Mijn zoon had dat ook, tot een week of 7, toen lukte het opeens wel. Daarvoor zat ik hele dagen met hem op de arm op de bank. 's Morgens voor hij wakker werd zette ik drinken en brood voor mezelf klaar op de salontafel, stapel dvd's en zo zaten we daar. Hij sliep 's nachts wel 2-3u aan een stuk. Overdag alleen 1 of 2 korte hazenslaapjes van 45min. Inmiddels 10wk en hij wil niet eens meer lang op de arm. Spelen in box of babygym vind hij leuker nu. Plus overdag 3 slaapblokken van 1,5u. Hoe dat komt? Volgens mij omdat hij voor de 7-8wk nog niets kon of zag in de box. Nu kan hij pakbewegingen doen, ziet hij meer om zich heen, wat hem ook moe maakt. Ik zou nog even afwachten als ik jou was.
Bedankt voor de fijne reacties, iedereen! Ik zal het allemaal gewoon even aankijken. Ik heb de laatste dagen het gevoel dat Olivia goed op haar buik zou slapen, maar ik durf niet goed. Bovendien gaat mijn man er helemaal niet mee akkoord, uit schrik voor wiegedood of dat ze zou stikken. Zoveel mensen uit mijn omgeving zeggen dat ik het gewoon moet proberen, maar zonet op controle bij de gyneacoloog zei die ook net dat het afgeraden wordt... Dus ik weet het niet?
Hoi Belle, Heel herkenbaar hoor. Ook dat je onzeker bent. Het is allemaal nieuw en je moet elkaar nog leren kennen. Ik heb mijn dochtertje in het begin, zeker de eerste 10 weken veel bij me gedragen. Ook 's nachts sliep ze op mijn buik. Toen ze ergens tussen de 3 en 4 maanden was ben ik met het avondslaapje begonnen in haar eigen bedje. Dit ging meteen goed. Eerder lukte het gewoon niet. Heb van het CB zelf een Pacco (bakerdoek) geleend, want ze moest toch echt zelf leren slapen. Nu denk ik toedeloe, ik ben blij dat ik toen niet heb doorgezet. Eenmaal begonnen met het avondslaapje gingen de andere slaapjes ook vanzelf goed in haar eigen bedje. Ze huilt nooit als ze naar bed moet en als ze niet meteen kan slapen ligt ze gewoon te liggen en gaat vanzelf slapen. Over dat op de buik slapen, overdag liet ik haar slapen waar het kon. Vaak viel ze bij mij in slaap en dan legde ik haar op de buik in de box. Zo bleef ze lekker slapen (geborgenheid) en ik had toezicht. Op een gegeven moment rolde ze zelf op de buik om te slapen, dan kun je het toch niet meer tegen houden. Nog altijd een buikslaper.
Ik heb mijn eigen topic al vele keren terug gelezen om mezelf gerust te blijven stellen. Maar dl was afgelopen donderdag zo lastig en gisteren opnieuw... Ze is totaal uit haar doen en ik weet het gewoon niet meer.. De kleine dingen die wel goed gingen, lijken ook allemaal achteruit te gaan. Gisteren kreeg ik haar zelfs twee keer in de draagdoek niet rustig vannacht heeft ze heel de tijd in mijn armen geslapen, waardoor ik zelf amper geslapen heb. Ik ben gewoon ten einde raad... Ik lees hier op het forum rond en probeer dingen te leren, maar alles wat ik lijk te lezen, is hoe vlotjes het bij iedereen gaat en hoe alle baby's rond zes weken doorslapen, in hun eigen bedje, zelf inslapen, ... Ben ik nu echt zo'n verschrikkelijke knoeier dat het allemaal niet lukt? Ik geef mijn meisje nu heel vaak de borst omdat dat het enige lijkt te zijn wat haar troost of rustig maakt, maar ik ben dan bang dat ik daardoor het beetje ritme dat er is nog meer overhoop gooi. Maar wat moet ik anders? Ik weet niet wat ze wil als ze zo troosteloos is en huilt of jammert, ben ik constant aan het zoeken wat ze wil en kan dan ook totaal de regelmaat van wakker, verschonen, eten, spelen, helemaal niet aanhouden. Dus maak ik het daarmee nog moeilijker? ik kan het gewoon niet aan om de hele dag met haar alleen binnen te zitten en dan ga ik eens naar de winkel of mijn ouders, maar ik weet niet of ik daar goed aan doe. IK WEET HET gewoon niet meer ... Please, kan iemand me helpen? Ik was vroeger zo een sterke vrouw en nu enkel een hoopje miserie ...
Valt niet mee he? Bij mijn dochter was ik ook super onzeker en daar is ook alles goed meegekomen, dus daar hoef je je geen zorgen over te maken. Ga even inhaken op wat dingen die me opvallen. Ten eerste de draagdoek. Ben je zelf heel erg gespannen op dat moment omdat ze niet snel rustig lijkt te worden? Hier was dat echt een trigger tot onrust. Probeer zelf heel rustig te blijven. Naar mijn mening is het niet erg als zo'n kleintje wat huilt zo lang jij er bij bent. Dus accepteer op dat moment dat ze bij je in de doek zit gewoon even dat ze huilt of onrustig is en misschien zakt je eigen spanning dan ook en wordt je dochter ook rustig. Is ze op dit moment 6 weken? Heb je niet te maken met regeldagen? Toen mijn zoontje iets meer als 6 weken was had hij ook paar dagen bol onrust en alleen willen drinken. Heb toen geregeld dat mijn dochter dag bij oma kon blijven en heb toen de hele dag met hem op de bank gezeten. Zeker om het uur wilde hij wat drinken en hij wilde continue bij me zijn. Na die dag ging het geleidelijk een stuk beter. 6 weken zijn ook pieken met krampjes, dus misschien dat ze daar last van heeft? Hier gebruikten we Sab Simplex en Orthiflor. Toen hij 10 dagen was heeft hij al een behandeling gehad van een osteopaat om hem na te laten checken. In zijn buik zaten wat blokkades bv. Ik wilde dingen deze keer voor zijn omdat we genoeg meegemaakt hadden met onze dochter. Verder zou ik zeker ook gewoon op stap gaan. Als jij daar behoefte aan hebt en als dat er voor zorgt dat jij je fijner in je vel voelt, zeker doen! Doek mee en aanleggen wanneer je denkt dat dat nodig is en dan komt het vast goed. Gaat het niet, dan jas aan en weer vertrekken.
Oja, ik zou gewoon samen blijven slapen. Hier de eerste weken ook tijdens de nacht tegen mij aangeplakt en nu sinds hij een week of 6 is in de cosleeper. Ideaal! Enne nachten doorslapen op 6 weken kan inderdaad hoor, deed mijn dochter ook, maar is zeker geen regel! Mijn zoontje heeft nu nog gewoon een nachtvoedingen nodig en dat is heel normaal. Vergeet dat doorslapen even en accepteer dat het nu eenmaal nog niet zo is. Bij de eerste geluidjes gewoon aanleggen en dan ben je er het snelst weer "van af" en is iedereen blij
Ik denk dat ze heel goed kan aangeven wat ze wil. Op dit moment is dat: bij jou zijn en aan de borst. Ik denk ook dat je in wat regeldagen zit. Toegeven is echt de beste optie: voor je kindje en om er voor te zorgen dat ze de productie omhoog haalt. Is ook een goed teken he (klinkt vreselijk maar wel waar), ze is aan het groeien, heeft meer melk nodig, en kan dit dus heel goed zelf regelen! En hoe mooi is het dat je haar stil kan krijgen op die manier Zorg dat je waar het kan dingen uit handen geeft. De focus ligt nu op baby, en voor jou zoveel mogelijk rust krijgen. Echt waar, het gaat beter worden, die eerste periode lijkt soms wel maanden te duren. En opeens merk je dan, dat er meer rust komt, er beter geslapen gaat worden. Ze wat minder continue bij je willen zijn, en ontdekken dat ze een hand hebben met vingers en dat ze die kunnen laten bewegen. En dat is veel leuker dat de hele dag bij moeders.. Wat betreft doorslapen, in eigen bedjes etc... Er zijn kindertjes die dat doen, helemaal goed. En er zijn kindertjes die dat nog niet doen. Voor mama iets minder leuk, maar ook helemaal goed. Nachtvoedingen zijn volkomen normaal, gezond ook voor de ontwikkeling. Succes!
Ik dacht ook al aan regeldagen of een sprong, maar weet niet of het dat is. Morgen is ons meisje zeven weken. Dus wat laat voor regeldagen en wat vroeg voor een sprong? We gaan ook naar de osteopaat voor haar krampjes en ze zei dat we een heel sterke baby hebben. Ze heeft de kracht van een baby van twaalf weken! Dus misschien loopt ze wat vooruit met haar ontwikkeling? gisteren had ik haar op de speelmat gelegd en ze maakte heel gericht bewegingen met haar arm om de speeltjes boven haar hoofd te raken. Vandaag lukt de draagdoek weer wel en over het algemeen ook een rustige dag. Gisteren was ik zelf toen wel rustig, maar misschien voelde ze toch de onderhuidse bezorgdheid. Ik ben sinds vorige week terug begonnen met krachttraining (ik ben ex tweevoudig europees kampioen naturel bodybuilding) dus misschien dat ik wat minder melk heb daardoor? Ik eet volgens mij echt wel voldoende, want ik val niet meer af in gewicht. Ik hoop dat het snel beter zal gaan, hoewel ik ergens wel trots ben dat ik mijn dochter heb kunnen helpen gisteren en dat ze aangaf dat ze me nodig had en dat ze bij mij rust heeft kunnen vinden.
Ik heb het zelfs mee gemaakt. En maakte me net als jou hartstikke druk. Achteraf denk ik: had ik er maar meet van genoten. Voor je het weet willen ze niet meer bij jou slapen, alleen in het bedje. Ik zou zeggen relax! Komt allemaal goed!
Stapje voor stapje meid. Er zijn dus ook dingen die goed gingen en waar je trots op bent. Dat is een begin! Ik zou inderdaad gewoon op stap gaan. Babydragen werkte hier altijd het beste als ik "on the move" was. Sporten is prima in combinatie met borstvoeding, maar heel intensief sporten met krachttraining kan inderdaad een dip in je productie veroorzaken. Ik lees trouwens dat je baby al net zo sterk is als jij Je zegt dat je hier veel verhalen leest van kindjes die vroeg doorslapen. Hier een ander verhaal, en ik hoop dat ik je hiermee bemoedig en niet ontmoedig. Mijn dochter sliep rond 3 maanden 6 uur achter alkaar door (dit wordt bij kleine baby's beschouwd als doorslapen), maar rond 5/6 maanden was dat voorbij en hebben we met periodes getobd met een baby die soms 's-nachts 4 uur achter elkaar wakker was. Niet leuk. Ze is ook vrij snel met haar ontwikkeling en ik ben ervan overtuigd dat dat ermee te maken heeft. Zelfs haar tanden zijn vroeg! Ik kan slecht tegen slaapgebrek, dus dat was een heftige tijd. Maar de dagen gingen wel goed, en daar putte ik kracht uit! En je ontwikkelt strategieën om met dingen om te gaan. Er waren ook periodes met nachten waarin ze weliswaar wakker werd, maar na een nachtvoeding ook meteen weer ging slapen. Dan konden we bijtanken. Nu is ze 14 maanden. Een maand geleden hebben we haar ledikant vervangen door een montessori-bed (vloerbed) en sindsdien slaapt ze 50/75% van de nachten de hele nacht door. Waarschijnlijk ook omdat ze eraan toe was. Ik wist niet wat ik meemaakte! Baby's die met 6 weken doorslapen bestaan, maar het zijn uitzonderingen. De meesten zijn later, vaak zelfs stukken later. De een is vroeg, de ander laat. Allemaal normaal. De kunst is rustig te blijven en het jezelf zo gemakkelijk mogelijk te maken. En dat is in het begin wel eens echt pittig.
meis1987: ik hoop dat het goedkomt. Ik weet ook ergens wel dat het goedkomt, maar ik ben bang dat het een helse strijd zal worden. En wanneer komt het goed? Raket: ik besef ook wel dat er inderdaad veel mensen zijn die een ander verhaal hebben en dat het niet bij iedereen gemakkelijk gaat. Ik denk dat ik er vooral problemen mee heb, omdat mijn familie het probleem met onze dochter zowat afdoet als 'door ons gecreeerd' (ik typ op de ipad en weet het trema hier niet staan) . Waarschijnlijk ervaren ze het zo, omdat ik erover vertel als een 'probleem' en beeld ik het mij in dat ze denken dat we het zelf veroorzaakt hebben. Mijn zus had een heel makkelijk kindje en ik heb dan het gevoel dat zij een super mama is en ik ben de knoeier... We zijn zwanger geworden na een strijd van iets meer dan een jaar, na een eerste poging ICSI. Mijn zus was van haar eerste kindje meteen zwanger en nu proberen ze voor een tweede. Ik merkte dat ze vorige week al geen alcohol meer dronk, dus dan zou ze van de eerste poging al zwanger zijn. Soms denk ik dat het allemaal tekenen aan de wand waren dat ik geen goede mama zou zijn. Ach ja, het zit allemaal in mijn hoofd. Ik doe alles met de beste bedoelingen voor onze lieve schat, met veel vallen en opstaan. nu ligt ze voor het eerst in de inbakerdoek (pacco). Ze schreeuwde moord en brand maar ik heb haar dan zo in slaap gewiegd en weg gelegd. Ze werd wakker en begon weer te huilen dus heb ik haar terug opgepakt en weer in slaap gewiegd. Nu ligt ze te slapen in haar wiegje... Ik weet niet voor hoe lang, maar ik denk dat ik dat toch al als een succesje mag ervaren
En twintig minuten later is ze weer wakker, opnieuw moord en brand en niet meer te sussen in de inbakerdoek. Dan maar weer de draagdoek in, voor de derde keer vandaag... Dat is het enige wat lukt. Wat ga ik toch met ons meisje moeten aanvangen... Morgen nog een keer proberen met de pacco?
Ik zou lekket regelmaat creeëren met de draagdoek. Dat een paar weken zo doen en tussen 3 en 4 maand in bedje proberen. Bij mn oudste steeds geprobeerd, soms lukte t maar vaak ook niet en ik raakte er zelf gefrustreerd van. Tussen 3 en 4 maand leek t opeens bijna vanzelf te gaan. Jongste met 3,5 mnd in bedje gelegd. Daarvoor gedragen en herkende haar signalen toen heel goed en t was voor haar duidelijk wanneer ze 'moest' slapen. Overigens alles op verzoek maar t was toen heel voorspelbaar. Binnen 10 min sliep ze zonder huilen en een uur lang.
Belle, je bent GEEN slechte moeder! Jij volgt je dochtertje, zij geeft aan bij jou te willen slapen en jij staat dit toe. Dat is het toonbeeld van een goede moeder! Mijn kinderen sliepen, als ze uberhaubt sliepen, in bed. Zou dit mij een betere moeder maken dan jou? Nee hoor, mijn kinderen konden in bed slapen. Maar dat maakt mij of mijn kinderen niet beter dan jou of jouw dochter. Ze zijn anders. Je zus zal vast en zeker ook wel onzeker zijn geweest Dat jouw zus wel zo zwanger wordt is haar geluk, dat jij er langer over hebt moeten doen zegt niets over wel of niet goed. Of een knoeier! Jij maakt je zorgen over je dochter, jij wilt graag het beste voor je dochter, dat maakt jou een goede moeder. Het komt goed. Vaak gaat het rond de 3 maanden beter, maar soms blijven kindjes het overdag wat moeilijker vinden.
Ik herken ook je wanhoop en onzekerheid in je bericht. Ik wist me ook geen raad en had idd net zo'n kindje als jij. Hij vind het nog steeds heel fijn bij ons, maar slaapt nu een stuk beter. Het komt echt, echt, echt goed. Denk niet verder vooruit dan 1 dag. Het is moeilijk om te genieten, maar bedenk je dat je ook nog onder de hormonen zit. Ik heb echt gemerkt dat ik nu pas (na ruim 9 mnd) mezelf weer ben. De eigenwijze, eigengereide persoon die precies weet wat ze wil. Daar was na de bevalling NIKS van over. Een hoopje mens. Wat heb ik veel gehuild en wat heb ik met mijn handen in het haar gezeten. Ik kan alleen maar zeggen dat je deze periode door moet. Probeer niet te genieten, probeer niet gelukkig te zijn, probeer niet van alles te moeten, maar probeer het los te laten. Maak je geen zorgen over of je kindje 'het wel leert', het in zelf slaap vallen, doorslapen of alleen in het bedje slapen. Het komt vanzelf. En luister vooral niet naar je omgeving als ze zeggen 'ja, maar ze moet toch in haar eigen bedje gaan slapen!' Dat maakt je alleen maar meer onzeker. Oh, en er is geen boekje/gebruiksaanwijzing om je kindje te laten doen wat jij wilt. Helaas.. Iemand op een ander forum schreef: "Je kindje is jong, maar de moeder in jou is ook nog jong. Geef haar de tijd om te wennen en zich te ontwikkelen". Die vergeet ik nooit meer..
mijn kleine haatte inbakeren. Ik deed haar altijd inbakeren en vaak dan werd ze wakker van haarzelf omdat ze haar handjes eruit probeerde te trekken daarna inbakerdoek weggedaan en sliep ze wel goed. Ik had in het begin ook veel moeite met haar laten slapen en ze sliep vaak maar heel kort. Na 3 maanden ging dat vanzelf over..wat ik deed speentje in haar mond en dan heen en weer wiegen tot ze sliep zodra haar ogen dicht waren legde ik haar neer. Soms.werd ze na 20 min weer wakker dan pakte ik haar niet op ik deed speentje terug in haar mond en naast haar liggen met mijn hand op haar rugje soort troosten dan deed ze haar oogjes weer dicht. Maar soms ook niet hoor en dan moest ik weer gaan wiegen. Mijn grote fout was dat ik zelf erg paniekerig was en onrustig..toen ik zelf rustiger werd en dacht het komt.goed dus ging et met de baby ook veel beter dat is echr zo!
Maar echt dit blijft niet zo..meestal met 3 maanden ongeveer dan gaat t allemaal veel.makkelijker. Hou je nu even sterk je kunt het!
Ik heb zoontje veel gedragen de eerste drie maanden omdat hij in zijn wiegje niet lekker kon slapen overdag. In de doek sliep hij soms zomaar 2,5 u aan een stuk! Rond 3,5 maand begonnen met hem elk slaapje in zijn bed te laten doen. In het begin duurde het vaak 30 min voor hij in slaap was. Altijd speentje terug gaan geven, niets zeggen. Na ongeveer 2 weken konden we hem gewoon in bed leggen en viel hij zelf in slaap. Soms moeten we nog 1 keer zijn speentje gaan geven, maar meer niet. Dit is niet om op te scheppen. Ik heb me ook gevoeld zoals jij je voelt. Die eerste maanden dacht ik dat het nooit goed ging komen. Maar op een bepaald moment was Thijs er klaar voor. Hij had zich precies die eerste maanden lekker veilig gevoeld bij mama in de doek, zodat hij klaar was om het op zijn eentje te doen. Hang in there! Ze leren het heus wel, de ene wat sneller dan de andere!
Gewoon lekker blijven dragen Je kindje is pas 6 weken logisch dat ze bij jou wil zijn En wees niet bang dat je een kind krijgt wat noooit in haar eigen bed gaat dlapen na 3/4 maanden word het al een stuk makkelijker En voor nu... Lekker bij je houden
Ik sluit me aan bij de rest. Je kindje is nog zo klein, lekker bij je houden is het beste wat je kunt doen. Mensen om je heen zullen steeds met allerlei adviezen komen, en je zult zien dat je het steeds beter zult leren negeren en gewoon op je eigen gevoel leert te vertrouwen. Onze dochter is van begin af aan een moeilijke slaper geweest en ze inmiddels een jaar en slaapt nog altijd moeilijk. Ik heb me er in het begin heel erg druk over gemaakt, doe ik iets verkeerd, krijgt ze wel genoeg slaap, verwen ik haar niet te veel. Op een bepaald moment heb ik me erbij neer gelegd en ben ik op mijn eigen gevoel gaan vertrouwen. Nu slaapt ze soms wat beter en soms wat slechter, het zijn allemaal fases. Wij hebben ervoor gekozen om 's nachts samen te slapen, dat zorgt ervoor dat we allemaal beter slapen!