Het is echt een rot fase! Hier nu sinds net een week.. schreeuwen, niet luisteren en gewoon door gaan, overal nee tegen zeggen, wegrennen en daarbij hard schreeuwen alsof ze bang is, zeuren in de winkel, dat vervelende: ''uhuuuuuuuu'' Overal zelf willen lopen en na twee stappen moet ik haar dragen, waarbij ze zo ver mogelijk weer tussen mijn armen probeert te glippen om toch zelf te lopen... pfffffff vermoeiend Maar vooral dat schreeuwen, dat is echt onnodig en vreselijk irritant, kan ze net zo goed bij de buren gaan zitten met hun 2 kinderen, die schreeuwen ook de hele avond door haha. Maar gelukkig kan ze soms ook heel vrolijk en gezellig tussendoor doen, zoals ineens een kus of dan mogen we haar wel kietelen op haar buik en lacht ze zich kapot
Hier (nog) geen last gehad echt. Tuurlijk probeert ze wel eens uit, heeft een lekkere eigen wil. Ik probeer zo consequent mogelijk te zijn. Soms gaat ze in de hoek, daarna hoef ik vaak nog maar te zeggen of ze de hoek in moet, en ze doet het niet meer. Nou was de babytijd (1e jaar) zo ontzettend heftig. Ze was een echte huilbaby. Wat zo ontzettend pittig was. Misschien dat ik het daarom nu niet zo pittig vind.
Delta,op die leeftijd vond ik het ook mee vallen maar mijn dochter is nu 5 maanden ouder en het is écht een heel groot verschil! Ik hoop voor je dat het mee blijft vallen want hier is het op dit moment erg moeilijk om rustig te blijven met een peuter die goed kon luisteren en nu voor geen meter luisterd. Nee is in haar oren opeens ja geworden en dat is erg frustrerend (nee blijft natuurlijk nee)
We zullen het zien! Bij papa is ze wel anders.. Maar ze hoeft het bij mij gewoon niet te flikken zeg maar We zullen het zien over een paar maanden.
Ik heb niet alles gelezen, maar misschien is het een idee om hem duidelijk te laten weten dat je heel van hem houdt? Dat je begrijpt dat het een hele grote verandering voor hem is, maar dat de geboorte van zusje niets verandert aan jouw liefde voor hem. En dat hij moet leren dat zij mama ook nodig heeft. Tuurlijk hoort het bij de leeftijd, maar het is ook niet niks als je opeens je mama moet delen met een huilende pop waar jij niet om hebt gevraagd. Toch? Hem "wegsturen" naar oma versterkt wellicht -onbedoeld!- zijn angst niet meer belangrijk te zijn. En wees inderdaad heel consequent, stel grenzen (daar schreeuwt hij letterlijk om, hij heeft het nodig te weten dat jij de baas bent en voor hem zorgt) en verlies je niet in je emotie. Zorg dat je zelf weet wat jij nodig hebt om te ontspannen. Diep ademhalen helpt vaak al! Veel succes! Het komt echt goed meid!
En Delta, onze oudste is is 30 maanden en is de fase nog niet in hoor, misschien slaat hij het gewoon over. Dus het kan prima dat dat bij jouw kleine ook het geval is! (onze jongste is 4 maanden)
Ja elk kind is anders! Ik weet wel... Mijn dochter word stik vervelend als ze moe word/is.. Dan helpt maar 1 ding; slapen. Meestal zegt ze ook; mama, slapen!
Lastig... En heel herkenbaar! Onze tweejarige is ook erg heftig en mede door mn burn out heb ik ook wel tegen de kids geschreeuwd en zelfs wel eens een tik over de vingers gegeven.... Als ik echt onredelijk ben geweest bied ik mijn excuses aan. Ik voel me heeeeel streng en geef vooral bij de jongste bijna niets toe. Als ik nee zeg blijft het nee. 1 of 2x waarschuwen en anders naar de gang. Soms moet dat wel drie keer achter elkaar, maar dan is het ook weer over. En hoe strakker ik dat vol hou, hoe beter zij zich gedraagt. Ze heeft het erg nodig! Het is niet altijd makkelijk! Lees ook even het positieve peuterverhalen topic. Misschien helpt het je weer wat positiefs te vinden. Kun je niet een keer alleen met je oudste een middagje weg gaan zodat een ander/ je man bij de jongste kan blijven? Ik kreeg ook de tip om de oudste wat bewuster aandacht te geven voordat ik tijd aan de jongste moest besteden. Werkt echt niet altijd, maar toch soms wel fijn. Succes!!
klinkt als mijn dochter haha zo is mijn draakje regelmatig. ze zeggen peuter pubertijd maar hier is het al vanaf geboorte zo. humeur dat ze af en toe kan hebben phoe! hier is favoriet: slaan. om helemaal knetter van te worden!! als ze wat wilt hebben dan jat ze t gewoon van haar broer af(ook van kindjes in de speeltuin) en als ze t terug willen hebben dan slaat ze gewoon. haar broer mag van mij nu een tikje op haar arm terug geven. mega dramatisch is ze dan want jeetje de wereld vergaat natuurlijk. maar het slaan is al wat minder geworden nu ze door heeft dat slaan niet leuk is. heb hier 2 tegenpolen. oudste is echt een sufferd. die laat flink over zich heen lopen en jankt bij elke poep en scheet. de jongste is een draak. alles moet op haar manier en als t haar niet zint dan zal je t merken ook. heerlijke lachebek maar dit kan veranderen voor je met je ogen kan knipperen. heeft driftbuien die zo een uur duren en waarom? geen flauw idee. weet ze zelf ook niet. Dit draakje heeft 2 gezichten. onwijs lief meiske, echt een schat. maar aan haar koppie kan je al zien dat ze een echte boef is. hoorde dat vanmorgen zelfs nog in de winkel haha. vallen? maakt haar niks uit, staat op, brabbelt wat en loopt weer verder. haar broer zou een echte vallende zwaan zijn met grootste theater optreden die je maar kan bedenken. drama! alsof zn been eraf gevallen is
zo herkenbaar mijn oudste en jongste zijn precies zo, oudste pieperd en heel zachtaardig, jongste keihard en een echte gangmaker, vind zichzelf geweldig grappig haha.
haha idd, vooral het zichzelf erg grappig vinden keihard BOE roepen en dan zelf helemaal in een deuk liggen
Jaloers! Ik heb hier altijd een discussie met schoonmoeder en schoon-stiefmoeder. Ik mag volgens hun niet blij zijn als de kids weekend uit logeren zijn. Nee wacht ik zeg t verkeerd. Ik mag mijn kinderen niet dumpen om zelf een dag te gaan niksen. Ja dat was t. Ik heb volgens hun gekozen voor mijn kids en moet er ten allertijden voor ze zijn. Mee eens, mijn kinderen zijn mijn alles. Maar buiten dat ik mama ben, ben ik ook Roozjuh, en iemands echtgenote. Waarom zouden wij geen dagje voor onszelf mogen hebben. Ik geniet dan echt ff van de rust, mezelf ff opladen.
Jeetje dat lijkt me lastig, beide snappen hier heel goed dat ik soms even rust wil hihi. Gaan dan ook regelmatig naar de sauna e.d. Ben dan wel mama maar net wat je zegt ook een partner-vriendin en jezelf..
vind ik ook hoor, je mag gerust een dagje samen met je man wat leuks doen! Tuurlijk als je elke weekend je kinderen ergens brengt, vind ik zelf te veel van t goeie.. maar zo eens in de maand of langer, mag gerust! Je bent man en vrouw, vriendin en vriend. En even een moment van samen zijn, dat is alleen maar goed!
Mis je hem dan niet enorm? Ik vind het inderdaad ook heerlijk om tijd voor mijzelf te hebben, bijvoorbeeld een nachtje samen weg. 5 dagen is mij dan weer wat te lang. Maar ieder zijn eigen natuurlijk
Hoe hou ik dit vol? dat vraag ik me nog steeds elke dag af. Als anderhalf jaar zoekt onze zoon van bijna 4 zijn grenzen maar het laatste half jaar merk ik dat ik het niet altijd meer volhoud. Met een 2e van net een jaar is het soms vreselijk zwaar en gewoon vaak niet eens leuk meer. we hebben hulp ingeschakeld van een maatschappelijk werker, want jah, je gaat echt bij jezelf denken, wat doe ik verkeerd?? en wat als de stoppen echt eens doorslaan? Na 10 bezoekjes zijn we wat consequenter en hebben we vaste regels waar zowel papa als mama zich aan moeten houden. Onze zoon? maakt het nog steeds allemaal niks uit hoor.. gaat gewoon door. de peuterspeelzaal is verdubbeld, i.p.v dag dagdelen mag hij nu 4 dagdelen heen. Heerlijk even ontspannen en genieten van onze jongste zoon, want eerlijk is eerlijk.. de oudste vraagt alle aandacht en vaak op een negatieve manier. Wij hopen maar dat die fase straks voorbij is als hij naar de basisschool mag. Geeft ons iets meer rust en voor hem wat meer ritme en regelmaat.. en grenzen denk ik. Maar de enige tip die ik voor je heb, consequent zijn, 1 keer waarschuwen en de gang op. Alleen is dat ook doodvermoeiend... en juist als je me bent denk je.. laaat maar!!! Owww en wat de maatschappelijk werkster vertelde, de peuter pubertijd is een voorbode voor de latere pubertijd. Nu dus echt je grenzen aangeven en consequent zijn, wanneer ze een jaar of 12 zijn en weer die fase meemaken ben je waarschijnlijk te laat met grenzen en consequent zijn..