Hee meiden, Hoe gaan jullie er elke maand weer mee om als het nog niet is gelukt om zwanger te worden? Ik merk dat ik in t begin zoiets had van: komt het deze ronde niet, dan de volgende wel. In principe sta ik er nog steeds zo in, maar zo net voor mn NOD merk ik dat ik strontvervelend word tegen ml. Merk dan alweer dat mn ongesteldheid eraan komt en kan dan echt even niks hebben. Zo ook nu weer een beetje. De ongikrampen zijn er weer, dus ga er vanuit dat t weer niet is gelukt helaas. Ben benieuwd naar jullie ervaringen. Vergeleken met een aantal mag ik ook helemaal niet klagen, we zijn immers nog maar een half jaar bezig.
Ik merk juist dat ik het nu weer iets beter los kan laten. Het was voor mij even omschakelen, we hadden samen besloten dat we er klaar voor maken dus stoppen met de pil en later kwam pas echt het besef (natuurlijk weet je het ook wel) dat het ook nog wel even kan duren. Mja natuurlijk is het ook nu weer spannend! Vorige maand had ik alleen op dag 32 wel al een test gedaan (misschien ook wel al 2) en nu heb ik geen moeite om de testen nog even te laten liggen (komt ook omdat de 2e ronde veel langer heeft geduurd dan de eerste). Hoop dat het snel lukt bij jullie!
Tja.. je voorhouden dat geluk ooit echt een keer komt. Al begin ik daar zo nu wel een beetje aan te twijfelen. Ga leuke dingen doen en probeer je ergens anders mee bezig te houden. Daar gaat het niet sneller van maar maakt het wel dragelijker.
Poeh Logan, écht respect voor jou, als ik zie hoelang je al bezig bent. Knap om dat optimisme zo vast te houden. Hopelijk voor jou nog eerder raak dan bij mij!
Wij gaan nu naar de 7e ronde en ik heb precies hetzelfde als hoe jij het beschrijft ts. Als we aan een nieuwe ronde beginnen dan voel ik me heel goed en ben ik optimistisch, maar als de nod dan in zicht komt wordt ik steeds neerslachtiger. Op de dag van nod kan ik ook niks hebben Zielig voor mijn man want die wil ook heel graag dat ik zwanger raak en hij kan er verder ook niks aan doen. Sterkte Logan.. aan je onderschrift te zien heb je al veel meegemaakt
Ja het is allemaal erg herkenbaar. Ik vind het vreselijk als ik weer voel dat ik ongesteld word. Het erge vind ik dat ik geen vrouwen met kinderen en babies kan verdragen. Ik word echt een jaloers kreng. En dat wil ik helemaal niet
Ik heb dat jaloerse nu nog totaal niet, maar misschien dat ik wel ga piepen als we een half jaar of jaar verder zijn zonder zwangerschap. voor nu vind ik het nog gewoon spannend en duim ik voor niet te lang wachten. Ik schaam me soms voor mijn ongeduld als ik denk aan hoeveel mensen nog zoveel langer al moeten wachten of in de mmm beland zijn.
Ik had in het eerste jaar ook wel hetzelfde als jij. Nu vind ik het steeds moeilijker om ermee om te gaan en heb er ook echt twee á drie dagen de pest in als ik weer eens ongesteld word. Wel probeer ik steeds in de toekomst iets leuks te plannen waar ik naar af kan tellen, helpt wel echt om de tijd beter door te komen.
Dat is inderdaad een goede tip, Tempus Fugit! Het is ook alleen de dagen net voor NOD en een dag erna ofzo dat ik echt een chagrijn ben. Haha achteraf kan ik er wel om lachen hoe ik me dan weer gedragen heb. Daarna steeds weer met goede moed er tegenaan. Laten we het erop houden dat de hormonen die vrijkomen tijdens het ongepiept worden ook niet erg sfeerbevorderend zijn Succes dames!
Ik vond het ook altijd vreselijk, inmiddels na afgelopen 2 maanden (halve dag maar ongesteld en 6 dagen overtijd) ben ik blij als ik ongesteld worden vind het nog vervelender als het langer duurt dan normaal want daardoor groeit de hoop en de kans bij ons is al nihiel dat ik zwanger ben "vanzelf"
Wij zitten nu in ronde 7. En betrap mezelf er ook op dat verander in een jaloers kreng. Van de week te horen gekregen dat vriendin op 5 weken miskraam heeft gekregen. Ik vind het enorm erg voor haar, maar ergens is het zo dubbel. Zij was van de eerste keer zwanger. Oké het is misgelopen maar ergens steekt het wel. De gynaecoloog heeft haar gezegd dat ze waarschijnlijk heel snel terug zwanger zal zijn. Dus 9/10 is zij voor mij zwanger. Ik weet het, het is niet schoon van mij, maar ik kan er niets aandoen . Maja mijn tijd zal ook wel komen zeker.
Heel fijn dat er meer mensen dit herkennen van dat jaloers zijn. Ik herken mezelf gewoon niet meer. Ik ben best wel eens jaloers hoor. Maar niet zo erg als nu. Ik heb ook even alle moeders ontvolgt op mijn Facebook. Maar dat ongeduld wat iemand hier omschreef schaam ik me ook voor. Er zijn stellen die al 4 jaar wachten. Dan mag ik echt niet klagen vind ik zelf.
Het gevoel hebben ongesteld te worden zegt niets.... Had ik namelijk ook, vervolgens werd ik helemaal niet ongesteld. Dusse, even een paar dagen wachten voor je chagrijnig wordt, totdat je daadwerkelijk ongesteld wordt. Daar doe je je omgeving een groot plezier mee
Dat lees ik ook veel Mariposa dat vrouwen dachten dat ze ongesteld werden maar het toch uitbleef. En dan zwanger waren. Maar ik pin me er niet op vast. Want je kan je lichaam voor de gek houden. En uiteindelijk is ook ieder lichaam weer anders.
Die laatste week voor NOD ben ik ook niet te genieten en doe ik t liefst 10 testen per dag... Als het dan toch op 10 dpo weer wit is, ben ik bloedchaggie. Maar als ik dan uiteindelijk ongi wordt, gaat t meestal wel weer. En dan weer vol goede moed verder... De ene keer is het gewoon makkelijker dan de andere keer. Maar ik weet wel, wordt liever ongi dan een mk na een paar weken... Als het dan toch niet zo mag zijn, dan maar meteen door kunnen. Jaloers, ja dat herken ik wel, maar ook soms boos op vrouwen die 'per ongeluk' zwanger worden van een 3e :x En dan 100 buikfoto's op FB... Sterkte, t komt goed, ooit!
Vrouwen die perongeluk zwanger worden kan ik ook moeilijk handelen. Ik vind het ook lastig om te horen dat vrouwen na 2 keer al zwanger zijn. Net wat je zegt het komt ooit goed. Hoop ik
Hoi, Wij zijn nu ook 7 rondes bezig. Ik herken heel erg het positieve aan het begin van een nieuwe ronde en dan toch die teleurstelling als het niet gelukt is. Vorige maand vertelde iemand in mijn omgeving dat ze zwanger is en ik heb iedereen heel blij gefeliciteerd maar thuis toch wel een traantje gelaten... Het is gewoon moeilijk, als je eenmaal de beslissing neemt dan wil je het graag en het liefst meteen en niet pas na .... Maanden of jaren. Ik hoorde laatst iemand zeggen: owja die krijgen ook een kind, ze waren verrast dat het zo snel gelukt was, ze dachten het duurt wel ff. Ja dat denken ze allemaal maar het gaat sneller dan je denkt. Nou het kan mij niet snel genoeg gaan! Fijn om bij jullie herkenning te lezen.
Het is makkelijkst als je iets anders hebt om mee bezig te zijn, en ja de ene maand gaat dat al wat makkelijker dan de andere. En we zijn allemaal wel eens jaloers geweest..zeer normaal dus