Ja inderdaad gymjuf zo snel gaat het niet altijd. Wat mij ook opvalt dat mensen maar even denken zo van we nemen even kinderen. Zo werkt het helaas niet altijd. Ook mensen die denken dat als je getrouwd bent je maar gelijk zwanger moet zijn. En dan mensen opmerkingen gaan maken zo van: zeg moeten jullie niet opschieten? Niet altijd leuk om te horen. Niny Dat is waar. Maar ik vind het een vervelende emotie.
Ja zeer vervelende emotie. En mensen begrijpen het soms echt niet, en zoals je zegt vaak opmerkingen die kwetsend kunnen overkomen.
Ik wil jullie een hoopje geduld toewensen... En ik zou die jaloerse gevoelens toch eens met een kritische blik bekijken, want eerlijk gezegd, ik snap het wel, maar het gaat bij sommige wel ver. En ik weet heus hoe het voelt, want wij hebben ook meer dan een jaar geprobeerd. Succes dames.
Inderdaad Straycat, zoals je aan mijn naam kunt zien geef ik les en mijn leerlingen zeggen vaak: juf jij bent getrouwd, waar is je kind? Ze kunnen er niks aan doen want het zijn kinderen. Ik kreeg zelfs al een briefje waar een kind namen had opgeschreven die ze wel mooi vond voor mijn kinderen! Maar al die moeders die overduidelijk naar mijn buik staren om te kijken of ik al dikker ben die kan ik af en toe wel meppen
of nog erger dat ze je gewoon feliciteren omdat ze denken dat je zwanger bent. Dat is mij dus heel vaak overkomen! Nu komt het iets minder voor omdat ik als afleiding maar ben gaan lijnen. Nummer 1 liet bijna en jaar op zich wachten dus het eerste jaar had ik nog wel hoop dat het zou gebeuren. Nu inmiddels bijna 2 jaar verder word ik er moedeloos van. En dan die opmerkingen van mensen. Of het niet eens tijd wordt voor een tweede. Pffff.
Owjaaa dat is vreselijk! Dat heb ik ook regelmatig, ik heb 1 keer keihard gezegd: nee ik ben gewoon dik!! En ik ben niet eens veel te zwaar maar heb gewoon alleen een buikje... Vroeger vond ik het niet leuk omdat ik me dik voelde, nu vind ik het vreselijk omdat je het zo graag wel maar het nog niet gelukt is... En ik ben pas 7 maanden bezig. Dus vergeleken met jou is dat nog niks, we blijven positief
Oh wat vervelend. Ja dat herken ik ook wel. De laatste tijd is het wat minder met vragen. Lijkt wel of mensen het aanvoelen ofzo. Maar als er dan toch 1 is die het vraagt zeg ik dat het wel moet lukken. Dan schrikken ze vaak. Meestal stoppen ze dan gelijk. Ik heb ook van die bemoei tantes. Die vragen het ook constant. Ik vermijd soms mijn familie hierdoor. Wel jammer maar soms word je er niet goed van. Butterflynova dat lijkt mij ook. Dan ben je immers eigenlijk al zwanger geweest, en dan verlies je het weer. Dat lijkt mij ook zo erg.
Bedankt. Als je mij hiermee bedoeld. Het is nog niet zo dat het mijn dagelijkse leven beïnvloed gelukkig. Dus die kritische blik is niet nodig Meer dan het ontvolgen van een paar Facebook moeders gaat het niet.
Nou, ik schrik toch ook wel van enkele reacties en acties. Wij zijn nu ook net geen 2 jaar bezig en 95% gaan wij de kaap van 2 jaar wachten passeren. Ik geef toe dat ik het soms moeilijk heb als er iemand zwanger is maar een jaloers kreng worden is nog geen seconde in me op gekomen! Wel vind ik het soms onrechtvaardig waarom er wel drugskindjes geboren worden en bij ons er geen 2de komt bvb, maar door daarover te piekeren wordt men ook niet zwanger. Ik ben eerlijk gezegd net blij dat andere dit leed bespaart blijft. Deze weg wil je als vrouw (en koppel) niet bewandelen en ondergaan. Zij die er reeds in zitten kunnen dit enkel beamen denk ik, dus waarom jaloers zijn? Ik heb het meegemaakt bij mijn eerste ZS dat een onvruchtbaar koppel alle contact vermeed en geloof me; dat doet ook pijn! Alsof jouw kind je niet gegund werd en alsof het onwelkom was... Het heeft lang gevreten aan me... Tot slot: onthoudt dat het gemiddeld 8 maanden duurt eer je zwanger bent dus lopen paniekeren in ronde 7,6,5,... is echt nog niet nodig. Sorry dames als dit wat kort door de bocht is maar leef en laat leven en gun een ander zijn geluk ook! SUCCES aan iedereen!
Niet specifiek op jou bedoeld. Maar om dan op jou te reageren, moest ik een vriendin zijn van jou en je zou me verwijderen van facebook omdat ik mama-foto's post, dan zou me dat wel kwetsen.
Voor mij ook allemaal herkenbare gevoelens en reacties! Mijn man en ik zijn sinds november vorig jaar onbeschermd aan het vrijen, en sinds 7 maanden actief bezig voor een 2e kindje. Dit is misschien niet zo lang als sommige dames met een kinderwens, maar het doet wel zeer als het aan het einde van een ronde niet gelukt is. In het begin voel ik een beetje verdriet, wat snel plaatsmaakt voor teleurstelling. Ik heb me ook wel eens boos gevoeld, vooral als mensen in je omgeving aankondigen dat zij in verwachting zijn. Niet dat ik het hun niet gun, maar meer zo'n gevoel van 'waarom lukt het ons nou niet?'. Jaloezie is ook herkenbaar. Nogmaals niet omdat ik het iemand niet gun, maar omdat wij er ook zo naar verlangen! Rotgevoelens allemaal, maar we houden de moed erin en gaan met opgeheven hoofd verder. Als ik het even moeilijk krijg met deze gevoelens, probeer ik me to focussen op dingen die me wel gelukkig maken. Klinkt misschien afgezaagd, maar hier in huis helpt het wel! Xo
ik merk dit ook. alleen heb ik na mijn MA helemaal geen geduld meer ( nu alweer half jaar verder) vind het iedere maand erg moeilijk als de duivels weer op bezoek komen en al mijn dinnetjes die zwanger zijn en zijn geweest eerste ronde raak..
Ik bedoelde toen ik dit topic startte op de gevoelens die ik zelf ervaar. Niet zozeer naar andere vrouwen toe. Ik ben niet jaloers op andere vrouwen, want elke vrouw is dit gegund. Snap je.... Zo was het niet bedoeld Ik hoop van harte dat jullie allemaal deze ronde zwanger zijn!
Waarom zou je niet even jaloers mogen zijn? Ik vind het een logische reactie als je soms denkt 'is zij al zo snel zwanger?' en dan even een steek van jaloezie voelt. Kan je niks aan doen. (ik niet tenminste) Een paar uur later is dat gevoel wel weer weg en kan ik blij zijn voor iemand die zwanger is. Wij zijn de 1e keer ook snel zwanger geraakt en ik heb er toen totaal niet bij stil gestaan dat het voor andere mensen heel verdrietig kon zijn om te horen dat ik zwanger was. Nu we voor een 2e bezig zijn besef ik me steeds meer dat het niet vanzelfsprekend is. Misschien wel een goede eye opener voor me dat het nu wat langer duurt.
Heel begrijpelijk al die emoties. Pfff hier ook enorm last van. Heeft niks met misgunnen te maken. Zeker toen ik hoorde dat me zusje zwanger was en zoals het lijkt de rest van nederland moest ik wel even een paar traantjes laten.
Ja best wel lastig soms, maar ja je moet verder. Nu in mijn omgeving 3 zwanger. Ik ben blij voor hen en denk ondertussen mijn tijd komt heus nog wel.
Hoi Dames! Ik ben bezig met ronde 1, kindje 2... Maar toen ik bezig was voor mijn eerste, ja dan herken ik dat wel ! Het heeft bij mij ongeveer 1,5 jaar geduurd destijds. Had mensen in mijn omgeving die "abortus" pleegde nadat ze "per ongeluk" zwanger waren geraakt, mensen bij wie het in 1x raak was, maar ook mensen die al 5 jaar bezig waren, IVF etc etc... En het is geen misgunnen, maar gewoon teleurstelling. Ik en mijn (nieuwe) partner hebben heel bewust ervoor gekozen, mijn nuvaringen opgemaakt en zijn er helemaal klaar voor! Vrienden van ons zijn al even gestopt met anti conceptie en toen wij vertelden ook gestopt te zijn, zei ze; "Ahh leuk joh, hopelijk lukt het een beetje op tijd bij ons, groeien ze een beetje samen op.. Zo, zal wat zijn he, als jullie eerder zwanger zijn dan ons, zijn we al zo een tijd bezig..." Ahh.. Ik voelde me echt rot voor hun, weet helemaal hoe ze zich voelen, als je al een tijdje bezig bent... Nou weten wij ook helemaal niet hoe het gaat lopen, dus ja, ik hoop natuurlijk dat het niet te lang duurt, zoals iedere aanstaande papa of mama! Nou dames, voel jezelf niet schuldig als je je rot voelt, dat mag ook! Heel logisch.. En hier kun je lekker je ei kwijt op 't forum