Ik weet niet wat ik met dit topic wil, moet gewoon mijn frustratie en ergernissen even van me afschrijven. Sinds mijn familie (en dan vooral moeders kant) weet dat wij een kindje verwachten, wordt ik overspoeld door spullen die ik mag lenen en goedbedoelde raad. Zo heb ik een hele lading glazen flessen gekregen waar ik zelf als baby nog uit gedronken heb. Ook een 7 jaar oude gebruikte en slecht uitgekuiste borstkolf staat al klaar (bah bah bah!). De babybjorn draagzak en een wippertje van maar liefst 25 jaar oud staan op mijn grootmoeder haar zolder op mij te wachten. Mijn mama/tante geven me "onversleten" kinderschoenen mee in allerlei maten. Op meters en mama's zolder staat het vol met kinderspeelgoed en babykleren die (vaak) nog van mezelf zijn geweest. Zelfs van die doudou-doekjes heb ik gekregen en slabbetjes met fruitpapvlekken op. Gek wordt ik ervan! Is het dan zoooo gek dat ik zelf wil kiezen wat ik koop? Op dit moment staat er in onze slaapkamer al een erg grote doos klaar voor één of ander goed doel. Deze week kreeg ik zelfs een geel-verschenen piespot en een heel erg versleten zeteltje! Ook zwangerschapskledij uit de jaren stilletjes vult mijn eigen kleerkast. Duidelijk dat ik er een beetje genoeg van heb? En dan alle goedbedoelde raad... Leer je baby vanaf dag één in een reisbedje slapen, best laten huilen want anders krijg je zo een kind dat nooit van je zijde wijkt, een tummy-tub is veel beter dan een badje dus koop maar geen bad, je moet geen wippertje op je geboortelijst zetten want je hebt er toch al één (in België is het de gewoonte om geboortelijsten te leggen), ... Zo, dat is er ook weer af, adem in adem uit en verzamel je moed om vrijdag meters zolder te betreden
Je mag ook nee zeggen tegen mensen die je dingen willen lenen! En je mag zeker je eigen beslissingen nemen. Ik zou beginnen met maar eens wat dingen terug te geven
Daar zou ik ook niet blij mee zijn ook al bedoelen ze het nog zo goed. Lijkt me verstandig als je gewoon tegen die mensen zegt dat je het vreselijk lief vindt maar dat ze die spullen beter weg kunnen doen of bewaren maar niet aan jou kunnen geven. Dat je gewoon zelf spullen wilt kopen en dat lijkt me toch ook wel erg begrijpelijk. Gewoon rechtuit zeggen is misschien lastig maar wel zo eerlijk.
Dat is nu is een goede goedbedoelde raad! Je slaat de nagel op de kop, ik kan echt héél moeilijk neen zeggen Vooral omdat ik weet dat ze het allemaal goed bedoelen én omdat het het eerste kindje van die generatie wordt. Meter wordt voor het eerst overgrootmoeder en ik ben haar oudste kleindochter + ze hebben al die spullen nu al zo lang bewaard Een deel van de gekregen zwangerschapsbroeken ligt al bij mijn ouders thuis voor het geval mijn jongere, nog thuiswonende zusje ze binnen enkele jaren nodig heeft, dat maakt mij al bijna even erg haha
Dit. En maak ze anders maar even duidelijk dat jij dingen liever nieuw of netter hebt (op een nette manier anders krijg je ruzie.
Poeh meid, het begint me echt te kriebelen als ik dit lees... Dus begrijp je volkomen!!!! Ik heb het bij de eerste ook gehad en kreeg veel dingen waarvan ik dacht: ok, leuk deze nostalgie, maar het valt bijna uitelkaar, of ik kan zien wat mn man 30 jaar geleden gegeten heeft Ze bedoelen het allemaal goed dus ik heb het aangenomen en gezegd dat ik er eens naar zal kijken, en als het onze smaak is, ze het aan kan doen. Uiteraard staat het nu twee jaar later nog in de doos op zolder Wat betreft de adviezen! NOg erger hhaha! Maar ook dit komt uit een goed hart, en mensen bemoeien zich nogal graag met anderen. Ene oor in, ander oor uit (makkelijker gezegd dan gedaan maar toch) Succes!!
Je kunt het ook nog gooien op voortschrijdende ontwikkeling, inzicht en slijtage. Tegenwoordig weet men veel beter wat er allemaal voor schadelijke stoffen in flessen en spenen kunnen zitten. Plastic verhardt en gaat kapot en is dus niet veilig meer na een aantal jaar en metaal kan metaalmoeheid gaan vertonen. Babybjorn is ergonomisch onverantwoord en kinderschoenen moeten nieuw zijn, want de voetjes zijn nog vol in ontwikkeling. Met deze argumenten kun je volgens mij 90% van de gebruiksvoorwerpen al afweren. Ik zou echt niet zitten wachten op flessen van dertig jaar geleden of een wippertje waarvan je niet zeker weet of je kindje erdoorheen dondert. Qua kleding zou ik gewoon zeggen dat het je smaak niet is.
Dat doe ik dus momenteel ook, enige struikelblok is dat we (liefst nog voor de bevalling) verhuizen en dan natuurlijk al die extra rommel moeten meesleuren. Tegen mijn mama heb ik ondertussen wel heel duidelijk gezegd dat het ons kind is en wij kiezen en dat ik gek wordt van vanalles krijgen dat we niet kunnen of willen gebruiken, maar met iets verdere familie (meter/tante) vind ik dat moeilijker. @ Gitta, die argumenten moet ik onthouden Stel je voor dat het kind door de eetstoel of het wippertje zakt haha! Is alleen soms heel moeilijk als ze afkomen met iets waar zij ZOVEEL geniet van hebben gehad dat dat zo een goede aankoop was, bv. babybjorn draagzak, om dan te zeggen dat die helemaal niet goed is voor de heupjes Heb dan maar (naar waarheid) gezegd dat we al een zak gekocht hebben... Mijn vriend trekt ook gewoon elke keer bleek weg als familie weer begint met uitdelen haha
Soms geeft het écht niet als je een keer nee zegt hoor meis! Het is ongetwijfeld allemaal heel lief bedoeld maar ik neem zomaar aan dat je familie het ook heus wel zal begrijpen dat je ook graag zelf je nieuwe spulletjes bij elkaar shopt! Kun je dat niet eens luchtig ter sprake brengen? Of wanneer mensen weer met dozen vol spullen komen vriendelijk bedanken en aangeven dat je al zoveel hebt en eigenlijk niet weet wat je er allemaal mee moet?
Nou inderdaad. Mooi voor hun dat ze een reden hebben om hun ouwe zooi kwijt te kunnen, maar nee alsjeblieft, breng het naar de kringloop ofzo.Ik snap wel waar het vandaan komt hoor; vroeger was het heel normaal om alles door te geven aan de volgende, maar tegenwoordig verdienen mensen zelf hun geld om hun leven te onderhouden. Zo hebben mijn schoonouders toen ik en mijn schoonzusje allebei in verwachting waren van onze oudsten een kinderwagen van een neefje gehad. Die stond ook al jaren te verstoffen op hun zolder. Het bakbeest komt volgens mij uit de jaren 60 en er zit totaal geen veiligheid en comfort in zoals de kinderwagens van nu wel horen te hebben. Maar mijn schoonouders hebben helemaal geen kinderwagen nodig (gehad) Als ze al met de jongens weggingen dan hadden we zelf de buggy meegegeven. Ook kregen wij een kinderstoel van mijn zus dr schoonouders waar mijn zwager 44 jaar! geleden nog in heeft gezeten in onze schoot geworpen. Wat betreft het ongevraagd opgedrongen advies: Ene oor in en andere heel snel weer uit!
Of gewoon eerlijk zijn dat je het heel lief vind maar met de tijd mee gaat en liever zelf nieuwe spulletjes koopt. Dat je daar zo van kan genieten.. Is denk ik toch echt de kortste weg hoor
Ik kom het vaak tegen op zp dat mensen geen nee durven te zeggen of ergens niet tegen in gaan of het gesprek niet aangaan. Begin daarmee! Daarnaast denk ik ook dat elke (aanstaande) moeder van alles en iedereen raad, advies, cadeaus en spullen om te lenen krijgt. Het is dus maar net hoe je het zelf oppakt en ermee omgaat. En dan kom je weer op het eerste; irriteer je je? Zeg nee!
IK zou gewoon zeggen "joh lieve mensen, ik snap dat het goed bedoeld is en vind het ook heel lief, maar ik wil absoluut Geen oude meuk meer hebben want ik wil zelf bepalen wat ik wil en of ik dat ga kopen' Maar ik ben dan ook gewoon wel gelijk duidelijk. Iemand beledigd? Jammer dan.
Mee eens, echt nee leren zeggen. Ze kunnen vanalles aanbieden (ouders, vrienden, kennissen, collega's enz gaat nog wel meer komen), maar als jij gewoon duidelijk bent is er geen probleem! Bedanken voor het aanbod, maar zeggen dat je het nou juist zo leuk vind om zelf dingen uit te zoeken. Hier kwam mijn moeder ook aan met een tas vol babykleertjes, heb de zak omgegooid, alles snel bekeken en alleen mijn allereerste boxpakje eruit gehaald en gezegd dat de rest weg kon. "Maar vind je het andere niet mooi dan?" "Dit kan toch nog wel, of deze, of deze, of deze, of deze, hoe leuk is deze dan?" "Ik heb het zo lang bewaard!" Gewoon duidelijk en beleefd nee zeggen en klaar! Mijn moeder heeft er echt niet wakker van gelegen hoor, en vond het reuze leuk toen dochter eens 1 dag dat oude boxpakje aan had. Doe je ze toch een plezier maar houd je ook je grenzen duidelijk in de gaten. Als je het oude wippertje, speelgoed, spuugdoekjes en dergelijke nou gewoon bij je ouders laat staan, dan kunnen zij het gebruiken als je daar een enkele keer op bezoek zijn, zijn ze toch blij!
Ooh, verschrikkelijk! Ik zou echt vriendelijk bedanken. Met het risico, dat ze verder helemaal niks meer willen geven. Wat erg! Niet dus En van die goedbedoelde adviezen gaan mijn nekharen overeind staan! Kind laten huilen. Amai. Zeg ze maar dat die adviezen achterhaald zijn en dat jij het graag op je eigen manier wil doen. Je kunt ze ook vertellen, dat ze die adviezen mogen geven, en dat je ze in overweging neemt, maar dat je het op prijs zou stellen als zij het accepteren als jij toch besluit een andere keuze te maken. Heel veel succes!
Oh, ik bedacht me net iets heel vals... Moet je niet doen hoor, maar vond het wel grappig om zo te bedenken... Om tegen je ouders te zeggen dat ze die vieze slabbetjes zelf moesten bewaren voor de tijd dat ze seniel worden en zelf gevoerd moeten worden.
Oh getver, ik ga al over mijn nek bijna als ik het lees. Ik begrijp ook werkelijk waar niet dat mensen van die vieze oude troep bewaren....en nu krijg jij die zooi als 'cadeau'. Het enige wat je kan doen is er NU al korte metten mee maken om te voorkomen dat het nog verder uit de hand loopt. Je zult echt assertief moeten zijn en kort, krachtig en eerlijk moeten zeggen dat jullie je eigen (nieuwe) spullen willen kopen dus dat alles wat jullie krijgen weggegooid zal worden of retour naar hen gaat. Sterkte, het lijkt mij vreselijk zo'n familie.....
Moet wel lachen met je reactie! Ik heb nl. best een leuke familie! Moeder en schoonmoeder staan straks ook allebei één dagje in voor de opvang en zelfs mijn meter gaat een halve dag oppassen als ons kindje 4 tot 7 maand is (vonden voor 7 maand geen plaats in de crèche). 't is ook net omdat ik zoveel aan hen heb en hen alles mag vragen dat ik het moeilijk vind om neen te zeggen. Doet alleen jammer genoeg geen afbreuk aan het feit dat ik knetter word van al die spullen
Haha, nou gelukkig dan maar. Ik kreeg het al plaatsvervangend benauwd, maar houd zelf dan ook echt niet van dit soort errrr 'familiebanden' (in mijn ogen vergaande bemoeizucht en betweterigheid dus). Kijk uit waar je aan begint, zeker als ze zoveel zullen oppassen straks.
Ik zou denk ik gewoon eerlijk zeggen dat je het lief van ze vind, maar dat je sommige dingen graag nieuw wil kopen, niks mis mee toch?