Ik geloof ook eigenlijk niet dat je er binnenkort een punt achter zal zetten. Het is namelijk best moeilijk om door die sentimentele bullshit van hem te prikken. Daar kunnen we als ervaringsdeskundige over meepraten. Het kostte mij 3 jaar voordat ik het licht zag en de moed had om weg te gaan. Maar ik deed het voor mijn kind, omdat een kind ook last krijgt van die spanningen, zo'n relatie een slecht voorbeeld is. Ze is echt open gebloeid sindsdien. Ben je overigens financieel onafhankelijk? Ik vroeg het al eerder, maar ik heb nog geen antwoord ontdekt. Een eigen inkomen maakt de keuze ook wat makkelijker.
Nee, ik ben niet financieel onafhankelijk. Even maling hebbend aan herkenning: ik werk voor het bedrijf van mijn schoonouders. Zo kan ik de hele dag thuis zijn en werk ik vanuit huis. Ik heb dus niet alleen een relatie met mijn vriend, maar ook een (werk)relatie met zijn ouders. Ik heb met reeds bij diverse sites ingeschreven, op zoek naar een baan. Als ik wegga gooi ik dus meteen ook mijn mogelijkheid om thuisblijfmoeder te zijn weg...
Jij gaat niet weg. Daar heb je al tig verschillende excuses voor gevonden. Excuses die, in mijn ogen, niet zwaarder zouden moeten wegen dan jouw en je kind zijn geluk. Ik herken mezelf in jou, maar dan een aantal jaar terug. Je bent er nog niet klaar voor. En dat is geen schande, want het is ook ontzettend moeilijk.
Weet je; ik denk dat het prima is dat je nog even blijft. Je hebt nog tijd nodig om tot jezelf te komen. Om onafhankelijk te worden. Om je sterker te voelen tot je die stap kunt zetten. Ik denk dat als jij een baan kunt vinden, jij je al een stuk sterker zult voelen. Werk op je eigen manier aan je zelfvertrouwen, aan je gevoel dat je het wel alleen kunt! Werk aan je onafhankelijkheid, aan je eigen geluk. En als jij je sterk genoeg voelt: neem dan de stap. Zet dan de stap naar je nieuwe leven. Zet die knop nu wel alvast om: de knop van "eraan werken" tot "er naartoe werken om onafhankelijk te worden". Werk aan jezelf, maar niet aan de (al reeds gebroken) relatie. Ik kan je wel vertellen - uit ervaring - dat je je nog nooit zo sterk zal voelen op het moment dat je zegt: tot hier en niet verder! Ik kies voor mezelf! En dat is precies wat je nu moet doen. Het gaat niet om de keus met of zonder je man. Het gaat om de keus voor jezelf! En dat je daar nu nog even tijd voor nodig hebt is niet gek. Ik heb er zelf dik 3 jaar over gedaan om me sterk genoeg te voelen.
Lieve dames, De laatste berichten komen echt bij mij binnen. En ik denk dat jullie ook wel gelijk hebben. Als ik sterk genoeg was geweest, was ik ook al lang weggegaan. Misschien ben ik niet sterk genoeg. Er nog niet klaar voor. Ik weet het niet. Er gebeurt veel, kan geen keuze maken. Ik laat het allemaal maar bezinken. Ik probeer na te denken terwijl ik mijn gedachte ook niet op orde krijg. Het is gewoon K*T, meer kan ik er niet aan toevoegen. Iedereen bedankt voor het reageren, de adviezen en de lieve en soms harde woorden. Bedankt voor de steun, het doet me goed!
Soms moet je gewoon een aantal keren "hard op je bek" gaan.. Voordat het eindelijk genoeg is.. ik hoop voor jou dat die keer snel komt.. Ik zou liever alleen met mijn kind zijn en rust hebben, dan met zo'n man/vader van het kind..die zoveel onrust brengt. Ik weiger detective te spelen in mijn relatie..
Ik kan je nog een ding zeggen: en dat gaat heel tegenstrijdig klinken helaas... Achteraf gezien heb ik geen idee hoe ik het ZO lang heb kunnen volhouden. Misschien was ik juist wel TE sterk. Want om al die sh*t te kunnen dragen moet je ook heel sterk zijn. Zonder hem was het leven veel makkelijker. Ik voelde me moeiteloos gelukkig en kwam moeiteloos de dag door. Ik voelde me letterlijk 80 kilo lichter. Zijn 80 kilo was van me af. Letterlijk en figuurlijk. Achteraf gezien snap ik echt niet hoe ik het zo lang heb kunnen uithouden. Dus zie jezelf alsjeblieft niet als zwakkeling...want ook om hier mee om te gaan (op welke manier dan ook!) moet je aardig sterke schouders voor hebben hoor. Die ballast is niet niks...
Dat is ook zeker waar... ik zie het ook niet als een zwakte.. Het is gewoon jezelf voor de gek blijven houden.. Houd genoeg van jezelf om de stap te durven nemen.. Je verdient een gelukkig en fijn leven, niet eentje met verdriet en bedrog.
je houd het zelf in stand he. Vind je jezelf en je kind zo weinig waard? Waar wacht je eigenlijk op? Een soa, hem letterlijk betrappen? Zou je dan wel meteen weggaan of komen al je redenen (smoesjes) weer... Beetje hard van mij maar opnieuw beginnen moet je toch wel, waarom jezelf dan verder zo vernederen
Dag dame's, Tsja, hoe gaat het nu? Na mijn laatste gesprek met de psycholoog besloten om even geen beslissingen te nemen. Simpelweg omdat ik dat op dat moment niet kon. Ik ben dus nog steeds bij mijn vriend. Hij blijft hoog en laag volhouden dat hij het niet is geweest. Dat het niet kan omdat hij op die plek geen internet heeft. Ik ben nog een keer een weekend naar een vriendin geweest, maar dat lost niks op. Ik vind het zo moeilijk om de knoop door te hakken. We hebben een kindje, daar zouden we voor moeten vechten. Het probleem is ook dat mijn en zijn familie er precies zo over denkt. Dus als ik het er met bv mijn zus over heb worden er oplossingen gezocht om het goed te maken.... Hij weet verder ook niet wat hij zeggen en doen moet dus er komt bij hem weinig uit. Behalve dat ie me niet kwijt wil enz. Soms kan ik de knop wel omzetten en kan ik hem weer lief vinden, vooral als hij thuis is. Is hij aan het werk dan ben ik boos en irriteer ik me overal aan. Ik geloof niks van zijn verhaal, totdat we het er over hebben en dan heb ik uiteindelijk niks meer te zeggen. We schieten er niks mee op... Wat me dwars zit is dat hij helemaal nog niks heeft gedaan om zijn naam te zuiveren. Als je het toch niet bent geweest dan wil je toch weten wat er op die profielen gebeurt is? Hij heeft er niet 1x op gekeken.... dat is vreemd. Maar goed, eigenlijk dus niks nieuws te vertellen. Ik zit nog steeds in de knoop :x
Jeetje, wat een nare situatie pfffffffffff. Ik zou direct al mijn biezen gepakt hebben, maar goed, ik heb makkelijk praten als je niet zelf in zo'n situatie zit. Toch denk ik, dat ik ondanks dat er kinderen in het spel zijn ( bij jou dan 1 kind ) ik mijn spullen gepakt zou hebben. Of beter nog, hem de deur had gewezen. Ik geloof er eerlijk gezegd geen snars van dat hij niets weet van die profielen. Als hij er daadwerkelijk niets vanaf weet, dan had hij toch wel op onderzoek uit gegaan om te achterhalen wie er dan achter zit ??? Daarbij vind ik het ongepast dat hij steeds contact zoekt met andere vrouwen, terwijl hij jou al heeft, plus het feit dat er een kind in het spel is. Succes meid !!
hoi ik heb al jouw reacties gelezen TS en ik vind het nogsteeds niet duidelijk genoeg dat hij daadwerkelijk vreemd is gegaan. Oftewel, erg sneu voor alle mensen die het wel is overkomen, maar elk persoon is anders. Best kans dat hij gewoon de waarheid spreekt. Wellicht heeft een bekende van hem zijn account gehacked oid. Ik had ooit een vriendin (inmiddels niet meer) die zich voor mij uitgaf op internet. Je weet het maar nooit. Je had waarschijnlijk beter een date kunnen maken en kunnen kijken of hij het was, dan wist je het zeker. desnoods een computernerd ernaar laten kijken of een prive detective, het is een keuze die je hele leven zal veranderen.
Maar als je er dan achter komt dat er een profiel is die extreem op jouw profielnaam lijkt en dan ook nog eens met precies hetzelfde wachtwoord, dan ga je toch onderzoeken hoe dat kan?? Wie dat gedaan heeft? Zeker als je partner en jij er door in de problemen komen?? Ik blijf het een vreemd verhaal vinden! En zeker het feit dat, dat account actief is geweest op het moment dat hij niet thuis was?! Ook vind ik dat je man erg laks reageert, als ik van zoiets beticht zou worden en ik heb echt niet gedaan, zou ik er alles aan doen om mijn gelijk te bewijzen en mijn uiterste best te doen om vertrouwen terug te winnen. Sterkte
Misschien een idee om over te gaan in een open relatie. Dan wordt je in ieder geval niet meer bedonderd en kunnen jullie er eerlijk over praten
Dat lijkt me nou niet echt nuttig advies. TS wil niet dat haar man met andere vrouwen bezig is dus waarom zou ze een open relatie willen?
Om in ieder geval de eerlijkheid weer terug te krijgen. Want one way or an other hij is toch bezig met andere vrouwen want dat doet hij al vanaf het begin. Dat zal hij echt niet veranderen. Dus je kan over gaan op een open relatie zodat je inderdaad open en eerlijk kan zijn of je kan boos blijven omdat hij het stiekem doet of je gaat inderdaad bij hem weg.
Ik had er allang mee gekapt! Hoelang wil je nog in deze relatie blijven en ongelukkig zijn? Voor je kind wil je het proberen dat begrijp ik maar eens houdt het op, je kindje heeft er ook niets aan om mama ongelukkig te zien.
Op zich wel een "goeie" kijken of hij het leuk/fijn vind dat zijn vrouw ook met anderen het bed deelt. Mits hij natuurlijk vreemd gaat!