Ik heb helaas geen geld voor een cursus. Dus die vlieger gaat niet op. Ik probeer me voor te bereiden door vragen te stellen aan vrouwen die bevallen zijn en door te bedenken wat ik kan doen om mezelf te ontspannen. Ik hoop dat bewust toe werken naar het moment helpt. Hoe meer ik geregeld heb hoe rustiger ik merk dat ik wordt (ben een controlefreak). Ik ga zo een bevalplan schrijven gebaseerd op de tips die ik van jullie heb gehad. Helaas kan ik niet zo goed bevallingsfilmpjes vinden op youtube. Weten jullie misschien een goede documentaire die nog een beetje vindbaar is over bevallen?
Hypnobirthing, water birth , natural birth dat zijn goede filmpjes om te kijken zonder dramatisch gegil en geschreeuw. Je kan wel gewoon het boek en cd kopen van Mucha mama hypnobirthing is 20 euro geloof ik.
heb ook geen cursus gehad. vind zoiets een beetje onzin, gezien je toch niet weet hoe de situatie is. (rustig of gestressed enz enz door evt complicaties of veranderende omstandigheden)
Zeker met een angst is het belangrijk hier mee om te leren gaan , blanco een bevalling in gaan is dan moeilijk omdat de angst al op de hoek mee loert... Dus dan is een cursus zeker aan te raden, ook als je het liefst zonder pijnstilling wil bevallen. En op een cursus (hypnobirthing) schrijf je ook samen je geboorte plan wat te doen in die situatie enzovoort. Dus ik vindt het zeker geen onzin.
Zover ik kan zien is het door middel van ademhaling ervoor zorgen dat je rustig blijft. Ik heb ooit hulp gehad voor hyperventilatie. Daar heb ik verschillende ademhalingstechnieken geleerd. Ik kan ze alleen vaak maar met moeite toepassen op momenten dat ik teveel gestrest ben. Daarom heb ik nog externe elementen nodig om me rustig te houden. Ik zat te denken aan bijv een knuffelbeer, tegen mijn vriend aanleggen of de eerste baby kleertjes in mijn handen te houden. Klinkt dat gek? Hebben jullie nog ideeen voor andere externe factoren?
Als je dit maar in je achterhoofd houdt: niks is gek. Het is jouw bevalling, jouw lichaam, jullie kindje. Dus doe alleen maar wat goed voelt. Babykleertjes meenemen, een knuffelbeer, een lekkere deken van thuis... alles wat je doet ontspannen. Want dat is zo belangrijk, ontspannen. Wat hier enorm hielp, was gewoon helemaal meegaan in de wee. Je nooit schrap zetten, maar actief 'meedalen'. Ik stelde me een soort golf voor die steeds hoger werd, en op het hoogste punt dan weer langzaam daalde. Ik ging met mijn lichaam helemaal in die golf zitten. En ik vond de pijn helemaal niet zo erg. Het is echt wel uit te houden. En ik had een weeenstorm van buik-, rug- en beenweeen tegelijk. Dus tijd om op adem te komen had ik niet echt. Maar dankzij het warme bad, mijn man die me continu wees op goed blijven ademen en die visualisatie van de golf kon mijn ontsluiting binnen 3 uur van 4 cm naar 10 gaan.
Idd, de weeen over je heen laten 'wassen' werkte bij mij ook heel goed. Vond het alleen moeilijk als ik bv moest verzitten of verliggen, dan was ik die rust even kwijt en zette mijn lichaam zich toch schrap waardoor je verkrampt. Er zijn ook veel fijne boeken trouwens, gewoon eens bij de bieb kijken bijvoorbeeld. Ik vond het zelf prettig om over bevallen te lezen, een puf-cursus is bv niks voor mij.
kijk eens naar een geboorte tens. misschien heeft je vlos er wel 1 te leen/huur? ik heb hem bij de 2e gebruikt. de 1e bevalling was voor mij een hel en ik was echt als de dood voor de 2e bevalling. geboortetens gebruikt en echt, een superding. het versterkt je aanmaak van je pijnstillende en rustgevende endorfines en het lijd af van de pijn. ik werd er erg rustig door want ik had min of meer de "controle" over de pijn. ik was echt relaxted en vanaf aansluiten van dat ding heeft het maar 2 uurtjes geduurt voordat het er was. ik was super relaxted en heb niet gepiept, gehuild en zelfs niet geschreeuwd. we waren er gewoon verbaast over. zelfs de vlos ik heb ook meteen gezegd, dit doe ik nog wel een keer zo.... en inderdaad, laat het over je heen komen. bij de 1e ging ik me tegen de weeen "verzetten". auw auw, en vloeken en ik verkrampte helemaal. bij de 2e bevalling heb ik het over me heen laten gaan. ik dacht:"weer een wee wat me dichter bij mn kindje brengt". en echt, het hielp.
Hey meid Ik was ook behoorlijk bang voor de bevalling.. zo bang dat dat me misschien zelfs tegenhield om zwanger te worden. Uiteindelijk gingen we toch voor een kindje en stopte ik met de pil, in men achterhoofd houdend dat de bevalling toch 'maar' binnen 9 maand zou zijn Hoe dichter ik bij de bevalling kwam, hoe meer ik ontspande hoor. Je krijgt zoiets moois in de plaats... ik dacht ook altijd ik heb mss pijn, maar wat moet mijn baby'tjes allemaal wel niet meemaken tijdens de geboorte.. Ik had ook ergens gelezen dat stress de weeën terug deed afzakken en dat wou ik natuurlijk niet! ook komt de pijn natuurlijk niet opeens, het gaat eerst heel langzaam zodat je eraan kan 'wennen'. Nu bleef ik zo rustig dat ik weeën had zonder ze te voelen in het begin.. De pijn is te beschrijven als menstruatiepijn maar dan erger.. Ik kan echt niet zeggen dat ik veel pijn gehad heb bij mijn bevalling, klinkt misschien raar maar is echt zo! ik ben dan ook heel vlot bevallen omdat ik zo 'relaxed' was... Het komt wel in orde hoor, denk aan jouw prachtig spruitje dat binnenkort in jouw armen zal liggen... Liefs
Ik kan me goed voorstellen dat je bang bent voor bevalling. Maar het enige wat ik er over kan vertellen is dat ik het prachtig vond en heel goed te doen. Alleen al daarom zou ik graag nog een tweede kindje krijgen. Een hele fijne bevalling gewenst!
Ik denk dat je je er niet op kan voorbereiden. Ik ging uit van een thuisbevalling met weeën die ik gewoon weg kon puffen. Het werd echter ondraaglijk en ik wilde een ruggenprik terwijl ik dat van tevoren helemaal niet wilde. En ik raakte ook in paniek van de pijn en het vooruitzicht dat het nog zo lang ging duren. Het is onmogelijk je voor te stellen hoeveel pijn een bevalling kan doen, maar je kan het gewoon. Zelfs ik, met een hele lage pijngrens en normaal ben ik helemaal geen doorzetter maar nu wel. Je wilt gewoon zo graag je kindje zien en dat de pijn over is, en je hebt geen keus. Als je bevalling begint, is er niks meer aan te doen behalve meegaan met je lichaam en op tijd aangeven als je pijnstilling wil.
Bedankt voor jullie berichtjes. De angst is inmiddels weer wat minder. Ik fantaseer steeds vaker dat ik de keine in mijn armen kan houden. Dat maakt me nu zelfs een beetje ongeduldig. Nog 9 tot 14 weken te gaan. Ik hoop dat ik deze rust weet vast te houden.
Ik had zo een jogabal in het ziekenhuis waar ik lekker op kon zitten om de weeën op te vangen. I-de-aal! Had ik thuis ook al trouwens voor de laatste loodjes en vond het een super ding. Voor 15 in de Decathlon te verkrijgen. Verder zou ik echt geen filmpjes of zo gaan kijken want elke bevalling is anders en iedereen reageert anders. Bij mij bijvoorbeeld waren de eerste 8 cm een makkie, dacht echt "is het dat nou". Tot ze mijn vliezen braken en ik in een weeënstorm kwam. Voor mij waren dus die laatste cm veel erger dan dat beetje pijn in het begin. Gelukkig was het vrij snel voorbij en mocht ik persen. Na 2 x slecht persen en 3x goed persen was onze jongen eruit.