt al dat hij er achteruit af moet kruipen. Dat is het probleem niet. Het gaan zitten tijdens het kruipen is het probleem. Hij gaat gewoon zitten op de rand van de bank (met gezicht naar de leuning toe) en valt dus zo achter over van de bank. Ik heb echt geen idee hoe ik hem dat bij kan brengen. En laten vallen doe ik niet van de bank.
Achterover van de bank laten vallen zou ik ook niet doen Misschien door heel vaak te oefenen en hem erop te wijzen? Ik zou zelf een matrasje eronder leggen zodat hij ervaart dat hij dus valt als hij zo zit. Dat is misschien even leuk maar laat wel zien dat hij kan vallen. Kost wel wat energie. Zelf steek ik veel energie in alles om mijn kinderen het zelf te leren. Goed lopen, rennen, klimmen en springen. Dat oefenen we ook spelenderwijs veel. Maar daar moet je wel tijd en zin in hebben. En anders zou ik hem blijven weghalen totdat hij het niet meer doet. Maar het lijkt me nog meer energie kosten.
Hij begrijpt 'nee' nu in zoverre dat hij snapt dat het van jou niet mag. Maar dat is nog geen reden om het dan dus ook te laten Maar: nee zeggen heeft dus nu wel degelijk nut, net als hem weghalen. Je ziet alleen niet op korte termijn al resultaat, maar dat ga je op lange termijn zeker wel merken. Ik zou het stopcontact ook beveiligen, zodat hij niet op een onbewaakt moment toch er met een metalen voorwerp in kan, (want met vingers kan niet zoveel kwaad, dan kom je nog niet bij de stroom ). Op de bank klimmen heb ik nooit zo moeilijk over gedaan: doen ze toch wel en van een paar keer eraf vallen leren ze heeeeeeeel snel dat ze dat anders aan moeten pakken GEEN matrasje neerleggen dus, want dan leert hij dat hij zacht landt als hij zich van de bank af laat vallen. Zorgen dat je salontafel en andere gevaarlijke dingen op afstand staan, zodat hij daar niet 1-2-3 tegenaan valt, als hij verkeerd gaat zitten en dan is het echt zo over
Ik zou een kind toch niet op zijn achterhoofd laten vallen om ze het zo door te laten krijgen. Een beetje vallen en opstaan hoort er zeker bij maar dit vind ik riskant. Door spelenderwijs te leren klimmen en vallen leert een kind meer. Het ene kind heeft sneller door hoe hij veilig op een bank kan bewegen dan een ander. Dat bekijk je per kind.
Ondanks dat hij er gewoon vanaf moet blijven blijft het gevaarlijk en zou ik gewoon zo'n bescherm hoesje in dat stopcontact doen. Hayden doet ook alles wat niet mag en als hij weer is het upc kastje uit zet of de was mand leeg haalt zeg ik ook nee en zet hem meestal op zijn kont neer op een andere plek(geef m soms zijn eigen speelgoed) en heel af en toe zet ik hem in de 'strafhoek', hij begrijpt het vast nog niet maar heb gelezen dat je het gewoon kan proberen en hij vind het ook zeker niet leuk (blijft ook meestal maar een paar sec zitten maar dan stopt hij in elk geval met waar hij mee bezig is). Ik zou je kindje niet in de box zetten dan gaat hij het straks linken aan een straf.
hoezo te jong?! mijn dochter weet heel goed dat wanner mama haar bokkenpruik opzet en 2x nee zegt, ze de 3e keer in de hoek gaat. dat doe ik al vanaf 12 maanden.. dus.. kan prima. ze blijft daar keurig zitten, ik haal haar na een paar tellen er vandaan en knuffel even met haar. daarna mag ze weer spelen
Afleiden en herhalen, herhalen, herhalen. Straf heeft geen enkele zin.. op deze leeftijd hebben ze geen besef van consequenties.
hier trouwens ook van de bank af laten donderen... 3x.. nu klimt ze erop en gaat op haar billen zitten
de bokkenpruik op hebben (=slecht gehumeurd zijn) Volgens mij is dit NOOIT een reden om je kind te straffen. Maar ik denk dat je iets anders bedoelt... Ze blijft misschien zitten maar ze snapt niet vooraf dat dat de consequenties zal zijn en daarmee is het totaal zinloos. Dat je haar weghaalt, is wel zinnig en vooral vertellen wat niet mag ook.
En ieder kind recht op z'n eigen bult zegt mijn echtgenoot altijd... oftewel.. groot worden doe je met vallen en opstaan. En zolang dat vallen niet gepaard gaat met blijvend letsel.. go for it. Daar leer je van. En van vallen leer je.
Ze weet dit niet. Fijn dat je denkt dat het werkt, maar je zal merken dat je net als iedereen nog 1000 x moet herhalen dat iets niet mag en dat ze daarvan leert. Uit de situatie halen, afleiden en zeggen dat het niet mag is allemaal heel zinvol. Ze begrijpt echt niet wat ze in de hoek moet doen, laat staan dat ze kan overzien WAAROM ze er eigenlijk zit.
Zo veel mogelijk de omgeving kindvriendelijk maken, dus in jouw geval inderdaad het stopcontact afdekken. Ik ben een luie moeder en heb geen zin om een strijd te voeren over iets wat ik makkelijk kan oplossen met een plugje van Ikea. Tikken en straffen doen we niet. Wij geloven niet in straf als lange-termijn-oplossing. Dus wat betreft dingen die echt niet mogen: "Afblijven" zeggen, uitleggen waarom (Dat is de oven en die wordt heel heet, dat is het stopcontact en daar komt elektriciteit doorheen, dat water is van de katten, enz enz enz), afleiden met een nieuwe activiteit (Kijk, hier zijn je blokken. Deze past precies op deze, zie je?) en.... herhalen, herhalen, herhalen. Het duurt nog wel even voordat ze snapt dat het niet mag èn haar impulsen voldoende kan onderdrukken om er dan ook vanaf te blijven. Intussen heb ik me erbij neergelegd dat ik me soms net een vasthangende langspeelplaat voel. Wat betreft de bank: Ik weet niet hoe hoog jouw bank is en hoe hard jouw vloer. Vallen is de natuurlijke consequentie van je kont op de rand van de bank plaatsen, en het is niet zo erg als dat even pijn doet, maar een schedelbasisfractuur is nou ook weer niet nodig natuurlijk. Je kunt je kind eventueel de grenzen van de bank laten voelen door hem pas op te vangen als ie al van de bank aan het vallen is. Of je legt toch iets van een tapijt of zo voor de bank.
In principe heeft ze de mentale capaciteiten nog niet om het verband te snappen tussen al die dingen. Ze doet waarschijnlijk gewoon mee met wat je doet.
dan werkt het toch? ze is nu 1.5, en zit gemiddeld 2x pw in de hoek. daarna gaat ze echt niet meer terug doen waarvoor ze gestraft is hoor. als iedereen denkt dat kindjes niks begrijpen dan begrijpen ze het idd niet. kinderen zijn echt niet gek hoor! ik trek trouwens wel degelijk mn bokkenpruik op, last haar echt zien dat ik het niet leuk vind wat ze doet, zeg haar dat ze even in de hoek gaat, daarna knuffelen en er over praten.. soort ritueel, net als naar bed gaan.
Mijn dochter ramt zo nu en dan op de tv, na 3x weg halen zet ik haar toch even in de box. en dan probeer ik wat streng uit te leggen dat het niet mag. en daarna haal ik haar er weer uit. in het begin hielp het niet maar nu begint ze het te snappen. en doet ze het na 1x nee zeggen niet meer. als ze nu richting de tv loopt zeg ik al nee en draait ze zich weer om om iets anders te doen. maar in de box zit ze nog steeds als ik moet koken enzo en daar heeft ze verder geen problemen mee. Mijn zoontje was vroeger lastiger die luisterde nooit en lachte op alles kon tot zijn 2,5 echt niks op de tafel hebben.
Je begrijpt echt niet wat de uitdrukking betekent en nee, je kindje heeft de mentale capaciteit niet om te snappen dat als je iets doet wat niet mag, je dan op het stoeltje moet zitten. Ze ziet dit waarschijnlijk helemaal niet als straf. Ik ben een groot voorstander van je kindje niet onderschatten (zoals de meeste hier wel weten) maar nee, deze vaardigheid ontwikkelen ze echt pas veel later. Je doet niets fout hoor.. het is heel goed om consequenties te hangen aan dingen die jij niet wilt maar je moet echt niet denken dat ze nu vooraf gaat bedenken ...hé dat moet ik niet doen want dan moet ik in het hoekje zitten.
maar hoe kan het dan dat mijn zoontje dondersgoed snapt weg te blijven bij de kat. Deze heeft hem 1 X zijn nageltjes in zoontje zijn hand gezet (niet heel hard) maar zoontje heeft nu dondersgoed in de gaten dat wanneer hij aan de kat zit deze iets terug doet wat niet leuk is.
De bank is vrij hoog en de vloer is laminaat. Dus hard genoeg. Ik vang hem zo laat mogelijk op en hoop dat hij er van leert. Maar hij schijnt diepte nog niet heel erg goed te snappen. Hij gaat dus ook zo van het bed af met zijn handjes naar voren omdat hij denkt dat het het zelfde werkt als Bijv. een lage drempel.
Angst is een instinct en primair en niet een gedachtegang (die secundair is) En volgens mij is dat iets wat we onze kinderen niet willen leren. Angst voor papa of mama toch