Ik heb juist gemerkt bij mijn zelf, dat ik door een tik uit te delen nog meer bewust ben van mijn eigen gedrag daarin. En juist meer ben gaan nadenken. En dat heeft er voor gezorgd dat de tik ik al zeldzaam uit deelde nog zeldzamer is geworden.
Eens. Ik zou het zelf nooit gebruiken. Als ik er echt echt echt klaar mee ben, stuur ik hem naar boven of ga naar buiten om de was op te hangen oid. Even weg uit de situatie. Ik heb onze jongste 1x een tik over dr vingers gegeven. Ik wist niet dat ze kon klimmen dus toen ze op een krukje in de keuken stond schrok ik me wezenloos. Ik zie zo dat handje richting het gasfornuis gaan. Na die tik heeft ze het nooit weer gedaan. Was uit reflex, maar liever dat dan alle pannen over zich heen. Mijn moeder heeft me vroeger eens teruggebeten midden in de Blokker. Ze is nog steeds net zo lief als vroeger en van die paar tikken op onze pamper zijn we niet slechter geworden. Wbt het onderzoek; het is voor mij niet goed onderbouwd en het roept vragen op ipv duidelijkheid.
+1 Wij hebben met jongste dochter een heftige periode achter de rug. Daar ook hulp voor gezocht. Tijdens de heftigste pieken, heb ik haar 3 x een tik op haar billen gegeven. Puur uit onmacht. Het hielp niets. Ik was er erg verdrietig over, het voelde als falen. Geleerd hoe met haar om te gaan (en nog werkte dat niet altijd). Door míjn gedrag aan te passen. Slaan was niet nodig
is je kind bij zijn (blijkbaar niet werkende/niet luisterende) oren pakken ook een tik?? zoja, schuldig als ik ik 2 x waarschuw pak ik hem de derde x bij zijn oren om te checken of die het nog wel doen.... of ik zeg dat ik ze beter af kan knippen omdattie ze toch niet gebruikt, werkt prima
Hier zeggen we dat we een bril voor hem gaan kopen, zodat zijn oren dan tenminste een functie zouden hebben
Hahaha, die van mij kijkt me dan echt aan alsof ik gek ben geworden. Schrikt niet zo snel. Ja, als ik mijn stem verhef. Een simpele AH-AH op een goed moment maakt meer indruk dan een pedagogische tik op de vingers (hier dan). Enige nadeel is dat hij ook precies merkt wanneer het echt menens is, waardoor hij op sommige momenten (ook na 10 keer waarschuwen) nog kroketten in zijn oren heeft. Om 'niet-gevaarlijke' dingen kan ik dan ook echt niet boos worden en dat hoort hij heel erg goed aan mijn manier van praten.
Niet alles gelezen, maar ben het eigenlijk wel met Tinateenslipper eens. Kan zo verbaasd zijn hoe sommige ouders hun kinderen "op"voeden. Kinderen die hun ouders slaan, stampij schoppen als ze hun zin niet krijgen, doordrammen.. Ik kijk soms m'n ogen uit. Ik word er zo moe van dat tegenwoordig alles maar tot in detail uitgelegd moet worden of ter discussie open moet staan. Als ik nee zeg betekend dat ook nee, en t gaat dr geen bal aan waarom (Geldt natuurlijk niet voor alles!) en N hoeft het ook echt niet in dr hoofd te halen later om mij te slaan. Ik heb vroeger ook wel een tik gekregen als ik te ver ging en ben daardoor echt niet slechter geworden en ook niet het idee dat ik mishandeld ben. Ik vind mijn ouders de allerliefste op de wereld en die tikken veranderen daar niets aan. In mijn ogen is er dus weinig mis mee. Ik heb nog geen tik uitgedeeld, en kan me nu ook niet voorstellen dat mijn dochter ooit vervelend wordt D) maar sluit niet uit dat ik in de toekomst wel eens een tik op haar vingers zal geven als ze bijvoorbeeld aan de thee/openhaard/oven zit en ik al tien keer gezegd heb dat ze dat niet mag doen. Je moet je kind natuurlijk niet bont en blauw slaan, maar dat kan elk weldenkend mens wel bedenken natuurlijk.
Ik ben tegen slaan, ook tegen een pedagogische tik, maar heb er wel eens een gegeven. Inderdaad uit onmacht. Het had op dat moment effect, maar ik zag zijn schrik en vond meteen dat het het niet waard was. Dus doe ik het niet meer. Tegelijkertijd ben ik mens en maak ik fouten, zeker in tijden van zwakte. En ik geloof oprecht dat als je vind dat een tik niet zoveel kwaad kan, je makkelijker te ver gaat. Ik heb trouwens een belangrijke kanttekening bij het onderzoek waar dit opiniestuk op reageert. In het artikel wordt het verschil tussen een pedagogische tik en kindermishandeling aangegeven. Daarbij wordt gezegd dat kindermishandeling tot doel heeft om een kind pijn te doen. Dat is meestal absoluut niet het geval. Meestal weten ouders gewoon echt niet meer wat ze moeten doen en is het helemaal niet hun bedoeling hun kind pijn te doen. Ze weten dat ze het doen en voelen zich daar vaak genoeg erg schuldig over. Andere ouders zien gewoon niet hoeveel pijn ze eigenlijk toebrengen. Door te stellen dat het alleen kindermishandeling is als het doel is om pijn te doen, ga je een heleboel mishandeling missen.
Ik vind dat er ook wel weer lekker geoordeeld wordt. Dus in overleg gaan met je kind mag ook niet, dan ben je een slappe ouder? Wat een kolder zeg. Je kan bepaal de dingen prima openstellen voor discussie, dat is juist gezond. Zolang jij als ouder de grenzen maar blijft afbakenen en overwicht houdt. En daar is een tik in mijn ogen echt niet nodig. Als mijn peuterpuber dreigt een scene te schoppen kan ik 9 van de 10 keer die uitbarsting voor zijn door haar gewoon heel duidelijk te zeggen wat we nu gaan doen, waarom, en wat ik van haar verwacht. Dan ziet een voorbijganger mij dus een uitleg geven aan een 2-jarige, wellicht denkt die dat dochter mij onder de duim heeft of dat ik haar gewoon mee moet sleuren want "dat kind heeft niks te willen." Terwijl mijn dochter 9 van de 10 keer na mijn uitleg gewoon braaf en gezellig meeloopt/ doet wat ik haar vraag. Ik vind dat een veel prettigere manier van omgaan met mijn kind, nee is hier evengoed nee en over bepaalde dingen bestaat geen discussie. Maar ik zie dat ze rustig wordt van mijn uitleg en al is ze maar 2, ze heeft haar eigen gevoelswereld en ik als ouder moet haar leren begrijpen en openstaan voor haar. Met regels, met grenzen.
Ik ben het met tina teenslipper eens. Ik erger me ook wel aan ouders die hun kind maar laten gaan, en gaan, en gaan. die maar blijven praten en zeveren. En nee, ik ben niet voor slaan, maar van een tik op hun billen gaat geen kind dood. dus ja, hier krijgen ze een enkele keer gewoon een tik, als ze na een paar keer waarschuwen niet luisteren. Dan is het afgelopen en kunnen we weer gewoon verder. Maar goed, Ik heb kinderen die zitten op de trap geen ramp vinden als straf, die gaan daar gewoon verder zitten krijsen, dat heeft dus geen enkele zin. En ik krijg nog steeds elke avond een dikke knuffel, dus het zal wel meevallen met het enorme kinderleed. Alsof wij ouders alles maar moeten accepteren....Wij zijn OOK gewoon mensen. En soms is het gewoon even klaar!
Ik ben niet van het eeuwige uitleggen. Ja=ja en nee=nee. Mijn moeder gaf me wel eens een tik op de billen en mijn vader kon nog wel eens een kneep uitdelen, maar heb altijd geweten en gevoeld dat ze onmetelijk van me hielden. Als mijn zoon in de supermarkt niet luisteren wil vraag ik het 2x vriendelijk en de derde keer pak ik em zo onder de arm. En of tie dan een keel op zet maakt me niets uit. Thuis probeer ik zoveel mogelijk gebruik te maken van een strafstoel waar ie op moet gaan zitten.
Ikzelf zal ook geen pedagogische tik geven, maar om nou te stellen dat het mishandeling is? Kom op zeg, heb er vroeger ook gekregen en heb geen trauma ofzo.. Ik ben meer voor het in de hoek plaatsen of op de 'strafstoel' zetten. Werkte prima tijdens mijn opleiding kinderzorg.
Ik ben pedagogisch geschoold... en ik heb het standpunt aangenomen dat er niet zoiets bestaat als een 'pedagogische tik'. In mijn ogen is er niets pedagogisch (opvoedend) aan een tik, klap, mep of enig ander fysiek geweld. Ik trek een geheel andere lijn: Ouders die hun kinderen in een moment van zwakte een tik geven, er van schrikken en dit niet, of zelden meer zullen hanteren, of ouders die het als een opvoedmethode zien. Daar vind ik de essentie van het verschil liggen. Ik heb meerdere studies, onderzoeken en methoden bestudeerd en ben echt van mening dat er andere opvoedmethoden zijn die èn je kind helpen positief gedrag te tonen, maar óók zorgen voor een gevoel van veiligheid zorgen waardoor het kind geen fysieke of mentale schade oploopt. Dus ouders die niet achter fysiek straffen staan, zijn echt niet altijd ouders die hun kinderen niet disciplineren. Dat is heel vaak een argument in deze discussie. Maar tussen slaan en verwaarlozen/negeren/alle gedrag accepteren, ligt nog een hele wereld van opvoedmethoden en manieren. Ik vind beiden echt even schadelijk: Je kind niet begeleiden, disciplineren, ondersteunen EN je kind consequent fysiek straffen. Ik hoop dat iedereen eens de moeite zou nemen Thomas Gordon te bestuderen. Die man is een goeroe op het gebied van opvoeding. En het mooie is, dat je zijn methoden geheel op je eigen manier kunt invullen. Er staat niet: Zo en zo MOET je het doen. Nee hij geeft handvatten en als je die vertaalt naar een manier die voor jou werkt, denk ik dat je het zowel voor jeelf als voor je kind(eren) makkelijker, leuker en misschien zelfs beter maakt. De triple-P methode van o.a. bureau jeugdzorg en veel kinderopvangorganistaties is ook een mooie methode. Die info kun je opvragen bij CB, gemeente etc. En dan denk ik dat het allerbelangrijkste handvat is: humor. Hou het licht en luchtig. Niet onverschillig en omver te lopen. Nee consequent, sterk en duidelijk, maar luchtig. Dat maakt het voor iedereen prettiger!! Zij zonder zonde werpe de eerste steen: ik ben echt niet heilig en maak zeker ook opvoedblunders. Maar ik voel me wel gesterkt door mijn achtergrond en kennis! en ik zie mijn kindjes, die niet fysiek gestraft worden, maar wèl beleefd zijn en goed bij te sturen. En die echt goed luisteren. en misschien nog wel het fijnst van alles: ik vind consequent zijn niet moeilijk. Omdat ik het altijd ben geweest, weten ze dat de grenzen, de grenzen zijn, en dat zeuren, gillen, schreeuwen etc. gewoon geen enkele zin heeft Maar dat is mijn mening hahaha
Waarschuwen zonder consequentie is zinloos. Als jij 1x waarschuwt en er direct een heldere (niet fysieke) consequentie bij vermeld, en deze dan ook consequent doorvoert iedere keer dat de waarschuwing genegeerd wordt, is een tik niet nodig. Ik denk dat je daar nog veel te winnen zou hebben. Nòg beter is het als de straf bij het gedrag past: speelgoed steevast niet opruimen? Dan gaat het in een doos en mag het terugverdiend worden bijvoorbeeld. Schreeuwen en ruziemaken? Prima, mag: Maar dan wel ergens waar jij er geen last van hebt (gang, slaapkamer etc.) Met eten gooien uit baldadigheid? Dan de keuken poetsen. etc etc etc.
tja, het klinkt heel leuk, maar ik heb kinderen die daar ECHT niet warm of koud van worden, hoor Die blijven rustig een uur lang krijsen op de trap (ook op school, de juf werd er knettergek van en wist zich geen raad) Ook eten gooien en opruimen is hier een feest. Ik heb kinderen met ijzersterkte karakters. Als zij niet willen (en dan bedoel ik dat ze ECHT NIET willen) kan ik het lief vragen, vriendelijk vragen, streng vragen, maar ze doen het gewoon NIET. Als ze het speelgoed niet opruimen gooi ik het soms zogenaamd weg en dat wil wel eens (niet altijd!!) werken. Wil ik overigens niet mee zeggen dat een tik dus WEL als tovertruc werkt, maar soms maakt een heel boze mama meer indruk, dan op een trap gezet worden, of een doekje in je handen gedrukt krijgen (want schoonmaken is leuk vinden ze hier) Verder zijn ze best normaal en lijken ze qua karakter op.....Mama Een troost: ik heb behalve een peuter en een kleuter OOK nog 2 volwassen kinderen, daar is het met de opvoeding helemaal mee goed gekomen!
Maar dat is net zoiets als: Stellen dat een incidenteel alcoholhoudend drankje af en toe geen kwaad kan, wil niet hetzelfde zeggen als 'het kan geen enkel kwaad'. Het bewijs daarvoor is te groot, en in een land waar vele jeugdigen/volwassenen verslaafd raken, is elk drankje er één teveel. Dan moeten we geen pleidooi houden voor een drankje op zijn tijd, dan is een zero tolerance-houding t.a.v. alcohol drinken op zijn plaats. Ook in te vullen voor zoveel andere dingen en daarom in mijn ogen gewoon een onzin-argument. Ja, een opvoedkundige tik moet niet als de ultieme opvoedtip gegeven worden: helemaal mee eens. Maar er zit gewoon veel meer tussen een tik en slaan, uit onmacht een tik geven of bewust en gecontroleerd en diezelfde tik en kindermishandeling. Maargoed, zo is mijn kijk hierop. En er zullen inderdaad vast ouders zijn bij wie de grens te vaag wordt en waarbij het leidt tot.. Maar zoals bij mijn voorbeeld: lang niet iedereen die af en toe een drankje drinkt raakt verslaafd, dus waarom iedereen over één kam scheren terwijl het (ook wat je hier in het topic al leest) bij heel veel gewoon echt helemaal 0,0 negatiefs betekend heeft die gekregen 'tik' in eigen jeugd.