Hey meiden.. Herkennen jullie dat? Zoveel mogelijk andere tevreden stellen en er zelf aan onderdoor gaan. In.je relatie.. met je familie of vrienden? Ik sta, zodra het voor mezelf is, continue te twijfelen.. Dat kan iets simpels zijn zoals een kledingstuk kopen. Voor Mn vriend twijfel ik niet en mag het een vermogen kosten.. en voor mezelf vind ik het allemaal te duur (met in Mn hoofd dat ik weinig geld heb ivm ww.. en ja een baan zoeken is niet erg makkelijk.. al doe ik Mn best) Familie...verjaardagen.. Ik ben er altijd..andersom niet altijd. Ongeacht in welke bocht ik me moet wringen. In Mn relatie... Ervoor zorgen dat hij maar niet boos word.. alles proberen op een goede manier te regelen en te doen... En zodra er gezeur is zelf in mijn schulp kruipen en me Kut voelen.... Ervoor zorgen dat hij niks te kort komt... Ten koste van mezelf soms... Enz enz Herkennen jullie dit.... ? Wat doe je eraan? Wat zou ik eraan kunnen doen? Liefs
Vooral het stukje qua relatie herken ik. Ook qua kleding en andere aankopen. Hierbij dan voornamelijk voor de kinderen. Hoe ik er mee omga.... niet? De reden weet ik wel. Onzekerheid Het is een rolverdeling die ontstaan in mijn relatie en denk dat het veranderen niet zo makkelijk zal zijn. Wil iig proberen weer wat lekkerder in mijn vel te komen zitten. Net als jou momenteel in de Ww. Werk vinden lukt niet. Zwangerschaps kilo krijg ik er maar niet af. Kortom alles zit op persoonlijk vlak tegen en door mijn lage eigenwaarde wordt de situatie weg cijferen nog erger. Denk dat een oplossing is wat meer voor je zelf te gaan doen. Af en toe even alles aan de kant zetten en echt even jezelf opladen en realiseren dat jij ook ruimte mag innemen. Maar tja. Advies geven is makkelijker dan het ook echt te moeten uitvoeren.
Herkenbaar! Niet qua geld, want ik ben een big spender, altijd al geweest. Maar wat betreft de relatie wel heel erg. Ik zal altijd alles proberen om het mijn vriend, ouders of vrienden naar hun zin te maken, ook ten koste van mezelf. Ik vind mezelf niet belangrijk genoeg en cijfer mezelf daarom vaak weg. Is bij mij een onderdeel van faalangst/onzekerheid. Ben ook ontzettend bang om mijn vriend kwijt te raken bijvoorbeeld, of dat mijn vrienden ineens m'n vrienden niet meer willen zijn. Terwijl, als ik logisch nadenk, ik weet dat dat nergens op slaat.
Ja zeker herkenbaar. Kleding kopen voor mezelf? Iets van een tientje vind ik nog te duur maar man en kind komen niks te kort. Verjaardagen ben ik 9 van de tien keer. In de relatie zijn er wel periodes dat ik mezelf wegcijfer. Ik heb soms wel het idee dat ik alles voor iedereen doe en alles regel en dat niemand dat snapt ik heb me er inmiddels ook wel bij neergelegt maar soms heb ik weleens van die momenten dat ik er van kan balen.
Niet meer. Wel heel erg gehad. Sinds ik voor mijzelf heb gekozen merk ik dat heel erg aan vrienden.... in de zin van je echte vrienden leren kennen...
Herkenbaar. En dat is ook een van mijn struikelblokken (geweest). Ik probeer steeds meer te denken wat ik wil en wens, al vind ik dat erg moeilijk. Ik probeer ook minder achter anderen aan te lopen, laat ze zelf maar eens initiatief nemen. Moeilijk maar wel velangrijk om jezelf niet tekort te doen.
Ja, herkenbaar. Ik cijfer mezelf ook heel veel weg. Mijn man waardeert dat gelukkig wel (vindt het ook niet nodig, maar het is nu eenmaal zo), maar de rest van de wereld.. mwah, not so much Maar zeker qua schoonfamilie heb ik mezelf heel lang op de achtergrond gehouden om maar niets verkeerd te zeggen en ze tevreden te houden. Twintig verschillende gerechten bereiden voor Kerst? No biggie! Dat ik dat lichamelijk gezien helemaal niet aan kon (en de week daarna compleet uitgeteld was) en daarbij ook gewoon niets had aan m'n Kerst, probeerde ik dan maar opzij te zetten. En ja, dat van kleding Heel herkenbaar!
Zo herkenbaar. Op alle fronten. Manlief en kinderen komen qua kleding en schoenen niets te kort. Ik zelf heb al een aantal jaren niets nieuws gekregen. Loop al drie jaar op dezelfde schoenen. Eën paar slippers en een paar pumps voor de zomer en één paar laarsjes voor de winter. Winterjas en zomerjas idem. Heb zomerjas al 5 jaar (spijkerjack). Vrienden heb ik niet (meer). Ben te vaak bedrogen door zogenaamde vrienden die me alleen maar gebruikt hebben voor hun eigen voordeel. Dan liever alleen, en dus vaak best eenzaam. Onze familie is niet zo heel groot (zeg maar heel klein, totaal 8 personen) maar als iemand naar bijv. ziekenhuis oid moet, dan ben ik vaak degene die mee moet/gaat. Andersom krijg ik vaak niet thuis... Zal vast met onzekerheid te maken hebben, en ik weet ik laat het allemaal zelf gebeuren. Maar toch...
Toevallig heel herkenbaar wat betreft vrienden en verjaardagen. Elk jaar zelfde liedje, was nu weer mijn dochtertje is net 1 geworden zaterdag groot feest ze kunnen toch weer eens niet. Al jaren. Deze maand en in april heb ik m niet eens gevierd en ze uitgenodigd vanwege dit probleem. Ik kom ALTIJD op hun verjaardag op die datum. Heb me voorgenomen dat het mij uitkomt of ik nu de volgende keer kom. Laatste keer geweest. Elk feest zijn ze nog niet op die datum geweest. Krijg ook al lang het gevoel alsof ze denken dat ze heel druk zijn met werk (hebben geen kids) en ik ben een thuisblijfmama en doe zeker niks de hele dag en kan altijd maar. Nahh things are going to change now! Trouwens hun kiezen de datum dat ze wel een ander keer willen komen en dan samen (ze zijn ook vriendinnen) en nemen appeltaart mee alsof mijn taart vies is??! Sta alles voor niets te maken. Haha oke kan er nog wel op door gaan. Maar hun nodigen hunzelf uit i.p.v ik.
Helaas heel erg herkenbaar. Ik ben er helemaal klaar mee. Het vreet energie. (Die tijdelijk ver te zoeken is).
Wel herkenbaar maar ben wat meer daar over heen gaan stappen. Voelt wel eens als ego.... rot woord kan het niet spellen. Heb ik weer. En daar door gaat het wat beter. Denk dat ik toch het voordeel heb om nu 40 te zijn. ZE doen allemaal hun best maar ik doe nu wat ik zelf wil.
Heel herkenbaar! Ik herken eigenlijk alles wT je zegt . Idd kleding of cadeaus of wat dan ook bij mezelf kijk ik naar de prijs voor man maakt het mij niet uit! Met Fam ook bijv met kerst. Nooit iemand in de Fam. Die alles regeld altijd ben ik dat. Soms haat ik dat. En dan word ik onzeker hoe graaf willen ze dit. En zoals im elke relatie is er weleens een meningsverschil en uiteindelijik ben ik altij maar degene die toegeeft want hij zegt toch nooit sorry. En ik heb geen zin om me dan hele dag kl te te voelen Maar uiteindelijk heb je alleen jezelf er mee. Ik zit hierdoor nu depressief thuis.
Helaas heel herkenbaar, niet zozeer in mijn relatie want mijn man draagt mij op handen en ik hem ook, op dat gebied zitten we echt op hetzelfde niveau. Wel alle andere dingen voor familie en vrienden, doe werkelijk alles ook al ben ik lichamelijk beperkt dan wring ik me nog in alle bochten om alles voor iedereen te doen, helaas is dat andersom vaak niet het geval Helaas word ik zo ook geregeld 'gebruikt' en ik ben zo stom om dat ook allemaal toe te laten om maar de goede vrede te bewaren.
Eigenlijk helemaal niet herkenbaar. Behalve het feit dat ik anderen graag cadeautjes geef maar mezelf niet. Verder is in onze relatie het allemaal evenredig. We hebben ook zelden mot. Wat betreft die vrienden / verjaardagen, daar ben ik hele tijd geleden mee gestopt. Ik heb een keer gekeken wie er de moeite namen om aan mijn verjaardag te denken, maar vooral ook wie er op moeilijke momenten in mijn leven voor me zijn. Een hele hoop mensen heb ik toen gewoon laten vallen en het interesseert ze nog niets want ik hoor nooit iets van ze. Ik ben in de basis een gever, maar bij mij kan een relatie met iemand alleen werken als de andere persoon ook kan geven ipv altijd maar nemen.
Dit dus! Het is bij mij nooit officieel vastgesteld maar zeer waarschijnlijk heb ik een vorm van add. Ik was vroeger altijd al net even anders dan anders, vooral een einzelganger in haar eigen droomwereldje en mensen wilden me graag anders zien (veel spontaner) Ik probeerde me zo goed en zo kwaad aan te passen om hen maar tevreden te stellen, maar achteraf kreeg ik toch wel de verwijten dat ik niet was zoals zij. Een flinke trap na dus! Op een gegeven moment is die knop omgegaan en heb ik (op een handjevol dierbare mensen) schijt aan iedereen die moeite met mij als persoon hebben. Beslissingen voor mezelf (zoals kleding) heb ik geen moeite mee, ik weet eigenlijk altijd wel wat en hoe ik het hebben wil en dat is soms juist nadelig, vooral als het niet op de gewenste manier kan. Het enige waar ik onzeker over kan zijn is of ik het wel goed (genoeg) doe qua opvoeding van mijn jongens. Ik heb teveel vergelijkingsmateriaal om te gaan twijfelen.Als ik alleen al kijk naar dit forum, zoveel moeders en zoveel manieren. Wat bertreft mijn jongens kan ik commentaar of kritiek slecht verdragen
Heel sterk geweest.. mijn vader noemde me soms zij met duizend gezichten.. Het kost heel veel moeite maar ik ben bijna mezelf.. Alleen dat geld.. als kind hadden mijn ouders het niet breed en ik was me daar al rond tien jaar zeer bewust van... Nog steeds wil ik een t-shirt 7 jaar (tenminste) kunnen dragen.. Ik let op de kosten van de kleren van mijn kinderen.. maar een shirtje kost al snel twee keer zoveel als ik mezelf gun.. bij de kleren van mijn man let ik nog minder op de prijs... Al moet ik wel zeggen dat als ik werk heb ik mezelf meer gun..
Ik herken het een beetje, heb veel voor anderen over, vooral voor degene van wie ik hou. Maar niet ten koste van alles en zeker niet ten koste van mezelf. Misschien helpt het om eens te bedenken waarom je anderen belangrijker vindt dan jezelf? Wat zit er achter? Misschien kun je dit ook eens lezen: Don't Be a Doormat! (engels) en eens zoeken op de disease to please Verder schrik ik best van dit stukje: Dit voelt als iets meer dan de 'disease to please', misschien heb ik het mis hoor. Maar waarom zou je er in hemels naam voor moeten zorgen dat je partner niet boos wordt? Wat gebeurt er dan? Een relatie is gelijkwaardig, het zou niet alleen om hem moeten draaien. Wat breng jij mee? Wat wil jij? Anyway, heel veel sterkte! Begin klein, met dingen die je haalbaar lijken (zeg een keer "daar moet ik over nadenken" ipv "ja" bijvoorbeeld).