Kennen jullie mensen die zowat bovenop je staan als je met ze staat te praten en je dam ook nog eens aanblijven kijken of staan zo dicht op je en kijken je aan en zeggen niks maar verwachtten dat jij wat zegt ik vind dat zo irritant en vlklap dan helemaal dicht. hoe gaan jullie daar mee om?
Ja in de sportschool, een van die lui die daar werkt komt dan heel eng dicht bij je staan en met je praten, een keer stond hij vlak achter mij toen ik op een van die apparaten bezig was en knalde ik per ongeluk mijn elleboog in zijn zak..... Tja, moet hij maar niet zo dichtbij gaan staan.... Heb me voorgenomen er volgende keer iets van te zeggen.
Ja ken ik en dan stap ik weg of ik zeg het. Ik heb mijn hart op de tong ( wel met respect voor een ander) en ga mezelf ook niet stil opvreten van binnen.
Ja dat is mij ook wel meerdere keren overkomen. Mensen die haast op je tenen staan zo dichtbij! en je dan recht aan kijken. Ik hou zelf meer van een beetje afstand Ik doe dan soms zelf een stapje achteruit, misschien dat ze de hint snappen...
Ik vraag gewoon op een normale manier of ze uit mijn persoonlijke cirkel kunnen stappen omdat ik het niet prettig vind dat ze zo dichtbij staan. Of iets in de trant van 'haha-grapje-maar-niet-echt'. "...sorry dat ik je onderbreek, maar zou je uit mijn persoonlijke cirkel willen gaan?" "Zo, als je nog dichterbij komt, zit je bij me op schoot; ja, het mag wel, maar het staat een beetje raar - vind je ook niet?" "Ben je bang dat ik je niet kan zien? Ik heb een bril hoor (ik mankeer niks aan mijn ogen)". Ik hou er niet van wanneer mensen te dicht bij komen; ik ben zelfs geneigd om ze weg te duwen Ik ben zelf vrij dominant en pik dat niet echt.
Ja dat ken ik. Maar dan heb ik zooo de neiging om een duw te geven, en dat zeg ik dan ook maar meteen.
Ik zet gewoon een stap naar achter en als hun dan naar voren komen zet ik nog een stap naar achter, en dan is de boodschap wel duidelijk toch.. Is de boodschap niet duidelijk dan zeg ik dat ik er niet zo van hou als je te dichtbij staat, vindt een hoop best maar een gepaste afstand is wel fijn...en dan ruik je dat persoon ook minder als ie erg uit zn giechel ruikt En daarbij praat het ook fijner als je wat meer uit elkaar staat, hoeft geen meter te zijn maar een afstand van 50cm ongeveer is wel zo prettig,
Herkenbaar. Ik neem dan ook eerst afstand, voor ik begin te praten. Ik voel me zo naar als iemand dicht bij me staat. Misschien raar, maar ik vind ook eerder dat een man te dicht bij me staat, dan een vrouw, terwijl ze, als je het opmeet, misschien wel op gelijke afstand staan. Ik vind het echt enorm naar voelen als mensen dit doen en ik voel me ook als het ware geïntimideerd.
Same here.. Erg vervelend als mensen dat doen.. Ga dan ook altijd twee stappen achteruit, bij de meesten is de hint dan wel duidelijk.
Ja ik herken het wel. Vaak doe ik een stap naar achter en dat helpt vaak. Als het niet helpt dan maak ik een opmerking zoals Joyce zei: oe nog even en je zit op mijn schoot. Op het werk heb ik ook een collega die me schaapachtig blijft aan kijken nadat ik mijn antwoord heb gegeven als me wat gevraagd wordt. Ik zeg dan altijd: moet ik het nog een keer uitleggen? Of was het niet duidelijk? Of ik draai me gewoon om.
Dit. Zo'n hekel aan, dat kan ik niet lijdzaam ondergaan, brr... Komt ook nog bij dat ik bang ben dat mensen gaan sputteren, jakkes.
Een stap naar achteren? Ik zou serieus een stap naar voren gaan en op 1 centimeter afstand blijven. Ik ga toch niet wijken voor zo'n halve zool? Whahahaha. Nee, dan kun je het krijgen ook En ik ben vervend koffie-drinker, dus smell the second hand coffee
Ja, en dan stap ik achteruit. Komen ze dan weer dichterbij? Ga ik gewoon weer naar achteren. Op een gegeven moment zullen ze het wel doorhebben. Get out of my personal space!
Ja herkenbaar! Ik zet dan ook een stap achteruit. De directeur op mijn middelbare school deed dat ook altijd, hij kwam dan echt uit het niets en stond echt bovenop je! Ik schrok me altijd dood.